Pokój spotkań

- Miło Cię poznać, Charlie - powiedziałam szybko i złapałam Chris od tyłu obiema rękami, by nacierać jej twarz poduszką. - Adidididididiidi.

- Nie! Przestań! - śmiałam się - Mam nadzieję, że masz łaskotki! - dodałam i zaczęłam ją łaskotać.

- Aaaaaaaaaaaaaaa! - zawołałam i się roześmiałam. - Zostaaaaaaaaaaaaaaaaaw!

- Zostawić? Zostawić? Nie ma mowy! - krzyknęłam i łaskotałam ją dalej.

- Nieeeeeeeeeeeeeeeeeeee - zdobyłam się na to, by odpłacić jej tym samym i również ją zaczęłam łaskotać.

- Bardzo mi przykro, ale nie mam łaskotek - zaśmiałam się - Takie życie.

Dobra, Isobel, cioto, myśl szybko, co tu robić... Eureka! Udało mi się szybko umieścić poduszkę na swoich piersiach, złapać Chris za nadgarstki i pchnąć ją swoim ciałem by leżała. Korzystając z okazji, zaczęłam znów przy pomocy swojej klatki piersiowej, nacierać jej twarz poduszką. - Racja, takie życie - roześmiałam się.

- Nie! Przestań! Charlie! Szarlotka, pomóż! Rusz dupsko z tej kanapy! - krzyczałam próbując się wyrwać.

- Haaa! Tak, teraz wołaj o pomoc! - śmiałam się dalej i nacierałam dalej. Naszedł mnie szatański pomysł. Moje ciało unieruchamiało nogi Chris, więc... Złapałam jej nadgarstki jedną ręką, wyjęłam piórko z poduszki. Zdjęłam jej buta i skarpetkę i smerałam piórkiem jej stopę od dołu.

- Chyba ci już mówiłam, że nie mam łaskotek - zaśmiałam się - Nic ci to nie da.

- Grrrrrrr... - wróciłam do nacierania jej, zastanawiając się, co mogę jej jeszcze zrobić...

- Murzynis, zostaw mnie! - krzyknęłam śmiejąc się - Daj se siana!

- Tobie się to podoba, że mnie dodatkowo prowokujesz? - roześmiałam się znów i naszedł mnie pomysł. Nachyliłam się, wciąż nacierając i dmuchnęłam jej w ucho.

- Wcale mi się to nie podoba! Po prostu daj mi spokój! Is, mówię poważnie!

Zmęczona, oddychając szybko, usiadłam obok Chris wciąż rozbawiona. Oparłam się o oparcie kanapy.

- I po co ci to było? - zaśmiałam się dysząc - A na tobie, to się zawiodłam - dodałam patrząc na Charliego.

- Po to, byś powiedziała Is a nie Murzynis - uśmiechnęłam się szeroko zadowolona. - Widzisz, jak mogłeś, Charlotte... pfu, Charlie.

- Właśnie, Charlotte, jak mogłaś. To znaczy mogłeś. Eh. A na ciebie i tak będę mówiła Murzynis.

- Okej, do zanotowania, zawsze mieć przy sobie poduszkę - zaśmiałam się.

- Uważaj, żebym ja przy sobie patelni zawsze nie nosiła.

- Mnie, taką małą biedną istotkę patelnią potraktujesz? - zrobiłam minę kota ze Shreka.

- Jakbym musiała, to każdego bym potraktowała patelnią. Nawet Szarlotkę - zaśmiałam się.

- Ale akurat patelnią? Są maczety, młotki, piły łańcuchowe... Ale patelnia? - zmarszczyłam brwi.

- Patelnia jest najlepszą bronią - powiedziałam prostując się z dumą.

Zrobiłam jedynie facepalm.

- Tak tak, reaguj jak chcesz, ale ja wiem swoje.

- Ajjjj idź Ty - przytuliłam ją i wyczochrałam jej włosy. - Wiesz jak mi Cię brakowało jak wtedy się pokłóciłyśmy po amnezji Azazela?

- Eh ... było minęło - mruknęłam - Ważne, że jest już ok. Chociaż twój brat postanowił nazwać mnie suką, ale co tam. Przywykłam. Zapaliliśmy marihuanen pokoju.

- Nie powinien Cię tak nazywać... - mruknęłam i spojrzałam na nią rozszerzając oczy. - A to wichajster! Nie podzielił się ze mną! Niech go tylko dorwę...

- Takie życie - zaśmiałam się - A potem przyszła Soo i twój brat gdzieś wyparował.

- Nie ucieknie przede mną - mruknęłam niezadowolona i oparłam głowę o jej ramię. - Nudzi mi się...

- To idź go poszukaj i każ mu przynieść więcej skrętów.

- Ale skończył się dzień bez regulaminu - westchnęłam ciężko. - Poza tym i tak go sobie przedłużyłam, zmolestowałam pewną ślizgonkę akurat wtedy.

- Zaraz, co? Jak to zmolestowałaś ślizgonkę? - powiedziałam i odsunęłam się od Murzynis - Charlie, obronisz mnie, co nie?

- Zmolestowałam i nawet doszła - uśmiechnęłam się z dumą. - Tylko, ze zrobiłam to przez sen. Chris, nie chcę oberwać patelnią, robię to tylko przez sen jak już - przewróciłam oczami.

- Mieszkamy w jednym dormitorium - powiedziałam patrząc na nią z przerażeniem - Przez sen czy nie, ja i tak się boję.

- Ale ale - uniosłam palec. - Z moich obserwacji wynika, że podczas ataków narkolepsji jak na kogoś się przewrócę, to że wtedy to się dzieje. Jeśli śpię na swoim łóżku - rozłożyłam ręce - nic się nie stanie. Izi!

-Czyli facetów też mogłabyś?- spytałem patrząc na dziewczynę.

- Jestem homoseksualna, na Ciebie zamkniętymi oczami bym nie spojrzała, gdybym chciała zmacać - machnęłam ręką.

- Tak tak - powiedziałam z uśmiechem przerażenia na twarzy - Charlie ... dzisiaj śpię u ciebie.

-No dzięki- parsknąłem- Jak chcesz nocować to proszę bardzo- powiedziałem i spojrzałem na Chris- Nie będę miał nic przeciwko- dodałem wyszczerzając się.

- Mówić jak do Azazela - przewróciłam oczami. - Śpiąc. Na. Swoim. Łóżku - spojrzałam na Chris - Nic. Ci. Nie. Zrobię. Halo! Lol ziemniak putin opętał chomiki! Halooooo!

- Wiesz co, zmieniłam zdanie - powiedziałam do Charliego - Ciebie też się boję. Będę spała tutaj albo w pokoju wspólnym.

- Piły łańcuchowe, destrukcja, masakra, psychowiewiórki opętały wszechświaaaaat! - nawet nie wiedziałam, kiedy zasnęłam, ale właśnie kończył się mój sen i się obudziłam. - Uhmmm.... Hej - podrapałam się nerwowo po głowie.

-No aleee Chris, dlaczeego. Nie robię nicczego dziwnego w nocy