Błonia Hogwartu

- Accio! - rzuciłam zaklęciem, a różdżka wyrwała się z ręki chłopaka, z powrotem trafiając w moje posiadanie.
Uśmiechnęłam się zalotnie i zwycięsko.

- Cóż... Ci niscy i krótcy muszą sobie jakoś radzić, nie? - dogryzłem jej w żartach wychodząc z twarzą z tej sytuacji.

- My jesteśmy po prostu inteligentni i sprytni. - dodałam, chowając różdżkę - Jeszcze się kiedyś przekonasz jak władcza mogę być. - wyprężyłam się dumnie, uwydatniając dekolt.

- Władcza? - zapytałem i jak gdyby nigdy nic po prostu położyłem rękę na jej piersi i lekko ścisnąłem. - Jakoś do tej pory to zawsze przegrywałaś walkę o dominację. Nawet w pocałunkach.

- Wypraszam to sobie. - machinalnie ściągnęłam dłoń z mojej piersi - Ostatnio to ja przejęłam rolę lidera i nie mogłeś nic z tym zrobić.

- Nie przypominam sobie - zmarszczyłem brwi. - Może pomyliłaś sny z jawą?

- Raczej nie kochaniutki. - przegryzłam jego wargę tak, że pozostawiony ślad odznaczał się fioletowo-sinym kolorem.

- A może jednak? Brutalu? - objąłem ją obiema rękami, nachyliłem się do jej ucha i lekko je przygryzłem.

Pomimo lekkiego dreszczu w okolicach szyi, nie dałam się mu uwieść. Chciałam pokazać, że jego dotyk nie jest natychmiastową przyczyną mojego szczytowania czy innych zawstydzających doznań.

Przygryzłem lekko jej skórę na szyi, zamruczałem jej do ucha.

- Wiesz jak doprowadzać mnie do szaleństwa? - powiedziałam z pełną powagą w głosie.

- Owszem, wiem - odpowiedziałem nie zwracając uwagi na jej powagę w głosie i językiem przejechałem po jej szyi, po czym jego koniuszkiem lekko nacisnąłem na zagłębienie między szyją a barkiem.

Zasyczałam i przymrużyłam oczy. Wzięłam głęboki oddech, wplątując w jego włosy moje dłonie. Lekko je pociągnęłam i zaczęłam masować.

- Mówiłem - rzuciłem z rozbawieniem i kontynuowałem pieszczoty, od czasu do czasu znów przygryzając jej ucho. Wolną ręką masowałem jedną jej pierś.

- To jeszcze nawet nie uczucie szaleństwa, więc nie wiem o czym do mnie mówisz. - wydusiłam z siebie, kiedy na chwilę przerwał pociągające znęcanie się nad moją osobą.

- Nie? - zapytałem unosząc brew, po czym przekręciłem się by leżała pode mną, podwinąłem bluzkę i zdjąłem jej stanik, po czym wsunąłem swoją twarz między jej piersi i zacząłem lizać po skórze między nimi.

- Oh Ty głupku! - dłonie z rozmachem usadowiłam na jego ramionach, patrząc się w niebo - Jeżeli ktoś zaraz tu przyjdzie, a ja tu świecę swoimi walorami, to ughh! - uderzyłam go w ramie - To Cie zabije.

- To wtedy jego mózg, nie tak doskonały jak mój, by się przegrzał nie mogąc przyjąć całego Twojego seksapilu, więc nie miałabyś czym się martwić... Jesteś taka urocza gdy się wstydzisz - zaśmiałem się wciąż ją liżąc w tamtym miejscu, ręką zszedłem do jej tyłka i znów go lekko ścisnąłem.

Rozejrzałam się po całym terytorium błonia, miałam ochotę wyrwać mu te włosy, kiedy tylko zignorował moje obawy.
- A co jeżeli nauczycielka, a w najgorszym wypadku dyrektorka nas tu zobaczy? Albo no jakikolwiek uczeń? - starałam się zasłaniać swoje piersi, kiedy poczułam gorące rumieńce, wkradające mi się na policzki.

Przerwałem na chwilę i spojrzałem jej w twarz, położyłem sobie rękę na ustach udając zamyślenie, podczas gdy tak naprawdę starałem się nie zaśmiać i zwycięsko nie patrzyć na jej rumieńce. - To co? Nie uprawiamy seksu, więc nauczycielkom nic do tego. Wątpię, by jakikolwiek uczeń był w stanie coś powiedzieć po takim widoku.

- Ale! - oburzona zasłoniłam bluzką swoje piersi - Ty jesteś bezwstydny! - zaśmiałam się z całej tej zaistniałej sytuacji - A ja niestety tak! - ciągle mówiłam podwyższonym tonem.

- Ciszej, bo ktoś usłyszy, a tego się przecież boisz - zamruczałem opierając głowę na łokciach i patrząc na nią. - Mógłbym Cię brać nawet w Wielkiej Sali podczas jakiejś uroczystości, i to na stole nauczycieli, proszę Cię - zaśmiałem się i wbiłem wzrok w jej oczy.

Moja twarz została obdarzona różowym rumieńcem, a ręce zacisnęłam na swoich policzkach.
- Nienawidzę Cię ughhh... - zapięłam niezgrabnie stanik - Ciekawe, czy naprawdę mógłbyś tak zrobić czy zcykałbyś się przed samym wejściem na nią. - popatrzyłam na niego wzrokiem pełnym iskierek - Zapewne tak tylko mówisz by uzyskać to co zawsze pragniesz zobaczyć.

Zza drzew wyleciała Rina na miotle jakieś parę metrów od nich. Jak tylko wyleciała na otwartą przestrzeń wzbiła się w górę.

- Chcesz sprawdzić? Chociażby jutro? Bo teraz Hogsmeade na nas czeka - uniosłem brew pytająco. - Na kolacji, na oczach wszystkich, zobaczyłabyś jak mój kraken zabrałby Cię do luku Davy'ego Johnesa - uśmiechnąłem się zawadiacko i wstałem, podałem jej rękę by i ona mogła wstać.

Podniosłam się przy pomocy Azazela. To co mówił, było tak nieprawdziwe. Przecież, trzeba mieć jakiekolwiek pokłady wstydu w swoim ciele.
- Hogsmeade? - zapytałam pytająco - Wśród wszystkich moich książek o magii, nie przypominam sobie miejsca Hogsmeade. To jakieś normalne, ludzkie miasto czy...?

- Jedyne miejsce zamieszkane tylko i wyłącznie przez czarodziejów - wziąłem ją na ręce.. - Za bardzo się wleczesz, pomogę Ci - zażartowałem i wyszedłem z Annabelle na rękach z błoni.
NP: Pub pod trzema miotłami.

Wbiegłam na Błonia i sturlałam się ze wzgórza. Gdy się zatrzymałam położyłam się twarzą do ziemi i wdychałam zapach świeżej trawy. Miałam wielką ochotę zacząć krzyczeć ze szczęścia.

Krążyła po niebie jakiś czas, gdy nagle zauważyła Chris. Nie podleciała do niej tylko prosto w dół. Leciała w dół, trochę nawet za szybko. W ostatniej chwili poderwała się z powrotem do góry.

Weszłam na błonia w zamyśleniu i położyłam się na trawie. Spojrzałam w niebo. Jakie słowo? Dobre słowo... Istniejące, którego będę pewna....

Znów krążyła w powietrzu. Wzięła oddech i zamknęła na chwilę oczy. Po chwili znów szybowała w dół, szybciej niż ostatnio. Czekała na odpowiedni moment, by wykonać manewr. Gdy była już naprawdę blisko, wzbiła się, ale zahaczyła miotłą w ziemię. Lekko straciła trajektorię lotu, lecąc nisko nad ziemią, niemalże zahaczając stopami o grunt. W pewnym momencie wyhamowała w krzakach.

Usłyszałam hałas, podniosłam się. Miotła leżała na ziemi, a w krzakach ktoś był. Czarne włosy, ciało na którym mogłabym prasować ubrania.. - O Morgano, Rina! - zerwałam się z miejsca i podbiegłam do niej. - Cała jesteś?

Wstała i otrzepała się. Po dłuższej chwili zwróciła uwagę na Letycję.
- Hai,..chyba tak, tak myślę. A w ogóle to ktoś ty?-Zapytała.

Spojrzałam na nią marszcząc brwi. - Letycja. Znalazłam Cię w piwnicy bo się zgubiłaś, a potem siedziałyśmy na parapecie korytarza. Zasnęłaś tam - pominęłam fakt, ze spała na mnie. Byłam zaskoczona.

-Wiem, żartuje tylko. - Zaśmiała się. Co robisz na błoni? - Zapytała. Bo chyba nie latasz..., chyba, że się mylę...-Zastanowiła się na głos.

Przewróciłam oczami i też się zaśmiałam. Bolała mnie głowa i chciało mi się pić, dlatego byłam niewyraźna. - Umm... Wyszłam przemyśleć coś. Nie umiem za dobrze latać.

-Przemyśleć? Tylko nie myśl za dużo, czasem nie ma sensu myśleć nad czymś. - Powiedziała, podnosząc miotłę. Była ciekawa co Letycja ma do przemyślenia, ale nei wiedziała czy wyciągać od niej informacje.

- Jak myślisz, jakie słowo jest łatwe do zapamiętania i rzadko używane, które miałoby mieć... Dużą wagę? Że... Byłoby ważne? - zapytałam i usiadłam na trawie.

Zamyśliła się. Stała tak przez chwilę i usiadła na trawie.
- Miłość, przyjaźń ... coś w ten deseń? - Zapytała.

- Uhmm... Nie do końca... Po prostu potrzebne jest mi obojętnie jakie rzadko używane słowo. Nie umiem wymyślić żadnego jakie mi pasowało - westchnęłam.

-To żeś dała zagadkę...-Zamyśliła się i położyła na trawie.

- Myślę nad nią od wczoraj rana - położyłam się obok niej, spojrzałam w chmury.

-O, chyba mam coś...Przepraszam... Co powiesz na to słowo? - Zapytała. Raczej rzadko używane.

- Przepraszam? Raczej często się go używa.

-Serio? Chyba nie, bynajmniej nie w okolicy której mieszkam. Albo od ludzi rzadko słyszę. Dobra myślę dalej...