Dormitorium Chłopców 1

- Dokładnie Sarah, taki jestem - mruknąłem - Rucham się z tą z którą chce, rozumiesz? - zapytałem - I nie, nie kocham się z nimi, a ostro je pieprze -dodałem, patrząc jej w oczy. Byłem pewny, że zaraz ucieknie z płaczem, a w jej oczach zobacze, że zawiodła się moją osobą. Ale wokalem powiedzieć jej to prosto z mostu, a nie owijać w bawełnę.
- Ja cię nie znam, tak? Poza fobiami i ciemną stroną masz jakieś sekrety?

- Każdy je ma. - pocierałam niezręcznie ramię.
Chciałam dodać coś jeszcze, ale po prostu zamilkłam, kalkulując sobie jego słowa w głowie. Zrobiło mi się dość przykro, nie dając tego po sobie poznać, jedynie uśmiechnęłam się pokrzepiająco. Wstałam łóżka, mówiąc, że po prostu chcę się ubrać. Czułam się coraz to bardziej niekomfortowo. Powiedział to tak dobitnie, nawet nie słyszałam nutki zahamowania z jego strony.

- Widzisz, właśnie dlatego nie chciałem cię rozdziewiczyć - mruknąłem i stwierdziłem, że jej to powiem, może wtedy przestanie się do mnie zbliżać, nie wytrzymałbym tego, ale musiałem to powiedzieć właśnie jej - Raczej nie sądzę byś chciała być kolejnym moim trofeum - tylko ja mogłem tak to powiedzieć, od razu pocałowałem tych słów. No, ale cóż czy nie taka byłaby prawda? Gdyby tylko Rayan żył, byłbym inny, ale właśnie taki się stałem kilka lat temu.

- T-trofeum? - nieplanowanie zadrżał mi głos, szybko zbierając ubrania z ziemi i w ciszy ruszając do łazienki - Współczuję wszystkim dziewczynom, które tak właśnie nazywasz. - bez zbędnego słowa, zatrzasnęłam drzwi od pomieszczenia, w którym miałam szybko się przebrać.

- One za to są przeszczęśliwe - mruknąłem cicho i wstałem z łóżka. Może to i lepiej, że się dowiedziała, przynajmniej teraz to ona będzie mnie unikać. Podszedłem do szafy i wyciagnąłem z niej czarną bokserke, którą założyłem. Szedłem do sofy przy drzwiach, po drodze zabrałem swoją różdżkę i klapnąłem na mebel z głośnym westchnieniem.

Przyjrzałam się w sobie w lustrze, doszukując się się jakby czegoś w tym odbiciu.
"Chcesz być jego zdobyczą? Nigdy się nie nauczysz." - powoli chyba zaczynałam do niej przywykać, szczególnie w momencie kiedy pobłażliwie patrzyłam na siebie.
- Nie chcę, już nie. - przytaknęłam sama sobie, zaczynając się rozbierać, by wziąć szybko odświeżający prysznic, korzystając z gościnności ślizgona.
Swoje mokre włosy zaplotłam w niedbałego koka, wypuszczając parę kosmyków na swoją twarz. Wdziałam na siebie ubrania, po niespełna dziesięciu minutach otwierając drzwi i wychodząc z łazienki bez słowa. Odłożyłam starannie koszulkę na jego łóżko, dochodząc do drzwi.
- Dziękuję za gościnność. - mruknęłam cicho.

- Nie ma za co - mruknąłem, patrząc na jej poczynania. Nie zamierzałem jej wyrzucać, więc wtedy kiedy zechce wtedy też wyjdzie. Dawałem jej swobodę w działaniu. W głębi duszy wiedziałem że Rayan, by tak zrobił, też by powiedział jej prawdę, więc lekko się usmiechnąłem.

Obróciłam się wokół własnej osi, ostatni raz żegnając mroczny pokój ślizgonów.
- Do widzenia Noah. - rzuciłam, czując jak chrypka drapie mnie w gardło, jakoś nie zamierzałam tutaj wracać, nie do niego.

/zt

- Żegnaj Sarah - mruknąłem i oparłem głowę o żagłówek sofy. Nie zamierzałem się opierdalać i cały czas tu siedzieć. Teraz jednak głód dał o sobie znać. Wstałem z sofy i wychodząc z pokoju założyłem bluzę, nie będąc pewnym jaka temperatura jest w Wielkiej Sali

Next > WS