Wielka Sala

- Rian, zariowałaś? - spytałem- unosząc się na rękach.
- Oczywiście, że damskie, męskich nie umiem - odparłem.
Zamiast zaczynać się o takie coś kłócić postanowiłem, obrócić wszystko w żart.

— Nie. Nie zwariowałam. Właśnie sie zastanawiam nad tym. I wychodzi na to ze mam racje kurczę...— powiedziałam.
— Moja kochana babeczka. Dlatego pytałeś o moja orientacje..

- No oczywiście, że dlatego skarbie - zaśmiałem się.
Niezłą miała pamięć, naprawdę, ja zapomniałem, że w ogóle ją o to pytałem.
Odwróciłem się w drugą stronę i wtuliłem w brzych dziewczyny.

— Tak myślałam ze ten twoj penis jest jakis sztuczny...— westchnęłam teatralnie.
— Nie za wygodnie co panienko?— zapytałam głaszcząc go po policzku.

- Dlatego pewnie, jest tak idealnie do Ciebie dopasowany - odparłem.
- Wiesz zmieniam na coraz to większy, by Cię zaspokoić - odparłem.
- Nie - mruknąłem w jej brzuch.

— Cos ci sie nie udaje skoro nadal jestem niedoruchana. — odparlam.
— Teraz juz przynajmniej nie bedziesz sie musiał męczyć..

- No cóż na to poradzę, ty mnie też nie zaspokajasz - mruknąłem cicho.
- No widzisz, poznałaś mój niecny plan - odparłem.

— J.. Naprawde cie nie zaspokajam?— zapytałam nie wiedząc juz czy żartuje czy nie.
— Muszę sobie kupić wibrator. Mowie serio.

- Żartujesz z tym wibratorem, prawda? - spytałem, podciągając się na rękach i patrząc jej w oczy.
Patrzyłem na nią z szeroko otwartymi oczami.

— Nie odpowiedziałeś. — mruknelam.
Popatrzyłam na niego.
— No... Nie...— powiedziałam lekko zdezorientowana jego zdziwieniem.

- Oczywiście, że mnie zaspokajasz i to całkowicie, skarbie - odparłem, opadając na nią bezsilnie.
- Nie powinnaś mi raczej tego mówić - mruknąłem ciszej.

— Dlaczego? Mam... Nie mowic ci niczego?— zapytałam lekko marszcząc brew.
— Przepraszam. Myślałam ze moge.

- Wolałbym nie wiedzieć jak zabawiasz się beze mnie - odparłem
- Nie, że o niczym, ale swoje zabawki erotyczne zostaw dla siebie - mruknąłem cicho.

— Wiesz ze bym tego nie kupiła...— powiedziałam. — Nie jestem fanka samozadowalania sie. — mruknelam.
— Nie zasłużyłam na taka karę Tyler...— dodałam cicho. — Nie zasłużyłam.

- Nikt ci nie dał kary skarbie - odparłem powoli.
- Myślę, że nawet z tym byś sobie poradziła - mruknąłem, uśmiechając się do niej, słysząc wcześniejsze słowa

— Nie Tyler. Dałeś mi karę. Jedna z najgorszych. — powiedziałam.
— Nadal moge jechac z toba do Brazylii? — zapytałam uśmiechając sie do siebie.

- Ni wiesz, skoro nie już nie zamierzamy się kochać, to nie wiem czy będziesz mi tam potrzebna - mruknąłem sarkastycznie
- Rian, zadajesz głupie pytania...Jeżeli tylko chcesz to oczywiście, że tak. Propozycja jest nadal aktualna - mruknąłem.

— To. Było. Chamskie. — mruknelam.
— To... chce cie uprzedzic. Ze. Mam zamiar chodzic w najbardziej seksownych i skąpych ubraniach jakie mam i kupie.

- Dlaczego? - spytałem, patrząc na nią
- Uwierz mi Jackoson szybko do Ciebie przyleci - odparłem, głaszcząc jej udo.

— Skoro ja dostałam karę to ty tez ja dostaniesz. — odparlam.
— Niech przyleci. Chętnie z nim porozmawiam.

- Nie tylko ty cierpisz - odparłem, podnosząc się z jej kolan.
- Ubieraj się w ci chcesz, gadaj z kim chcesz. Mnie pewnie i tak przez większość czasu nie bedzie w domu - mruknąłem.

— Dlaczego?— zapytałam patrzac na niego.
— To po co ja mam tam jechac... Zeby rzucać w Jacksona zakleciami? Moze lepiej bedzie jesli zostane tutaj.

- Zakładam, że będę spał do 12 i przychodził przed 22 - odparłem, patrząc na nią.
- Zastanów się Rian, naprawdę - dodałem.

— Tak... Lepiej bedzie jesli zostane tutaj. Sama. Przynajmniej nie bede przeszkadzac. — powiedziałam znow odruchowo rozglądając sie po sali. Napotkałam kilka spojrzeń wiec automatycznie posłałam w ich strone lekkie uśmiechy. Nie kazdy musi wiedziec ze mam zjebany humor.

- Nie przeszkadzałabyś, tyle tylko, że naprawdę nie wiem, jak to wszystko będzie wyglądać. Chyba 3 lata temu też było takie coś, ale wtedy też byłem młodszy i siedziałem max 5h z nimi - odparłem.

— Juz postanowiłam... Zostane.. Albo... Pojadę na troche do Seulu... Tam pomyśle.. Odpocznę. Czy cos. — mruknelam.
— Albo... Cos...— dodałam nadal nie patrzac w jego stronę.

- Rian - mruknąłem cicho i przysunąłem się do niej - Co się skarbie dzieje? - spytałam, patrząc na nią.
- Powiedz mi o co chodzi? - spytałem cicho.

— Ale co?— zapytałam powoli na niego spoglądając.
— O nic. — dodałam z lekko wymuszonym uśmiechem. Pogłaskałam go po policzku wierzchem dłoni. — Bede tęsknić.

- Rian o co chodzi? - spytałem ponownie.
- Wiesz, że jeszcze nie wyjeżdżam...Jeszcze trochę się pomeczysz - odparłem z uśmiechem na ustach

— To dobrze. — powiedziałam i powoli zabrałam rękę z jego policzka.
— Nigdy sie z toba nie mecze. Gdyby tak było, moze byłoby lepiej.

- To jedź ze mną - mruknąłem cicho
- Jeśli chcesz, oczywiście, do niczego nie zmuszam - dodałem, splatając nasze dłonie.

Popatrzyłam na niego chwile.
— Bedziesz sie tam dodatkowo denerwował przeze mnie...— powiedziałam spoglądając mam nasze dłonie. Przygryzlam wargę unoszac dłonie lekko do góry i całując wierzch jego. Opuściłam je i spojrzałam na chłopaka.
— Zamiast skupić sie na.. swoich sprawach, bedziesz myślał o tym czy Jackson nie widział mnie przypadkiem w ręczniku rano, po prysznicu albo broń Boże bez albo czy nie probowal sie do mnie dobrać.

- Nie denerwowałbym się gdybyś tam była, wręcz przeciwnie miło by było, gdybym zaraz po powrocie, nie wracał do pustego mieszkania, tylko do Ciebie - wyjaśniłem z uśmiechem.
- Na pewno nad tym będę myślał, ale im dalej ode mnie bedziesz tym większe prawdopodobieństwo na takie coś - odparłem - A Jackosna już ja bym miał na oku, mógłbym też zamontować w domu kamery, ale nie chcę byś czuła się jak lalka obserwowana z każdej strony. Poza tym zniosę jakoś to, że np.zobaczy Cię w ręczniku, o ile Cię nie dotknie, a bardziej nie zrobi Ci czegoś.

— Chciałabym tam z toba jechac... Ale nie wiem czy powinnam..— powiedziałam.
— Mysle ze nie odważyłby sie mnie dotknąć wiedząc... No nie jesteśmy razem ale w sensie... Mysle ze by tego nie zrobił...

- To jedź, nie patrz na nic innego, będziemy tam tylko my - mruknąłem.
- Rian, mój kuzyn jest 5 razy gorszy od Gryfona. Jeżeli mu się spodobasz, a to jest pewne na 100% to będzie próbował wszystkich sposobów, by odsunąć Cię ode mnie, mimo iż, wie, że go stłukę - odparłem.

— Co z nim jest nie tak?— zapytałam.
— Skoro jest gorszy od Bina to wystarczy ze...— urwałam nie zamierzając go denerwować.
— To jakis psychol...

- No co ty już dawno to odkryłem - zaśmiałem się.
- Usłyszysz także wykład jaki to ja okropny nie jestem, od ruchacza wszystkiego co się rusza - mruknąłem z uśmiechem.
- Dokończ zdanie, które zaczęłaś. Czy ty podważasz moją siłę? - spytałem, zastanawiając się dlaczego nie dokończyła.

— Nie podważam... Chodziło mi o to ze wystarczy ze sie odwrócisz a twoj kuzyn zacznie mnie obmacywać...— mruknelam cicho.
— Szkoda ze ty nie chcesz...

- Chciałabyś bym Cię obmacywał? - spytałem
- To akurat wiem, ale znam ciebieri twoje możliwości, więc wiem też, że nie dasz mu tego, poza tym postaram się byśmy tylko my mieli wstęp do domu - odparłem.

— Chciałabym wiesz o co mi chodzi...— mruknelam jeszcze ciszej.
– Nie musisz tego robic. Sam mówisz ze sobie poradze. To sobie poradze. A nawet jesli cos mi zrobi.... No cóż... To mi sie stanie krzywda a nie tobie wiec jest dobrze.

- Nie, nie wiem, ale wiem, że mi się podoba - zaśmiałem się.
- Rian jakbyś się czuła, jakby on cost Ci zrobił, Joe mowier tylko o dotyku. Chodzi mi co czułaś gdy całował Cię Bin? - spytałem, patrząc na nią.
- Gdyby coś Ci się stało, nie wybaczyłbym sobie tego - odparłem i przejechałem kciukiem po jej dolnej wardze - nie wybaczyłbyn sobie tego nigdy.

— Mowilam ci juz co czułam... Nie ch e sobie tego znowu przypominać bo to było okropne. — powiedziałam. — To sa moje najgorsze wspomnienia. Głownie przez to co było pozniej...— dodałam.
— Przeciez to nie byłaby Twoja wina. — powiedziałam spokojnie.

- Wiem, Rian, wiem - odparłem.
- Przepraszam - mruknąłem cicho.
- Byłaby to moja wina, bo bym Cię zabrał - westchnąłem.
- A nie obiecuję Ci, że jak Jackson Cię dotknie, to Cię posłucham, by nie obić mu mordy - dodałem.

— A myślisz ze gdybym chciała jechac a ty nie chciałbys mnie zabrac to grzecznie bym została? Mieszczę sie do kufra na luzie. Sprawdziłam na wszelki wypadek. — odparlam.
— To twoj kuzyn. Nie warto robic sobie problemów dla... mnie. — powiedziałam lekko sie wahając. Nie potrafiłam nazwać tego kim dla niego jestem.

- Cóż nie pojechałabyś ze mna wtedy, bo chyba wiem ile ty ważysz a ile moje ciuchy - odparłem.
- Uwierz mi dladlawarto Ciebie warto - mruknąłem - Poza tym ty byś się zmieniła, a ja wiedziałbym od czego - westchnąłem.