Wieża zegarowa

Dobra to nie było normalne zachowanie. Dziewczyna znieruchomiała tak jakby spojrzała w oczy bazyliszkowi. Wstałem ze swojego obecnego miejsca i podszedłem do dziewczyny, kucając przy niej.
- Już jest koniec, burza nie wróci - mruknąłem i położyłem jej dłoń na ramieniu. Wolałem ją teraz uspokoić niż później nieść ją do skrzydła.
Popatrzyłem na zadowolonego z siebie Alarica i sam się uśmiechnąłem. Naprawdę byliśmy do siebie podobni.

Wpatrywałam sie w kota bez mrugnięcia okiem. Nawet nie drgnelam gdy chlopak mnie dotknal.
To po prostu musiało ze mnie zejść...Poczułam jak kot porusza ogonem, smyrajac mnie tym samym po brzuchu. Wygladal na naprawde zadowolonego.

- Dasom - wypowiedziałem jej imię i leciutko poruszyłem jej ramieniem.
Aż taki lęk ma przez burzę? Takiej reakcji nigdy nie widziałem, co było trochę dziwne, bo nie jest to jedna z pierwszych dziewczyn, które piszczą, ta była przerażona.
Popatrzyłem na kota, który jak widać nie przejmował się zdarzeniem i zadowalony siedział w bluzie dziewczyny.

Powoli, gdy usłyszałam swoje imię, podniosłam lekko głowę i spojrzałam na chłopaka. Starałam sie wyglądać normalnie ale sama zdawałam sobie sprawe z tego ze wyglądam jak przestraszony, zbity pies. Bez urazy.
— Co...— powiedziałam ale z moich ust wydobył sie tylko dziwny urwany dźwięk. Nie mogłam dłużej patrzeć w jego oczy wiec spuscilam wzrok

- Nie strasz kobieto - mruknąłem i zabrałem rękę z jej ramienia, oddalając się od niej.
Alaric wpatrywał się we mnie jakby pytając czy może jeszcze zostać u dziewczyny. Kiwnąłem niezauważalnie twierdząco głową i zacząłem wpatrywać się w już teraz przejrzyste niebo.

Nie odpowiedziałam mu. Objęłam sie jakby w talii, krzyżując ramiona. Tym gestem chciałam objac kota ktorego milutkie futerko gładziło moja skore. Pocałowałam go w łepek przez maske i cicho kichnęłam, zaciskajac zeby. Kot spojrzał na mnie i juz wychodził z bluzy ale objęłam go mocniej.
— Siedź kiciu..

- Zostań - odparłem, gdy tylko usłyszałem kichnięcie dziewczyny. Nie musiałem się odwracać, by wiedzieć, że Alaric zaczynał wychodzić.

Kot cofnął sie do bluzy... Po czym zaczął odpierdalać jakies... Nie wiem co ale chyba swietnie sie tam bawił... Z zewnatrz zaś wyglądało to jakby cos wielkiego próbowało wyrwać sie z mojego wnętrza...
— Czy ty sie czasami z nim bawisz?

- Zauważyłaś, że jest mały, więc powinnaś zrozumieć, że on mógłby się bawić dzień i noc - odparłem odwracając się - to tak jak u 17latków z seksem - mruknąłem, patrząc w miejsce gdzie młody zaczął się bawić.
- Ale chyba tak blisko żadnej dziewczyny nie był, co też może wywoływać jego zwiekszoną ruchliwość - dodałem.

— A co jest z 17-latkami i seksem?— zapytałam unoszac brew.
— Bo blizej juz chyba byc nie moze...— powiedziałam i odchyliłam bluzę, zaglądając tam.
— Bo hej... o!— zasmialam sie gdy uderzył pyszczkiem w moje usta zasłoniete maska. Wyglądało na to ze znow dostałam buzi.
— On mnie kocha... Ja to wiem...— powiedziałam ciesząc sie.

- Nigdy nie ma go dość - odparłem, wiedząc o tym z własnego doświadczenia.
- Taaa, zapomni jak tylko stąd wyjdziemy i znajdziemy innego kompana - odparłem

— Aha...— odparlam i wzruszyłam ramieniem.
— Nieprawda... Jestem miłością jego zycia...— dodałam. — Hej! Tam nie!— zasmialam sie wyjmując kota ze stanika. W koncu uwalił się na grzbiecie, drapiąc mi biustonosz. Ehh... No niech stracę cholera.

- Raczej jesteś od pobawienia się z nim - odparłem ze śmiechem, widząc co robi kociak. A mówili że będzie grzeczny, właśnie widzę.
- Zobaczymy - mruknąłem, patrząc na dziewczynę.

— A ty od wycierania jego słodkiej dupy. — powiedziałam mierząc go wzrokiem.
— A ty to byś sie mógł przedstawić patałachu. — dodałam i schowałam rece w bluzie, wyciskając je z rękawów by od srodka ubrania głaskać kociaka, co z zewnatrz nie wyglądało najlepiej.

- I tak zapomnisz, więc po co mam to robić - odparłem, opierając się o kolumnę za mną.
- Do szczęścia też Ci nie jest potrzebne - dodałem widząc jak dziewczyna jest zauroczona kotkiem. Jednak najlepsze w tym wszystkim było to, że wystarczyło słowo, a kociak nawet by się nie obejrzał za siebie i popędził do mnie.

Uniosłam brew po czym zignorowałam chłopaka. Bie to nie. Całuj mnie w dupe szmato.
Bawiłam sie łapką kotka mowiac do niego czule.
— Mały dzikus...— powiedziałam gdy zaczął gryźć mojego kciuka.

Popatrzyłem na kota, który był sschowany w bluzie dziewczyny. Widząc, że dziewczyna bawi się z Alariciem, przez co ten nie jest osamotniony, uśmiechnąłem się lekko.
- Alaric baw się z Dasom - mruknąłem i oddaliłem się od nich, czując że kot cały czas bacznie mi się przygląda, dopiero gdy położyłem się na podłodze, zaczął się bawić.
Wyciągnąłem z kieszeni kluczyki, które zawsze nosiłem i zamieniłem je w poduszkę, na której się położyłem od razu zamykając oczy.

Spojrzałam na chłopaka gdy zamienił klucze w poduszke. Przyglądałam mu się przez chwile.
— Jestes czarodziejem?— zapytałam ciekawa. Głupie pytanie w takim miejscu ja wiem.. ale chodziło o cos innego.

Chciałem pospać, ale nie po co, ja wcale nie muszę spać. Nie obracając się nawet do niej, opowiedziałem.
- Szczerze, powinienem Cię teraz wyśmiać, bo jesteśmy w Hogwarcie. Ale jeżeli pytasz czy jestem czarodziejem czystej krwi. To nie, niestety nie - dodałem, krótko.

— Wiec tez jestes człowiekiem?— zapytałam ignorując jego nieprzyjemne słowa.
— Ale umiesz posługiwać sie tym patykiem. — powiedziałam przekrzywiajac głowę.

- Nie, nie jestem człowiekiem - odparłem szczerze, ponownie zamykając oczy.
- Udajesz głupią czy jak? Bo coraz mniej Cię rozumiem - mruknąłemm - Oczywiście, że umiem posługiwać się różdżką - dodałem

Zacisnelam usta i nie odezwałam sie juz. Bo ktos nie potrafi posługiwać sie tym paty...rozdzka to juz musi byc głupi. Miło.
Skupiłam sie na kociaku, po chwili orientując sie ze zwierzątko spi, mrucząc co jakis czas. Śliczności małe.

Nie słysząc żadnej odpowiedzi ani uwagi z jej strony, podparłem się na łokciu i popatrzyłem na dziewczynę.
- Dasom, nie umiesz posługiwać się różdżką? - spytałem, tak aby mój głos zabrzmiał miło.
- Przecież jesteś w Hogwarcie - dodałem.

Nie podniosłam wzroku na niego. Zamiast tego opuściłam głowę jeszcze bardziej omal nie chowajac sie w całości pod bluza. No i co ze jestem? Ja sie tu kurde nie pchałam na machanie badylem... Ale kto by sie tym przejmował...

- Jakim sposobem dobierali do ciebie różdżkę? - spytałem ciekawy.
Nigdy nie spotkałem się z przypadkiem, że osoba w Hogwarcie nie potrafiła czarować.
- Masz tu ze sobą swój patyk? - spytałem

Im wiecej zadawał pytań tym wiecej łez zbierało sie w moich oczach. Czułam sie jak wybryk natury... W świecie czarodzei...Cóż za paradoks.
Gdy zapytał o moj badyl nie drgnelam nawet. Czułam sie tak jakby setka ludzi wytykała mnie palcami... albo patykami...

- Chodź tu - mruknąłem, gdyż nie chciałem podchodzić do niej.
- Dasom usiądź obok mnie - dodałem.
- Zrób to z własnej woli, bo i tak i tak znajdziesz się kołomnie, więc zapraszam - odparłem i poklepałem miejsce obok siebie.
- Nie mam zamiaru się z Ciebie śmiać - dodałem, gdyby to ją powstrzymywało przed przyjściem tu.

A co ja jestem? Pies?! Mam sie go sluchac bo jestem gorsza? Chyba go sutki bolą. Nie miałam powodów by do niego podchodzić. Książę nawet nie raczył się przedstawić wiec moze mnie w dupe pocałować.
Żałowałam ze w ogole przyjechałam do tej szkoły. Szkoły czy... domu wariatów.. A moze to właśnie ja jestem wariatka? I tak naprawde jestem teraz w pokoju bez klamek na kozetce, przywiązana grubymi pasami...

No dobra inaczej się z nią gadać nie dało. Wszedłem w jej umysł i nakazałem się przenieść tak by siedziała przy mnie. Gdy tylko opuściłem jej umysł, złapałem ją za kostkę, by nigdzie nie uciekła.
- Pytałem się na poważnie, jak ci dobierali różdżkę, ponieważ jest to ważne. Nic się nie stało jak pierwszy raz trzymalaś różdżkę? Nie poczułaś się bardziej wypełniona? - spytałem, patrząc jej w oczy.

Po chwili jednak wstałam i podeszłam do chłopaka, siadając obok. Trzymałam kotka zeby nie wyleciał dołem bluzy.
— Stało...— powiedziałam szczerze, przypominając sobie przyjemne ciepełko które mna owładnęło gdy starszy pan podawał mi juz chyba setny z kolei badyl.

- No właśnie - odparłem i zabrałem rękę z jej nogi, wiedząc że mi nie ucieknie.
Ponownie położyłem się na poduszce i zamknąłem oczy.
- Jak już mówiłem, nie jestem czarodziejem czystej krwi, ale też nie jestem jak ty - mruknąłem
- Umiesz zaklęcie Alohomora? - spytałem

— A Ty potrafisz dotknąć sie stopa w tył głowy?— odgryzlam sie.
— Umiem. No i co? Juz jestem super wróżka?

- Wróżką nie będziesz nigdy - odparłem - ale czarownicą tak - dodałem.
- Powiedz mi co ci sprawia trudność, bo nie wiem - mruknąłem - ja nie mam z tym problemu - stwierdziłem
- Więc Ci nie pomogę, bez konkretów.
Przez chwilę się zastanawiałem i wapadłem na pewną hipotezę.
- Dlatego byłaś taka chamska? - spytałem, otwierając oczy i wpatrując się w jej twarz.

— Ze niby dlatego ze jestem szlama?— zapytałam unoszac brew.
— Chyba cie cos boli... zreszta. Ty do najmilszych tez nie należysz. — dodałam.
— I kto powiedział ze chce twojej pomocy?

- Nie, dlatego że nie umiesz się posługiwać różdżką - odparłem krótko.
- Nie zamierzałem być miły skoro ty nie byłaś - mruknąłem.
- Chyba chcesz się w końcu nauczyć i być pełno prawnym czarodziejem - dodałem.

Uniosłam brew jeszcze wyżej.
— Chyba kpisz. Nie jestem niemiła dla ludzi dlatego ze potrafią cos czego ja nie. A raczej ze sa lepsi w czyms niz ja. — odparlam.
— Moze chce a moze nie. To juz moj problem.

- To tylko moja hipoteza - odparłem, zamykając oczy - wcześniej byłaś suką, teraz można z Tobą normalnie pogadać - dodałem.
- Skoro nie chcesz to nie - mruknąłem, odwracając się do niej tyłem - ale i tak powodzenia.

— Za tą suke strzelę ci w pysk. — ostrzegłam.
Wstałam i wróciłam na swoje miejsce, układając kota w ramionach schowanych pod bluza, niczym małego niemowlaka.

- Zablokuje twój ruch - odparłem - poza tym mam twarz - dodałem.
- Mówię tylko jak było, na początku byłaś suką Dasom - mruknąłem, układając się wygodnie.

— A ty nadal jestes fiutem. — warknelam. Nie pogadasz... Serio...
— Poza tym. Nie wolno ci używać magii wobec mnie wiec nadal moge ci strzelić.

Sent from Topic'it App

- Znów zaczynasz nią być - odparłem cicho.
- Myślisz, że nie użyję wobec Ciebie magii, tylko dlatego że ty nie umiesz się nią posługiwać? Śmieszna jesteś - mruknąłem
- Poza tym żeby Cię powstrzymać nie potrzebuję różdżki tylko rąk.

— Nie. Dlatego ze jesli to zrobisz, nie zastanowię się nawet chwile i to zgłoszę do dyrekcji. — odparlam.
— Jesli kiedykolwiek spróbujesz mnie dotknąć to pożałujesz.

- Poczekamy, zobaczymy czy pożałuję - odparłem krótko i treściwie.
- Poza tym jak się na mnie rzucisz to nie będę miał innego wyjścia - mruknąłem

— Nie rzucam sie na ciebie. Trzymam się z daleka. — odparlam.
Poczułam piekący bol w palcu którym Alaric znow zaczął sie bawić.
— Kocie..— sapnelam unoszac palec przeć oczy. X maleńkiej ranki zaczela lecieć krew. Wyciagnelam z kieszeni chusteczkę i ciasno owinelam zranienie. Cholera.

- Zobaczymy - dodałem tylko i zamknąłem oczy.
Nim zdążyłem się wygodnie ułożyć, poczułem zapach krwi. Nie musiałem się podnosić by wiedzieć, że jest to małe skaleczenie, jednak z takimi bez problemu dawałem radę. Jednak jej krew nie była taka zwykła jak każdego innego, miała specyficzny zapach. Natychmiast się podniosłem i odwróciłem wdo sstronę dziewczyny patrząc na winowajce.
- Alaric! - ryknąłem zły.