Wielka Sala

- Strażaku, nie martw się. Miłość to tylko miłość, ocalisz tyle istnień ludzkich przed ogniem!

-Nie uratuję-powiedziałam cicho odsuwając się od chłopaka. Oparłam łokcie o stół i patrzyłam na stół.

- Poradzisz sobie, wierzę w Ciebie - napiłem się znów kawy.

-A ja nie-mruknęłam dolewając sobie ciepłej czekolady.

- To uwierz we mnie, który wierzy w Ciebie - dopiłem kawę.

W odpowiedzi kiwnęłam jedynie głową i napiłam się czekolady.

Mimo iż wokół mnie było kilka osób, czułam się bardziej samotna niż kiedykolwiek. Tak wewnętrznie. To chyba przez świadomość że on już nigdy nie wróci do mnie.
-Idę do siebie. -mruknęłam po czym wstałam od stołu i wyszlam.
Next: Wieża Astronomiczna

Siedziałam dalej wygodnie przy stole, zerkałam na Sam. Nie była w nastroju, ale nie siedziała sama, więc chyba tylko dlatego się nie dosiadłam. Wypiłam już chyba trzecią lub czwartą kawę, traciłam już nawet rachubę. W międzyczasie jadłam sobie po ciastku.

Wszedł spokojnym krokiem do Wielkiej Sali. Rozejrzał się.

W milczeniu chodził po Wielkiej Sali. Mimo, że już tu był musiał odświeżyć sobie pamięć.

- Pora wyjść na zewnątrz...trzeba przewietrzyć mózgownicę. - Wyszedł z Wielkiej Sali i prosto na błonia.

Rozglądałam się po Wielkiej Sali znudzona. Co ja mam robić? Upiłam łyka soku i ziewnęłam. Dlaczego tu się nic nie dzieje...

Weszłam do WS, wzrokiem od razu odnajdując Letycje. Stanęłam za nią i pociagnełam ja za włosy do tyłu i pocałowałam gwałtownie. Usiadłam obok niej. -Dzień dobry.

Normalnie bym się odwróciła i dała temu komuś w twarz, ale rozpoznałam perfumy Noelle. Jęknęłam i odwzajemniłam pocałunek. Z niepokojem zauważyłam swoje cztery kubki po kawie. Dobra.. Jak coś to nie są moje... - Dzień dobry - uśmiechnęłam się do niej szeroko.

-Spałaś coś? -zapytałam patrząc na jej zmęczone, ale mimo to nadal śliczne oczy.

- W sumie to w ogóle nie szłam nawet dormitorium, nie jestem specjalnie śpiąca - wzruszyłam ramionami odwzajemniając spojrzenie. Usiadłam na krześle by siedzieć przodem do niej. - A Ty?

-Ja? Ja spałam jak zabita! Jak zwykle zresztą. .. to co ty tu robiłaś?

- Siedziałam, jadłam, przyglądałam się innym i słuchałam, o czym rozmawiali - wzruszyłam ramionami, objęłam ją jedną ręką.

-Aha.. No chyba ze tak. -powiedziałam. Mój wzrok padł na stół i stojące na nim kubki. Wzięłam dwa z nich i zajrzałam do środka. -Co ja mówiłam o kawie?

- Ale to nie moje - przewróciłam oczami. - Przecież ktoś mógł siedzieć obok i też pić kawę.

-Ah.. i używa tej samej szminki co ty... no tak..

- Ah, udało Ci się. Sprawdzałam, czy jesteś w stanie łatwo sprawdzić - westchnęłam ciężko. - Co Ci się śniło?

-Co mi się śniło? Że chociaż raz byłaś grzeczna.. -powiedziałam. Tak naprawdę to nie pamiętam co mi się śniło ale okej..-Dziecko drogie..

- Naprawdę? - spojrzałam na nią z rozbawieniem, miałam nalać sobie kawy, ale zawahałam się i nalałam soku dyniowego. - Też chcesz?

-Tak. Kawy. -powiedziałam biorąc rogalika i gryząc go. -Powinnaś się wysypiac

- Nie chciało mi się po prostu spać - wzięłam dzbanek z kawą i nalałam do kubka Noelle. - Smacznego.

-Dziękuję. -wzięłam kubek i pocałowałam ja w nos. -Co będziemy dzisiaj robić?

- A co proponujesz? - zapytałam i napiłam się soku.

-Dziki sex w krzakach Michała - spojrzałam na nią. -Żarcik. Nie wiem. Coś. Cokolwiek

Zmarszczyłam brwi patrząc na nią. - No... Okej, ale.. Kto to jest?

Parsknęłam śmiechem. -Michał? Taki mój ziomek który najpierw coś mówi a potem spierdala w krzaki przed dziewczyną z którą kiedyś był haha

- A...ha... - odpowiedziałam powoli i napiłam się soku dyniowego, wciąż marszcząc brwi.

-Hehe.. to taki pojeb. Kochany. Ale pojeb hahha

- Nie wnikam - uniosłam ręce z rozbawieniem. - A może... hm... biblioteka?

-Biblioteka? -uniosłam brew z rozbawieniem. -Hmm.. tam już coś nabroiłaś. ..

- No... Hmmm.. A może pokój spotkań? - uniosłam brew.

-O.. Może być. No to chodź. -wstałam I wzięłam ja za rękę.
Next: PS

- Idę się przejść, zobaczymy się później - uśmiechnąłem się pokrzepiająco do Sam. Zachciało mi się wybrać na spacer. Wyszedłem z Wielkiej Sali. 
NP: Nie wiem, lol ziemniak.

Wróciłem z Soo na rękach i usiadłem przy stole ślizgonów. - Jeśli masz znowu twierdzić, że to Ty jesteś winna, to nic nie mów, proszę.

Usiadłam obok Aza kiedy postawił mnie na ziemi, obok stołu Ślizgonów. Popatrzyłam na niego chwile po czym objęłam go za szyję i przytuliłam mocno. Tak po prostu.

Przytuliłem ją równie mocno, głaskałem ją po głowie uspokajająco.

-Przepraszam-powiedziałam w jego ramie. -Przepraszam że sprawiam ci kłopoty. Nie wstawiaj się za mną juz.. nigdy. -dodałam. Być może pewnego dnia tego pożałuje ale nie pozór żeby komuś obrywalo się bo wstawia się za.. za nikim.-Juz nic nie rób

- Nie przepraszaj. Nie pozwalam nikomu krzywdzić swojej rodziny, Soo. Będę się za Tobą wstawiał choćby nie wiem ile razy. Nie jesteś nikim, jesteś ważna dla mnie, dla Isobel. Dla mnie to nie kłopot, naprawdę.

-Kłopot to będziesz miał. . Jak ktoś się o tym dowie. Ale spokojnie. -odsunęłam się od niego. -Wtedy to ja wstawię się za tobą. Juz nigdy więcej tego nie rób dobrze? Choćby nie wiadomo co mi się działo. Bo będziesz tego kiedyś żałował. Zobaczysz

- Nie mogę tego nie robić, nie będę obojętny na Twoją krzywdę, Soo. Nie żałuję niczego, co do tej pory zrobiłem, bo wiem, że robiłem słusznie - spojrzałem w jej oczy. - Nie musisz się za mną wstawiać, nie masz u mnie żadnego długu za to na wieży.