Pokój spotkań

Odwzajemniłem pocałunek, przysunąłem się w trakcie, żeby było mi wygodniej. tak jak wcześniej, objąłem ją obiema rękami w pasie. Skupiony byłem już jedynie na jej ustach. Miałem wielkie szczęście wpadając tu na nią.

Czułam ogarniające mnie porządanie i ciepło rozchodzące się po moim ciele. Tym razem starałam się obronić pozycję lidera w zaciętej walce między naszymi językami. Przegryzłam jego język a zaraz potem pociągnęłam zębami za jego dolną wargę.

Obserwowałem przez swoje doznania i odczucia jak działała, niemniej nie dawałem po sobie odczuć, że wygrywa. Wyprostowałem się wciąż ją całując, ale teraz musiała zadzierać głowę do góry by całować się ze mną, co już psychicznie dominowało w lekkim stopniu, obejmowanie szerokimi ramionami również.

Wspięłam się trochę, nie dawając mu dominować. Zatraciłam się na tyle w tym pocałunku, że nie ma szans, aby zaczął mnie zawstydzać i znęcać się nade mną. Całkowicie objęłam prowadzenie.

Miałem ochotę się roześmiać przez to, jak się starała. Wziąłem jej pierś w rękę i zacząłem lekko masować, ciekaw, czy wytrącę ją z rytmu by wbić się i objąć pierwsze skrzypce w walce naszych ust.

Przechodziła korytarzem i nagle wpadła jej myśl, czy by tak nie wpaść do pokoju spotkań. Otworzyła powoli więc drzwi. Jako pierwszych ujrzała Aza i Ann.

Oderwałem się na chwilę od pocałunku, gdy zobaczyłem że ktoś wszedł, zauważyłem jakąś Azjatkę. Wyglądała na niezbyt śmiałą, więc... Wiem jak ją wykurzyć stąd. - O, ohayo - zacząłem do niej - Chcesz do nas dołączyć?

-Az...nie pamiętasz mnie? - Zapytała ignorując jego pytanie. Spojrzała na koleżanke, chyba pierwszy raz ją widziała.

Trochę się zdezorientowałam kiedy Azazel zakończył pocałunek. Spojrzałam się w drzwi, w których stała jakaś dziewczyna, która najwidoczniej znała chłopaka.

- A... Powinienem Cię pamiętać? Skąd znasz moje imię? - zmarszczyłem brwi. - Czekaj, jakoś przeniosłaś się z Mahoutokoro? Chyba tam widziałem podobną do Ciebie, może to Ty? Azusa, tak?

-Jestem Rina...jak to nie pamiętasz?- Zapytała. Twoja siostra jest z mojego domu..-Wyjaśniła.

Spojrzałem na nią zaskoczony, skąd ona tyle wiedziała. - Czek czek, Isobel jest w Huff? Spodziewałem się, że będzie ślizgonką. To by zdecydowanie bardziej do niej pasowało... Skąd wiesz, że jestem jej bratem? - zaskoczenie już nabrało poziomu szoku. - W ogóle nic mi nie mówi imię Rina. Nie mylisz mnie trochę z kimś?

-Nie - Odpowiedziała bez namysłu i stanowczo. Pierwszego dnia na Wielkiej Sali chciałeś tworzyć harem. - Powiedziała.

Zatkało mnie na chwilę. Co ona wygadywała? Ja miałbym mieć harem? Dodatkowo palnęła to przy Ann. - Że... Ja... Harem? - zaśmiałem się z niedowierzaniem, totalnie nie rozumiejąc co do mnie mówiła. Uznawałem to za bzdury, przecież nic takiego nie miało miejsca.

Westchnęła.
-Nic nie pamiętasz? -Zapytała. To ja tu miałam zanik pamięci i eliksir pomógł. Az, coś ty pił...-Zapytała retorycznie. Spojrzała na Ann, ale nic się nie odezwała.

- Jeśli bym coś pił, to nie byłabyś w stanie ze mną rozmawiać, Rina-san - powiedziałem do niej uważnie na nią patrząc, czy nie robi sobie ze mnie jaj. - Jaki zanik pamięci do kija pana tosta wafla chomika powalonego totalnie przez Janusza? - zapytałem czując frustrację.

Parsknęłam śmiechem, kiedy mówił długi ciąg niezbyt pasujących do siebie słów. Nie odzywałam się, widać było, że dziewczyna mnie nie zna.

-Nie ważne... Wiesz mi albo nie... Ale mówię prawdę... I jeszcze jedno zanim pójdę...Diana i Chris, mówi ci to coś? - Zapytała po czym ruszyła w kierunku drzwi.

- No mówi - powiedziałem marszcząc brwi. - Są to imiona. I co w związku z tym? - poczułem jakieś ukłucie niepokoju słysząc to, jakby nie kojarzyły mi się te imiona dobrze. Ale ni w kij sobie przypomnieć czegokolwiek z tego.

-Nie ważne, może i nie pamiętasz, może ktoś jeszcze nei pamięta, ale ja wiem coś czego ty już nie pamiętasz...Dziwne... Az..z kim ty zadarłeś co? - Zapytała znów retorycznie i wyszła z pokoju.

NP: Gdzieś w szkole.

Spojrzałem na Ann zdezorientowany. - Co z nią nie tak jest? - zmarszczyłem brwi.

Patrzyłam się na tą całą sytuację z głębokim zdziwieniem, nie wiem czy to Azazel wkręcał ją i mnie czy ona robiła mu wodę z mózgu. Westchnęłam cicho, tylko unosząc ramiona w geście niewiedzy. Spojrzała mu w oczy, próbując odgadnąć jakiekolwiek uczucia.

Podniosłem ją i posadziłem przodem do siebie na kolanach. Nachyliłem się do jej ucha. - Więc na czym skończyliśmy? - zamruczałem jej do ucha, które po chwili przygryzłem.

- Przerwano nam akurat jak byłam na miejscu lidera w naszym zaciętym pocałunku... - szepnęłam z wyrzutem.

- Lidera? Lubisz marzyć, prawda? - zaśmiałem się. Odsunąłem lekko głowę by spojrzeć na nią. Palcem przejechałem po jej policzku patrząc na nią niczym tygrys na polowaniu.

- Marzyć? Czy Ty uważasz, że to nie możliwe? - położyłam swoje dłonie na ramiona, mrucząc jak kot pod nosem.

- Owszem, tak uważam, kotku - odpowiedziałem przybliżając się twarzą do niej, ustami do jej ust. Już miałem się z nimi zetknąć gdy odsunąłem głowę chcąc trochę się poznęcać nad nią. W oczach znów mi zagościło rozbawienie.

Przybiegła znowu do tego pokoju. Otworzyła drzwi uprzednio pukając. Miała nadzieje, że zaraz przybiegnie Is.
- To znowu ja..mnie tu nie ma jak co..-Mruknęła.

Wbiegłam do pokoju, spojrzałam od razu na Azazela. Przewróciłam oczami, drugi raz rozkochał w sobie Annabelle. Ma już ode mnie w pysk kiedy tylko będziemy sami... - Gdzie się podziewałeś cały ten czas, mi fratello? - zapytałam ostrożnie, upewniając się co od jego utraty wspomnień.

- Skądś kojarzę takie zachowanie. - mruknęłam do siebie pod nosem - Chyba naprawdę mnie nienawidzisz. - powiedziałam już trochę głośnej, patrząc mu prosto w jego oczy.
Usłyszała pukanie, odruchowo zsunęłam się z jego kolan na sofę. A mogło być już tak dobrze. Ponownie zawitała do nas Azjatka i zaraz po niej rudowłosa, którą poznałam kilka godzin wcześniej. Patrzyłam na nie, lekko się uśmiechając.

- On mnie nie pamięta..sensei...Chris też nie..Nie wiem ile nie pamięta..-Powiedziała cicho po japońsku.

Spojrzałem totalnie zaskoczony na siostrę. Żadnych pytań, co robię w Hogwarcie? Tylko pytanie gdzie ja byłem przez... Jaki czas tak w ogóle? Cały czas była z nią Rina, rozmawiająca po japońsku z siostrą. Czego ja miałbym nie pamiętać? - Żadnego zdziwienia, że jestem w Hogwarcie? Gdzie ja miałem być według Ciebie i według tego Twojego "czasu"?

Rozszerzyłam oczy, zdając sobie sprawę z tego, że naprawdę stracił pamięć. Do oczu napłynęły mi łzy. - Baka! - warknęłam do niego, podeszłam i dałam mu z liścia w twarz. - Bastardo! Culo! Vai a cagare!! Fottiti! - wrzeszczałam na niego bijąc go i potrząsając nim. - Jak możesz nic nie pamiętać?

Przez chwilę nie ogarniałem co się dzieje, to właśnie była moja siostra. Oaza spokoju i dystansu, która była jak benzyna. Jak podpaliłeś to robiło się gorąco jak w piekle. Oberwałem kilka razy po czym złapałem ją za jej drobne dłonie i spojrzałem w jej oczy. - Sorella - zacząłem. - Cessa. Powiedz mi, o co Ci chodzi - złapałem ją dłońmi pod ramiona i podniosłem jak dziecko. Posadziłem ją w fotelu naprzeciwko kanapy.

Jeszcze większego rozpędu nabrałam gdy mnie podniósł. Próbowałam go kopnąć, wyrwać się. - Puść mnie pieprzony domowy batoniku musli! Ty chomiczy pterodaktylu! Waflu jeden z nadzieniem po terminie! - nie przestawałam go wyzywać używając słów, które zawsze trzymałam na moment, w którym nie mam już jakich używać. W końcu posadził mnie w fotelu. Wzięłam głęboki oddech by się uspokoić i spojrzałam na niego, powstrzymując się by znów do niego nie wstać. - Az, naprawdę niczego nie pamiętasz? Chris, Diana, Nelly! Latanie, eliksiry! Nie pamiętasz jak złamałeś Chris serce? Nie pamiętasz jak się oboje schlaliśmy w trupy w Londynie? Musisz coś pamiętać!

Patrzyłam na całą sytuację z boku, nie wiedziałam co powiedzieć ani jak zareagować... Wyzwiska w innym języku i... łamanie serca jakiejś Chris? O co chodziło...

Spojrzałem na nią, była całkowicie poważna. Zmarszczyłem brwi, z zamyśleniu podrapałem się po brodzie. Prędzej byłem skłonny uwierzyć Isobel, a nie jakiejś Rinie. Czy naprawdę ktoś mi wymazał wspomnienia? Wzrok Isobel mnie co do tego upewnił. - Isobel... Ja... Naprawdę nic nie pamiętam...

Zacisnęłam dłonie w pięści, nie mając pojęcia co tu robić. - Gdzie jest Nelly? Potrzebuję jej... - powiedziałam do siebie cicho. - Rina, chodźmy - powiedziałam i złapałam dziewczynę za rękę wyprowadzając ją z pokoju. Jeśli stracił pamięć, to niech chociaż będzie szczęśliwy z Annabelle. A ja pomyślę, jak się zemścić za to na Dianie. Będę musiała unikać sytuacji sam na sam, by i mi nie usunęła wspomnień.
NP: Wieża Astronomiczna

Spojrzałem na Isobel jak wychodziła. Zacisnąłem zęby, po chwili w pewnym stopniu się rozluźniając. Przyciągnąłem do siebie Ann, była teraz trudna sytuacja, potrzebowałem dziewczyny blisko przy sobie. - Serio nie ogarniam o co chodzi..

- Uwierz mi, że ja też. - wzruszyłam ramionami - Nic już nie rozumiem, mnie również o wszystko wypytywała. W podobny sposób. - złapałam go nieśmiało za rękę.
Działo się tu coś czego nie potrafiłam pojąć... Wymazywanie pamięci, przekleństwa w innym języku.

- Może serio jest to jakoś powiązane ze sobą... Pewnie czułaś się dziwnie, nie? Zawsze sprawy z siostrą załatwiam w naszych ojczystych językach - westchnąłem. - Będziemy się martwić później - powiedziałem i gwałtownie znów przeniosłem Annabelle na siebie Położyłem się patrząc w jej oczy. - Teraz chcę myśleć tylko o Tobie.

- Dziwnie to mało powiedziane. - powiedziałam ciężko.
Wzdrygnęłam się lekko kiedy mnie uniósł, przy nim czułam się naprawdę jak jakaś drobna dziewczynka. Podnosił mnie z taką łatwością, że było to aż przyjemne.
- Tylko o mnie? To chyba uzależnienie.

- E tam... Swoją drogą, wiesz, że w połowie jestem Włochem? - uniosłem pytająco brew. - Kurczę, w porównaniu ze mną jesteś taka mała...

- Poznałam skądś te słowa, które tu wykrzykiwała. Zresztą. Lubię Włochów. - uniosłam brew, oblizując usta - Nie. To Ty w porównaniu do wszystkich jesteś taki duży. - uśmiechnęłam się w duchu.

- Ale jesteś wyższa od Isobel, więc masz powód się cieszyć - zaśmiałem się i przybliżyłem znów swoją twarz, całując jej świeżo oblizane usta.