Błonia Hogwartu

Potrząsnęłam głową. -Nikt. To ja sama.-powiedziałam znów ruszając wolno w stronę zamku.

-Nie wierzę ci-powiedziałem dorównując jej kroku-Nie mogłabyś sama sobie tego zrobić.

-A jednak zrobiłam. -powiedziałam. -Zajmij się czymś ważniejszym.

-Teraz ty jesteś Soo najważniejsza. Powiedz kto to był-powiedziałem, a w moim głosie można było dosłyszeć nutę troski, co w moim przypadku było rzadkością.

-Nath.. przestań. . Nikt. Poza tym.. lepiej idź do tych swoich striptizerek. ..

-Nie przestanę. Jesteś moją dziewczyną, kocham cię i chcę się dowiedzieć co się stało.

-Skoro jestem twoją dziewczyną to gdzie byłeś kiedy mnie...! -urwałam kiedy w oczach stanęły mi łzy. Nie powiem mu tego. Nigdy w życiu. -Nic się nie stalo

-Kiedy cię...-dalej na nią patrzyłem, a potem zrozumiałem-Kurwa...Niech ja się dowiem kto ci to zrobił, a zapierdolę-mruknąłem. Przeczesałem swoje włosy palcami-Jestem idiotą...Dlaczego ja cię zostawiłem samą-wymamrotałem. Otarłem jej łzy z policzków. Serce krajało mi się jak tak na nią patrzyłem.

-Nie dotykaj mnie. -warknęłam odtrącajac jego dłoń i odsuwając się. -Nie dotykaj. Nie jesteśmy już razem.

Przez chwilę nie wiedziałem, co powiedzieć. Po raz chyba pierwszy ktoś zerwał ze mną. Idiotyczne, że myślę teraz o tym. Dalej na nią patrzyłem-Twoja decyzja-powiedziałem ozięble i skierowałem się w stronę zamku. W tym momencie szarpało mnie mnóstwo emocji, a twarz pozostała kamienna.

Wiedziałam że go to zraniło. Zabolało mnie to nie mniej niż jego. Kiedy się odwrócił miałam ochotę krzyknąć ze wcale tego nie chce i ze go kocham ale to nie byłoby dobre. Zranilam kolejna osobę. -Nath..!-wytarłam łzy z policzków. Uklęknełam na trawie tłumiac szloch pięścią przycisnieta do ust. Nienawidzę siebie. Za to co zrobiłam. Jestem podłą szmata bez uczuć. Najbardziej ranimy tych których kochamy.

Odwróciłem się słysząc swoje imię. Spojrzałem na nią po raz kolejny. Nie miałem jej nawet chyba tego za złe. To ja to zepsułem. Jak zwykle. To ja zostawiłem ją samą, a teraz nawet nie potrafię jej pomóc-Przepraszam-wydusiłem z siebie. Byłem najgorszym chłopakiem.

Moim ciałem wstrząsały dreszcze. Potrząsnęłam głową. -Nie masz za co. Sama tego chciałam. Puściłam się jak zwykła kurwa.. Nie możesz być z kimś takim jak ja. Nie ty. Wiedziałam że tak będzie. Zniszczylam wszystko. Zasługujesz na kogoś lepszego. Jestem nikim. Obiecuje ze znikne z twojego życia i.. Znikne.

-Jestem pewien, że tego nie chciałaś-powiedziałem siadając na trawie-Nie jesteś taka, wiem to. Ja po prostu niszczę to co mam, jestem cholernie nieodpowiedzialny-dodałem patrząc na nią.

Znów potrząsnęłam głową. -Piłam. . Mimo iż powiedziałeś ze mam się nie upijac, poszłam do tego klubu.. tańczyłam. . On mnie wtedy pocałował a potem obudziłam się juz w pokoju.. to moja wina. Nie twoja. Nie miałeś nakazu pilnowania mnie. Przepraszam że nam to zrobiłam. Nie chciałam tego

Wysłuchiwałem historii dziewczyny, a w głowie wyobrażałem już sobie jak gnoja biję. Ba, nie wiem, czy on by to przeżył-Powinienem tam być. Obronić cię. Zachowałem się jak pizda, nie chłopak. Zostawiłem cię. Zawiodłem-powiedziałem zaciskając dłonie w pięści. Patrzyłem w trawę-Rozumiem, dlaczego nie chcesz być ze mną. Rozumiem.

-Przestań. -warknęłam i w końcu na niego spojrzałam. -Nie zawiodłeś. Mogłam nie pić. Mogłam tam nie jechać. Chce być z tobą. Chce być tylko z tobą do końca swojego życia. Chce tylko i wyłącznie ciebie. Ale... Ale to już niemożliwe. Jak zamierzasz być z dziewczyną której nie możesz nawet dotknąć? Jesteś facetem i masz swoje potrzeby. Ty też czujesz. Nie chce być z tobą i mieć świadomość że sypiasz z innymi. Nie jestem w stanie znieść zdrady. Wiem, że w pewnym sensie sama cie zdradziłam. . Dlatego nie chce żebyś ze mną był. Jedna cie juz zdradziła. . Obiecywalam ze tego nie zrobię. . Ale wyszło inaczej..Jesteś najwspanialszym chłopakiem na świecie dlatego chcę żebyś był szczęśliwy.

-Mogłem być obok, a nie iść nie wiadomo gdzie. Gdybym tam był, powstrzymałbym cię od picia, a nawet jeśli nie to zanim on by zrobił coś miałby połamany nos. Jesteś w stanie, gdzie nie możesz być sama-powiedziałem unosząc głowę

-Poradzę sobie. Zawsze to robie. Równie dobrze mogło się to stać wszędzie. Mogłam iść do damskiej toalety i tam...Tam. -przechyliłam się na bok i położyłam na trawie, zwinieta w kłębek. -To tak bardzo boli..

-Nie wiem jak ci pomóc. To dobija mnie najbardziej-powiedziałem patrząc na nią.

-Zabij mnie. Dlaczego nikt mi nie chce tak pomóc? Nie wytrzymam Nath..-powiedziałam znów cicho płacząc. -Nie jestem w stanie tak żyć.

-Nie mogę ciebie zabić. Ja..Soo, nie potrafię-powiedziałem po dłuższej ciszy.

-Ale ja nie chce juz żyć. Zrobię to z lub bez twojej pomocy.

-Samobójstwo to nie rozwiązanie. Nie chcę pomagać w czymś, co sprawi, że stracę bliską mi osobę. Jeśli ty to zrobisz, to ja też.

-Nie możesz. -powiedziałam siadając I sysząc cicho z bólu. -Nie możesz. -powtorzyłam. -Zabraniam ci.

-Jeśli ty to zrobisz, ja zrobię to samo-powiedziałem patrząc na nią-Nie powstrzymasz mnie. A bez ciebie nie mam po co żyć

-Masz. Musisz żyć żeby... Żeby w końcu znaleźć szczęście.  Sama sobie zrobiłam krzywdę wiec sama sobie pomogę.  -podniosłam się z trawy na trzęsących się nogach. -Przepraszam że to zniszczyłam -powiedziałam znów idąc do zamku. Tym razem nie będzie tchórzostwa.

Patrzyłem jak ledwo, co idzie. A więc, serio? To jest koniec? Westchnąłem i poszedłem do zamku.

Gdy ujrzałam piękne błonia Hogwartu z wrażenia usiadłam na ziemi i radowałam moje oczy tymi pięknymi widokami. I udałam się do pokoju spotkań

Wyszedłem na błonia rozglądając się. Nic specjalnego.. Pomyślałem, po czym usiadłem pod drzewem.

Gdy dotarłam na błonia zobaczyłam siedzącego pod drzewem chłopaka i niezwłocznie podeszłam do niego. Cicho wydusiłam z siebie Cześć

Zrobiło sie zimno więc udałam się do pokoju Puchonów z/T

Spojrzał na odchodzącą dziewczynę. Słowem się nie odezwał, jedyne co wydusił to prychnięcie.

Wyszłam na krótki spacer na świeże powietrze. Nie mam pojęcia, co ja tu właściwie robię, bo nigdy nie lubiłam spacerów. Uważnie obserwowałam Zakazany Las i zastanawiałam się, co się tam kryje.

Spojrzałem na dziewczynę obserwującą zakazany las. Po chwili mój wzrok wraca do książki.

Gdy weszłam na błonia odrazu ochłonełam i znowu zobaczyłam tego chłopaka więc podbiegłam do niego i zapytałam się co czyta.

Nie Twój interes.. - zamykam książkę.

-Cong Cong! -krzyczałam biegnąc za tym cholernym psem. -Cong Cong! Zostaw go do jasnej cholery! -otóż mój ukochany pies od jakiejś chwili biegał za białym królikiem, po całym Hogwarcie. Kiedy wybiegł na zewnątrz, wiedziałam że moje szanse na zatrzymanie go były znikome, mimo tego nie poddawałam się. -Cong Cong! -w końcu udało mi się dogonić psa. Musiałam się na niego rzucić żeby zatrzymać olbrzyma. Był dosyć dużym zwierzakiem bowiem stojąc na czterech łapach, sięgał mi do połowy brzucha, mniej więcej. Był raczej rozmiarów wilka a nie psa. Zresztą. .. to mój pies. Ktoś myślał że on będzie normalny? Upadłam na ziemię razem z psem. -Mam Cię! -krzyknęłam ze śmiechem. Pies zaczął się cieszyć, merdajac ogonem. -Nie wolno tak! -powiedziałam siadając przed nim. Psiak spojrzał na mnie po czym polizal mnie po twarzy. -Fuuuj! Jesteś obleśny! -powiedziałam głaszcząc go.

Przyjrzałem się temu, jednak uniosłem tylko brwi.

Kątem oka zobaczyłam że jakiś chłopak się przygląda z uniesionymi brwiami.
-Masz jakiś problem? -zapytałam ze sztuczną słodkością.

- Może i mam - powiedziałem chłodno.

-No to powiedz. Może ci pomogę, -odparłam równie chłodno.

Prycham tylko i wracam do książki. Ona nie jest godna rozmowy ze mną.

-Co za palant. -prychnęłam patrząc na psa. - Wygląda na to że mamy tu kolejnego dupka Cong Cong. Albo zadufany czystokrwisty albo mugolak z zawyżoną samoocena. -powiedziałam do psiaka, drapiąc go za uchem.

Z lasu wypełzł długi wąż i zwinął się w kłębek na moich kolanach. Pogłaskałem go tylko, a on zasyczał donośnie.