Pokój spotkań

- Jak mam nie mówić? - specjalnie obniżyłam ton, by brzmiał jeszcze bardziej kusząco - Że tak?

- No ej! Zaraz zemdleję przez Ciebie! - zawołałam słabo, aż mi się kręciło w głowie. Czy to jest zakochanie?

- No dobra, dobra. Przestaję. - unisołam ręce w geście poddania.

Westchnęłam z ulgą, spojrzałam jej w oczy. - Nelly... Co o mnie myślisz? - zapytałam niepewnie.

Zamyśliłam się i powędrowałam wzrokiem w czeluści pomieszczenia...
- Co ja mogę o Tobie myśleć, z pozoru wyglądasz na słodką, rudą księżniczkę, ale jak jest w środku. - spojrzałam jej w oczy i palcem jakby wskazałam serce.

Wtuliłam się w nią. - Pytaj co chcesz wiedzieć, o co zechcesz - powiedziałam i skuliłam się w kłębek.

Objęłam ją ramionami, przykrywając każdą część jej ciała kocem.
- Czym się interesujesz, masz jakieś hobby, nie wiem... pasje i zainteresowania? - powiedzialam cicho, na jednym wydechu.

- Pasję mam... Taką dosyć nietypową, przez którą miałam problemy z osobą, która złamała mi serce. Zresztą, z nią mam indywidualne lekcje właśnie w tej pasji. A tak to... Czytam książki, gram na skrzypcach, pływam... No i lubię od czasu do czasu napisać coś swojego, jakieś opowiadania czy spróbować napisać książkę - powiedziałam nie będąc pewna co do nekromancji, czy o tym mówić.

- Mhhm. - mruknęłam - Co to za pasja? - zaciekawiło mnie to, nie mogłam sobie odpuścić.

Wzięłam oddech, zbierając się by to powiedzieć. - Nekromancja - odpowiedziałam cicho odwracając wzrok.

- Każdy ma swoje pasje, Twoja jest wyjątkowo. - zmusiłam ją do tego aby spojrzała mi w oczy - Nareszcie nie spotkałam osoby, której pasją jest rysowanie, sport czy muzyka. To takie oklepane. - uraziłam samą siebie, ale to prawda.

Zamrugałam oczami i spojrzałam na nią szczęśliwa. - Naprawdę?

- Jeżeli tylko chcesz mieć taką pasję i... i nie wstydzisz się jej przede wszystkim to naprawdę. - odwzajemniłam uśmiech

Wtuliłam się w nią energicznie nagle, czując, że trafiłam na tą jedną jedyną osobę. - Podobasz mi się, naprawdę - powiedziałam.

To takie... uroczę z jej strony. Trochę mnie zatkało, nie wiedziałam co jej powiedzieć ani też nawet co zrobić.
Wtuliłam jej ciało w siebie, czemu miałabym nie akceptować jej zainteresowań... a tak, przecież wiele osób ma w dupie to czy nawet kogokolwiek interesuje ich opinia na dany temat.
Westchnęłam, mocno wydychając powietrze.

Poczułam niepokój, gdy nic mi nie odpowiedziała. Czy to oznaczało, że za bardzo szaleję? Za bardzo ruszam do przodu i nie mam wyczucia w tej relacji? Wtuliła mnie, ale może chce zakamuflować swoje skrępowanie tym? Tysiące myśli uderzyło mi do głowy.

Oparłam brodę o czubek jej głowy, wdychając przyjemny zapach jej włosów. Pogładziłam jej niesfornie ułożone włosy, odgarniając kosmyi za ucho, by nie robiły chaosu na jej buźce.

- Idziemy gdzieś się przejść? - zaproponowałam podnosząc wzrok na nią.

- Dochodzi północ, z tego co się orientuję i nie straciłam z Tobą rachuby czasu. - uśmiechnęłam się - Chcesz gdzieś iść?

- Tak. Może błonia? Albo gdzieś gdzie jest no... romantycznie? - zaproponowałam niepewnie. - Albo! Wieża astronomiczna!

- Jeszcze tam nie byłam. - myślałam dłuższą chwilę - Ale tak mi się nic nie chcee. - ziewnęłam i rozciągnęłam się na kanapie.

- Więc zostajemy tu - powiedziałam i położyłam się obok niej, przykrywając nas obie kocem. - O Morgano... Jestem taka niska przy Tobie, tak komicznie wyglądam - pokręciłam głową.

- Wydaje mi się, że to tylko około dziesięcio centymetrowa różnica. - rozczochrałam jej włosy, całując w czubek głowy - Nie jesteś aż tak niska.

- Ale i tak wyglądam komicznie - odpowiedziałam z uporem, przeszły mnie znów ciepłe dreszcze od pocałunku w głowę.  Przymrużyłam odruchowo oczy gdy mi czochrała włosy, przytuliłam ją mocniej.

- Każda niższa dziewczyna przycmnie wygląda komicznie, Ty akurat wyglądasz mega uroczo. - objęłam ją rękami, a dłonie usadowiłam na pośladkach Is.

Zrobiło mi się lekko duszno, gdy poczułam jej dłonie. Głowę miałam na wysokości jej piersi, w które byłam wtulona. Otarłam się o nie intensywnie, nawet nie celowo, ale jednak. - Czy uroczo... Nie wiem - odpowiedziałam z rozbawieniem.

Poczułam możliwe zamierzony krok Isobel. Zacisnęłam ręce mocniej, śmiejąc się cicho z reakcji dziewczyny.

Z moich ust wydostał się jęk, zaraz potem zarumieniłam się. W rewanżu otarłam się jeszcze raz.

- Podniecające co? - zostawiłam ją chyba z lekkim niedosytem, ręce przesuwając na plecy.

- T-tak - wydukałam. - Jeju... Musisz mi robić taką nadzieję? - zaśmiałam się.

- Mała podniecona Isobel Tokisaki, taka bezbronna i słodka. - mruknęłam i delikatnie wsuwając ręce pod jej spodenki, pociągnęłam delikatnie jej bieliznę.

Kolejne dreszcze, rozwarłam usta zaskoczona. - Nie musisz mnie tak zawstydzać! - powiedziałam z udawanym wyrzutem, zamknęłam oczy oddając jej kontrolę nad sobą. Znów cicho jęknęłam.

- Zaczynam uwielbiać Cię zawstydzać. - szepnęłam do jej ucha, łapiąc w dłoń jej nagi pośladek.

- Więc lubisz rudy nie tylko na włosach, ale i na twarzy? - powiedziałam cicho i wzięłam oddech, czując jej dłoń. Robiło mi się gorąco i duszno od podniecenia.

Odkryłam ją lekko, bo myślałam, że zaraz wybuchnie mi z tego gorąca.
- Twoje rumieńce nie równają się nawet z siódmym cudem tego świata. - próbowałam jak najbardziej ją podnieciś, mówiąc swoim zawadiackim głosem.

Mój oddech przyspieszył, nic nie mogłam powiedzieć z zawstydzenia, przez które zapomniałam języka i które pofarbowało totalnie moją twarz. Wsunęłam dłoń pod jej bluzkę, lekko złapałam jej pierś.

Starałam się opanować i nie wyć z byle jakiego powodu. Kiedy poczułam jej dłoń poczułam się bardzo nieswojo. Ciekawe czy w ogóle miała za co złapać. Westchnęłam, ale uśmiech nie schodził mi z twarzy. Masowałam lekko dłonią jej pośladek.

Oddychałam spokojniej, głębiej. Miałam ochotę, by zdjęła ze mnie wszystko, ale wstydziłam się to powiedzieć.

Jedną rękę wsunęłam pod jej bluzkę, poszukując zapięcia od biustonosza. Rozpięcie go trwało tyle co pstryknięcie palcem. Odsunęłam Is delikatnie od siebie, aby móc ująć jej pierś w rękę, która przyczyniła się do ściągnięcia jej bielizny w górnej partii ciała.

Miałam rozwarte usta, które teraz zadrżały od tego doznania. Puściłam jej pierś, a ręka opadła na kanapę. Znów cicho jęknęłam.

- Wydajesz się teraz taka bezbronna. - po jakimś czasie zorientowałam się, że mogło to zabrzmieć jakbym była co najmniej seryjnym mordercą czy gwałcicielem - I urocza. - ściągnęłam rękę z jej piersi i przejechałam kciukiem po jej dolnej wardze, lekko uchylonej od podniecenia.

Spojrzałam na nią, od jej słów zastanawiałam się, czy zawstydzenie na mojej twarzy przekroczyło możliwy limit. Poczułam, że muszę to zrobić, chciałam tego bardzo. Gdy przejechała kciukiem po mojej wardze, zbliżyłam swoją twarz do niej, zamknęłam oczy i ją pocałowałam.

Oddałam się jej, a po długiej bwojnie naszych warg, zwilżyłam językiem jej usta, wkraczając nim na pole bitwy.

Byłam oszołomiona pocałunkiem, ale kontynuowałam przysuwając się do niej. Czułam motyle w brzuchu, euforię w całym ciele. Uśmiechałam się w trakcie.

Od dawna nie czułam się tak dobrze, co ta dziewczyna robi ze mną i z moim ciałem? Zesztywniałam, będąc lekko zafascynowana naszym i w sumie moim pierwszym pocałunkiem.