Wielka Sala

- Ale i tak jesteś normalna, więc nie przejęłaś tego od nich.

- Eee hej - powiedziałam uśmiechając się do dziewczyny - Jestem Chris, zrodzona w Walii, matka leniwców, władczyni bólu, królowa mroku i tak dalej.

-Eee... Aha... Jestem Kath. Zrodzona w LA, matka Stefana, czarna owca w rodzinie. A raczej biała. . Whatever. .-powiedziałam do dziewczyny.

- Wiecie co - mruknęłam wstając - Ja spadam, bo zaraz będzie latanie i nie mam zamiaru się spóźnić. Do zobaczenia później.

NP boisko

-Ey ja też idę. ..-Zaczęłam ale dziewczyna juz wyszła. Westchnęłam wstając. -Idziesz Azazel? -zapytałam ruszając do wyjścia.
Next: Boisko

Po nieudanym dniu udałam się do wielkiej sali zjeść kolację

Weszlysmy do WS i usiadlysmy przy stole Gryfonów.
-Chcesz soku? -zapytałam nalewając sobie i patrząc na dziewczynę.

- Bardzo chętnie, dziękuję - podsunęłam dziewczynie swój kubek.

Nalałam jej soku po czym odstawiłam dzban.
-A teraz zjedz coś lepiej. Bo jeszcze mi tu padniesz. -mrugnęłam do mniej.

- Tylko pytanie co... - przebiegłam wzrokiem po stole i przygryzłam wargę. - Może ciastka? - zaczęłam się głośno zastanawiać.

-Ciastka? Ja bym proponowała coś bardziej... pożywnego? Może. . Zjedz mięsko!

- W sumie... - nałożyłam sobie dwa kotlety drobiowe i sałatkę do tego. - Ale nie czuję się jakoś specjalnie głodna.

-Nie chodzi o to czy jesteś głodna. . PP prostu zjedz coś co doda Ci jakichś tam sił. A nie ciastka.. ciastka później. -powiedziałam I napilam się soku.

- Skoro tak mówisz - westchnęłam i wzięłam pierwszy kęs. - Chyba nowa jesteś tutaj, nie widziałam Cię wcześniej - dodałam, gdy już przełknęłam kawałek i wzięłam do ust kawałek pomidora.

-No w sumie tak. To mój pierwszy rok.-przytaknęłam nakładając sobie na talerz naleśniki. -Ciekawe czy ostatni...

- Czemu miałby być ostatni? - zmarszczyłam brwi i wzięłam kolejny kęs.

-A nie wiem. Tak mi się powiedziało. -wzruszyłam ramieniem.
-A ty? Jak długo tutaj jesteś?

- Pół poprzedniego roku tu jestem, no i teraz - skończyłam pierwszego kotleta. - Jakbyś nie wiedziała gdzie coś jest, albo czegoś potrzebowała, to wiesz... Śmiało możesz mnie zapytać czy coś.

-O to spoko.. w sumie to już mogę cię o coś zapytać. Nie widziałaś może białego królika z czarną przednią łapką?

- W sensie Chris? - zapytałam z lekkim zdziwieniem, ale przypomniałam sobie, że nie ma on czarnej łapki. - Ah, w sensie no... Twój? - dokończyłam posiłek i nalałam sobie kawy.

-Chris? Ee nie. Stefan. Jak przyjechałam to jeszcze był a od jakiegoś czasu nigdzie go nie ma i nie reaguje na moje wołanie. Boje się ze coś go tu pożarło.

- Nie widziałam go nigdzie - odpowiedziałam z przekąsem. - Chcesz go poszukać?

-Myślisz że go znajdziemy? Zamek jest duży. . Poszukam go w nocy jak wszyscy będą spali... Może się czegoś wystraszył i wlazł gdzieś. Jest trochę tchórzliwy.

- Poszukam go z Tobą w nocy, dobrze? - zapytałam i napiłam się łyka kawy.

-Co? Nie... Ty w nocy powinnaś spać i odpocząć po tej farsie na lataniu. Dam radę.

- Ale ja dam radę - westchnęłam ciężko i spojrzałam na nią.

- A jeśli zemdlejesz mi gdzieś po drodze? Będę cię miała na sumieniu...

- Jak wolisz - westchnęłam z przekąsem i upiłam kolejny łyk.

-Oj no nie obrażaj się na mnie. . Jeśli bardzo chcesz to ci nie bronie tylko mówię. .

- Nie obrażam się - odpowiedziałam z uśmiechem. - Nie chcesz to nie i tyle. Jakie masz zainteresowania?

Zrobiło mi się głupio. Po prostu nie chciałam żeby coś jej się stało no...
-Eee... Jedzenie. .. spanie... I jedzenie.,, a ty?

- Podróże, gra na pianinie i... No w sumie jeszcze czytanie. Chyba tyle - odpowiedziałam. - Wszystko w porządku? - zapytałam widząc, że coś jest nie tak.

-Widzę że ciekawie. Na pewno lepiej niż u mnie. -zaśmiałam się cicho.
-Co? A tak tak.. Jest okej.

- Czemu lepiej? - zmarszczyłam brwi.

-No wiesz. .. jedzenie i spanie to średnie hobby.

- Ale zawsze jakieś jest... Poza tym, masz jeszcze czas, by je znaleźć - uśmiechnęłam się ciepło do niej.

Wzruszyłam ramieniem.
-Jak dla mnie jest okej.-zaśmiałam się.
-W tej szkole zawsze jest tak cicho?

- Niestety - westchnęłam ciężko. - Ale mam nadzieję, ze zrobi się głośniej, żywiej, nawet jeśli boję się tłumów.

-Boisz się tłumów? -zapytałam zaciekawiona.
-Dlaczego? To znaczy jeśli nie chcesz to nie musisz mówić.

- Bo... Jestem nieśmiała no i... Zawsze jak wejdę to się obawiam, że nagle każdy na mnie patrzy. Zazwyczaj się potykam albo wywalam - przygryzłam wargę.

-Serio? Wow...-powiedziałam.
-Nie przeżyłabyś w moim trybie. -zazartowalam.

- W jakim trybie? - zmarszczyłam brwi.

-Życia. Wiesz.. u mnie w domu wiecznie pełno ludzi. Zawsze jakieś "imprezy " itd.

- I imprezy są takie złe? - napiłam się znów kawy.

-Czy ja wiem.. Trochę sztuczne... Męczy mnie to, -uśmiechnęłam się słabo.