Wielka Sala

- Fuj. - obeszły mnie ciarki - Jesteś obrzydliwy. - przed oczami miałam obraz każdej dziewczyny, która mogłaby wyładować w jego sidłach.

- W łóżku dziewczyny mówią kompletnie co innego - zaśmiałem się
- Wiesz czuje się dziwnie, to tak jakbym mówił młodszej siostrze, że przespałem się z jej przyjaciółką - mruknąłem i przejechałem dłonią po twarzy

- W sumie to tak właśnie jest, oprócz tej przyjaciółki. - spojrzałam na niego przenikliwie - Wydajesz się być jednocześnie starszy i jednocześnie młodszy... Jesteś taki barczysty i wysoki, a zarazem taki głupiutki i niedojrzały.

- Eeeeee - przeciągnąłem - Nie jestem głupi, oki? - mruknąłem i popatrzyłem na nią - Chyba ty jesteś - dodałem pijąc kawę

- Wchodzisz na zły tor znajomości ze mną. - zaśmiałam się cicho, upijając łyk letniej herbaty - Te loczki na Twojej głowie wyglądają jak u jakiegoś bachorka. - pozwoliłam sobie nawinąć jego kosmyk na palec, niej wybuchając śmiechem.

- Spadaj - mruknąłem i zabrałem jej dłoń moich włosów. Nie zamierzałem jej mówić co inne dziewczyny o nich myślały.
- Jak już mówimy o wlosach,to wyglądasz jakoby ci ktoś białą farbę na łepetynę wylał, a ty nadal nie mogła jej rozczesać, a tym bardziej zmyć

Bez wahania wzięłam w dłoń kubek z prawie zimną herbatą i rozlałam ją na prosto na włosy chłopaka. Co prawda było jej nie wiele, ale jedna ze strużek spłynęła mu koło ust. Roześmiałam się.
- Co tam mówiłeś? - spojrzałam na swoje paznokcie, odkładając kubek na stół.

Po skończeniu swojego dzieła, wyszłam z dormitorium i poszłam do WS.
Weszłam w momencie gdy niezbyt urodziwa białowłosa wylewała cos na głowę mojego towarzysza przyszłych zbrodni.
Westchnęłam ciezko i niezauważalnie znalazłam się za nimi. Wyczarowalam kubeł lodowatej wody ktory chwile pozniej wylał swą zawartość ma głowę dziewczyny.
— Mówiłaś cos?

- Widzisz nic nie musiałem robić a tym bardziej - mruknąłem patrząc na Nelly
- Dzięki Lex - usmiechnąłem się do szatynki i wstałem
Wziąłem ją za rękę i wyprowadziłem z WS

Next > Dormitorium Puchonek

— A o co poszło?— zapytałam ale chłopak zdążył złapać mnie za dlon i wyciągnąć z WS. Głodna jestem...

Next: Dorm Puchonek

Lykon na chwilę się zamyślił, niestety. Dopiero głośniejsze odzywki osób przy stoliku ślizgonów. Jego oczy akurat ujęły moment, w którym wychodzili, a Nelly była bardziej mokra niż w Londynie.
Podszedł szybko do niej, ciepłym strumieniem powietrza zaczął omiatać jej czuprynę. Na twarzy widać było gniew.
- Już, już. Zaraz po nich idę.

Uśmiechnęłam się ciepło mimo mojego podłego humoru.
- Dziękuję. - to jedyne co mogłam powiedzieć w miarę opanowanym głosem.

Kiedy de Violine wyschła, zakończył działanie zaklęcia i szybkim krokiem wyszedł z WS. Jego spojrzenie nie wróżyło nic dobrego.

Po dłuższym czasie mężczyzna wrócił do Wielkiej Sali trzymając w ręce fretkę. Rzucił ją niezbyt mocno na blat przed Nelly i przytrzymał przy nim, wykesponował grzbiet fretki z kartką.
- Patrz. Oto ta puchonka - zaprezentował zadowolony z siebie.

Zacisnęłam usta w wąską linię by nie wybuchnąć śmiechem, byłam jakby niesamowicie dumna i z Lykona, i z Luka. Zespół L&L dał sobie świetnie radę.
- Co z Luke'iem? - zapytałam się, czytając po raz kolejny kartkę przy fretce.

- A co ma być? Pomógł mi trochę i poszedł do siebie - wzruszył ramionami. Widział radość dziewczyny i go to cieszyło.

- Dziękuję, że zareagowałeś tak szybko. - stałam jakieś pół metra od niego, unosząc głowę do góry by spojrzeć mu w oczy - Nie spodziewałam się tego.

W końcu podniósł fretkę, podszedł do drzwi by ją wyrzucić na korytarz. Gdy zamknął drzwi, wrócił do białowłosej i ją pogłaskał po włosach.

- To było... miłe z Twojej strony. - postarałam się o niewinny uśmiech koedy przeczesał moje włosy.

— A ja juz wiem...— powiedziałem po chwili.
— Chcesz do Hogsmeade?— zapytałem ciekaw. I tak nikt nie zauważy ze nas nie ma...

- Jeszcze pytasz! - spojrzałam na niego z iskierkami w oczach, oglądając się dookoła, wiele się działo, chcieć mało mnie to interesowało. W szczególności siostra.

- No tak...- powiedziałem powoli.
- Mam w zwyczaju pytać innych o to czy zgadzają się na to co chce z nimi zrobic..- powiedziałem i zaśmiałem się.

Po dwoch godzinach próby umalowania oczu, w koncu wyszłam z dormitorium. Nareszcie. Nie sądziłam że to takie trudne. Ale stwierdziłam ze skoro wróciłam do szkoły... To warto wrócić jakos inaczej. Wiec zmieniłam troche w wyglądzie i garderobie. Pastelowe sukienki zostały zastąpione przez "małe czarne" które dzięki moim walorom kusiły niezmiernie, ciężkie, wysokie buty wypchnęły lekkie baletki.. Intal dalej i tak dalej.
Dzisiaj miałam na sobie czarne, skórzane biodrówki,czerwona, luzniejsza bluzke ktora kończyła się nad pępkiem, na cienkich ramiączkach z napisem "HOT" na biuście, oraz równie czerwone, lakierowane szpilki które stukały w posadzkę Wielkiej Sali. Usiadłam przy swoim stole, posyłając niektórym osoba, tym z którymi złapałam kontakt wzrokowy, swoj uroczy i szczery usmiech.
Zaczelam wybierać potrawy ze stołu by następnie się do nich dobrać.

Siedziałem w Wielkiej sali i piłem już trzecią kawę, nudno było w tej szkole jak nie wiem. Wszyscy wyglądają identycznie, chodzą w szatach z kolorami swoich domów, nuda. Niech może wparuje tu nagle jakaś dziewczyna w pełnym makijażu, szpilkach i za krótkiej jak dla nauczycieli bluzeczce.
Ku mojemu zdziwieniu właśnie taka uczennica weszła do pomieszczenia, w którym aktualnie się znajdowałem. Nie wiedziałem czy jest prawdziwa czy może trzecia kawa z rzędu działa na mnie jakoś dziwnie, więc wstałem by się przekonać. Podszedłem do dziewczyny, usiadłem obok i zacząłem mówić.
- Eeeee.. Ty jesteś prawdziwa?- Dotknąłem palcem jej ramienia, było ciepłe, więc dziewczyna musiała istnieć. Czy ja serio mam jakieś omamy?

Nie... Wcale się nie zdziwiłam kiedy nagle ktos usiadł obok mnie i zaczął "sprawdzać". Popatrzyłam na niego jak ciele...
— No... Chyba tak..— powiedziałam. — Jestem Noelle. — wyciagnelam w jego stronę nóżkę kurczaka ktora chwile wcześniej wzięłam do ręki. — Eee... Sekunda..— powiedziałam odkladajac mięso na talerz i porządnie wycierając rece tona chusteczek.
— Jestem Noelle. — powtorzylam wyciągając do niego czysta łapkę.

-To dobrze, już myślałem, że trzecia kawa z rzędu już uderza mi do głowy- Parsknąłem śmiechem i cofnąłem "sprawdzającą" prawdziwość dziewczyny rękę. Zdziwiło mnie to, że jest taka miła, nie że nie wygląda, ale jakoś ostatnio na takie osoby ciężko trafić.
-Jestem Mathew, nie nosisz szaty?- Zapytałem podając dłoń dziewczynie. Sam nie nosze szat, ale większość z nas to robi.

Uścisnęłam delikatnie jego dlon po czym znow przywitałam się z kurczakiem.
— Nie nosze?— zapytałam "zaskoczona". Spojrzałam w dół na dwoje ciuchy. — Osz cholerka... Cos się chyba machnęłam...— powiedziałam po czym zasmialam się szczerze.
— A ty? Ty tez nie nosisz. Matthew.

-Są nudne, nie uważasz? Wszyscy tacy sami, tylko te idiotyczne kolorki się różnią. Jak nie mam szaty to nikt nie wie z jakiego domu jestem i mi to bardzo pasuje- Stwierdziłem uśmiechając się lekko i upiłem łyk kawy z kubka, który przyniosłem ze stolika Ravenclawu.
-Gapa z ciebie Noelle-Zaśmiałem się siadając wygodniej.

— Czy ja wiem czy nudne... Jak dla mnie spoko. — wzruszyłam ramieniem. — Sa przewiewne. Mozna nie nosić majtek. — dodałam po czym spojrzałam na niego i wycelowalam kurczakiem.
— Sam jestes gapa....— powiedziałam i odgryzlam mięsko.
— Ja jestem.... Noelle..– parsknelam.

-Ciekawe rozwiązanie na ciepłe dni- potwierdziłem rozbawiony kiwając głową, po czym jednym ruchem głowy odwróciłem się od kurczaka kierowanego we mnie.
-Uważaj bo kiedyś kogoś nim walniesz- Pogroziłem jej palcem.
-No niech ci będzie. Gapa Noelle- Wyszczerzyłem się wesoło i modliłem się żeby ten kurczak już nie zbliżał się do mojej twarzy.

— Ciebie nim walne...— powiedziałam odkladajac jedzenie na talerz i znow wycierając rękę.
— Eej! Nie mow tak na mnie bo inni podlapia i... Przylgnie to do mnie

-O nie nie nie ani mi się waż!- Zasłoniłem się rękoma tworząc mur taki jak Trump chciałby zbudować na granicy. Nie miałem zamiaru być upaprany w sosie z kurczaka, nie tym razem.
-Marudzisz, pasuje do ciebie idealnie-Ponownie parsknąłem śmiechem.

— I to było też słuszne - dodał, patrząc jej w oczy. Chwilę się zamyślił, na dosłownie sekundę.
— Chodź do mnie - powiedział i wyszedł z wielkiej sali.
/zt

— Nieprawda! Nie jestem gapa...— powiedziałam wzdychając. Machnęłam ręka. Nie dogadam się.. m— —Dlaczego zacząłeś sprawdzać czy jestem prawdziwa?

Przytaknęłam jedynie, ruszając za nim dość podniecającym krokiem. Nie wiem do czego dąży, chociaż...
/zt

- W takim razie na co jeszcze czekamy? - uśmiechnęłam się szczerze i radośnie, chwytając jego dłoń w swoje.

Weszliśmy do Wielkiej Sali. Automatycznie ruszyłam do stołu Slizgonow gdzie usiadłam na jedynym z miejsc i czekałam az Tyler do mnie dołączy.

Mogłem usiąść przy swoim stole, ale dobrze wiedziałem, że jej magia zbyt dobrze działa. Podszedłem do stołu Ślizgonów i usiadłem przy Rian.

Sięgnęłam po puchar z sokiem i upiłam łyk by ukryc usmiech.
Bardzo ładnie.
— Nalać ci soczku?— zapytałam trzepiac rzęsami w jego stronę.

- Mam rączki i nóżki, ale możesz nalać - mruknąłem, uśmiechając się do niej.
Chwyciłem tacę z bułeczkami cynamonowymi i podałem je dziewczynie. Wystarczyły mi dwa posiłki z nią, a już wiedziałem co zazwyczaj je.

Sięgnęłam po dzban i nalałam mu soku.
Gdy przysunął tace z bułeczkami w moja stronę, troche mnie to rozczuliło. Wzięłam dwie i polozylam je na swoim talerzu. Jeju...

Odłożyłem tacę z bułeczkami i na swój talerz wziąłem coś co leżało blisko mnie, a pachniało bardzo dobrze. Upilem trochę soku, a następnie zacząłem jeść, kątem oka spoglądając na dziewczynę.

Zajęłam się bułeczka, jedząc ja kawałek po kawałku i tym samym rozwijając zawiniątko.
— Lubie cie. — powiedziałam nie patrzac na chłopaka.

- Wiem - usmiechnąłem się do niej
- Ja ciebie też - mruknąłem i położyłem głowę na jej ramieniu, a jedną z dłoni na jej udzie.

— To dobrze ze wiesz. — powiedziałam i przechyliłam głowę tak, ze zetknęła się z jego.
— Kocham Cie