Wielka Sala

Zmarszczyłem brwi patrzac na dziewczynę.
— Co się stało?— zapytałem.
— Będziemy w niej dopoki nie stwierdzę ze się najadlas

- Nic, jakoś tak obeszły mnie ciarki. - nie odwracałam się nawet chociaż było to kuszące, by zobaczyć kto mnie obserwował, lub nadal to robi - Przecież się najadłam. - zmarszczyłam brwi, patrząc na niego.

— Mogłaś się ubrać cieplej. — powiedziałem obejmując ją ramieniem.
— No nie wiem... Prawie nic nie zjadłaś... Nie podoba mi się to.

- To nie tak, że jest mi zimno. - zmarszczyłam czoło - Mam serce z lodu, więc tym bardziej nigdy nie jest mi zimno. - uśmiechnęłam się lekko, patrząc na kanapkę, która leżała niedojedzona na moim talerzu. Westchnęłam ciężko i wzięłam ją do ręki, zjadając ją małymi kęsami.
- Lepiej? - spojrzałam na niego, wycierając sobie kąciki ust.

— Aha. Wiec skoro masz serce z lodu to co robisz u mojego boku? Od razu mowie ze bawienie się drugim człowiekiem jest podle. — powiedziałem patrzac przed siebie.
— Powiedzmy. — mruknąłem patrzac na nia katem oka.

- Kto powiedział, że się kimkolwiek bawię? Nie jestem wyprana z uczuć, okej? A serce takie mam, no bo cóż... ktoś musi. - wzruszyłam ramionami, wypijając do końca swój napój - Jakieś plany na dziś Jasonie?

Ach ta Nelly... Myślała, że Norris się tym przejmie? Nawet nie dostrzegł jej kpiącego spojrzenia. Patrzył już wtedy gdzie indziej i to naturalnie. Nie było to jakieś sztuczne, wymuszone z jego strony, po prostu tak się złożyło. A ledwo dosłyszany śmiech po prostu po nim spłynął. Nałożył sobie co nieco do jedzenia, a potem dolał sobie jeszcze trochę napoju. Beztrosko jak gdyby nigdy nic zajął się konsumpcją.

Wszedłem na salę i usiadłem przy swoim stoliku, bo niby gdzie indziej miałbym usiąść. Byłem cholernie głodny więc nałożyłem sobie sporą ilość różnorodnego mięsa, bo roślinożerny nie jestem i zacząłem je jeść. Nie zauważając towarzystwa obok.

Wyjęłam słomkę z ust, czując czyjąś obecność obok. Zwróciłam swój wzrok w tamtą stronę, dostrzegając umięśnionego chłopaka o niesamowitych rysach twarzy. Wzięłam swój kubek do ręki i duszkiem wypiłam resztę kofeiny, rozkoszując się jej pobudzającym efektem.
- Witam. - mimo że nie byłam skora do rozmowy, przywitałam się ze ślizgonem.

Gdy usłyszałem dziewczęcy głos, odwróciłem się w tamta stronę, widząc dziewczynę o prawie białych włosach. Przełknąłem jedzenie i usmiechnąłem się do niej.
- Część - odpowiedziałem uśmiechnięty - Noah - powiedziałem, wyciągając do niej rękę.

- Nelly. - mruknęłam krótko, podając mu rękę, wymuszając serdeczny uśmiech.
Patrzyłam na niego z pewnym zauroczeniem w oczach, nawet nie wiem co mogło oznaczać moje spojrzenie. Swój wzrok przeniosłam na jego talerz, który był przepełniony od mięsa.
- Mięso na śniadanie? - uniosłam pytająco brew - Niezłe upodobania. - wzruszyłam ramionami, nakładając sobie na talerz kilka tostów.

- Nie jestem roślinożerny - stwierdziłem i nalałem sobie kawy. Popatrzyłem na dziewczynę, która była w mała i zgrabna, a w porównaniu do mnie to już w ogóle.
- A ty zawsze na śniadanie jesz tosty - spytałem patrząc jak nakłada kolejne na talerz.

Na talerz nasypałam trochę zielonej sałatki, wzięłam ją tylko dla zasady, dłubiąc w niej widelcem.
- Stalkujesz mnie? - odwróciłam się w jego stronę, pochłaniając kilka kęsów tosta.

- Tak, nie zauważyłaś mnie ? - spytałem i lekko posmutniałem. Bałem się że wybuchnę śmiechem, ale postanowiłem kontynuować.
- Wiesz, jesteśmy w tym samym domu i uczęszczały na te same lekcje. Naprawdę mnie nie zauważyłaś - dodałem smutny

- Jakoś tak bywa. - przybrałam obojętny wyraz twarzy, rozkoszując się smakiem sałatki, który wyjątkowo mi podpasował - Co z tego, że to mój pierwszy dzień po długiej przerwie, a raczej wakacjach. - westchnęłam teatralnie.

- Kurwa, spierdoliłem - mruknąłem i napiłem się kawy. Zacząłem jeść swoją porcję, którą nałożyłem na talerz.
- Zawsze jesteś taka opanowana? - zapytałem dziewczyny, która zbyt chętna do rozmowy nie była.

- Umm, nie. - wzruszyłam ramionami - Jak każdy miewam dwa oblicza, tylko zgadnij, które poznajesz. - spojrzałam na niego kątem oka, zagryzając tosta sałatką.

- Zależy jak nazwiesz swoje oblicza - mruknąłem. No i proszę bardzo Noah, zacznij szybciej wpierdalać, bo tu kolejna z 2 obliczami siedzi, myślałem. Zacząłem troszkę szybciej wsuwać jedzenie i popijać je kawą, ale też nie za szybko, by dziewczyna się nie ogarnęła, że coś mi nie gra.

- Tego jeszcze nie wymyśliłam. - podrapałam się po ramieniu - Przynajmniej nie mam jakiegoś rozdwojenia jaźni jak niektórzy. - odchrząknęłam głośno, jakby chodziło mi o kogoś na wielkiej sali.

Wtedy już zacząłem jeść normalnie, uspokoiłem się po jej komentarzu.
- Czyli co, gadam z opanowaną wersją ciebie? - spytałem wgryzajac się w kolejną porcję mięsa.

- Na to wychodzi. - bezczynnie grzebałam widelcem w sałatce, patrząc na prawie pusty talerz - Interesujesz się czymś innym niż nieznane Ci koleżanki?

- Tak - mruknąłem i odłożyłem pusty talerz.
- Ale wracając do nieznanych koleżanek to... - popatrzyłem na jej talerz - dieta czy głodówka? - spytałem.

- Nic z tych rzeczy. - pokręciłam przecząco głową - Nie lubię jeść. - powiedziałam półszeptem, jakby to był jakiś sekret, o którym nikt nie miał wiedzieć. A przecież każdy kto mnie zna wie ile jem.

- Nakarmić cię? - spytałem i zaśmiałem się popijając kawę.
- Skoro jeść nie lubisz, to co lubisz? -zapytałem

- Działać nauczycielom na nerwy albo chłopakom, którzy są zbyt pewno siebie. - posłałam mu parszywy uśmieszek - A po za tym latać na miotle jak wiedźma i słuchać muzyki. - zagryzłam policzek od środka, wpatrując się w jego oczy, były cholernie podobne do moich - A Ty jakieś inne zainteresowania prócz nowych znajomych?

— Uczucia pochodzą z serca. A skoro jest ono z lodu to.. Nie działa. — powiedziałem wzdychając.
— Nie wiem. A ty?

Wpatrywałem się w jej oczy, czułem się dziwnie widząc tą samą barwę i odcień, jak u moich.
- Podobnie jak u ciebie - mruknąłem - Uwielbiam poznawać nowych ludzi, a tak to doprowadzać do szału nauczycieli, latać, słuchać muzyki, spędzać czas z nowo poznanymi ludźmi, jak i tymi, których dawno poznałem i jeszcze ... Nieważne - mruknąłem. Chyba za szybko się rozwinąłem, bo chciałem powiedzieć coś czego nawet rodzina o mnie nie wie, bo twierdzi, że czarodziej nie powinien tego robić.

- I jeszcze? - ponagliłam go, odstawiając widelec obok talerza, skupienie całkowicie padło na twarz chłopaka i lekkie jakby zmieszanie z jego strony.

- A jednak działa. - mruknęłam ponuro, ale na twarzy pojawił się delikatny uśmieszek - Skoro ono jest z lodu to nie oznacza, że pewne uczucia nie mogą się przez nie wydostać. - pozostawiłam na jego policzku soczystego całusa - Tak się składa, że ja tez nie wiem. - wzruszyłam krótko ramionami.

- Hmmmmm? Już nic - dodałem szybko - Mówię, że nieważne - stwierdziłem i popatrzyłem w inną stronę, by dziewczyna nie patrzyła na mnie swoim przenikliwym wzrokiem
- Długo jesteś w Hogwarcie? - zapytałem

- Owszem, długo.- odpowiedziałam lakonicznie, patrząc w miejsce gdzie spoglądał Noah - Po co odwracasz wzrok i tak bym nie dociekała co chciałeś jeszcze powiedzieć. - wzruszyłam ramionami po raz kolejny, to chyba był mój tik obojętności.

- Mhm - mruknąłem i zacząłem wgapiać się w talerz. Dziwnie się czułem gdy z nią gadałem, tak jakby ... Sam nie wiem, może tylko mi się tak wydaje
- Odpowiadasz strasznie wymuszono czy taki masz ton? - zapytałem patrząc w pusty talerz

- Tak mówię. - spojrzałam na jego bezradny wyraz twarzy, czyżbym onieśmiela mięśniaka ze Slytherinu? Nie to na pewno nie to - Pałam nienawiścią do wszystkich i jakoś mi taki ton został... - mruknęłam cicho - Żartuję. - zaśmiałam się sama ze swojego żartu, chyba humorek mi dopisywał.

- Aha super - mruknąłem - zajebiste poczucie humoru - dodałem. Nałożyłem sobie jeszcze kilka tostów i zacząłem je powoli konsumować. Popatrzyłem na dziewczynę i uniosłem brwi.
- Czy ty chcesz mi powiedzieć, że dwa tosty ci starczą? - zapytałem i ugryzłem kolejny kęs Todta.

Zignorowałam całkowicie jego komentarz, ważne, że ja się śmiałam.
- Spokojnie na cały dzień. - spojrzałam w jego stronę z całkowitą powagą - Mam taki mały żołądek, że i tak jestem najedzona za trzech.

- Teraz to dopiero dobry żart - zaśmiałem się - Mi to - wskazałem na jedzenie na talerzu i brzuch - starcza na najwięcej 6 godzin - stwierdziłem.

- To niezły masz ten metabolizm. - na moją twarz wkradł się sarkastyczny grymas - Gdybym zjadła tyle co Ty... - spojrzałam na jego talerz i brzuch, a po chwili kontynuowałam - Zostałabym grubą kuleczką, turlającą się do każdego miejsca. - uśmiechnęłam się nieznacznie - Chyba bym sobie tego nie darowała. - poprawiłam swoją koszulkę, ściągawszy szeroki dekolt na ramiona, ukazałam swoje aż nadto wystające obojczyki.

- Anoreksja? Tak? - spytałem - Chyba znaczne cie karmić, albo nie - mruknąłem - wiem będę jeść tyle co ty, a jak będę głodny to będę jęczeć ci nad uchem - zaśmiałem się - Tak to dobry pomysł - mówiąc to wgryzłem się w tosta.

- O cholera. - mruknęłam udawanie przejętym głosem - Może będziesz mi jęczał nad uchem z innego powodu? - uniosłam jeden kącik ust w zadziornym uśmieszku - Bo na przykład będzie Cie bolał brzuch albo głowa. - uśmiech zszedł mi z twarzy, ponownie wyruszywszy ramionami - Nie zacznę jeść więcej, a Ty umrzesz z taką ilością jedzenia

- Podoba ci się jakiś facet, tak? - spytałem patrząc w jej oczy - jeżeli robisz to dla niego - popatrzyłem na jej ciało - to skończ - stwierdziłem
- To prawda ja bym umarł z taką ilością jedzenia, ale może jakbym jednak jęczał zjadłabyś coś - mruknąłem

- Mogłabym zjeść swoje poczucie winy, które pojawiłoby się jakbym na Ciebie patrzyła jak głodujesz. - przewróciłam oczami - Faceci są przereklamowani, żaden nie zasługuje na głodzenie się dla niego. - podkreśliłam swoje ostatnie słowa - Nie Ty jeden mnie o to posądzasz. - skrzyżowałam swoje nogi pod stołem.

- Widziałaś siebie w lustrze? - zapytałem - Jesteś atrakcyjna, nie mówię że nie, ale twoje ciało jest Wychudzone - mruknąłem i popisem kawę.
- Powiedz mi jaki jest powód twojej głodówki, jeśli nie facet? - zapytałem, patrząc jej w oczy

- Żadna głodówka. - zmarszczyłam czoło, niemal piorunujac fo wzrokiem - Nie potrafisz zrozumieć, że po prostu tyle jem? Przez całe swoje życie? A mój metabolizm nie pozwala mi przytyć i tak.

- Naprawdę myślisz, że bylabyś grubsza, gdybyś zjadła jeszcze jedną kanapkę? - zapytałem patrząc na nią
- Nie, nie potrafię zrozumieć, że tak mało jesz - stwierdziłem

- Nie myślę tak, ale jestem już przejedzona, więc nie wcisnę w siebie nic więcej. - mruknęłam obojętnie - No to przykro, że nic poza dziewczynami już się w tej głowie nie mieści. - zadrwiłam.