Wielka Sala

- Z eliksirów - odpowiedziałam krótko, bawiłam się znów palcami.

Odwrócił wzrok w poszukiwaniu tematów do rozmowy.

Nałożyłam sobie sałatki na talerz i zaczęłam jeść, sama też szukając tematów do rozmowy. - Co najbardziej lubisz robić w wolnym czasie?

- Szczerze? Rozmyślać.

- Zauważyłam, gdy przyszłam - uśmiechnęłam się.

- Heh...aż tak to widać? - Zawstydził się.

- Jeśli bardziej się przyjrzeć... To tak - kiwnęłam głową.

Zachichotał cicho.

- Idziemy do pokoju wspólnego? - poprawiłam znów włosy.

- Jasne. - Wstał od stołu.

- No to chętnie. Nieswojo się czuję przy tylu ludziach... - nerwowo podrapałam się do karku i wyszłam z sali.
NP: Pokój Wspólny (Gryffindor)

Wyszedł za nią.
NP: Pokój wspólny (Gryffindor)

Przyszła Isobel i zapadła cisza. No tak ... rozmowa się za bardzo nie klei z nowymi. I chyba nie spoobałam się Raven, bo jej mina pokazywała chęć uduszenia mnie.
- Więc, wy już wiecie coś o mnie. Chętnie posłuchałabym o was.

- Ja się fascynuję czarną magią, nekromancją, książkami i podróżami - zarzuciłam włosami na bok.

Chyba słyszałam gdzieś ten głos... Kto to jest? Zmarszczyłam brwi i zmierzyłam brunetkę wzrokiem. Nie odpowiedziałam na ich pytanie, bo po co. I tak nikogo nie będzie to interesować. Nalałam sobie soku dyniowego do kubka i upiłam łyka.

- Nekromancja i czarna magia? Wow ... to musi być fajne. A ty, Raven?

-Hm?-uniosłam głowę-Nic szczególnego-odparłam wymijająco.

- Na pewno jest coś ciekawego w tym spojrzeniu mordercy. Jakaś grubsza akcja w przeszłości?

-Tak, obrabowałam bank, podpaliłam sierociniec i zabiłam sąsiadów-prychnęłam i wzięłam garść popcornu.

- Milusio - mruknęłam. Ta loszka serio mnie nienawidzi. Świetny start, Gabs.

-Cała ja-powiedziałam pijąc sok. Nie wiem po co ona głupio pyta.

Chciałaś znajomych, to masz. Trzeba było się nie pchać do ślizgonów. Zachciało ci się wkraść do ich dormitoriów i narobiłaś sobie tym dobrej reputacji. Brawo.

Weszłam do Wielkiej Sali zaciskając ręce na szkicowniku. Bolał mnie fakt, że wyjechał. Chciałam pojechać z nim, ale nie mogę...Usiadłam przy stole Krukonów i nalałam sobie gorącej czekolady. Upiłam łyka. Cicho westchnęłam i spojrzałam na talerz. Nie miałam ochoty jeść.

Weszłam do WS i usiadłam między rodzeństwem Tokisaki. -Przepraszam. -powiedziałam krótko i nalałam sobie kawy. Zaczęłam ją pić szybkimi łykami, mimo iż parzyła mi język i gardło.

- Nie szkodzi - mruknęłam patrząc na stół - Oj, sory, miałam się nie odzywać. Przecież cię nie znam.

Zignorowałam jej słowa, dalej pijąc kawę. Po chwili opróżniłam kubek. Dolałam sobie kolejna porcję i zaczęłam ja pić, gapiac się w blat stołu.

- No dobra - mruknęłam wstając - To cześć.
NP błonia

- W porządku - uśmiechnąłem się do Soo, spojrzałem porozumiewawczo na Isobel. - Zaraz wracam - wstałem i usiadłem obok Samanthy. - No hej mordeczko. Wszystko okej?

Uniosłam głowę i spojrzałam na Aza. Pokręciłam przecząco głową. Nic nie było okej. Jedyna osoba przed, którą się otworzyłam, wyjechała. Zniknęła.

- Co się dzieje? - zapytałem i nalałem sobie kawy.

-Mort. On...On wyjechał-wydusiłam z siebie patrząc na swoje dłonie. Niedawno trzymał je. Ugh, weź się w garść Samantha.

Zmarszczyłem brwi. Który to w ogóle był? Objąłem ją jedną ręką i przytuliłem mocno. - Oj dawaj, pozbierasz się. Kto będzie gasił pożary? Hm? Świat Cię potrzebuje, dla świata jesteś ważna, dziewczyno!

Wtuliłam się i głowę oparłam o klatkę piersiową Aza. Te jego perfumy tak drażnią w nos...Są za intensywne-Ja na pewno nie. Marny strażak, który boi się ognia.

- Aj cicho, przeznaczenie Twoje to kiedyś zmieni - poczochrałem ją lekko po głowie. - Uwierz w siebie dziewczyno, może i jesteś trochę Dianowata, ale tylko z wyglądu, więc masz swoją wartość!

-Co?-zmarszczyłam brwi podnosząc głowę-Dianowata?

- No podobna lekko do Diany jesteś. Nawet czasem myli mi się Twoje nazwisko z jej - zaśmiałem się lekko. - Zobaczysz, znajdziesz kogoś lepszego.

-Nie chcę znaleźć nikogo innego-stwierdziłam patrząc na niego-Nikt nie będzie od niego lepszy. Kiedyś wróci.

- Tak się mówi. Mam już nawet kandydata dla Ciebie, wiesz? - zapytałem i wziąłem łyk kawy, spojrzałem na nią.

-No niby kogo? Zaskocz mnie-powiedziałam i wzięłam swoją czekoladę i upiłam łyka.

- Chomika Janusza, tego co ma Isobel - odpowiedziałem spokojnie, wziąłem kolejny łyk.

Omal nie wyplułam czekolady. Odstawiłam kubek i kaszlnęłam-Chyba sobie żartujesz-powiedziałam.

Roześmiałem się na jej reakcję. - No oczywiście, że żartuję.

-No ja myślę, Tokisaki-mruknęłam poprawiając krawat

- Isobel mogłaby przyjść do nas, szkoda, że siedzi tak daleko. Nie chce mi się znowu na całą salę wydzierać - westchnąłem i się rozsiadłem wygodniej.

-Mhm-pokiwałam głową i schowałam szkicownik do kieszeni szaty.