Pokój spotkań

-Nie ogarniam cię Christopher-westchnąłem i spojrzałem na puchonkę. Zerknąłem na to co wyrzuciła-No serio? Paliłaś beze mnie? Okropna jesteś-jęknąłem

- Miał tylko dwa - ziewnęłam i położyłam głowę na jego kolanach - Jak chcesz, to może uratujesz tego wyrzuconego.

-A w sumie-uniosłem głowę Chris i położyłem ją na kanapie, a sam schyliłem się i wziąłem jointa, a raczej jego resztek-Za mało tego-stwierdziłem i upuściłem to na podłogę. Po chwili wróciłem i położyłem się na kanapie.

- To idź do Aza. Może gdzieś tam schował więcej - powiedziałam i położyłam się na Charliem - Wygodnie.

-Teraz nigdzie nie pójdę-powiedziałem i oparłem głowę o swoje splecione dłonie.

- No i dobrze - mruknęłam - Pewnie byś się gdzieś po drodze zgubił i znowu zostałabym sama. A tego byśmy nie chcieli.

-Mhhm-pokiwałem głową i westchnąłem dalej patrząc na dziewczynę-W skali od jednego do dwudziestu jak bardzo wygodny jestem?-spytałem, bo w sumie o czym mógłbym rozmawiać z najaraną Chris jak nie o sobie.

- Trzysta dziewięćdziesiąt cztery - powiedziałam z szerokim uśmiechem i położyłam się trochę wygodniej.

-Iii takiej odpowiedzi się spodziewałem-powiedziałem odwzajemniając uśmiech i ponownie spojrzałem na Chris. Czemu miałem ochotę ją pocałować? Wtf, mózgu...Lecz się.

- Co sie tak na mje gapiisz? Masz jakiś problem? Może chcesz dostać talerzem w twarz tak, jak Letycja?

-A nie mogę?- spytałem unosząc brew- Mogę, bo co mi zrobisz- zaśmiałem się

- No już powiedziałam. Dostaniesz talerzem w twarz. Ewentualnie mogę cię zrzucić z wieży albo utopić ... u ... utopić.
Od razu przypomniały mi się słowa Soo. Carl nie żyje? To musiał być okropny żart, ale jednak coś mnie dusiło, gdy sobie o tym przypominałam.

Coś dziwnego zauważyłem w wzroku Chris. Wyciągnąłem w jej stronę ręce i objąłem ją, przyciągając do siebie.

- Co ty ... - mruknęłam, ale postanowiłam nie kończyć. Natychmiast zrobiło mi się ciepło. Ale to nie było takie zwykłe ciepło jakie czułam przytulając Aza. To było ... inne. Uśmiechnęłam się i oparłam głowę na jego ramieniu.

Weszłam do pokoju spotkań i zastałam Chris z.. Z kimś innym, niż Chris. -Mogę? -zapytałam cicho, opierając się o drzwi.

Weszłam niepewnie, stanęłam obok jakiejś nieznajomej Koreanki. Zauważyłam Chris, ją znałam jako jedyną tu. - Hej - przywitałam się niepewnie. - Nie... przeszkadzam?

Gdy tylko usłyszałam otwierane drzwi wyrwałam się z objęć Charliego i spojrzałam przed siebie. Zobaczyłam Soo, a zaraz po niej przyszła Sophie.
- Chodźcie chodźcie. Siadajcie. Jak któraś chce, to gdzieś tam z tyłu jest niedopalony skręt.

Spojrzałam na dziewczynę, która nagle pojawiła się obok mnie, bez żadnego wyrazu twarzy.  Znów spojrzałam na Chris i weszłam do środka. Usiadłam na fotelu, składając dłonie na kolanach.

- Co słychać? - zapytałam Soo - Nie wyglądasz najlepiej. Jesteś strasznie blada.

Weszłam i usiadłam obok Chris. Nie mówiłam nic, nie chciałam psuć sobie opinii u nieznajomej, gdybym palnęła coś głupiego. Zastanowiłam się nad skrętem, nie próbowałam jeszcze nigdy tego.

Przytaknęłam lekko głową. -Jest dobrze. -powiedziałam patrząc się przed siebie.

- Charls, nie siedź tak cicho - powiedziałam dźgając puchona w brzuch - Powiedz coś.

Zaraz potem gdy Chris mnie dźgnęła złapałem ją za rękę- Jak mnie nazwałaś? Charles? Serio Christine?-uniosłem brew i zaśmiałem się-Tak w ogóle zamierzasz kiedyś ze mnie zejść?- spytałem i zauważyłem, że wciąż ją trzymałem za rękę więc puściłem ją i poczochrałem po włosach.

- A co? - powiedziałam zbliżając się do niego tak, że czubki naszych nosów się stykały - Masz z tym jakiś problem? - odsunęłam się - Jesteś zbyt wygodny. Nie schodzę.

-A więc skoro nie mogę się ruszyć to z tego miejsca chcę przywitać cię. Czeeeeeść- powiedziałem obracając głowę w stronę siedzącej obok Soo dziewczyny. Pomachałem jej i uśmiechnąłem się-Jestem Charlie. Nie żaden Charles- drugie zdanie powiedziałem patrząc na Chris- A ty?- ponownie obróciłem głowę w stronę tamtej dziewczyny.

W pierwszej chwili pomyślałam, że się naćpał albo jest głupi, gdy tak przeciągnął powitanie, ale potem pomyślałam pozytywnie. Próbował być fajny przecież nooo... - Sophie - podałam mu rękę z uśmiechem. - Miło poznać.

-Mi też-powiedziałem-Z którego domu jesteś?

Kiedy oni rozmawiali, ja po cichu wstałam I wyślizgnęłam się z pokoju. Przeszłam się po zamku po czym stwierdziłam że wyjdę na powietrze żeby oczyścić trochę myśli.
Next: Łąka

- Z Gryffindoru - odpowiedziałam z uśmiechem. - A Ty?

-Hufflepuff-odparłem uśmiechając się.

- Porozmawiajcie o czymś ciekawszym niż domy - mruknęłam - Aż żal słuchać tej nudy. Sophie, masz ulubioną drużynę Quidditcha?

- Tak, Francuską - oparłam się wygodniej o kanapę. - a Ty?

- Irlandia - powiedziałam z uśmiechem - Są świeeeeetni. Ale ten idiota - wskazałam na Charliego - Nie wie, co to Quidditch. Nawet na miotle latać nie potrafi.

Weszłam do pokoju, była Chris, reszty nie znałam. Pomachałam im, zastanawiałam się, czy mnie poznają? Usiadłam w fotelu.

- Witemy przeserdelecznie - powiedziałam do dziewczyny, która właśnie weszła - Jożem jest Christine Stephens, z domu Hufflepuff, władczyni bólu i cierpienia, matka patelni. Oto pode mną jest Charlie Szarlotka Yyy Caufield, domu Hufflepuff. A tam, Sophie ... Sophie domu Gryffindor - dopiero po tych słowach ogarnęłam, że to nie jest nikt nowy - Zaraz zaraz. Isobel?

Roześmiałam się gdy usłyszałam, jak mi się przedstawia. - Miło Cię poznać, Chris - powiedziałam dalej się śmiejąc.

- Na Merlina, Isobel, wyglądasz jakoś ... inaczej? - powiedziałam ze zdziwieniem -Tylko nie wiem co się zmieniło. Może buty nowe kupiłaś?

- Hmm... No kupiłam, ale dopiero jutro mi przyjdą - odpowiedziałam zamyślona. - Miło Cię poznać, Sophie - uśmiechnęłam się do dziewczyny lekko. - Wyglądam inaczej, ale tak czuję się lepiej - położyłam się w fotelu.

- No i teraz już nie będziesz rudym karłem, tylko murzynem. Tak. Będę cię nazywała Murzynis. Badum tss.

- Ej! - zawołałam i rzuciłam w nią poduszką prosto w twarz. - Nie jestem murzynem! pfff.

- Tak tak. Dla mnie i tak będziesz Murzynisem- powiedziałam rzucając w nią poduszką.

- Grrrr - wzięłam poduszkę i śmiejąc się skoczyłam na nią z zamachem celując w głowę.

- Ej - krzyknęłam i sięgnęłam po drugą poduszkę uderzając Is prosto w brzuch.

Wylądowałam na Chris i mimo że dostałam w brzuch i był pod nami jakiś chłopak to i tak nawalałam ją z rozbawieniem poduszką.

- Charlie, weź coś zrób - krzyknęłam i najpierw uderzyłam poduszką Is, a potem jego.