Dormitorium Dziewcząt

- Rozumiem, że nie chcesz go przemyć - zaśmiałem się
- Śpisz ze mną no chyba, że masz coś do zrobienia jeszcze - westchnąłem

—Dokończyć butelke...— mruknelam.
— Nie chce mi się spac. Poleze z toba... Jesli chcesz. — dodałam.
– Wygladasz zle... Musisz zacząć sypiać...

- A po co masz zamiar pić? - spytałem nie rozumiejąc jej kompletnie.
- Jest dobrze, zaraz pójdę spać - mruknąłem, patrząc na nią.

— Z radości. — powiedziałam.
— Moge cie pocałować?— zapytałam wpatrując się niego.

- Zadajesz bardzo głupie pytania - nruknąłem i przyciągnąłem ją do siebie, łącząc nasze usta gwałtownie. Cieszyłem się, że między nami jest dobrze, bo nie zniósłbym, gdyby miała być na mnie zła.
Pocsłunek przejazywał wszystkie emicje, jakie kłębiliśmy w sobie. Był on pelen czułości, namiętności, ale najbardziej górowała tęsknota.

Boże jak ja za tym tęskniłam. Gdy tylko złączył nasze usta, ujęłam jego twarz w dłonie by zbyt szybko się nie odsunął i zaczelam oddawać pocałunek z pasja.
Juz myślałam ze nigdy tego nie zaznam. Naprawde.

Przyciągnąłem ją mocniej do siebie, by nie było między nami wolnej przestrzeni. Uwielbiałem być z nią tak blisko, ponieważ gdy czułem ciepło jej ciała, wiedziałem, że nigdzie mi nie ucieknie.

Jeknelam w jego usta, przylegajac do niego całkowicie. Po moich policzkach zaczely cieknąć łzy. Naprawde myślałam ze go stracę. A zależało mi na nim. Jak na niczym innym na świecie. Bede na niego czekać. Choćby i rok. Byleby wrócił.
Nie chciałam ale musiałam się od niego odsunąć.
— Miałeś... Isc spac...

Gdy odsunęła się ode mnie, jęknąłem niezadowolony.
- Coś źle zrobiłem? - spytałem, widząc jej łzy, które wytarłem kciukiem.
- Taa, już idę do siebie - odparłem

— Nie. Nic a nic. — odparlam z lekkim uśmiechem.
— A nie mozesz zostac tutaj?— zapytałam z nadzieja.
— Popatrzę sobie...

Patrzyłem na nią z powątpiewaniem.
- Rian, płakałaś - stwierdziłam - więcej co zrobiłem nie tak?
- Będziesz patrzyła jak śpię? - spytałem - Już nawet ognista jest bardziej ciekawszą opcją.

— Mowie ci ze nic. To z ulgi. Z najzwyklejszej na świecie ulgi. — powiedziałam i pocałowałam go krótko w usta.
— Uwierz mi ze nie. Moge juz nigdy wiecej nawet nie spojrzeć w stronę ognistej ale na ciebie bede patrzeć zawsze.

- Jesteś cudowna skarbie - odparłem i odpadłem na łóżko tułowiem.
Zamknąłem oczy i objąłem dziewczynę w talii
- Tak mogę spać? - spytałem, nie otwierając oczu.

— Dobrze to słyszeć. — powiedziałam z uśmiechem.
— Mozesz. — przytuliłam się do niego lekko.
— Ale bedzie ci niewygodnie

- Dziś mógłbym nawet na stojąco spać - zaśmiałem się
- Zresztą z Tobą nigdy nie jest mi niewygodnie - dodałem

— Tak tak...— zasmialam się i przylgnęłam do niego jak glonojad do szyby akwarium.
— Spij juz. Pozniej pogadamy. — dodałam.

- Myślisz, że to takie łatwe, gdy wiem, że mam Ciebie? - spytałem
- Nie Rain, nie jest łatwo - zaśmiałem się

— Ale przeciez nic nie robię...- powiedziałam grzecznie.
— Jestem ubrana i grzeczna.

- A ja nie mówię, że nie - mruknąłem
- Ale to nadal ty, Rian - odparłam - więc nic na to nie poradzę.

— Oj juz...— mruknelam.
— Spij skarbie. Spij póki ci pozwalam. — odparlam i zaczelam głaskać go po torsie.

- A kiedyś mi nie pozwolisz? - spytałem, śmiejąc się.
Lecz jednak cały czas trzymając ją w uścisku, robiłem się coraz bardziej senny.

— Tak. Bo będziemy się ładnie bawić...— odparlam i umilkłam slyszac ze przysypia. Głaskałam go ciagle zeby pomoc mu zasnąc co chyba nie było dla niego trudne.

Miałem już otworzyć usta i coś odpowiedzieć. Ale sen szybko mnie zmorzył, powiedziałbym, że aż za szybko, no ale jej dłonie sunące spokojnie po moim ciele, szybko mnie uspokoiły i uśpiły. Zasnąłem z Rian w ramionach, mając spuszczone nogi, tak, że dotykały podłogi. Nie była to może najwygodniejsza pozycja, ale teraz nawet się tym nie przejmowałem bo było mi wygodnie.

Gdy poczułam ze zasnął, głaskałam go tak jeszcze chwile.
Delikatnie wysunęłam się z jego objęć i gdy w koncu znalazłam swoja różdżkę na pod łóżkiem, przelewitowałam go na srodek lozka, zdejmując mu buty oraz bluzę i przykrywając kołdra.
Polozylam się obok niego na kołdrze i znow wsunelam dyskretnie w jego ramiona.
Zadowolona z siebie dalej go głaskałam.

Tego wieczoru, bądź może już nocy, nic mi się nie śniło. Byłem spokojny jak nigdy dotąd, a czując bliskość Rian, nic mi nie zaprzątało głowy. W końcu miałem czyste sumienie. Postanowiłem, że choć w małym stopniu muszę podziękować Whitemore, za taki obrót sytuacji. Jednak teraz liczyła się tylko Ślizgonka w moich ramionach.

Nie byłam śpiąca. W ogole. Ale leżąc w takiej ciszy i nie odrywając wzroku od chłopaka, w koncu mnie zmuliło. To przez ta ciszę. Nie lubiłam tej ciszy.
W koncu i ja zasnelam dołączając do chłopaka i przy okazji obejmując go mocniej i ramieniem i noga ktora przełożyłam przez jego pas

Poczułem jak Rian mocniej do mnie przylgnęła, ponieważ poczułem jak gorąco jest miedzy nami.
Miałem nadzieję, że tak spokojnie jak teraz będzie już w większości czasu razem ze sobą spędzonego.

Pierwszy raz od jakiegoś czasu zasnelam sama. Sama bez leków czy ognistej. Spokojny, wręcz niemowlęcy sen podczas ktorego zdążyłam obić sobie rękę o ramę lozka i położyć się na Tylerze w poprzek, praktycznie samymi nogami bo głowa i ramiona prawie zwisały juz z lozka.

Po kilku godzinach obudziłem się, całkowicie wyspany. To co zobaczyłem, było przezabawne. Dziewczyna prawie spadała z łóżka. Chwyciłem za różdżke i przelewitowałem ją na siebie, czekając aż się obudzi.

Otworzyłam jedno oko do połowy nagle. Chciałam jeszcze spac... Zasnę jeszcze? Nie zasnę...
— Spisz?— zapytałam cicho zeby w razie czego go nie zbudzić. Nie chciało mi się podnosić głowy.

- Od jakiegoś czasu nie - zaśmiałem się cicho, patrząc na nierozbudzoną jeszcze dziewczynę.
- Śpij jeszcze - mruknąłem i zaczynałem gładzić ją po włosach.
Popatrzyłem na zegar na jej szafce nocnej i zobaczyłem, że jest po 3. Oho no to długo spaliśmy.

— Nie chce...— mruknelam. — Posiedzę z toba. — powiedziałam i po chwili znow zaczelam zasypiać. Szybko otworzyłam oczy i klepnelam się w policzek czujac przy tym lekkie pieczenie. — Juz wstałam..

- Naprawdę możesz zasnąć, jest po 3 - odparłem - zresztą teraz raczej nie wyjdziemy z twojego dormitorium - mruknąłem, uśmiechając się.
- A i tak nie mamy co robić - powiedziałem, gładząc ją po policzku.

Podniosłam głowę i oparłam podbródek o jego klatkę piersiowa.
— Juz nie chce spac.— powiedziałam a moje powieki samoczynnie zaczely opadać.
— Pośpiewam ci...

- Właśnie widzę, jak nie chcesz spać - zaśmiałem się
- Modelka, która umie śpiewać. Coś jeszcze umiesz? - spytałem, patrząc na nią.
- Rozbudzić Cię? - zadałem kolejne pytanie

— Dupa nie modelka...— mruknelam otwierając oko.
— I nie powiedziałam ze umiem... Powiedziałam ze to zrobie. — uśmiechnelam się i zamknęłam oko.
— Mhm...— przytaknelam lekko głowa.

Gdy usłyszałem jej ostatnią odpowiedź, przewróciłem nas tak, że teraz ja siedziałem na niej okrakiem. Najpierw zacząłem całować ją w usta, delikatnie jej muskając, a następnie mocniej się w nie wpijając, stęskniony jej smakiem. Gdy już zaczęła mi oddawać pocałunek, oderwałem się od jej ust i zacząłem określić mokrą ścieżkę od jej kącika ust, aż do obojczyka.

Nawet nie mruknelam gdy zamienił nas miejscami.
Oczu tez nie otworzyłam znow zaczelam zasypiać. Dopiero po chwili zorientowałam się ze mnie całuje. Zaczelam oddawać pocałunek z cichym westchnieciem. Gdy zaczął całować mnie zachłannie poczułam ze motylki w brzuchu tez się budzą. Na nowo.
Jeknelam i otworzyłam oczy gdy zaczął wędrówkę pocałunkami.
— Niezły sposób...— powiedziałam cicho. — Ale ba pewno dobry?

- Wiesz miałem Cię rozbudzić, a nie podniecić - zaśmiałem się, zaprzestając całowania jej szyi.
- Widzisz osiągnąłem to co chciałem - odparłem uśmiechając się do niej szeroko.

– Za pozno...— mruknelam i spojrzałam na niego.
— Wyspałeś sie troche?— zapytałam patrzac na niego z czułością.

- Proszę Cię skarbie, gdyby takie coś Cię podniecało, cały czas była byś podniecona - odparłem.
- Oczywiście, że tak, nawet nie poczułem jak mnie przenosisz - mruknąłem.

Uniosłam brew.
– Tyler. Kiedy ostatnio byliśmy ze sobą?— zapytałam retorycznie.
— Czyli mówisz ze gdybym zaczela cie całować... tak jak ty mnie przed chwila... To nie zareagowałabyś?— zapytałam.
— To dobrze. — dodałam. — Powinieneś jeszcze pospać

- No ponad tydzień - odparłem - jakoś tak 12 dni - dodałem.
- Nie mówię, że bym nie zareagował, skarbie - mruknąłem
- Całe życie jeszcze prześpie - westchnąłem - nie przesadzaj - stwierdziłem
Nagle przypomniałem sobie o czymś.
- O jakie zabawy chodziło ci przed tym jak zasnąłem? - spytałem

— To było pytanie retoryczne. — odparlam.
— O żadne. To było przekupstwo. Tak jak mówisz przedszkolakowi ze dostanie loda jak bedzie grzeczny

- Szkoda - mruknąłem zawiedziony.
- Czyli co idziemy spać? - spytałem, patrząc na nie z góry.