Błonia Hogwartu

Usiadłam wraz z nią na trawie. Uśmiechnęłam się delikatnie i westchnęłam czując delikatny wiatr.
-A właśnie..Skąd jesteś Sophie?..-

- Z Calais, z Francji - odpowiedziałam i skrzyżowałam nogi. - A Ty?

-Z UK, więc jakoś mega daleko nie miałam.-Mruknęłam poprawiając włosy.-Od ilu ogólnie..Tu tak jesteś? Nie którzy są tu od małego i w ogóle..A ja mam już 18 lat i dopiero się o tym dowiaduję.-Westchnęłam cicho..

- Niecały rok szkolny - odpowiedziałam z uśmiechem i rozpuściłam związane do tej pory włosy.

Uśmiechnęłam się delikatnie drapiąc się po karku.
-Jeśli..Wiedziałaś że jesteś czarodziejem..to czemu od małego nie zaczęłaś chodzić?-Spytałam ciekawa..

- Bo najpierw chodziłam do Beauxbatons. To taka francuska szkoła, dopiero później... - zatrzymałam się na chwilę, wzięłam oddech. - Musiałam... Tu się przeprowadzić i przepisać do Hogwartu... - wypuściłam powietrze ustami.

-To są emm jeszcze jakieś szkoły magii?-Spytałam nie doinformowana.-Ja raczej zostanę już w tej eh..Mój ojciec tu się uczył więc raczej nauczyciele powinni znać to nazwisko..-

- Ja znam trzy szkoły magii poza Hogwartem. Bułgarski Durmstrang, francuskie Beauxbatons oraz japońskie Mahoutokoro - odpowiedziałam i podsunęłam kolana pod brodę.

-A Chodziłaś do takiej wiesz..Normalnej szkoły? Dla Mugoli-Uśmiechnęłam się delikatnie..

- Nie, nie miałam tej... Przyjemności? - zaśmiałam się lekko. - Ale kocham jeden ich wynalazek w sumie.

-Boję się zapytać jaki.-Parsknęłam śmeichem..

- Aparat fotograficzny, nie masz czego się bać, halo! - dałam jej lekkiego kuksańca w ramię ze śmiechem.

Wybiegłam na błonia z wrzaskiem pełnym szczęścia i beztroski. W pewnym momencie bieg zaczął mi się nudzić, więc rzuciłam się plackiem na trawę i sturlałam w stronę jeziora nadal krzycząc.

Jeh w pół martwe ciało leżało w plamie krwi.

Lykon był już świeżo po zakwaterowaniu się w swoim pokoju i zdążył pownerwiać Ilarię na parę sposobów. Wybrał się na spacer, chciał dobrze poznać teren, w jakim teraz będzie się obracać. W końcu, miał on kiedyś przejąć Hogwart, a przynajmniej taki sobie postawił cel.
- Od kiedy ta szkoła jest po części psychiatrykiem? - spytał szatynkę, kiedy przeturlała się obok niego. W końcu, Norris szedł od strony jeziora, to tam był wcześniej. Kątem oka dostrzegł jednak Batmana... pfu, jakiś kształt lecący ku ziemi. Czyli pseudobatman, a opinia Lykona na temat tej szkoły się pogłębiła. Pół-normalna placówka, pół-psychiatryk. - Dobra, mamy nowego bohatera Hogwart Gotham City, nie jest jeszcze z tobą tak źle - rzucił żartem. Tak, dowcipy w takich sytuacjach były u Norrisa całkowicie normą. Nauczyciel udał się w kierunku barszczu, w którym były jedynie dwa uszka i to w ogóle nie odłączone od ciała. Zatrzymał się o krok od brzegu kałuży i nachylił się nad niebieskowłosą.
- Nad swoją rolą człowieka-nietoperza musisz jeszcze sobie popracować. Chyba, że zwyczajnie leczysz sobie plecy, to nie wnikam.

Szczęście, że byłam akurat w gabinecie i widziałam przez okno spadającą uczennicę. Nie minęło dużo czasu, a biegiem dotarłam na błonia. Oczywiście kogo tam zobaczyłam? Lykona. Jeśli miał coś z tym wspólnego, dopilnuję by wyleciał z kadry nauczycielskiej.
- Odsuń się - warknęłam po dotarciu na miejsce i odepchnęłam go na bok. Usiłowałam zachować zimną krew, musiałam. Z różdżką skierowaną w stronę Emily, mojej niedawnej uległej, mruczałam pod nosem wszystkie zaklęcia leczące jakie znałam. Między innymi dzięki jednemu z nich krew wróciła do jej organizmu, krwotoki się zasklepiały, ale to nie było wszystko czego potrzebowała teraz krukonka. Nie chciałam ryzykować podniesienia jej rękami, dlatego za pomocą zaklęcia podniosłam ją do góry, by się unosiła nieruchomo i nic nie zostało naruszone w jej organizmie.
- Jeśli to twoja sprawka, to pożałujesz - wycedziłam do Norrisa i ruszyłam szybkim krokiem w stronę szkoły, a za mną unosiła się Emily.
/zt

- Jakbym to ja był wszystkiemu winny, oczywiście, od razu zwal winę na mnie - przewrócił oczami i rozłożył bezradnie ręce. Nie dziwiło go jednak podejrzenie Ilarii, dobrze wiedział za kogo ona go uważała. No co, dziewczyna szukała andrenaliny, trochę przesadziła, a Lykon już jest podejrzewany o próbę zabójstwa! Westchnął ciężko i udał się szybkim krokiem za czarnowłosą nauczycielką, nie zamierzając odpuścić. Może zostanie Jokerem?
/zt

Turlałam się dalej, jak gdybym była opętana przez Zozo czy innego szatana. W sumie, zawsze się tak czułam. Nawet nie zauważyłam mężczyzny, który chwilę temu przechodził obok mnie, a nawet latającej uczennicy, która próbowała zostać sową. Przykre, na prawdę.

Co sprowadzało tutaj Eista, w sumie chyba chyba czas się trochę przewietrzyć odpocząć od tych książek. Niby było wszystko w porządku do czasu aż nie zobaczył nieidentyfikowany obiekt turlający. Przekrzywił głowę,podszedł do obiektu i zatrzymał dziewczynę nogą
-Co ty tu trenujesz? Chcesz być kulą do kręgli?

- Jestem nielatającym tłuczkiem, nie widać? - powiedziałam do nieznajomego chłoapaka, który właśnie podszedł i podniosłam się z trawy - Co, już nie można się w spokoju turlać? Dobrze, że nie zaczęłam palić tej trawy, a potem jej wąchać, bo byłoby wesoło.

-Tłuczkiem? Prędzej bym powiedział że złotym zniczem, ale za mało w tobie złota-zaśmiał się cicho i patrzył na nią wesoło. No dobra tutaj były naprawdę interesujące Persony
- Nie no możesz się turać jak chcesz i kiedy chcesz, byłem poprostu kim jest ta kulka bez żuka gnojarza. A co do trawy to rzeczywiście że tego nie zrobiłaś

- Złota akurat jest we mnie sporo. Szczególnie w kolorze moich szat - powiedziałam z uśmiechem - Chris, Hufflepuff.
Podałam chłopakowi jedną rękę, a drugą otrzepałam z siebie resztki trawy.
- Taki trochę śmieszek z ciebie. Teoretycznie, powinnam obrazić się za kulkę bez żuka gnojarza, ale tym razem ci odpuszczę.

-W to nie wątpię, pewnie w sercu jest go jeszcze więcej- powiedział z uśmiechem i wziął jej dłoń po czym ją ucałował- Miło mi poznać Eist jestem z Gryffindoru- odpowiedział jej z uśmiechem patrząc jak się otrzepuje z trawy,
-Cóż czasem zapominam jak się funkcjonuje między ludźmi, więc wybacz mi ten nie takt- powiedział z miną kota w butach

- Okay, wybaczam - mruknęłam - Gryffindor, tak? Jak widzę, odwagi ci nie brakuje. Mało kto odważyłby się pocałować w rękę przypadkowo spotkaną dziewczynę, która dosłownie dwie minuty wcześniek tarzała się w trawie i błocie. W ten sposób możesz się nabawić psychozy, chorób układu pokarmowego albo zostać opętanym przez cokolwiek, co do tej pory trzymało się mnie.

-O nie i co ja teraz pocznę? Muszę jak najszybciej iść do Munga zarezerwować jak najlepsze miejsce. Czy może nie będzie aż tak źle, jak myślisz? Może starczy zwykła wizyta w skrzydle szpitalnym?- powiedział po czym nim tak dziwnie zatrzęsło. Nie nie miała epilepsji, co najwyżej ją symulował

- Tak, jak myślałam. Zostałeś opętany - powiedziałam z udawanym przerażeniem na widok trzęsącego się gryfona - Żadna wizyta w skrzydle szpitalnym ani w Mungu ci nie pomoże. Potrzebujemy egzorcysty, teraz zaraz.

-Ewentualnie ja. Jestem lepsza niz diabeł a egzorcyzmy to moje dzieło. -powiedziałam stając za Christine.
-Czy ktos w ogóle o mnie jeszcze pamięta? Człowiek znika na jakos czas, spodziewa sie miliona listów a tu co? Nawet jeden nie przyszedł..-powiedziałam smutno, wkładając ręce do czarnego, zimowego płaszcza.
-Juz nie wspomnę o tym ze nikt mi czekoladek nie wysłał. Ani oppa, ani Isobel. Christine tez nie...

Odwróciłam się słysząc znajomy głos za sobą i gdy tylko ujrzałam Soo, natychmiast rzuciłam się jej na szyję.
- O Merlinie! SooAh, ty jeszcze żyjesz - krzyknęłam w tym samym czasie wybuchając śmiechem - Gdzieś się podziewała?

-Ojeju no jasne ze tak! - zasmialam sie obejmując ją.
- Tu i tam.. I gdzieś jeszcze...- odpowiedziałam.
-Byłam wszędzie Chris. Musiałam popracować troche nad sobą a do tego potrzebowałam tylko siebie i Cong Conga. - wyjaśniłam.
-Ale wy najwyraźniej juz zdążyliście o mnie zapomnieć

- No błagam cię. Jak miałabym o tobie zapomnieć? Przecież to jest niemożliwe - zaśmiałam się - Wszyscy za tobą tęskniliśmy.

-Zauwazylam...-mruknelam ze smutkiem.
-Gdzie reszta? Nie widziałam jeszcze nikogo.

- A wiesz, że nie wiem? - mruknęłam - Może są w pokojach wspólnych albo w Wielkiej Sali? Wyszłam z zamku jakiś czas temu, więc może zdążyli się pojawić.

-Okej. -przytaknelam. Spojrzałam na zamek.
-Moze gdzieś sie przejdę. Nie bede wam przeszkadzac. Tylko nic mu nie zrób..

- Postaram się - powiedziałam z szerokim uśmiechem - A ty nawet nie próbuj znowu znikać na tak długi czas.

-Zastanowię sie. -puściłam jej oczko po czym zaczelam sie cofać.
-Do pozniej. -dodałam i ruszyłam przed siebie.
NeXT : Gdziekolwiek

Jako, iż kolega się trochę wyłączył i machanie otwartą dłonią przed jego twarzą za bardzo nie działało, to ruszyłam w stronę szkoły. Całkiem miły chłopak, no ale cóż, trzeba go było tam zostawić.
NP : ws

Wyszedłem na błonia wraz z Mią. Nie jest groźna. Trochę narwana ale nigdy nic nikomu nie zrobiła. Za pomocą różdżki i śniegu wyczarowałem kulkę śnieżną która lewitowała nad ziemią, i mimo że Mia się na nią rzucała i przegryzała, ta jakby się odbudowywała, tak że moja wilczyca miała non stop zabawę.

-Jason! Zaczekaj, przepraszam-Dogoniłam go i stanęłam przed chłopakiem. Spojrzałam na niego przepraszającym wzrokiem-Nie chciałam urazić ani Mii ani ciebie, nie powinnam tego mówić, przepraszam..-Westchnęłam, miałam nadzieję, że chłopak nie będzie się długo gniewał.

Usłyszałem swoje imie. Po chwili pojawiła się przede mną Viktoria. Patrzyłem na nią beznamiętnie.
— W porządku. — powiedziałem odwracając się od niej i odpalając papierosa. Stanąłem do niej bokiem patrząc na ciemne jezioro.

-Nie widze jakby było wporządku-Mruknęłam troche smutna patrząc na jego sylwetke. Okropnie sie czułam jak kroś był na mnie zły, zawsze chciałam być dla wszystkich miła..... Cóż nie zawsze się udaje.

— Nie widziałaś też że Mia nic ci nie zrobiła. — zaśmiałem się gorzko. — Posiadanie wilka, nawet w Hogwarcie, jest nie do końca zgodne z regulaminem... Gdyby przez Twoje " Nie jest groźna"— powtórzyłem tonem którego ona wcześniej uzyła. — Odseparowaliby ode mnie Mię. Miałabyś problem. I to duży

-Nic nie zrobiła ale warczała więc zapytałam czy aby na pewno nie jest groźna, nie chciałam was rozdzielić....-Powiedziałam szybko i spojrzałam na wilka... To prawda, że nic mi nie zrobiła ale to warczenie lekko mnie przeraziło
-Na prawdę przepraszam.....-Powtórzyłam wyraźnie smutnym tonem.

— Już mówiłem że w porządku. Nie musisz przepraszać. — powiedziałem. Patrzyłem na biegającą Mię, zaciągając się papierosem. Ah...— Chcesz? — zapytałem wyciągając paczkę papierosów w stronę Viktorii.

-Nie, dziękuję- Kiwnęłam głową przecząco. Widzę, że jest zły....Jak on może tak spokojnie mówić o tym, że tak nie jest. Nie do końca go rozumiem ale jak zwykle mam nadzieję to zrobić. Może i jestem ciekawską osobą ale zawsze wychodziło mi to na dobre. Przyglądałam się biegającej Mii, wyglądała na szczęśliwą.

Schowałem papierosy i za pomocą różdzki usunąłem śnieg z małej powierzchni po czym wyczarowałem grubą matę oraz puchaty koc na ziemi. Usiadłem na niej i spojrzałem na dziewczynę wskazując jej miejsce.