Błonia Hogwartu

- To dokąd chcesz iść? - spojrzałem na nią. - Na zdrowie.

-Ale ja nie zamierzam się z nią wiązać. Może sobie mieć chłopaka. A z tamtą sobie poradzę. ..

- Jesteś pewny siebie - odwróciłam się plecami do puchonki, siedziałam teraz bokiem do Prestona.

-Dziękuję. No.. nie wiem.. Gdziekolwiek. -powiedziałam. -Jakiś propozycje?

-W sumie to chyba tak. Po prostu się ustawiam. Dużo tu dziewczyn? Ładnych dziewczyn?

- Najlepiej jakieś niepubliczne miejsce, zaraz będzie "romans z uczennicą" itd., niepotrzebny szum i plotki.

-Na pewno ktoś by w to uwierzył. -przewróciłam oczami.-No to nie wiem... Eee

- Bardzo dużo. Najlepsze moim zdaniem to Nelly, która jest zajęta przeze mnie, Sophie, jeszcze taka no blondynka z Gryffindoru, Annabelle, dziewczyna mojego brata i chyba no... Tyle.

- Może mój pokój? - uniosłem pytająco brew.

-Nie dostanie mi się za to? -zapytałam zatrzymując się i patrząc na niego do góry.

-Ehh... Byleby były chętne. ...

- Nie, jeśli przebywasz ze mną. Isobel się nie dostało, a jest ze Slytherinu - wzruszyłem ramionami.

-No okej. No to..-machnelam ręką. -Ja za panem

Kiwnąłem głową i poszedłem do szkoły.
NP: Pokój Jamesa Shadows.

- Życzę powodzenia - skomentowałam jego plan i wbiłam wzrok w ziemię.

Ruszyłam za nauczycielem.
Next: Pokój Shadowsa

-Dzieki-powiedziałem. -Powiesz co ci?

- Chodzi o nią - głową kiwnęłam w stronę Chris - okazała się być naprawdę świetną przyjaciółką - moja mina znów zrobiła się lodowata.

-Co ci zrobiła?

- Olała mnie, byłam na nią zła o to, gdy usłyszała o tym podczas mojej rozmowy z Samanthą, o właśnie, Samantha jest wolna, krukonka, mocno ruchable. No, wtedy ona była na mnie zła i zapytała mnie jak mogła wtedy się nie przejąć jej chłopakiem, który spadł z miotły. Ale do cholery jasnej, to jest chłopak, prawie że facet, nie jakaś mała dziewczynka, która trafi po tym na skrzydło szpitalne... Nic mu nie było poważnego, ale i tak mnie olewała... - westchnęłam. - Gdy jej to wygarnęłam, zachowała się, jakbym chciała by z nim zerwała. Zupełnie, jakby przyjaźń nic dla niej nie znaczyła... - znów mi łzy stanęły w oczach.

-Jeśli się tak zachowała to znaczy ze albo jest chujową przyjaciółką i w gruncie rzeczy nigdy nią nie była albo po prostu ma ścisk dupy i należy do tej grupy dziewczyn które nie widzą świata poza chłopakiem. Nie powinnaś się tym przejmować.

- Ale ciężko no! Kocham ją jak przyjaciółkę...

-No ale chyba sama widzisz ze ona się tak nie zachowuje. Pierdol ją. Możesz dosłownie

- Nie wiem, czy potrafię - westchnęłam ciężko. - Ładna dziś pogoda, prawda?

-Potrafisz. Wystarczy sobie to uświadomić. A jak nie wiesz jak pierdolić to ja mogę pomóc. .

- Nie trzeba, poradzę sobie. Tak jak zawsze - odpowiedziałam beznamiętnie. - Temperatura powietrza nawet w porządku, nie?

-Chcesz zmienić temat prawda? -zauważyłem inteligentnie. -Można i tak... Ale ja bym to załatwił. Z facetami jest łatwiej. Dajemy sobie w mordę i idziemy na piwo albo co

- Nie potrafiłabym jej uderzyć - odpowiedziałam. - Po prostu nie. Już i tak serce mi się kraje, gdy Chris płacze albo ma jakieś problemy...

-Ale ona ma cie w dupie. Ty płaczesz a jej tu nie ma

- Mam nadzieję, że prędzej czy później się pogodzimy - westchnęłam ciężko.

-Nigdy nie wiadomo... Nie przejmuj się tym aż tak

Położyłam się twarzą w trawie i zaczęłam wciągać jej zapach. Jeszcze tylko brakuje, żeby zaczęło padać. W tym momencie poczułam, jak na moje plecy spada kilka małych kropelek. Świetnie, jestem w niebie.

- Ale nie mogę się nie przejmować Chris! - zawołałam głośno i złapałam się za głowę. Ucieszyłam się, że jesteśmy pod drzewem, zauważyłam kątem oka deszcz.

-Pogoda chyba ma taki sam nastrój jak ty..-skwitowałem.

- Dokładnie - podsumowałam i otarłam znów oczy. - Jestem taka słaba... W Japonii byłam o wiele silniejsza, inna.

Usłyszałam swoje imię i natychmiast się podniosłam. Eh, to Isobel. Zaraz, czy ona płacze? Poszłabym tam, ale rozmawia z jakimś gościem. Znowu opadłam na miękką trawę i wpatrzyłam się w zachmurzone niebo.

-Co się zmieniło? -zapytałem podając jej druga paczkę chusteczek.

Wzięłam chusteczkę i wytarłam twarz. - Stałam się bardziej otwarta na innych, zamiast traktować z dystansem, obserwować wszystko po prostu, zaczynałam się sama z siebie użerać... - westchnęłam. - Jedyne co mi przyszło dobrego z tego, to Nelly.

-No widzisz. A gdybyś się nie otworzyła to nie byłoby Nelly. To że tak się z tobą dzieje jest dobre

- Ale wystawiam się na bycie ranioną - westchnęłam ciężko.

-Musisz nauczyć się z tym walczyć. Nie bierz wszystkiego do siebie..

Nie wyrobię. Po prostu kurde nie wyrobię. Wstałam i ze łzami w oczach podbiegłam do Is, żeby ją przytulić.
- Nie płacz, bo przez ciebie jak też się rozkleiłam. Nie kłóćmy się więcej. Nie wytrzymam bez ciebie.

- Albo zamknąć się teraz na innych i... - zamarłam czując jak ktoś mnie przytula. Natychmiast rozpoznałam ten głos i się rozpłakałam, odwróciłam sie by objąć Chris. - Nie kłóćmy się i nie rozpamiętujmy już nic. Stephan, ja po prostu się boję, że zostanę odsunięta na trzeci plan.

- Trzeci plan? Pamiętaj, że zawsze jest jeszcze drugi - zaśmiałam się przez łzy - I nie, nie zostaniesz odsunięta. Chciałam do ciebie wrócić, ale już sobie poszłaś. Tak bardzo cię przepraszam.

- Przepraszam, że jestem przewrażliwiona, ale kocham Cię jak przyjaciółkę - powiedziałam szybko przez łzy, przytuliłam ją mocniej.