Wielka Sala

-Nie. Bo jesteś dziecko. Zachowujesz się jak Kizi mizi jakieś

- Pffff... Bo czułości zawsze za dużo? - mruknęłam.

Przeniosłam wzrok na dziewczynę, patrząc na nią surowo. -Ogarnij sie trochę

- Nie mam co się ogarniać - odparłam pozostawiając twarz bez wyrazu.

Uniosłam brew. -Tak sądzisz?

- Tak, tak sądzę - napiłam się porządnego łyka kawy.

-To dobrze. -powiedziałam z uśmiechem. Kiedy odstawiła kubek i cmoknęła, zmusiłam ją żeby na mnie spojrzała i pocałowałam gwałtownie. -Żartowałam.-powiedziałam z szerokim uśmiechem. -Kocham Cię Letycjo

Uśmiechnęłam się pod nosem i odwzajemniłam pocałunek. - Też Cię kocham, Noelle - zaśmiałam się lekko.

-Nigdy w życiu nie powiedziałabym tak do Ciebie na poważnie.

- Naprawdę? - zapytałam patrząc w jej oczy.

-Tak. Bo to by cię zraniło. Ja jestem tu od dbania od ciebie i powtarzania ci ze cie kocham, o każdej porze dnia i nocy

Samotnie weszłam do wielkiej sali i usiadłam przy stoliku puchonów. Nałożyłam sobie na talerz pierwszą rzecz, jaka rzuciła mo się pod rękę. Jedząc wgapiłam się w zachmurzony sufit.

Weszłam pełnym pewności siebie i gracji, jak zawsze, krokiem do Wielkiej Sali i poszłam do stolika ślizgonów, zauważyłam Chris, ale nie usiadłam obok niej, pamiętając jak mnie olała bo Charlie.

Odwróciłam się, gdy usłyszałam otwierane drzwi i zobaczyłam Is. Czy ona właśnie mnie olała? Pff.

Spojrzałam na Chris w tym samym momencie, gdy spojrzała na mnie. Moje oczy zdradzały lekki ból, nie dawałam tego po sobie bardziej poznać i spojrzałam w okno, nie mając specjalnej ochoty jeść.

Skończyłam jeść i wyszłam z podniesioną głową.
NP dorm

Po wejściu do WS usiadłam przy pierwszym lepszym stole. Nie miało to dla mnie znaczenia przy którym z nich siedzę. Odłożyłam książki obok siebie i sięgnęłam po kurczaka, nakładając go sobie na talerz wraz z pieczonymi ziemniakami. Zaczęłam jeść powoli.

Weszłam lekko chwiejnym krokiem, uwodzicielsko tuptając w stronę stołu gryfonów. Kiedy wyobrażałam sobie jakiekolwiek jedzenie, brało mnie na wymioty. Czemu wlałam w siebie tyle procentów.
Usiadłam z gracją przy stole, opierając brodę na splecionych dłoniach.

Wszedłem ziewając do Wielkiej Sali, zauważyłem Annabelle, podszedłem do niej i ją pocałowałem na powitanie. - Hej skarbie.

Pewnym krokiem weszłam do Wielkiej Sali. Nie, nie po to, żeby coś zjeść czy się napić. Chciałam kogoś powkurzać, a mój wybór padł na Azazela i jakąś dziewczynę siedzącą obok. Gdy już znalazłam się obok nich usiadłam okrakiem na kolanach chłopaka i namiętnie go pocałowałam. Tego mi było trzeba. Totalnego mindfucka swojej ofiary.
- Miło było - szepnęłam mu do ucha i wybiegłam po drodze ściągając koszulkę.

- No siema - mruknąłem gdy szła w moją stronę i znieruchomiałem gdy zaczęła mnie całować. Odepchnąłem ją po sekundzie i patrzyłem na nią jak wychodzi. - Aha - wzruszyłem ramionami i upiłem łyk kawy. - Fajnie, żebym widział ją więcej niż jeden raz w swoim życiu - mruknąłem z rozbawieniem.

Weszłam do wielkiej sali i szybko skierowałam się ku stołowi puchonów. Położyłam na nim głowę zamykając oczy.

Słysząc walnięcie o stół, podniosłam głowę z nad książki i zobaczyłam Christine. Czyli jednak mój stół. .. Nabilam na widelec ziemniaka i wróciłam do czytania.

Weszłam do Wielkiej Sali, zauważyłam Chris. Usiadłam obok niej. - Musimy porozmawiać - spojrzałam na nią.

- O czym - mruknęłam nie podnosząc głowy.

- Twój chłopak to chłopak, upewniłaś się, że nic mu nie jest poważniejszego. Wtedy, w tym momencie mnie olałaś, przecież on nie jest jakąś... Nie wiem, Sophie, która jest jak delikatna i na tak wygląda. Więc nie wiem, o co masz w takim razie pretensje do mnie.

- Tak sobie siedząc w dormitorium coś mnie zaczęło uwierać w dupę. Wyciągam, patrzę, a to twoja opinia - prychnęłam.

- Hah - podniosłam się. - Widzę, że potrafisz być niezłą przyjaciółką - syknęłam z sarkazmem. - Myślałam, że jesteś solidniejsza, potrafisz na wszystko spojrzeć rozsądnie, cóż, chyba miłość albo Charlie, któreś z tych Cię zaślepiło - dodałam z lodowatym spojrzeniem i wyszłam z WS.

- Spoko, miej na mnie focha o byle gówno - mruknęłam i wróciłam do robienia niczego.

Głupio się czułam siedząc Tak podczas kiedy one się chyba kłócły. Spojrzałam na Chris I chrząknęłam. -Wszystko okej?

- W porządku - powiedziałam słysząc głos Lexy i podniosłam głowę. To, co zobaczyłam totalnie mnie zaskoczyło - Wyglądasz troszkę ... inaczej?

-Jesteś pewna? -zapytałam. -Ale że. .Jednak źle?

- Wyglądasz świetnie. I tak, wszystko jest okej.

-To dziękuję. .-powiedziałam lekko zmieszana. Odgarnęłam włosy z twarzy. -Nie wyglądało to za dobrze..-powiedziałam mając na myśli ich wymianę zdań.

- Przyzwyczaiłam się. Ludzie często się ze mną kłócą , ale ja i tak mam to gdzieś. Prędzej czy później ładnie przepraszam i mam spokój.

-A.. No chyba że tak. A nie lepiej się dogadać?

- Jak? Jeśli się ktoś obraża z byle powodu, to już nie moja wina. Ona uważa, że ją olałam, a wcale tak nie było. Co zrobisz, nic nie zrobisz.

-Wyjaśnij jej to po prostu

- Poszła sobie, więc nie mam jak tego zrobić. Teoretycznie mogłabym użyć tego - mruknęłam wyciągając lusterko z kieszeni - Ale nie. Nie zrobię tego.
Odsunęłam lusterko jak najdalej od siebie. Pewnie i tak mi się już nie przyda.

-Spróbuj. Nie pozwól żeby wam się przyjaźń rozwaliła

- Co za różnica - prychnęłam - Każdy musi mieć kiedyś spinę.

-Aha. No jak wolisz..

- Bywa - mruknęłam i znowu położyłam głowę na stole.

Wzruszyłam ramieniem i wróciłam do czytania.

- To ja idę - mruknęłam wstając - Do potem.

NP luj wie gdzie