Błonia Hogwartu

-O matko. .-przewróciłem oczami na ich zachowanie.

- No co? - zaśmiałam się przez łzy do Prestona. - Daj nam się cieszyć i nie narzekaj aaaa! - przytuliłam ją mocniej i przewróciłam się z nią na trawę. - Psiapsi!

-Nic nic...-przewróciłem oczami i oparłem się o drzewo.

- Psiapsi? Poważnie? - zaśmiałam się - No błagam, bez takich.

- Po prostu się cieszę, ok - zaśmiałam się i zaczęłam ją czochrać po włosach. - Adidididiidi, nie rób mi tak więcej - śmiałam się dalej.

- Isobel, przestań - powiedziałam dalej się śmiejąc i też zaczęłam ją czochrać.

- Dobrze, dobrzeeeeeeeeeee! - przestałam ją czochrać i unikałam głową jej ręki.

- Starczy tego dobrego - powiedziałam i usiadłam po turecku - Zmęczyłam się tym biegiem po wzgórzu.

- A ja się zmęczyłam drogą z boiska od quidditcha. Mogłoby być trochę bliżej noooo - westchnęłam z niezadowoleniem.

- Bo tak ciężko jest polecieć na miotle - mruknęłam - Taki mały life hack.

Zaśmiałam się lekko. - Nie byłam w nastroju na miotłę.

- To po co poszłaś na boisko? Hmmmm? - zapytałam unosząc brwi.

- Szukałam jakiegoś cicho spokojnego w miejsca, w którym nikogo by nie było, poszłam na trybuny - odpowiedziałam spokojnie.

- Teraz już nie będziesz miała spokoju - powiedziałam dźgając ją palcem w ramię.

- Czemu nie będę miała? - uniosłam pytająco brew i oddałam jej dźgnięcie.

- Bo ja tu jestem - powiedziałam i dźgnęłam ją jeszcze raz.

-Wolę nie mieć spokoju z Tobą, niż mieć go bez Ciebie - zaśmiałam się, wyjęłam różdżkę - accio poduszka - złapałam ją w locie. Skoczyłam na Chris nacierając ją na twarzy miękkim przedmiotem.

- Kurwa Isobel - wrzasnęłam próbując ją z siebie zepchnąć. Wyrwałam kępkę trawy, którą wtarłam jej w twarz, a drugą wsadziłam w majtki.

- aaaaaaa! - zawołałam i się zsunęłam z niej. Włożyłam rękę by wyjąć trawę. - Zboczenicaaaa!

- Tak się kończy wcieranie mi poduszki w twarz - zaśmiałam się.

- Tak się kończy dźganie mnie palcem! - otarłam twarz z trawy. - To nie fair, że nie masz łaskotek!

- Takie życie - mruknęłam rzucając jej kolejną kępkę trawy w twarz.

W odpowiedzi rzuciłam w nią poduszką w jej twarz.

- Nie przeginaj - prychnęłam i rzuciłam poduszką w bok trafiając przy tym nieznajomego.

- Z czym niby przeginam? - zmarszczyłam brwi.

- Z rzucaniem we mnie poduszką - zaśmiałam się.

- Jeju, jeszcze nos sobie biedna złamiesz od tej poduszki... Albo wstrząśnienia mózgu dostaniesz... - powiedziałam zasmucona i potem się zaśmiałam.

- Zaraz ktoś na serio będzie miał złamany nos i to nie będę ja - prychnęłam.

- Hmm... Masz na myśli Carla? Ale jego już nie ma w Hogwarcie, nie masz jak mu złamać - odpowiedziałam z miną niewiniątka.

- Czemu miałabym coś zrobić Carlowi? Już prędzej Annabelle albo Raven.

- Czemu akurat Raven? - zmarszczyłam brwi.

- Jakoś tak za nią nie przepadam - mruknęłam - Tak, drodzy państwo, Christine Amy Stephens kogoś nie lubi!

- Amy! Jakie urocze imię, czemu nie wiedziałam o nim wcześniej?

- Urocze? Wcale nie. A jak ty masz na drugie imię? O ile je masz, oczywiście.

- Ja? Chiara. Urocze jest nooo!

- Chiara brzmui jak Chihuahua. Isobel Chihuahua Tokisaki. To dopiero jest urocze - powiedziałam wybuchając śmiechem.

- No Ty cioto! - zawołałam ze śmiechu i skoczyłam na nią z poduszką by znów nacierać.

- Znowu się zaczyna - mruknęłam. Leżałam nieruchomo z nadzieją, że niedługo się tym znudzi.

Odsunęłam poduszkę. - Nie bronisz się? Jesteś może masochistką? - uniosłam pytająco brew.

- Nie, po prostu nie mam duszy i jestem zmęczona - zaśmiałam się.

- Bezbronna ofiara? - zamruczałam i się zaśmiałam.

- Z zewnątrz bezbronna ofiara, w wewnątrz maszyna do krzywdzenia ludzi - zaśmiałam się.

- Bylebyś mnie nie krzywdziła i nie mam pytań - odpowiedziałam z lekkim uśmiechem.

- Spróbuję - znowu się zaśmiałam - Ale czasem robię to przez przypadek.

- Więc się pilnuj - odpowiedziałam i usiadłam po turecku.