Wielka Sala

- No jak widać - mruknąłem. Jednak ten kto powiedział że faceci nie są do rozumienia, a do słuchania miał cholerną rację. Popijałem kawę wolnymi łykami, patrząc na swój talerz
- Jesz obiad i kolacje? - zapytałem z ciekawości - Bo mówiłaś, że te kilka tostów wystarcza ci do końca dnia. - wytłumaczyłem jej, dlaczego zadałem jej pytanie

- Jeżeli mam czas to jem, ale od ostatniego czasu nic ciekawego nie dzieje się w moim życiu, więc jem te trzy posiłki z nudy. - mruknęłam stonowanym głosem, opierając bok swojej głowy na dłoni, patrząc się przeszywająco na chłopaka.

- Mhm - mruknąłem dopijając trunek.
- Możesz zrobić zdjęcie, starczy na dłużej - stwierdziłem, patrząc na nią kątem oka. Chciałem coś jeszcze zjeść, ale już byłem pełny, więc chyba noc nie wcisne.

- Każdej tak mówisz? - uniosłam pytająco brew, marszcząc czoło.
Lustrowałam go całego bez jakiegokolwiek zakłopotania.

- Nie, tylko tobie - mruknąłem i odwrociłem twarz w jej stronę. Widząc jak mnie lustruje, postanowiłem patrzeć na nią, skoro ona może to ja tym bardziej

- Szkoda, że nie mam przy sobie aparatu. Zrobiłabym to zdjęcie i powiesiłabym je nad łóżkiem, a potem Ciebie jako moje trofeum. - wyprostowałam się dumnie, mało nie wybuchając śmiechem. Miałam nadzieje, że jest dość mądry i nie weźmie tego na serio.

- Cudownie, po prostu skacze z radości - mruknąłem. Teraz się zastanawiał czy do dobrej szkoły trafiłem.
- Z tej radości chyba się kurde wywalę - stwierdziłem i zaśmiałem się

- Mogę Ci jeszcze podstawić nogę i w trakcie wyslac pożegnalnego buziaka. - puściłam mu oczko, cicho się śmiejąc - Ale tak serio, nie bierz sobie wszystkich moich żartów na poważnie. - wywróciłam oczami.

- To o tego buziaka jedynie poprosze - zaśmiałem się patrząc w jej oczy
- Jakbym brał twoje żarty na serio to w depreche bym wpadł - usmiechnąłem się do niej promiennie - a jak widzisz jeszcze mi daleko - dodałem szerzej się uśmiechając

Przeniosłam swoją dłoń na jego czoło, on już majaczy czy już taki typ?
- Nie masz przypadkiem gorączki chłopczyku? - skomentowałam jego słowa o buziaku.

- Nie Nelly, jeszcze nie jestem rozpalony na twój wifok- posłałem jej uśmiech - musisz się bardziej postarać, droga koleżanki - stwierdziłem

Przewróciłam oczami, przybierając zadziorny wyraz twarzy.
- Nie masz stałej dziewczyny prawda?

- Po co mi dziewczyny na stałe? - zapytałem - musiałbym być kompletnym idiotą by być w związku, skoro mam całą szkołę dziewczyn - stwierdziłem
- A ty siostrzyczko masz chłopaka? - zapytałem i obczaiłem ją od góry do dołu

- Umm... - zamyśliłam się, w sumie nie wiedziałam czy to związek czy tylko przelotne pieprzenie się w hotelu - Nie. - wzruszyłam ramionami, czując na sobie jego przenikliwy widok - Współczuję jakiejkolwiek dziewczynie, która się w Tobie zakocha.

- Oh Nells, dużo już takich było - mruknąłem - a będzie jeszcze więcej - dodałem
- Długo myślałaś nad moją odpowiedzią - przypomniałem sobie tamten moment - ale nie wnikam to twoje życie, twoje spawy - stwierdziłem. Jak będzie chciała powie, jak nie to nie.

- Właśnie, nie Twoje. - uniosłam kąciki swoich ust w dość przyjaznym uśmiechu - Czy już jakaś dziewczyna ze szkoły Ci uległa?

- Zależy co rozumiesz przez to słowo - mruknąłem i zaśmiałem się. Choć jakoś mi do śmiechu nie było.
- Zresztą co ty taka ciekawa siostro? - zapytałem i oparłem głowę na ręce, patrząc na nią

- A książkę piszę. - wzruszyłam ramionami, patrząc na niego z istną ciekawością - Wyżal się siostrze... - mruknęłam cicho.
Czyli coś było na rzeczy...

- Ale dodałaś w tej książce jaki przystojny i cudowny jestem? - zapytałem z zainteresowaniem
- Była jedna i nagle ... Bum ... Nie ma - nieźle nie? - zaśmiałem się patrzeć w jej oczy

- W dodatku niesamowicie szczery i inteligenty. - powiedziałam teatralnym tonem głosu - Bum? - powtórzyłam za nim, chciałam aby wytłumaczył mi co oznacza w jego przypadku słowo bum.

- A dziękuje - odpowiedziałem na jej komplementarne, co z tego, że żartowała
- No tak - mruknąłem i popatrzyłem na nią jak na idiotkę - czasami gdy dasz do kociołka złą substancje on bulgocze i wydaje taki dźwięk, gdy wybucha - mruknąłem - a że nie umiem naśladować substancji z kotła to jest to "bum" - mruknąłem, uśmiechając się

- Jesteś głupszy niż mogłam się spodziewać. - machnęłam niechlujnie dłonią w jego stronę, odwracając się do pustego talerza.
Nalałam sobie do kubka ciepłej herbaty, mieszając w niej słomką.

- Oj no bezsensowne pytania mi zadałaś, musiałem jakoś się wypowiedzieć - mruknąłem, nalewając sobie kawy i popijając ją.
-Myślałem że coś zjesz - westchnąłem

- Na to nie licz. - przewróciłam oczami, patrząc na słomkę - Nie ma pytań bezsensownych, Ty jesteś po prostu nie kumaty i tyle. - powiedziałam obojętnym głosem.

- No jak widać się przeliczyłem - stwierdziłem
- Tak zwal winę na brata - mruknąłem- to nie ja spytałem co oznacza "bum?" - dodałem

- Bo nie wiem jak wiele rzeczy może kryć się za tym Twoim "bum". Przeleciałeś ją? Zabiłeś? Zakochałeś się? - nie potrafiłam zapytać swojego potoku słów - Daj mi napisać tę książkę, cholera.

Zaśmiałem się
- Cholera, rozwaliłaś mnie - zaśmiałem się - Ja? Zakochać? Salazarze uchowaj - mruknąłem
- Aż cie pewnie zdziwie, ale nie przeleciałem jej - mruknąłem, unosząc brwi
- Co ci do tej książki jeszcze potrzebne? - za

Patrzyłam przenikliwie w jego oczy, naprawdę jego IQ było mniejsze niż temperatura mojego ciała.
- To że jesteś ślizgonem nie znaczy, że nie możesz kochać. - upomniałam go, bo chyba zbyt przywiązywał się do stereotypów na temat naszego domu - Slytherin to nie tylko wredne nastawienie do każdego innego domu. - mruknęłam do niego spokojnym głosem - My jesteśmy Ci sprytni, przebiegli, a przede wszystkim cechuje nas ambicja i braterstwo. - użyczyłam mu dobrej rady.

Zdecydowanie nie o to mi chodziło.
- Nells, nie o to mi chodziło - mruknąłem i podrapałem się po karku - po prostu nie umiem tego zrobić - dodałem - nie umiem kochać i nigdy się nie zakochałem - stwierdziłem. W sumie mimo, że znałem ją kilka minut czułem, że mogę jej zaufać - poczekaj wy macie na to jakieś określenie - powiedziałem i zacząłem się zastanawiać - A no tak " ten typ tak ma " - naznaczyłem cudzysłowów w powietrzu - po prostu nie umiem i tyle - dodałem przejeżdżając ręką po włosach.

- Ja też taka byłam. - mruknęłam spokojnie, a przed oczami miałam krótki film każdego mojego miłosnego uniesienia - Podoba mi się jak zdrabniasz moje imię, jeszcze takiego nie słyszałam. - po raz pierwszy tak radośnie uśmiechnęłam się dzisiejszego dnia.
Przeczesałam palcami swoje włosy, które jakby spływały na ramiona i plecy.
- Znajdziesz taką, która zawróci Ci w głowię. - podniosłam swój wzrok bym miała jego oczy na widoku - I coś czuję, że nie będzie to ślizgonka z zimnym sercem, która będzie chciała Cię wykorzystać, tak jak Ty te swoje pannice.

Słuchałem jej uważnie. W sumie nie myślałem, że mnie wysłucha, bardziej liczyłem na chamski komentarz z jej strony. Jednak dziewczyna miło mnie zaskoczyła swoją odpowiedzią
- Wiesz - mruknąłem i patrzyłem na oczy, które były niemal odbiciem moich - Chciałbym cię poznać, przed zmianą - powiedziałem i zaśmiałem się -
Jednak teraz zazdroszczę facetowi, z którym będziesz - dodałem
Zasatanawiałem się chwilę nad jej słowami, by zadać pytanie, które najbardziej mnie dręczyło
- Skoro już taka nie jesteś - powiedziałem, drapiąc się po karku - To ile razy cierpiałaś? - zapytałem jej. Podświadomie to było chyba najważniejsze pytanie dzisiejszego dnia.
- Wiesz Nells - znów wypowiedziałem zdrobniale jej imię - mam być tym pierwszym i ostatnim - puściłem jej oko i zaśmiałem się krótko, ale szczerze
- A myślałem, że ty jesteś tą jedyną - posmutniałem z udawaniem na te słowa - Chyba musisz zmienić dom - zaśmiałem się. Konwersacja z nią stała się teraz prosta i łatwa, mimo tematu, który oboje obraliśmy za cel, na początku jednak myślałem, że jak zjem to co miałem na talerzu, to wyjdę jak oparzony z tej sali.

- Zależy co rozumiesz przez słowo cierpienie, ale jeżeli to samo co ja... - zamyśliłam się - Można to policzyć na palcach jednej ręki. - dla zobrazowania wyciągnęłam lekko dłoń przed siebie - Chociaż to nie było łatwe, bo w tamtych czasach nie przypominałam siebie.
Słuchałam go uważnie, a na moją twarz wkradł się głupkowaty uśmieszek.
- Bądź tym pierwszym i ostatnim innej cizi. - zaśmiałam się cicho - Oh... ja jestem jedyną każdego. - westchnęłam teatralnie.

- No widzisz - mruknąłem - I po cierpieć skoro nie trzeba - w tym momencie wskazałem na siebie.
- Zepsułaś tak romantyczną chwilę - złapałem się teatralnie za głowę - Jak mogłaś? - zapytałem a uśmiech nie schodził mo z twarzy

- Widać mało we mnie romantyczności. - przyłożyłam teatralnie dłoń do czoła - Jak ja mogłam Noah? Jak ja mogłam... - pokręciłam przecząco głową, spuszczając specjalnie wzrok.

- No właśnie nie wiem jak mogłaś - stwierdziłem - A ja taki miły dla ciebie byłem - zaśmiałem się - Już zrobiło ci się miejsce w brzuszny? - spytałem dźgając ją w niego

- Mogłabym zmieścić w siebie jedynie jakiś owoc. - wzruszyłam ramionami, patrząc na koszyk z owocami na stole - Możesz mi coś wybrać. - mruknęłam cicho - Jeżeli chcesz.

- Nie wiem co lubisz - mruknąłem i zabrałem ze stołu koszyk z owocami, stawiając miedzy nami - Wybiera sobie coś, chudzinko - westchnąłem, uśmiechając się do niej

- Powiedziałam, że Ty masz mi wybrać. - zaśmiałam się, patrząc na niego zamiast na koszyk.

- Wiesz ja na twoim miejscu zjadłbym każdy z nich - popatrzyłem na nią i zamrugałem kilka razy oczami, gdy nagle wpadł mi genialny pomysł do głowy
- Poza tym nie wiem czy wiesz, ale z ręki się nie częstuje - dodałem i usmiechnąłem się tak, że policzki zaczęły mnie boleć.

- Co za cieć. - mruknęłam pod nosem, biorąc do ręki soczyście czerwone jabłko, niemal takiego koloru jak moja dzisiejsza szminka.
Ugryzłam je, zostawiając na nim wyraźny ślad moich prostych ząbków. Było lekko kwaśne, chociaż i tak przeważała w nim słodycz.

- To są po prostu dobre maniery, chyba muszę powiedzieć NASZYM rodzicom by cie ich nauczyli - powiedziałem, ponownie nalewając kawę i pijąc ją powoli.

Spojrzałam na niego lekko zdziwiona tym co powiedział.
- Maniery to ja mam w małym paluszku chłoptasiu. - odgarnęłam włosy, zagryzając wargę.

Popatrzyłem na nią i uniosłem brew
- No chyba raczej nie dziewuszko, skoro nie wiesz, że nie należy czestować osób z ręki - mruknąłem. Zaczynałem wątpić czy jednak rozmawiam z osobą myślącą czy siedzi przy mnie jakieś ciało a w nim rządzi dusza

- Pierdolenie. - wzruszyłam ramionami, kończąc jabłko, które całkowicie zapełniło mój żołądek - Tym się przejmujesz, a jak pieprzysz niemal obce dziewczyny to myślisz, że jest to coś innego? - rzuciłam kpiącym tonem.

- Oczywiście że tak - obruszyłem się - I nie obce - mruknąłem - znałem je trochę - dodałem - Poza tym skoro błagają to dlaczego mam im tego nie dać - mruknąłem - skoro sam czepię z tego przyjemność - uniosłem brwi, patrząc na nią