Pokój Wspólny

-Mhm...-mruknęłam natychmiast oddając pocałunek.

Objąłem ją w talii i przejechałem językiem po dolnej wardze dziewczyny. Ponownie wsunąłem dłonie pod materiał bluzki Soo. Uśmiechnąłem się przymykając powieki.

Uśmiechnęłam się pod nosem i również wsunęłam dłonie pod jego koszulkę, przejeżdżając palcami po jego torsie.

Przez chwilę czułem dreszcze. Uśmiechnąłem się. Palcem zahaczyłem o stanik Soo. Nie zwróciłem na to zbytniej uwagi. Przyciągnąłem dziewczynę do siebie.

Drgnęłam lekko, kiedy zaczepił o biustonosz, ale nie przerwałam pocałunku. Chwilę później, odsunęłam się od niego żeby zaczerpnąć powietrza. Znów wróciłam do pocałunku, przejeżdżając paznokciami po jego umięśnionym brzuchu.

Uśmiechnąłem się i westchnąłem. Czułem paznokcie Soo i zamruczałem jej w usta. Na chwilę się odsunąłem i spojrzałem na nią dotykając jej zapięcia od stanika-Mogę?-spytałem patrząc na jej twarz.

Zagryzłam warge zastanawiając się. Po chwili lekko przytaknęłam głową, nie patrząc na niego.

Sprawnym ruchem odpiąłem go, a następnie wpiłem się w usta Soo.

Jęknęłam cicho kiedy znów mnie pocałował, będąc przy tym lekko gwałtownym, co nie ukrywam, podobało mi się.  Pogłębiłam pocałunek,  dłońmi dotykajac jego torsu i ocierając się o niego delikatnie.

Poczułem, że moje spodnie robią się ciaśniejsze. Z ust dziewczyny zjechałem niżej, od szyi aż po obojczyki. Powstrzymywałem się od zrobienia malinek. Pocałowałem po raz kolejny dziewczynę.

Westchnęłam, czując jak zostawia pocałunki na mojej szyi i obojczykach. Przymknęłam oczy, rozkoszując się tym. Po chwili znów pocałował mnie w usta, na co warknęłam cicho. Poruszyłam biodrami, mając wrażenie że czuje lekkie wybrzuszenie w jego spodniach. Uśmiechnęłam się zataczając małe kółka na jego brzuchu.

Poruszenie biodrami Soo, sprawiło, że wybrzuszenie w spodniach zwiększyło się. Cicho westchnąłem czując chłodne dłonie dziewczyny na swoim brzuchu. Palcami przejechałem wzdłuż linii kręgosłupa.

Teraz już byłam pewna że odpowiednio działam na Natha. Znów się uśmiechnęłam sama do siebie po czym przerwałam pocałunek, zaraz to zaczynając całować go delikatnie wzdłuż linii żuchwy i schodząc coraz niżej, po to aby zrobić ić mu kolejne malinki.

Wstrzymałem na chwilę powietrze. Zaraz potem wypuściłem go jeżdżąc dłońmi w górę i w dół.

Oparłam dłonie na jego  biodrach i ugryzłam go dosyć mocno w zagłębienie szyi mrucząc cicho. Wróciłam do jego ust i pocałowałam je, przygryzając jego dolną warge, tak jak on zawsze to robi.

-Soo-mruknąłem-Mamy wypad do Londynu-powiedziałem patrząc na nią.

Spojrzałam na niego, przypominając sobie o czymś. -No tak! Umowiłam się z Azem. Idziesz?-zapytałam zapinajac biustonosz.

-Yup-powiedziałem-Tylko się nie upij-parsknąłem

-Będę z Azem. Zrobię to na 90% -powiedziałam śmiejąc się. -Chodź. -powiedziałam schodząc z niego i łapiąc go za rękę.

-Okej-powiedziałem podnosząc się.

Przewróciłam oczami. -Musisz dać mi chwilkę.  -powiedziałam puszczając go i biegnąc do dormitorium. Po chwili wróciłam juz przebrana  (emblemat) i mocno umalowana. -Gotowa. Chodź. -pociągnęłam go w stronę wyjścia.

Weszłam do pokoju wspólnego i zatrzymałam się na chwilę, poczekałam aż przyjdą uczniowie. Te czasy, w których byłam tu jako uczennica... I to nawet nie aż tak dawno to było.

Weszłam do pokoju wspólnego razem z tłumem Ślizgonów. Całkiem tu przytulnie ... mogłabym tu zostać na zawsze.

Weszła do środka kończąc jeść jabłko i uważnie przyjrzała się opiekunce. Była młoda i całkiem atrakcyjna. Kto wie może uda się z nią jakoś dogadać. Trzymała ogryzek w dłoni i czekała na wypowiedź

Wszedłem do Pokoju Wspólnego. Stałem na tyłach. Zerknąłem na kominek. Pamiętam jak koszula tutaj się paliła...O czym ja myślę? Oparłem się o ścianę i poprawiłem włosy.

- A zatem - zaczęłam zerkając przelotnie na swoich podopiecznych. - Nazywam się Isobel Tokisaki, uczę zielarstwa i jestem od dziś waszą opiekunką. Tam - wskazałam na pierwsze drzwi - jest dormitorium dziewczyn, z kolei tam - wskazałam na drugie drzwi - dormitorium chłopaków. Mam nadzieję, ze nie będzie sprawiać zbyt dużych kłopotów. Ślizgoni to ślizgoni, wiem bo sama byłam w tym domu w końcu, ale nie szalejcie za bardzo - uśmiechnęłam się lekko.

No i nastała głucha cisza. Jestem okropnym leniwcem, więc usiadłam na jednej z kanap i czekałam, bo może ktoś jeszcze coś powie.

- Więc w takim razie, dobranoc wam - dodałam i wyszłam, zostawiając na kartce szyfr do dormitorium.
NP: Pokój Isobel

Siedziałam w pokoju wspólnym wraz z psem i gapiłam się w płomień szalejący w kominku. Cała noc nie mogłam spać przez koszmary. W końcu podniosłam się z kanapy i wyszłam z pokoju.

Jako pierwsza weszłam do pokoju wspólnego. Usiadłam na kanapie, w samym jej rogu, podkulajac nogi i układając na kolanach zeszyt. Przeglądałam szkice które sie tam znalazły.

Przyszedłem do pokoju wspólnego. Od razu w kącie kanapy dostrzegłem drobną postać Soo z zeszytem na kolanach. Podszedłem i oparłem ręce o oparcie kanapy pochylając się nad dziewczyną-Nigdy nie mówiłaś o tym, że rysujesz- powiedziałem patrząc na jeden ze szkiców przedstawiający chłopaka, który wspólnie ze mną bił Blue. Jak on miał...Charlie, chyba.

Zamknęłam zeszyt szybko.
-Bo nigdy nie pytałeś. -wzruszyłam ramieniem.
-Poza tym sama nie wiedziałam. -mruknelam. Gapiłam sie w ogień płonący w kominku. Podniosłam głowę patrząc na Collinsa.
-Dużo rzeczy odkryłam ostatnio.

-Też racja- zaśmiałem się- Co odkryłaś? -spytałem po chwili. Zastanawiało mnie jak wiele rzeczy Soo pamięta. Zeszyt był odpowiedzią, ale z jakiegoś powodu ona nie chciała abym go czytał. Co przypomniała sobie aż tak ważnego, że nie chce tego mi pokazać.

-Umiem sie zmieniać w sowę... Jest czarna... Wcale nie charakterystyczna..-powiedziałam sarkastycznie.
-O rysowaniu juz wiesz... W mojej pamięci pojawiają sie rzeczy.. Ktorych wolałabym jednak nie pamiętać.

Patrzyłem na twarz Soo w skupieniu. Mogę się jedynie domyślać tego, co sobie przypomniała. Było to istotne. Postanowiłem nie stać tak cały czas i usiadłem obok dziewczyny na kanapie. Na jej twarzy można było czytać jak z otwartej książki. Ból, pomieszany z zdezorientowaniem.- W sumie jak odkryłaś tę zmianę w sowę?-zapytałem.

-Jak sie zaczniesz śmiać to zdzielę cie wazonem...-ostrzegłam.
-Wystraszyłam sie. Byłam w Korei... U siebie w domu. Pani Kim nie było i cos huknęło... A ja zamieniłam sie w sowę. Odmieniłam sie dopiero po kilku godzinach.

-Kim jest pani Kim?- spytałem patrząc na nią. Powstrzymywałem się od śmiechu, bo przez chwilę wyobraziłem sobi Soo zmieniającą się w sowę.

-Opiekowała sie mama zanim umarła. -powiedziałam.
-Teraz zajmuje sie domem.

-Zgaduję, że twoja mama była dobrą kobietą- powiedziałem patrząc na kominek.

Spojrzałam na niego morderczym wzrokiem.
-Oczywiscie. Pomijając fakt ze chciała mnie zabić jak byłam mała.

-Nic nie mówiłem- powiedziałem nie unosząc spojrzenia znad ognia. -Nie wiedziałem, przepraszam.

-Nie przepraszaj. To juz nieważne. -powiedziałam.
-No wiec? Dlaczego chciałeś tu przyjść?

-Bo uważam, że ślizgońskie lochy są bardzo przytulne- stwierdziłem patrząc na Soo.

— Tak sądzisz? Osobiście wole gryfońskie ale co kto woli. - wzruszyłam ramieniem.
-Naprawdę twoje uczucia sie nie zmieniły?

-Nie zmieniły się. Były w trybie hibernacji, gdy nie było Cię obok. Jednak teraz jesteś. Kocham Cię i kochać będę, Soo.- powiedziałem poważnie. Naprawdę rzadko kiedy, do kogokolwiek, mógłbym powiedzieć "kocham cię", szczerze. Moi rodzice nigdy czegoś takiego z mojej strony nie otrzymali, a tak to słowo nie było za często używanym. Nie twierdzę, że nigdy do nikogo tego nie powiedziałem. Powiedziałem do wielu dziewczyn. Jednak to nie było to.