Pokój Wspólny

— Nie lubie wybierac.. Moje wybory zawsze sa zle. — mruknelam. — No dobra... Są wyjątki...— poprawiłam się. On był tym wyjątkiem.
Uniosłam głowę i spojrzałam na niego, oceniając rozmiar jego bluzy. Była troche za duża. Czyli idealna. Po raz pierwszy... Moze nie po raz pierwszy w ogole ale po raz pierwszy od dawna, cieszyłam się ze swojego rozmiaru.
Odsunęłam sie od chłopaka ale tylko na chwile, po to wy unieść jego bluzę i wcisnąć się pod nia. Chwile pozniej cała potargana, pojawiłam sie przy szyi Collinsa. Objęłam go w pasie juz pod bluza i oparłam głowę w zagłębieniu jego szyi, dmuchając w kosmyk włosów ktory opadł mi na oczy.
Od razu lepiej.

Gdy chciałem odpowiedzieć cokolwiek dziewczynie, ona nagle się odsunęła, a potem uniosła moją bluzę, na co zareagowałem zaskoczeniem-Wiesz, myślę, że lepiej byłoby pójść do dormitorium, ale jak uważasz- zaśmiałem się i nim zauważyłem Soo siedziała pod moją bluzą-Chociaż teraz myślę, że jest idealnie i nie musimy nigdzie się ruszać-dodałem obejmując Kwon ramionami. Jedną dłoń wplotłem w gęste włosy dziewczyny i palcami próbowałem je przeczesać.

— Nigdzie się nie ruszam a juz na pewno nie do dormitorium... Strasznie tam jest. — odparlam szczerze.
— Bo nie musimy. To znaczy nie mowie ze nie ma fajniejszych miejsc w szkole ale tutaj jest przyjemnie. I ciepło. — pociągnęłam nosem wtulajac się w niego. Gdy zaczął rozczesywać moje włosy dłonią, syknelam cicho po tym jak mnie pociągnął mocniej.
— Nic mi nie jest...

-W takim razie, zostaniemy tutaj- odparłem czesząc dalej włosy Soo, gdy syknęła odsunąłem rękę- Wybacz, nie jestem zbyt delikatny podczas czesania- parsknąłem. Schowałem jedną rękę do rękawa, a następnie przesunąłem ją do siebie, aby trafiła pod bluzę, to samo stało się z drugą ręką. Oparłem dłonie o talię dziewczyny, delikatnie gładząc ją kciukami- Jesteś moim wyjątkiem- powiedziałem patrząc Soo w oczy.

— Zauwazylam. — zasmialam się cicho. — Nic nie szkodzi. — powiedziałam. Patrzyłam na to co robi gdy nagle zaczął sie majtać pod bluza. W koncu poczułam jego dłonie na talii kiedy juz je schował. Spojrzałam na niego i krótko cmoknelam go w usta.
— Zdajesz sobie sprawe ze wyglądamy jak dwa debile teraz..

Odwzajemniłem ten krótki pocałunek, a gdy tylko dobiegł końca przeniosłem wzrok na usta Soo. Ponownie spojrzałem na dziewczynę z uśmiechem- Zdajesz sobie sprawę z tego, że absolutnie mnie nie obchodzi jak wyglądamy w tym momencie?- powiedziałem przyglądając się Soo.

Przygryzlam wargę i uśmiechnelam się.
— Wiem. — powiedziałam i wtulilam sie w niego.
— Wiedziales ze mam tak jakby rodzinkę w szkole? No i.. z tego co mi powiedziała Isobel, poza nia? Mowie o Azie i Is. — wyjaśniłam biorac oddech.
— No to zamiast brata i siostry mam dwie siostry

Uśmiechnąłem się i odwzajemniłem jej uścisk-Gratuluję ci więc rodzeństwa- zaśmiałem się- Dwie siostry, czyli będzie ciekawie. Ja życzę Is i Az...Po prostu będę mówić Az, aby znalazły swoją drogę do szczęścia. Bo ja swoje mam w objęciach- powiedziałem-I w sumie pamiętam jak mówiłaś na Aza appa? Oopa? Apa? Oppa?- próbowałem zgadywać, ale z każdą próbą wypowiedzenia tego słowa, miałem ochotę się zaśmiać przez własną wymowę.

SLyszac jego słowa na temat szczęścia poczułam przyjemne ciepło na sercu.
— Oppa!— powiedziałam śmiejąc sie na głos. — Appa to "ojciec"..— wyjaśniłam.
— Ty tez jestes Oppa. — dodałam. — Ale bardziej chagi. Czyli kochanie.— pocałowałam go w szyje delikatnie.

Uśmiechnąłem się gdy tylko dziewczyna mi to wyjaśniła-Kiedyś się nauczę- dodałem śmiejąc się. Pogłaskałem Soo po głowie-Jesteś cudowna-powiedziałem przytulając ją. Potrzebowałem tej bliskości, której tak mi brakowało, gdy życie mojej dziewczyny wisiało na włosku, a ja nie mogłem niczego zrobić.

— Nie musisz. — odpowiedziałam. — Zawsze pozostaniesz Wieśniakiem. — wyszczerzylam się wtulajac w swojego chłopaka.
— Wiem ze jestem. Ale miło mi to słyszeć. Ty tez jestes całkiem okej...— zamruczalam.
— Żartowałam. Kocham cie. Bez ciebie pewnie nie byłoby mnie tu...

-Jak długo będziesz przy mnie tak będę twoim wieśniakiem- po tym jak tylko to powiedziałem zacząłem się śmiać- To brzmi tak źle- mówiłem cały czas się śmiejąc. Otarłem pojedynczą łzę- Ja myślę- odparłem z lekkim uśmiechem- Ja też Cię kocham Soo.

Rowniez parsknelam śmiechem na jego obietnice.
– Dziwnie dla kogos kto przysluchiwalby się z boku... Dla nas to na równi z "kocham cie" albo... "na koniec świata i jeszcze dalej"... czy cos. — odparlam z uśmiechem.
— Moge Cie o cos zapytać? Co bedziesz robił po Hogwarcie?

-To drugie zabrzmiało raczej jakby było wyciągnięte z filmu animowanego-stwierdziłem wzruszając ramionami. Gdy usłyszałem pytanie od Soo uniosłem głowę wpatrując się w sufit-Wiesz, że nigdy się nad tym nie zastanawiałem? W sensie...Tak na poważnie. Zawsze uważałem, że plany na przyszłość, będą mieć swój czas. Większość czasu przed Hogwartem imprezowałem i robiłem inne nierozsądne rzeczy-parsknąłem-Lepiej ich nie wspominać, bo wtedy byłem bardzo głupi-dodałem po chwili-Prawdopodobnie zachowywałbym się tak samo, dopóki nie pojawiłaś się ty, Soo. Brzmi to bardzo cliché, ale wywróciłaś mój świat do góry nogami i sprawiłaś, że jedyne czego jestem pewien co do mojej przyszłości, że chcę być u twojego boku. Nieważne co-powiedziałem spojrzenie skierowałem na twarz dziewczyny i krótko pocałowałem ją w usta.

— Bo to było z jakiegoś anime chyba... Czy cos...— mruknelam probujac sobie przypomnieć.
Słuchałam jego planów które nie były planami, z lekkim uśmiechem.
— Boże... Ale ściemniasz...— zasmialam się i rowniez go cmoknelam.
— Ale bardzo ładnie sciemnasz wiec ci wybaczę

-Ja? Ściemnianie?-zaśmiałem się spoglądając na dziewczynę-Starałem się być romantyczny, ale najwidoczniej nie wyszło-westchnąłem odgarnąłem włosy-Dzięki za wybaczenie. Alee nie ściemniałem-dodałem i złapałem za dłoń Soo splatając palce. Jej ręka w porównaniu do mojej była taka niewielka. Przypomniały mi się czasy gdy śmiałem się z tego jak bardzo niziutka jest. Jedno się nie zmieniło, dalej uważam, że to urocze.

- Kochanie. Jesteś bardzo romantyczny. - zaśmiałam sie i pocałowałam go krótko w usta.
- Ty kiedykolwiek wyjmiesz to?- zapytałam, chwytając dwoma palcami wolnej ręki za kolczyk w jego wardze. - To wyjmiesz. -poprawiłam się orientując się że przekręciłam szyk słów.

Pytanie Soo bardzo mnie zaskoczyło, spojrzałem na dziewczynę przybierając zamyśloną minę-Przeszkadza Ci on?-zapytałem unosząc brew. Szczerze powiedziawszy często zapominałem o jego obecności. Niektóre czynności, stały się dla mnie normą?-Myślę, że wyjmę go kiedy mi się znudzi, albo nie będę mieć wyboru-wzruszyłem ramionami.

— Czy ja wiem? Nie przeszkadza chyba...— powiedziałam nadal bawiąc sie kolczykiem.
— Po prostu to dziwne...— dodałam. — Moze ja sobie zrobie w pępku?— zapytałam.
— A kiedy bedziesz musiał?

-Czy ja wieeem. Dziwne? Może-parsknąłem. Gdy usłyszałem propozycje Soo-Osobiście jakoś nie przepadałem za tego typu kolczykiem, ale może ty zmienisz moje zdanie-dodałem wyszczerzając się-Kiedy będę musiał? Jeśli pójdę do pracy...O ile gdzieś mnie przyjmą-powiedziałem przeczesując włosy palcami.

— Ja jestem stworzona do tego zeby zmieniać twoje zdanie. — powiedziałam i przeciągnęłam się lekko.
— Musisz kupować większe ubrania. Albo sama ci kupie to nie masz gustu. — dodałam spoglądając na niego.
— Nie musisz isc do pracy. Będziemy grać w filmach porno. Za sama twarz zarobię krocie..

-Nie mam? Chyba się przesłyszałem- parsknąłem spoglądając na dziewczynę z uniesionymi brwiami. Gdy usłyszałem propozycję na pracę w przyszłości pokręciłem głową- SooAh Kwon. Wiemy, twoja twarz jest zjawiskowa, nie tylko ona- powiedziałem spoglądając na nią-Ale ja za żadne pieniądze nie zamierzam dzielić się widokiem twojego cudnego ciała z innymi. Jesteś moją dziewczyną i dopóki nią jesteś, nie będziemy gwiazdami porno- parsknąłem i poczochrałem włosy Soo.

— Nie. Nie masz. — odparlam.
Zacmokałam kilka razy na jego słowa.
— Ehh... czyli mam wyrzucić ten kontrakt tak...— powiedziałam udając smutna.
— Kurczę... A taka świetna i przyjemna praca...

-Cholera-nagle złapałem się za głowę-Całe życie żyłem w kłamstwie, że mam-westchnąłem chowając twarz w rękach.
-Chwila...Jak kontrakt?-wyprostowałem się i spojrzałem na Soo mrużąc oczy.
-Tym razem mnie nie nabierzesz, Kwon-dodałem po chwili przyglądając się dziewczynie. Soo nawet gdy miała rozczochrane włosy wyglądała uroczo. Nie mam pojęcia co właściwie jest takiego, co sprawia, że chcę być obok. Czy jest jakakolwiek wersja mojej dziewczyny, która by mi nie podobała?

— A co będziemy robic w Hogsmeade?— zapytałam ciekawa. — Chciałabym isc gdzies gdzie nie ma nikogo...— mruknelam gładząc go lekko po boku. — Tu ciagle sie ktos przewija... Zaczynam sie wtedy czuć dziwnie...

-Możemy skoczyć po coś do jedzenia, siedzieć w parku i zachowywać się jak typowa przesłodzona parka wyszczerzyłem się spoglądając na dziewczynę.
-Do tej pory nie widziałem aby ktoś przechodził, ale gdy ktoś się tutaj przypałęta, to zawsze możesz się schować-parsknąłem-W końcu jest tu sporo miejsca-dodałem śmiejąc się.