Wieża zegarowa

Nic nie mówiąc ruszyłem za psem, tam gdzie mnie prowadził, myślałem, że zaprowadzi mnie do skrzydła, ale chyba szliśmy w innym kierunku. Patrzyłem także, czy mój kociak też idzie za psem. Na szczęście nic nie musiałem mówić, by podążał przed nami.

Next > Dormitorium Krukonek

Ponownie usiadłem, opierając się o wielki zegar. Powoli dla odstresowania zacząłem głaskać sierść Alarica, który zaczął się do mnie łasić. Naprawdę nie wyobrażałem sobie bez niego życia.
Czasami jest denerwujący, ale to rzadkość, w większości czasu jest kochanym stworzeniem, który roztopi nawet najbardziej lodowate serce.

Popatrzyłem na siebie i widząc w jakim stanie jestem, westchnąłem głośno. Wstałem i zdjąłem z siebie już poszarpaną przez psa koszulę. Skierowałem się w stronę wyjścia, jednak, zanim wyszedłem, odwróciłam się do kota.
- Idź sprawdź co z tą laską, bo jak będzie kończyła swój żywot to przyjdę i przynajmniej ugaszę pragnienie - odparłem, wychodząc z pomieszczenia.

Next > Dormitorium Gryfonów

Gdy dotarłam na gore, rzuciłam kołdrę na posadzkę, kładąc poduszke po dłuższej stronie kołdry. Polozylam sie na niej i przykryłam siebie oraz psa tak ze leżałam na czesci kołderki, przykrywając sie jej pozostałością.

Po raz kolejny zasnęłam na wieży z Księżna. Gdy obudziłam sie nad ranem, gdy słońce ledwie sie pojawiło nad horyzontem, wróciłam do dormitorium.

Next: Jezioro

Po przyjściu na wieże, ułożyłam kołderkę i poduszke przed tarcza zegara z boku, zeby nie od razu było mnie widać jesli ktos sie tu zjawi. Położyłam sie zwijając w kłębek i przytulajac sie do Księżnej dzięki czemu było mi cieplej.

Po drodze na wieżę, zgarnąłem Alarica, który stał przed moim dormitorium.
Gdy wszedłem rozejrzałem się naokoło, jednak nie widząc żywej duszy usiadłem praktycznie przy samej tarczy zegarowej, przez co miałem doskonały widok na okolice.
Mimo, że nikogo nie widziałem to poczułem zapach pulsującej krwi, ale nie jka u zwierzęcia tylko człowieka. Zignorowałem to, ponieważ byłem pewny iż moje zmysły płatają mi figle z uwagi na to że przez 2 dni nic nie jadłem.

Slyszac czyjeś kroki, wstrzymałam oddech. Gdy ustały, wychyliłam sie lekko by spojrzeć kto sie tu napatoczył. Widzac Damona i Alarica ktory mialknal i spojrzał prosto na mnie,szybko wróciłam do poprzedniej pozycji, zakrywając siebie i psa kołdra az po czubek głowy.
– Przestan..— powiedziałam najcichszym szeptem wprost do ucha psa ktory najwyraźniej tez zobaczył Rica bo zaczela machać ogonem pod kołdra.

- Alaric? Wszystko dobrze? - spytałem, patrząc na kota, który zaczął mruczeć.
Widząc, że Al wgapia się w jeden punkt za mną odwróciłem się w tamtą stronę, jednak niczego nie widząc ponownie odwróciłem się do kota.
- Chyba coś Ci się przewidziało - zaśmiałem się i podrapałem kociaka za uchem.

Znowu wstrzymałam oddech kiedy sie odezwał. Alaric siedź na swojej słodkiej dupce Prosze.. Kocimiętke Ci załatwię.
Objęłam mocniej psinę ktora chyba zamierzała wyjsć spod kołdry i wszystko zepsuć. Coraz bardziej machała ogonem, po czym zaczela chrumkać jak jakis prosiak.

Słysząc dziwne odgłosy wypuściłem Alarica z ramion i wstałem z podłogi.
Poprzednie zmysły zignorowałem, ale skoro słyszałem te odgłosy, to ani Alaric, ani mój węch się nie mylił.
Widząc, że Alaric zatrzymał się przy kocu, oparłem się z boku o tarczę zegara i czekałem na rozwój wydarzeń.

Pięknie. Dzięki moj własny psie. Nie bedzie juz zabawy z piłeczka do konca twojego zycia. Albo przez tydzień. Usłyszałam mialkniecie tuz nad swoja głowa i wtedy Księżna podniosła sie, wychodząc spod kołdry i otrzepując sie. Na moment dostałam dawkę świeżego powietrza ale znow zakryłam sie kołdra, przez mała szczelinie widzac jak Księżna kładzie sie przed kotem i macha tyłkiem ze szczęścia. Zdrajczyni.

Widząc znajomego psa, wiedziałem już kto siedzi pod kołdrą.
Podszedłem do psiny i pogłaskałem ją po głowie.
- Myślałem, że będziesz na tyle zrozpaczona, że nie przejdziesz do miejsca, w którym możesz mnie spotkać, bardziej niż w innych - powiedziałem, patrząc na labladora, choć słowa były skierowane do właścicielki psa

Patrzyłam na chłopaka, schowana pod kołdrą. Najlepiej byłoby zebym skoczyła w ogole z wieży. I to z psem bo jej tez nikt tu nie chce.
Wiec czemu ją głaszcze? A ta sie cieszy. Idiotka. Pójdziesz do gara. Zobaczysz. Od dwoch lat ci to mowie.

Widząc, że dziewczyna się nie odzywa, przestałem głaskać psa i wziąłem go na ręce.
Choć Księżna była duża i powinna być ciężka to mimo to dla mnie była leciutka.
- Nie liż mnie tylko - powiedziałem do psa.
A następnie wziąłem na ręce swojego kota, który był lekki jak piórko.

— Zostaw ją!— warknelam widzac ze bierze sumie na rece. Chwile trwało nim wyplątałam sie z kołdry ale w koncu wstałam, odgarniając z twarzy potargane włosy i poprawiając jedwabny szlafrok ktory zjechał mi z ramienia. — Puszczaj ją!

- Nie - odparłem i podszedłem do mojego poprzedniego miejsca.
Ukucnąłem i postawiłem psa i kota w tym samym czasie. Zanim usiadłem pogłaskałem psinę po głowie, a kociaka za uchem.
W sumie dobrze, że Alaric nie bał się dużych psów, a byłem pewny, że Księżna też bedzie na niego uważała.

Podeszlam do nich i zgarnęlam Alarica, calujac go w pyszczek i podchodząc do barierki o ktora sie oparłam biodrem.
— Księżna Chodz tutaj.—warknelam do psa.
— Teraz.

- Zamierzasz go wyrzucić? - spytałem, patrząc na dziewczynę, która stała przy barierce.
Raczej nie jest na tyle chora psychicznie, by wyrzucić młodego. Alaric raczej by wyczuł swoją przedwczesną śmierć, do której póki jestem w pobliżu by nie doszło.

— Rica?—zapytałam marszcząc brew.
— Jestes chory? Niby czemu miałabym mu robic krzywdę?— zapytałam tuląc do piersi kota ktory zajął sie kosmykiem moich włosów ktory ciagle uciekał mu przez lekki wiatr. Księżna siedziała przy boku Damona i wpatrywała sie w kota.

- Nie wiem jakie pomysły są w twojej głowie - odparłem.
Widząc, że Księżna nie została zabrana przez Dasom, poklepałem swoje kolana i zagwizdałem.
Dziwne było to, że psiak mnie posłuchał i położył przednie łapy jak i łeb na moich nogach.
Zacząłem głaskać Księżną po grzbiecie, przez co zaczęła ruszać ogonom.

— Na pewno nie zrobiłabym krzywdy komuś niewinnemu. — powiedziałam i syknelam kiedy kot zadrapał mnie nad piersią, probujac dopaść kosmyk włosów.
— Masz. — powiedziałam przekładając włosy na jedna stronę.
Spojrzałam na Księżna i skrzywiłam sie.
— Dziwka. Spisz w dormitorium. Sama.

- Nie nazywaj psa, tą osobą za którą ty się uważasz - mruknąłem.
- Idź do niej, nie chcę byś przeze mnie była krzywdzona. To na mnie jest zła - uśmiechnąłem się do psa i ostatni raz podrapałem ją za uchem.

— Nie tylko ja. — prychnelam.
— Nie jestem na ciebie zła. — powiedziałam siadając na podłodze po turecku i zakrywając sie szlafrokiem.
Pocałowałam kota miedzy uszami ktorego celem chyba było zaplatać sie w moje włosy. Dobrze mu szło.

- Nie wiem, tylko twoją opinię słyszałem na temat tego, że jesteś dziwką - wzruszyłem ramionami.
Widząc, że Księżna nie ruszyła się nawet o milimetr, ponownie zacząłem ją głaskać.
- Nie wcale - odparłem i spojrzałem na kota, którego wcale nie było widać za kutryną ciemnych włosów dziewczyny.

— No nie. Nie mam prawa byc na ciebie zła. Powiedziałeś prawdę. — odparlam odchylając głowę do tylu i zamykajac oczy.
— a za prawdę nie ma sie co obrażać. — powiedziałam pociągając nosem.

- Jesteś głupsza niż sądziłem, skoro twierdzisz, że to co mówiłem było prawdą - odparłem.
- Wiesz co to znaczy być pod wpływem emocji, złych emocji? - spytałem, patrząc na labradora - no więc właśnie, zachowałem się tak pod wpływem emocji, bo stwierdziłaś, że wyrwiesz mi włosy, po to by mnie wkurzyć - mruknąłem - No i Ci się udało - warknąłem.

— Tak. Jestem głupia. — powiedziałam spuszczając głowę i wtulilam w siebie kota.
— Wyrwałam ci jednego włosa. A ty gdybys tak nie myślał to byś nie powiedział. Ale miałeś racje. — dodałam ścierając łzy wierzchem dłoni i całując kotka.

- Czy ty możesz przestać brać wszystko co powiem do siebie. Bądź choć raz odporna na kłamstwa innych - westchnąłem.
- Nie znasz mnie, więc nie mów co bym robił, a czego nie, skoro nie wiesz - odparłem.
- Ale widzę, że choć raz mnie posłuchałaś - mruknąłem, widząc jak Krukonka całuje kotka.

— Ty tez mnie nie znasz. — dodałam.
— Niby w czym? W tym że nikt nas tu nie chce? Oczywiscie ze tak. Księżna w tym tygodniu wraca do domku.

- Masz rację nie znam Cię ani trochę - odparłem, głaszcząc psa.
Gdy usłyszałem jej kolejne zdania, przyciągnąłem psa do siebie, a gdy Księżna usiadła położyłem podbródek na jej głowie.
- Niczego takiego nie powiedziałem. Ty możesz wracać psiak zostaje - dodałem i objąłem psa ramionami.
- Chodziło mi o to, że bierzesz leki - mruknąłem.

— Ja tez wroce. Zaraz po niej. — powiedziałam.
— Muszę tylko napisać sensowne podanie do pani dyrektor w którym wyjaśnię dlaczego opuszczam szkole. — odparlam.
— Tak. Biorę. — powiedziałam krótko. Ciezko opisać jak sie czułam. Jak scierwo które juz dawno powinno znaleźć sie w śmietniku ale i ktos kto nie zasłużył na takie traktowanie.

- No to nie wrócisz, bo Księżna zostaje - odparłem.
Chwilę się zatanowiłem a następnie popatrzyłem na dziewczynę.
- Napisz coś w stylu...Czuję się bardziej mugolem niż czarodziejem, nie radzę sobie z posługiwaniem patykiem i wcale nie chciałam tu przyjeżdżać, bo bycie czarodziejem jest do ... beznadziejne - powiedziałem.
- Myślę, że po napisaniu takiego listu możesz się od razu pakować - dodałem.

— Księżna jest moim psem i wroci ze mna. W tej sprawie TY nie masz nic do gadania. — odparlam biorac głęboki oddech i kichając krótko.
— Ona tęskni za domem. — dodałam. Zignorowałam jego słowa bo były kompletnie z dupy. Nic nie wiedział i nic nie rozumiał. Idiota.

- Ty też tęsknisz za domem, a Księżna się przyzwyczai do Hogwartu szybciej niz myślisz - mruknąłem.
- Nie jestem idiotą - odparłem, wiedząc o czym zapewne myśli.

— Nie tęsknie. Nie mam ochoty wracać do pustego mieszkania. — odparlam.
— Tak czy siak nie bedziesz dyrygować moim życiem i tym co mam zrobic ze swoim psem. — dodałam.
— To twoje zdanie. Poza tym chyba prosiłam żebyś sie do mnie nie odzywał. Jestem szlamowatą idiotka. Nie pamiętasz? Pamiętasz. I to doskonale. Wiec nie odzywaj się do mnie

- Twoim życiem mogę zaraz zacząć dyrygować - odparłem - to bardzo łatwe - dodałem.
- Nie możesz mi niczego zabronić, bo mogę sie odzywać kiedytylko chce, za to ty nie musisz się odzywać.

— Nie mozesz. Bo to moje zycie i jedyne co mozesz ro pocałować mnie w dupe. — odparlam i Zacisnelam zeby.
Dlaczego on tu przylazł. Chciałam pospać. A zreszta. W dupie cie kurwa mam pojebie.
Polozylam sie na zimnej posadzce, podkładając sobie jedna rękę pod głowę a druga przytulając kota do piersi ktory wślizgnął mi sie za koszulke nocna i ułożył miedzy piersiami, co jakis czas machając ogonkiem po policzku.

- Nie dziękuję - odparłem.
- Skoro nic nie wiem, to wytłumacz mi dlaczego chcesz stąd wyjechać - mruknąłem.
- Dasom tam jest twoja pościel - powiedziałem, pokazując za siebie.

Nie miałam zamiaru mu juz odpowiadać. Najpierw mnie obraził, doprowadził do płaczu a na koniec nie pozwolił spac. Moze sie wypchać.

- Dziecino no, odpowiedz - mruknąłem.
- A jak nie to chociaż idź się przykryj - odparłem - albo ja to zrobię - westchnąłem.

"DZIECINO". Nazwał mnie "dzieciną".
Ale chyba lepsze to niz jak wymawiał moje imię. Denerwowało mnie to w jaki sposób je wymawiał. Nie wiem.
Nie chciałam zeby do mnie mowil i dotykał. Nigdy nie doczekam sie od niego przeprosin i nawet bym ich nie przyjęła. Ale świadomość ze... Ugh... Okropne. Chciałam zeby zniknal.

Posłużyłem się różdżką i przywołałem jej pościel.
Zamiast pójść i ją przykryć, przykryłem najpierw psinę, a potem siebie.
Widziałem, że Księżna jest zmęczona, więc zacząłem ją głaskać po łbie. Pies od razu położył pysk na moich kolanach i zamknął oczy.
- To co odpowiesz dziecino, bo nieładnie jest nie odpowiadać na pytania starszych - odparłem.

Szczerze mowiac to lepiej mi sie zrobiło gdy okrył mojego psa niz mnie. Księżna była ważniejsza niz ktokolwiek.
Jesli chodzi o Alarica to sie nie martwiłam. X pewnością było mu ciepło. Dzięki temu jak lezal to i mnie.
Nie patrzyłam na Damon gdy znowu się odezwał. Nie miałam obowiązku z nim rozmawiać. Zamknęłam oczy biorac głębszy oddech.

- Odpowiedz, bo zabiorę Księżną ze sobą - mruknąłem, patrząc na dziewczynę, gdy jednak psiak otworzył jedno oczko i popatrzył na mnie, pokręciłem tylko przecząco głową.
- Zdajesz sobie sprawę, że mogę Cię przyciągnąć? - spytałem.