Jezioro Hogwartu

Dziewczyna potrzebowała ciepła i opieki. Nawet podczas zwykłego pocałunku, mozna było to wyczuć. Po prostu. Chyba ze to moje zmysły były na nią nakierowane.

Po dłuższej chwili powolnie się odsunęłam, a wokół panowała już ciemność. Nawet księżyc był przysłonięty taflą chmur. Przysunęłam się bliżej, o ile jeszcze bliżej się dało. Wtuliłam się w niego, napawając się jego perfumami.

Gdy się odsunęła, pogłaskałam ja po policzku, zakładając włosy za ucho.
— Wracamy do zamku? Położysz się spac. — powiedziałem patrzac w jej oczy.

- Możemy. - przykleiłam się do niego, dodatkowo zarzucając ręce za jego szyję - A nie wiem czy dasz radę mnie unieść cukiereczku. - mruknęłam mu do ucha rozbawiona.

— Dam radę... Większe mamuty się nosiło...— powiedziałem podnoszac się z dziewczyna na rękach. Ruszyłem zadowolony do zamku. Oczywiscie żartowałem z tym mamutem. Dziewczyna była leciutka ale lubiłem ja denerwować.

- Oh przestań. - uderzyłam do w klatkę piersiową, następnie opierając głowę na jego obojczyku - Nie sądziłam, że jesteś taki wygodny. - powiedziałam rozmarzonym głosem.

— Ough...— udawałem ze bardzo mnie boli.
— A widzisz... Jestem przydatnym człowiekiem. — zaśmiałem się.

- Czasem potrafisz się na coś przydać. - powiedziałam sarkastycznie w tym samym momencie zaciągając się zapachem, który oznaczał deszcz.
Byliśmy jeszcze daleko od Hogwartu, więc ulewa mogła nas zaskoczyć w każdej chwili.

— Ah... Miło mi to słyszeć...— powiedziałem śmiejąc się.
— Zaczyna kropić. — powiedziałem przyspieszając kroku.
— Nienawidzę deszczu.

W momencie kiedy powiedział o swojej nienawiści do deszczu, zastała nas potworna ulewa. Od razu poczułam jak moje ubrania przesiąka woda i kapie z moich włosów. Zachichotałam, patrząc na Jasona, któremu krople deszczu spływały po policzku.
- Ale jesteś mokry od samego noszenia mnie. - otarłam mu policzek, zostawiając na nim całusa.

Swietnie Jason. Zostań kopia tej wariatki od wróżbiarstwa. Zaczęło lać. Cudownie.
— Wiedźma. — warknealem biegnąc do zamku z dziewczyna na rękach.
Gdy wpaslismy do srodka, od razu zaniosłem ja do wieży Gryffindoru
Next: pokoj wspólny Gryfonow

Wszystko dookoła przepełniało się piękną wonią lasu i kwiatów. Tafla na jeziorze wydawała się spokojna, co oznaczało, że wszystkie potwory w nim czychające miały swoją siestę. Było tak pięknie cicho, tylko ptaki nuciły jakieś niezrozumiane melodie.
Usiadłam przy jednym z drzew, opierając o nie swoje plecy i przyciągając kolana pod samą brodę. Zamknęłam oczu, zaciągając się cudownym zapachem natury.

Chodziłem bez celu po okolicy, oglądając nowe widoki, które nie robiły na mnie specjalnego wrażenia. Jedyne co mnie zaintrygowało, to jezioro, na środku placu. Dlatego też, zacząłem podchodzić bliżej, jednak moją uwagę przykuła osoba, siedzącą przy drzewie. Gdy byłem przy dziewczynie, zająłem tą samą pozycję co ona i uśmiechnąłem się do niej, wypowiadając krótkie - Hey

Omal nie dostałam zawału kiedy usłyszałam męski i niski głos obok siebie. Szybko uniosłam głowę, patrząc na niego.
- Cześć. - mruknęłam wesoło, choć nie wiedziałam dlaczego trafił akurat tutaj, na mnie - Jak tam? - zagaiłam szybko rozmowę, prostując nogi i spalatając nerwowo swoje dłonie ze sobą

Widząc jej nerwowe triki, zaśmiał się cicho. Przymknął oczy, opierając głowę o korę drzewa, uśmiechnął się  w kierunku gdzie siedziała dziewczyna.
- Nie jest źle - odpowiedział wesoło na jej pytanie - Jak pierwszy dzień? Do którego domu trafiłaś? Podoba ci się wybór Tiary? - zadawał pytania po kolei, by dziewczyna mogła na spokojnie na nie odpowiedzieć, a on sam mógł rozkoszować się czystym i świeżym powietrzem.

Poprawiłam swoje włosy, zakładając blond kosmyk za ucho.
- Pierwszy dzień całkiem spokojnie, nikogo jeszcze nie znam. Odstawiłam tylko bagaże do pokoju i poleciałam tutaj - gdzieś gdzie jest spokojnie. - uśmiechnęłam się mimowolnie - Hufflepuff. W sumie mogłam się tego spodziewać, a Ty? Gdzie trafiłeś? - spojrzałam w jego w stronę, lustrując go od dołu do góry.

Mimowolnie otworzył oczy i popatrzył na dziewczynę, która sunęła po nim wzrokiem
-Jak chcesz możesz zrobić zdjęcie, starczy na dłużej - powiedział, uśmiechając się do blondynki - A odpowiadając na twoje pytania, a raczej pytanie to trafiłem... - zrobił krótką przerwę miedzy wypowiedzianymi słowami, by nadać im większej tajemniczości i grozy-...do Slytherinu. W sumie nie wyobrażałem sobie, abym mógł dostać się do innego domu - powiedziawszy to puścił oczko do blondynki

Uśmiechnęłam się głupio, podświadomie zaciskając zęby na dolnej wardze, kiedy zobaczył jak na niego patrzę.
- Slytherin? - uniosłam brwi dość zdziwiona - Prawie Cię nie znam, ale nie wyglądasz na ślizgona, znaczy się wiesz... - podrapałam się w skroń - Rozumiesz, większość ślizgonów jest dość wredna, już na wstępie.
Choć może to tylko pozory? Tworzy je by wzbudzić we mnie jakąkolwiek empatię czy zaufanie, to podobne do "zielonych wężów".

Wcale się nie zdziwił na reakcje blondynki, wiele osób mówiło mu, jak i jego bratu, że nie pasują do domu Slazara, jednak oboje się do niego dostali, bez jakichkolwiek problemów
- A co jeśli jestem okropnym Ślizgonem. Może teraz nałożyłem maskę? -przybliżyłem lekko swoja twarz do jej twarzy - Może tak naprawdę wredny i arogancki - mruknąłem, będąc coraz bliżej jej twarzy - Może tak naprawdę robię to wszystko, bo próbuję cie uwieść - wypowiedziałem ostatnie słowa z lekką chrypka i pokonałem kolejny odcinek, tak że nasze twarze dzieliły już tylko milimetry

Kiedy tak mówił, moje serce było blisko zatrzymania się, a mój oddech pogłębszył się znacznie. Na całym moim ciele powstały ciarki, a dreszcz lekko mną zakołysał. Nie wiedziałam co w tym momencie mogłam zrobić, gdy poczułam jego oddech, niezwykle opanowany na swojej skórze. Zagryzłam tylko wargę zestresowana, nie ruszając się z miejsca. Oparłam tylko rękę na ziemi, tworząc między nami większy dystans.
- Maskę? - wydukałam jedynie, w końcu spoglądając mu w oczy, które były niebiańsko szare - To okropnie fałszywe jeżeli tak jest. - opanowałam swój głos, zagłębiając się w jego spojrzeniu.

Widziałem jak przebiegły ja ciarki, lecz gdy przygryzła swoje pełne malinowe usta,nie mogłem oderwać od nich wzroku, chciałem się w nie wpić i zobaczyć jak smakują. Jednak zdrowy rozsądek kazał mi siedzieć w miejscu i jedynie się jej przyglądać.Patrzyłem w jej oczy, widziałem w nich lekkie zaskoczenie?
przerażenie? a może jednak obrzydzenie? Sam już nie wiem co,ale na pewno nie było to nic pozytywnego.
-Niekiedy ludzie są fałszywi i nic nie można na to poradzić - powiedziałem, odsuwajac się od niej, co chwila spoglądając na jej wargi. Zastanawiałem się, co ona by sobie o mnie pomyślała, gdybym dał się ponieść młodzieńczym popędom, jednak na razie wolałem tego nie sprawdzać.
- Tak w ogóle gadamy od paru minut, a nadal się nie przedstawiłem - przypomniał sobie i szybko postanowił naprawić swój błąd - Jestem Noah. Noah Carter, a ty piękna nieznajomo, jak masz na imie? - spytał spoglądając jej w oczy

Wsłuchiwałam się w jego słowa, gdy odpowiadał na to co po części mu zarzuciłam. Odczułam w pewnym sensie ulgę kiedy między nami powiększył się dystans i ze spokojem mogłam wodzić wzrokiem za jego oczami, lecz nie na długo, bo gdy tylko usłyszałam komplement, poczułam jedynie jak pieką mnie policzki od rumieńców, więc szybko odwróciłam swoje spojrzenie w inną stronę. Poprawiłam włosy, otrząsając się z zamyślenia.
- Sarah Shadows. - przedstawiłam się, powracając do jego szarych oczu - Miło mi. - uniosłam delikatnie swoje kąciki ust.
Onieśmielał mnie, nawet nie musiał nic robić a w jego towarzystwie byłam conajmniej skrępowana. Miałam nadzieję, że ukrywałam swoje emocje lepiej niż opisywałam je w swojej głowie.

Kiedy odwróciła głowę, tak bym nie widział jej twarzy, nie za bardzo rozumiałem dlaczego to zrobiła. Dopiero, gdy ponownie na mnie spojrzała, zauważyłem wypieki na jej twarzy i jedynie mogłem się domyślać, dlaczego wypełzły na jej twarz.
- Miło mi Cię poznać, Sarah - wypowiadając te słowa cały czas patrzyłem w jej piękne lazurowe oczy. Następnie chwyciłem ją za dłoń i pocałowałem jej wierzch. Zachowywałem się jak dżentelmen, choć każdy kto dłużej mnie znał, wiedział, że do niego jest mi daleko. Toteż właśnie dlatego wylądowałem w Slytherinie, a nie w Gryffindorze, Ravenclaw, a tym bardziej Hufflepuffie, gdzie znajdowały się takie osoby, jak siedząca przede mną blondynka.

Znowu znieruchomiałam kiedy pojął moją dłoń w jego i pocałował jej wierzch. Coś mi tutaj nie grało, cholernie mi coś tutaj nie grało. Był zdecydowanie za miły, a może to ja sobie uroiłam jakieś złe mniemanie o ślizgonach, a on akurat był cudownym wyjątkiem?
- Znasz już kogoś tutaj prócz mnie? - przybrałam nieco uspokojony wyraz twarzy, bez oporu mogłam wpatrywać się w jego brązowo-kasztanowe włosy i głębokie, szare oczy.

Widziałem, ze intensywnie nad czymś rozmyśla, ale nie zatruwałem tym sobie głowy.
- Z czarodziei na razie oprócz Ciebie nikogo nie znam - odpowiedział zgodnie z prawdą - A ty jakiegoś innego czarodzieja - zapytał od niechcenia, by podtrzymać rozmowę z dziewczyną.

Zdziwiłam się, że taki chłopak jeszcze kompletnie nikogo nie poznał. Czułam się poniekąd zaszczycona będąc jego pierwszą znajomą w Hogwarcie.
- Nikogo nie mam tutaj ani też z nikim nie rozmawiałam. Poza Tobą rzecz jasna. - uśmiechnęłam się, pocierając swoje zmarznięte ramiona, nie sądziłam, że około godziny osiemnastej może być tak chłodno - Opowiesz mi coś o sobie? - nie odpuszczałam w pojedynku na spojrzenia, który nieświadomie toczyliśmy.

Noc zbliżała się szybkim krokiem. Najbardziej było to widać na dziewczynie, która próbowała bez skutku ogrzać swoje ciało. Leniwie podniosłem się z trawy i podałem rękę dziewczynie, by także mogła wstać.
-Chodź odprowadzę cię do pokoju - powiedziałem, cały czas trzymając wystawiona w jej kierunku rękę. Jednak widząc zdezorientowanie na twarzy Sarah, od razu jej wytłumaczyłem o co mi chodzi - Widzę, ze się cała trzęsiesz.

Patrzyłam na jego rękę dość zdziwiona, jednak nie potrafiłam ukrywać swoich emocji czy nawet tego jak było mi cholernie zimno. Po chwili zamyślenia, chwyciłam jego dużą dłoń, podnosząc się subtelnie.
- Dziękuję, to miłe. - kiedy zorientowałam się, że za długo trzymam jego rękę, speszyłam się i szybko ją wzięłam.
Mimo wszystko unosiłam swoją głowę i posłałam mu pocieszny uśmiech.

Gdy się uśmiechnęła, nie mogłem się powstrzymać i sam zrobiłem dokładnie to samo. Zacząłem iść do Hogwartu, ale widząc, że Sarah, lekko powiedziawszy się grzebie to chwyciłem ją za rękę i pociągnąłem w stronę szkoły. Gdybyśmy szli jej tempem zajęłoby to nam jakieś 8 minuty, a tak to zajęło nam to 3 minuty.

Gdy pochwycił moją dłoń, zdecydowanie przyspieszyłam. Nie chciałam się czuć jak zbędny balast. Dorównałam mu kroku, ale jakoś nie miałam ochoty puścić jego ręki z jednego powodu, znając mnie znowu zaczęłabym się wlec, a tego chciałabym uniknąć.

Next: Pokój Wspólny

-Dokładnie czasem i młodzi ludzie cierpią z tego powodu- Przytaknęłam dziewczynie na wzmiankę o sklerozie. Głupia Caulfield....prawie się wydałaś. To dziwne, że przy niej mam ochotę powiedzieć wszystko o sobie, o tym kim jestem. Chciałabym pomóc jej w odnalezieniu się w przemianie w wampira, ale jest jeszcze młoda, powinna radzić sobie sama jeśli chce przetrwać, a tym czasem ja mam ochotę zabrać z jej barków wszystkie problemy, przytulić do piersi i nie puszczać nigdy więcej. Dziwne uczucie.

- Tak... Zdarza się. Albo po prostu są zapominalscy. Bądź mają coś do ukrycia. Różnie to bywa - westchnęłam i założyłam włosy sobie za ucho.
- Brakuje mi przytulenia się do kogoś. Jak za czasów kiedy byłam żywa - westchnęłam ponownie.

-Masz rację- przytaknęłam dziewczynie i już myślałam, że wie o moim małym sekrecie, ale nie miałam zamiaru o niczym wspominać. Spojrzałam na nią i lekko się uśmiechnęłam. Przysunęłam się nieco i objęłam dziewczynę zapominając o niebijącym serc, które może wyczuć, a raczej nie czuć podczas tego zbliżenia.

- Och, zawsze mam rację - odparłam z lekkim rozbawieniem. Ucieszyłam się i poczułam przyjemne dreszcze, kiedy mnie objęła. Przymknęłam oczy i już miałam się uśmiechnąć, kiedy sobie uświadomiłam, że nie słyszę żadnego bicia serca. A powinno być jedno. Najpierw zmarszczyłam brwi, potem mina mi kompletnie zrzedła. Wstałam i spojrzałam na nią. Dlatego nie miałam problemu przebywać z nią. Posłałam jej pełne wyrzutu spojrzenie, po czym poszłam w stronę szkoły.

-Is zaczekaj, ja...przepraszam, musisz zrozumieć. Isobel!!- Zaczęłam krzyczeć za dziewczyną, gdy ta zorientowała się co jest grane i odeszła z miejsca gdzie siedziałyśmy. Nie zabierając niczego ze sobą pobiegłam za nią i zatrzymałam ją niedaleko jeziora.
-Przepraszam, po prostu nie wiedziałam czy mogę...... Chciałam żebyś sama radziła sobie z problemami bycia wampirem, ja byłabym tylko szarym człowiekiem, który cię we wszystkim wspiera. Już się udawało, ale się zapomniałam i...i i już dalej wiesz.- Powiedziałam to wszystko na jednym wydechu o czym spojrzałam jej w oczy z przepraszającym wzrokiem.

Szłam tak szybko, starając się jej nie słuchać. I przeklinałam swój słuch nie z tej ziemi.
W końcu się jednak odwróciłam do niej, gdy mnie zatrzymała i przewróciłam oczami.
— Nie wiem co by dało udawanie człowieka w pomaganiu mi z uporaniem się z moim wampiryzmem - powiedziałam z wyrzutem, patrząc na nią.

-Mogłabym ci doradzać, a ty szłabyś za swoją intuicją, chciałam żebyś sama mogła podejmować decyzje jako nowa wampirzyca. To mogłoby ci pomóc i to bardzo..- Powiedziałam przygnębiona reakcją dziewczyny, na prawdę ją polubiłam i nie chciałam jej teraz tracić. Chciałam też w jakimś stopniu ją dalej poznawać, pomagać oswoić się z nową naturą i po prostu być bok, czułam się z tym strasznie dziwnie.

Szedłem z nią na barku, zatrzymałem się przy samym brzegu jeziora
- Rozumiem, chcesz zimną kąpiel w ubraniach - zaśmiałem się - Nie ma sprawy, długo nie musisz prosić - dodałem.

— No Przestan! Rozchoruje się przez ciebie!— zaczelam piszczeć i machać nogami. Nie umiałam pływać poza tym woda była lodowata zawsze.
— Puszczaj!

- Przecież sama o to prosiłaś - mruknąłem i przechyliłem ją szybko, tal by myślała że wpadnie - Uważaj na słowa - dodałem i postawiłem ją na ziemi i.

Zaczelam krzyczec, wbijając mu paznokcie w barki gdy mnie przechylił.
— Sam uwazaj na słowa! Wystraszyłam się!

- Wody też się boisz? - zapytałem odsuwając się lekko - Jest wgl coś czego się nie boisz? - mruknąłem patrząc na nią

Spuscilam wzrok omal się nie rozplakujac.
— Tak. — powiedziałam nie wiedząc gdzie tak naprawde podziać spojrzenie. Odwrocilam się od niego i ruszyłam w stronę wody.

- Czyli jednak idziesz się wykąpać - zaśmiałem się i zagwizdałem palcami. Natychmiast przy mnie pojawiła się czarna sowa, dałem jej list, który miałem w kieszeni i powiedziałem jej tylko - Wiesz gdzie zanieść - a ona natychmiast wzbiła się z listem w powietrze

— Utopić. Utopić się ide Tyler...— mruknelam i gdy zimna woda sięgnęła mi do połowy ud, usiadłam w wodzie ktora juz potem sięgała mi do samej brody.