Dziedziniec Wieży Zegarowej

Jest to spokojne miejsce, gdyż rzadko bywają tutaj uczniowie ze względu na dosyć ograniczoną ilość miejsca na wygłupy.

Dziedziniec wydaje się być jedną ze starszych części zamku i sufit i ściany są zniszczone. Prowadzi to także do drewniany most i, jak to jest na wzgórzu, znajduje się na poziomie trzeciego piętra. Po środku dziedzińca znajduje się zabytkowa fontanna otoczona rzeźbami orłów. Rośnie tu także grusza. napisał:

http://pl.harrypotter.wikia.com/

Usiadłem na środku czekając na Taylora. Jak będzie w pobliżu to skontaktuje się ze mną za pomocą lusterka. Siedziałem blisko sadzawki z wodą. Czy jak tam się to zwie. Zostało pytanie ... Czy on napradę chce mi coś pokazać czy po prostu się rozerwać? W sumie oba będą fajne. Było trochę chłodno, ale szaty bardzo pomagały z tym walczyć. Robiło się też powoli ciemno.

Nudziło mi się, więc wyszłam na spacer z piórem i pergaminem mając nadzieję, że coś narysuję. Zobaczyłam Lyrosa, a z tego co pamiętam, jego kumpel mówił coś o Hipogryfach. Postanowiłam poczekać, aż coś się wydarzy, więc schowałam się za jedną z kolumn otaczających dziedziniec kolumn.

Rina po zajęciach błądziła po szkolnych korytarz jak to zwykle bywało u niej. idąc przed siebie doszła do Wieży zegarowej. Rozejrzała się i usiadła na murku.
- Hm...-Zamyśliła się i zamknęła oczy.
Po dłuższej chwili położyła się na murku.

Przyszedłem pod wieżę zegarową i rozejrzałem się za Lyrosem, w końcu wyjąłem lusterko i potarłem je chcąc wywołać osobę Lyrosa, miałem nadzieję że nikogo innego nie spotkamy, trudno by było wytłumaczyć obecność hipogryfa i większej grupy uczniów.

Wyciągnąłem lekko ciepły przedmiot. - Hey hey. Jestem przy sadzawce. Czekam ma ciebie. - Odparłem patrząc na jego twarz przez magiczny przedmiot. Sięgnąłem przy okazji do kieszeni po dokumenty. Jakoś trzeba wyjść.

- SPoko już idę - powiedziałem i odłożyłem lusterko znów do kieszeni po czym skierowałem kroki do sadzawki. Podszedłem do Lyrosa od tyłu i dla zabawy objąłem go ramionami z śmiechem.
- Witaj piękny - powiedziałem mu do ucha rozbawiony.

Wzdrygnąłem się i usłyszałem jego cichy szept. Podskoczyłem i poczułem ciepło na obu policzkach. Nie wiedziałem co powiedzieć. Zero pomysłu. Peyznajmiej zrobiło mi się bardziej ciepło.- H-hey... - Wymamrotałem. - Ciebie też miło widzieć. - Ruszyłem do wyjścia gdzie czekał Woźny. Odrazu podszedł i poprosił o dokumenty. Pokazałem mu dokument od Pani Dyrektor na temat chodzenia po całym terenie hogwartu. Spojrzał się ma mnie bardzo dziwnie ale ustąpił. - To możemy iść! - To teraz jego kolej prowadzić.

Poszedłem za nim i zaskoczony nic nie powiedziałem gdy pokazał dokumenty Woźnemu, od razu gdy go minęliśmy przejąłem prowadzenie i skierowałem kroki do miejsca które już było idealnie przygotowane do sprowadzenia hipogryfa. Stanąłem na niedużej polanie ukrytej przed widokiem z zamku i gwizdnąłem przeciągle. Po chwili naprzeciw mnie wylądował hipogryf, spojrzałem mu w oczy i skłoniłem się, gdy zauważyłem że ten odwzajemnił gest podszedłem.
- Oto jest hipogryf, niezwykłe stworzenie, naprawdę honorowe. Bardziej niż ludzie, żeby się do nich zbliżyć trzeba złożyć im ukłon, nie spuszczając ich z oczu, gdy odzwajemnią ukłon można podejść. Śmiało spróbuj - powiedziałem.

Doszedłem na odpowidnią odległość gdy zobaczyłem jak zwierzę zalatuje. Chłopak się z nim szybko dogadał. Mnie się za pewne nie uda to. Ukłoniłem się, a Hipogryf odwzajemnił ukłon. Gorsze jednak było to, że mimo akceptacji mnie... Po każdym moim kroku on wykonywał jeden w przeciwną stronę. - Chyba mu nie przeszkadzam ale też o potrzebny do szczęścia nie jestem...

- Hmmm to dziwne, zazwyczaj hipogryfy tak nie reagują, jeśli coś im nie pasuje atakują swoimi szponami, a powiem Ci że są cholernie ostre - powiedziałem i nagle stało się to czego się nie spodziewałem. Hipogryf dostał szału i chciał zaatakować Lyrosa, jednak ja stanąłem przed zwierzęciem przez co szpony hipogryfa poraniły moją rękę.
- Cholera - powiedziałem i klepnąłem hipogryfa w zad, na co ten odleciał. Patrzyłem jak z lewej ręki leci krew.

Przerażony odskoczyłem od chłopaka i puściłem się do ucieczki. Stanąłem w miejscu gdy zwierzę już odleciało. - Znam zaklęcie które goji rany cięte, ale nie przyleci już nie? - Bałem się podejść do chłopaka. Zwierzę mogło tym razem zacząć go bronić. Źle by bo gdyby stało się to samo z jego drugą ręką.

- Nie, wróci do swojego stada i będzie czekać na kolejne wezwanie - powiedziałem patrząc dziwnym wzrokiem na krew. Nie żeby coś ale coraz bardziej osłabiało to moje ciało. Czułem jak krew spada na trawę plamiąc ją.
- Zaraz jednak pojawią się testrale, one uwielbiają zapach krwi - powiedziałem.

Machnął różdżką w jego kierunku. - Vulnera Sanentur! - Jego rana zaczęła się golić. Nie było to najszybsze co mogło być. Zaklęcia jednak trzeba opanować. - Zaraz się powinno zagoić. Nie wiem ile to zajmie. - Złapałem go za drugą dłoń i ruszyłem z nim do zamku. - Pamiętaj że blisko do mnie żadne mniejsze niż ja stworzenie nie podjedzie, a zaatakuje dopiero jakieś dwa razy większe albo Hipogryf... - Ostatnie dodałem troszkę z niesmakiem.

- Byłem głupi niepotrzebnie naraziłem nas obu na poważne obrażenia - powiedziałem i poszedłem razem z nim, w końcu nie miałem większego wyboru, w końcu trzymał moją dłoń. Byłem przygnębiony, żadne zwierzę nigdy mnie nie zaatakowało co było naprawdę dziwne.
- Ty nie jesteś człowiekiem, mam dziwne wrażenie że to dlatego zwierzęta Cie nie lubią - powiedziałem.

Spojrzałem się na niego trochę zły. - Ciebie lubią a nim jesteś. Mnie nie lubią i muszę nim nie być? Od kiedy tak to działa? - Gdy już byliśmy odpowiednio dlatego to zwolniłem i puściłem jego rękę.- Już nie trzeba biec. Chyba. - Chwilę później zacząłem się śmiać. - Jesteś poprostu głupi wiesz? - Uśmiechnąłem się i wziąłem głęboki oddech. - Następnym razem jak wpadniesz na pomysł z dużym zwierzęciem to się pierdol Taylor. - Było mi po stresie wesoło. Lubiłem o dziwo takie rzeczy.

- Sam się pierdol Lyros, naprawdę chciałem dobrze ale musiałem to spierdolić. Jestem debilem - powiedziałem i pokręciłem głową. Naprawdę byłem głupi, mogłem trochę pomyśleć.
- Pierdolić wolałbym kogoś innego ale cicho - powiedziałem i puściłem mu oczko.
- Dobra ja sie zbieram, muszę jeszcze przejrzeć notatki. Do zobaczenia Lyros - powiedziałem i skierowałem się do zamku.
Nastepny post: Gdzieś w Hogwarcie.

Spojrzałem na niego totalnie zdziwiony gdy puszczał mi wesoło oczka. - Leć się pierdolić z kimś niuniek. - Odparłem troszkę zmieszany i ruszyłem w swoją stronę, a mianowicie do dormitorium i mojego dobrego łóżka. Na szczęście było pochmurno i nie miałem problemu z prawem pełnym księżycem.

Dormitorium Gryfindoru.

Cholera, czekałam tak długo, że przysnęłam i nie zobaczyłam hipogryfa. No cóż, uda się innym razem.

NP gdzieś tam na pewno

Przyszedłem, wspiąłem się na budynek i położyłem się na dachu, spojrzałem w niebo. U niej po kolacji? Bez problemu można było zrobić to w klasie... Ona coś kombinuje, czułem to. Cóż, wieczorem się przekonam. Westchnąłem i zamknąłem oczy, pogrążając się w rozmyślaniach. Po jakimś czasie poszedłem na lekcję eliksirów.
NP: Klasa Eliksirów.

Postanowiłem pójść na dziedziniec. Usiadłem przy zbiorniku wodnym i patrzyłem chwilę w swoje odbicie w tafli wodnej. Westchnąłem.

Zwiedzając ponownie zamek natrafiłam na niniejszy dziedziniec. Zawiało pustką, cudowną i spokojną pustką. Zaczęłam nucić coś, czasem podśpiewywać swoim melodyjnym głosem. Usiadłam na fontannie, przy jednym z filarów.

Usłyszałem głos. Uniosłem głowę i zobaczyłem dziewczynę, z którą siedziałem na lekcji z zaklęć. Nie zauważyła mnie. Może to i lepiej. Przypomniałem sobie jakie miała do mnie nastawienie. Wstałem ociężale i poszedłem w stronę wielkiej sali. Cholernie zgłodniałem.

Na sam widok kogokolwiek momentalnie zdębiałam, byłam pewna, że jestem tutaj sama. Chciałam jakoś zaczepić tego chłoptasia, ale byłoby to dosyć dziwne z mojej strony.

Przyszedłem, wspiąłem się na dach i położyłem. Zamknąłem oczy myśląc jak znaleźć wyjście z tej sytuacji. Westchnąłem ciężko. Może i lubiłem podrywać, robić to i owo, ale nie uciekałem od odpowiedzialności. Zacisnąłem zęby.

Spojrzałem na zegarek. Huh, już eliksiry się zaczynają... Lekcja potrwa pewnie z godzinę. Bezpiecznie będzie pójść do dormitorium? Bez wahania ona może tam pójść... A ja potrzebuję, cholera jasna, czasu... Warknąłem poirytowany. Nie miałem pojęcia co o tym myśleć. Może pójdę w ślady Soo i będę spał byle gdzie?

Po dłuższym czasie nie mogłam odnaleźć nigdzie Azazela... Wyparował czy jak? Przyszłam na dziedziniec wieży zegarowej.

Po dłuższej chwili dreptania po schodach dotarłem na dziedziniec. Zauważyłem Sam, stała przy fontannie, odwrócona do mnie tyłem. Podszedłem do niej i z zaskoczenia zasłoniłem jej oczy.

Zastanawiałam się nad zachowaniem Letycji i jej słowach. Po głowie przelatywały mi różne myśli. Ktoś nagle zakrył mi oczy. Nie był to Az, czułabym ten jego charakterystyczny dezodorant, nie była to Letycja, nie trafiłaby tu, z resztą nie pachnie tak...Męsko? Kto to w takim razie jest? Odsunęłam ręce owej osoby i odwróciłam się. -Mort!- powiedziałam z uśmiechem i delikatnie go objęłam.

Przytuliłem do siebie dziewczynę i stałem tak przez chwilę.
- Hej - powiedziałem, wypuszczając ją z ramion. - Czyli chyba jednak zauważyłaś, że mnie nie ma - zażartowałem.

Czułam się dobrze gdy Mort mnie przytulił.-Gdzie ty byłeś?- spytałam patrząc na niego. Cieszę się, że tu przyszedł.

- W Egipcie, pomagałem na wykopaliskach. Większość faraonów nie czarodziejami, chociaż wciskali wszystkim, że są potomkami bogów. Dlatego przy mugolskich ekipach zawsze kręci się kilku czarodziei. Ale nie będę ci przynudzał. - Machnąłem ręką. Gdy zaczynałem mówić o historii, to nagle włączał mi się słowotok. Nic dziwnego, że najczęściej robiłem za dziwaka i nudziarza. - Mówiąc w skrócie: spaliłem się na słońcu, trochę pokopałem i starałem się, żeby nie ukąsił mnie żaden wąż. A tu co się działo? - Intensywnie wpatrywałem się w dziewczynę. Trochę mi jej brakowało.

-Była wycieczka do Londynu, która mnie ominęła przez to, że byłam chora. Nie wiem dokładnie, ale coś się stało między Azazelem, a Chris. Nie znam zbyt wiele szczegółów, bo nie jestem plotkarą. Do Ravenclaw dołączył jeden Krukon, którego nie poznałam, bo uciekł, no cóż, bywa i Krukonka, którą już zdążyłam poznać- powiedziałam

- Wycieczki są fajne, o ile lubisz nic z nich nie pamiętać - powiedziałem, wspominając zeszły rok i starsze roczniki. - A ta nowa... Cóż, może później mnie przedstawisz? Na którym jest roku? - zapytałem. - Ale najpierw poszedłbym coś zjeść. W sumie od razu przyszedłem się przywitać - przyznałem.

-W takim razie możemy iść na Wielką Salę, a potem do pokoju wspólnego. Tam może złapiemy Letycję- powiedziałam uśmiechając się

- Mi odpowiada - odparłem i uśmiechnąłem się do dziewczyny.

*NP w Wielkiej Sali*

W takim razie, chodźmy- powiedziałam i z Mortem poszłam w stronę wielkiej sali.

Przyszedłem i usiadłem wygodnie na murku. Spojrzałem w niebo i zamknąłem oczy relaksując się. Myślałem o liście, który dostałem.

Przybiegłam na miejsce, cała drżałam. Postawiłam kawę na murku, schowałam twarz w dłoniach. Ona chciała mi pomóc, a ja tak ją potraktowałam! Nie wytrzymałam, rozpłakałam się.

-Sophie. ..Przepraszam. . Ja nie powinnam pytać. .

Podniosłam zapłakane oczy i spojrzałam na Noelle. Pociągnęłam nosem. - Ja przepraszam, nie powinnam tak reagować, chciałaś pomóc... - spuściłam wzrok w dół.

-Ej.. ty płaczesz? -podeszłam do niej i ja przytuliłam.-Nic się nie stało. To moja wina. Nie płacz no

- Nie Twoja, chciałaś mi pomóc - wtuliłam się w nią i zamknęłam oczy.

-Spokojnie. .. nic się przecież nie stało. .-powiedziałam głaszcząc ją po włosach. -No juz... Przestań płakać.

Przestałam płakać, starałam się spokojnie oddychać. Kiwnęłam głową w odpowiedzi, zamknęłam oczy.