Wielka Sala

- Rian - szepnąłem i niezważając na to że jesteśmy na Wielkiej Sali usiadziłem ją na swoich kolanach, twarzą do mnie.
- Teraz uważnie mnie posłuchaj, przemyśl to sobie wszystko na spokojnie i mi powiedz, bo ja nie umiem, nie potrafię j nie chcę nas rozłączyć...

Spięłam sie odrobine gdy przeniosl mnie na swoje kolana. Objęłam go lekko w pasie, krzyżując kostki.
— No i co z tego ze bede myślec. Bez względu na to jak bardzo mnie wkurzysz, bede cie... Nie chce sie z toba rozstawać.

- Mam nadzieję, że mówisz to szczerze - odparłem
- Wiem, że będziesz mnie kochać - mruknąłem cicho i przybliżyłem się by musnąć jej usta.
- Ja też nie chcę ponownie Cię tracić - stwierdziłem

Gdy tylko nasze usta sie zetknęły, lekko Zassalam jego wargę.
— Tyler... Powiedz mi tak szczerze. Czy pomyślałeś chociaz raz... Tak na poważnie. Ze powinnismy to zakończyć. Tylko nie kłam. To ważne.

- Nie - odparłem - nie chciałem Cię zostawiać - mruknąłem.
- No dobra był jeden raz, kiedy naprawdę miałem ogromne wątpliwości - stwierdziłem.
- A ty? - spytałem, wpatrując się w jej oczy.

— Przeszło mi to przez głowę. Tak ze... Mogłabym to zrobic. Ale nie chciałam. Nie mogłabym tak naprawde...— powiedziałam cicho.
— Jesli chcesz to moge to skończyć...— dodałam opierając głowę o jego ramie.
— Powiedz słowo. Nie bede cie trzymać przy sobie na sile... Jesli chcesz przerwy to tez powiedz...

- Gdybym chciał to bym to zrobił, dobrze o tym wiesz - odparłem.
- Poza tym bez Ciebie Hogwart byłby nudny - powiedziałem szczerze.
- Chcesz coś porobić? - spytałem

— Przeciez... Nadal bym tu była... Widywalibyśmy sie na korytarzach...— powiedziałam cicho.
— Chce tak siedzieć. — dodałam lekko sie uśmiechając gdy zobaczyłam jak Magnus próbuje sie wcisnąć pod ramieniem Tylera.

- W takmi razie bym nie wytrzymał, gdybym nie mógł do Ciebie podejść i tak po prostu Cię dotknąć, pocałować Cię czy nawet patrzeć jak latasz po swoim pokoju w samej bieliźnie - mruknąłem.
Przekreciłem ramię tak by Magnus znalazł się miedzy nami. Do tego też zdążyłem się przyzwyczaić, że gdy jestem blisko niej to on też.
- Wiesz, że jestem o Ciebie cholernie zazdrosny, więc chyba właśnie tak bedziemy siedzieć tutaj - odparłem.

— Mógłbyś to robic...— powiedziałam. — Ciezko byłoby mi ci na cos nie pozwolić...— dodałam.
Gdy kot sie wepchnął i oparł łapy o klatkę piersiowa Tylera, spojrzał na chłopaka... Z miłością. Parsknelam śmiechem.
— On cie chyba rwie...Albo chce jeść.

— O co ci chodzi?— zapytałam z pełna buzia, gdy wsadziłam jedzenie do ust. Nie patrzyłam w jej stronę nawet.
— Nic nie robię

Popatrzyłem na kota i się uśmiechnąłem.
- Raczej chce jeść, a ja chcę czegoś innego - odparłem, patrząc na nią.
Ze względu na to że dziewczyna była nizutka, widziałem mniej wiecej co jest na tacach blisko mnie. Pochyliłem się lekko do przodu i nałożyłem na talerz kilka małych kawałków kurczaka i kilka ryb, mając nadzieję, że choć przez chwilę to kociakowi starczy. Wziąłem w palce kawałek kurczaka i dałem prosto do otwartego pyszczka Magnusa.

— Czego? Tez mam cie nakarmic?— zdziwiłam sie.
Patrzyłam jak próbuje nakarmic mojego zwierzaka ktory rzucał sie na jedzenie jakby wcale w jadł przed chwila...
Magnus znudził sie częstotliwością podawania jaśnie panu jedzenia i wskoczył na stol, jedząc z talerza.
— Ja pierdole co za pojeb..

- Oj nie przesadzaj on tylko je - odparłem i przysunąłem ją bliżej siebie.
- Teraz przynajmniej go nie zgniotę - mruknąłem i popatrzyłem na usta dziewczyny.
- Masz coś przeciwko bym Cię teraz pocałował? - spytałem, patrząc raz w jej oczy, raz na usta.

— Jego sie nie da zgnieść. Jest za gruby. — zasmialam sie.
— Dlaczego pytasz o takie rzeczy?— zapytałam cicho a moj usmiech lekko zszedł z twarzy.

- Ty mnie często pytasz o różne rzeczy, więc ja też postanowiłem tak robić - odparłem
- Czyli nie mogę - westchnąłem - Jeszcze raz przepraszam Cię za wczoraj - mruknąłem cicho i popatrzyłem jak kocika je.

Zmarszczyłam ponownie brwi.
— Mozesz... Chodziło mi o to ze masz nie pytać o takie rzeczy bo... Masz prawo do mnie... Robic co chcesz...

- Nie Rian, nie mam prawa robić wszystkiego co mi się podoba, bo nie jesteś moją zabawką - odparłem, a następnie musnąłem jej usta swoimi. Zacząłem ją namiętnie całować, gdy tylko wiedziałem, że i ona tego chce.

— Jestem.— odparlam nim zaczął mnie całować.
Zawahałam sie przez sekundę po czym zaczelam oddawać zachłannie pocałunek, kładąc dłonie na jego policzkach.

Gdy jej słowa do mnie dotarły, odsunąłem się od niej natychmaistowo.
- Nie mogę tak - szepnąłem ledwo słyszalnie - Przepraszam - dodałem, nie mogąc spojrzeć jej w oczy.

— Dlaczego? Co zle zrobiłam?— zapytałam probujac spojrzeć mu w oczy. Powoli zabrałam rece z jego policzków.
– Nie o to mi chodziło tepaku. Chodziło mi o to ze ja CHCE żebyś robił ze mna co chcesz. A nie ze traktujesz mnie jak byle co... Cos ty taki..

- Bo tak cały czas myślisz - odparłem, w końcu patrząc jej w oczy.
- Jestem w stanie zrezygnować, z wielu rzeczy, byś nie czuła się przy mnie źle, naprawdę wiele.

— Nie czuje sie przy tobie zle. — powiedziałam dobitnie.
— Naprawde. Juz sie tak nie czuje jak poprzednio... Naprawde.

- Na pewno? - spytałem, wtulając się w nią.
- Niestety nigdy nie poczujesz się przy mnie wyjątkowo, ale chcę byś choć czasami czuła się dobrze - dodałem.

— Czuje sie przy tobie wyjątkowo. Najbardziej wtedy kiedy sie zapominasz i robisz sie odrobine romantyczny.— powiedziałam.
— Rzadko... ale wtedy jest najlepiej. — odparlam i zadrzalam lekko, przytulając go.

- Chyba zaczynasz wszystko idealizować - odparłem, uśmiechając się.
- Naprawdę Ri? Ja, romantyczny? - spytałem niedowierzając.

— Nieprawda...— mruknelam.
— Tak. Malutko i rzadko ale zdarza ci sie przypadkiem. Wtedy jestes idealny. Juz bardziej idealny nie mozesz byc. — odparlam.
— Lubie kiedy jestes taki czuły i... Taki jakis... ze po prostu czuje sie przy tobie jakby nic nie mogło mi sie stać...

- Miłość Ci naprawdę kochanie miesza w głowie - odparłem i pocałowałem ją w policzek
- Kiedy mi się niby "takie coś" zdarzało? -spytałem zaintrygowany.

— Nie miesza...— powiedziałam.
— Dzisiaj... Kiedy w koncu mnie dotknąłeś. Kilka razy w moim dormitorium... Robisz to nieświadomie, ja wiem. Ale to najcudowniejsze.

- Skoro to Cię tsk cieszy to dobrze - odparłem, musksjąc jej usta.
- Ale masz rację robię to nieświadomie - mruknąłem

— Bede czekać do następnego razu. — powiedziałam z uśmiechem.
Cmoknelam go kilka razy w usta, przedłużając ostatni pocałunek.
— Mowil ci ktos ze masz Zajebiscie zajebiste usta?

- Nie - odparłem z uśmiechem
- Ale to jedynie oznacza, że są dopasowane do twoich idealnych usteczek - stwierdziłem i przejechałem koniuszkiem jezyka po jen dolnej wardze.

– Albo innej czesci ciała...— powiedziałam i uśmiechnelam sie całując jeszcze raz jego wargi.
— Nie będziemy sie juz kłócić. — oparłam prostując sie. — Juz bede grzeczna

- Tam już nie dotrę - zaśmiałem się.
Popatrzyłem na nią, a nastpenie szeroko się uśmiechnąłem.
- Już ja zadbam o to byśmy się nie kłócili - odparłem.

— Jak to nie? — zapytałam. — Czyli nadal... Podtrzymujesz swoja decyzje...— mruknelam a moj humor znowu zniknal.
— Pewnie tak...

- Do końca - odparłem krótko.
- Aż tak Cię to martwi? - spytałem, widząc jej reakcje na moje słowa.
- Skarbie, będziesz zadowolona, naprawdę - mruknąłem cicho.

— Skoro tak mówisz. — powiedziałam nie patrzac juz na niego. Oparłam czoło o jego ramie nie mowiac nic wiecej. Nie bede sie o to wykłócała. Jak sam wczoraj zauwazyl, zmusić go nie moge.

- Rian kochasz mnie i ja to czuje w pewnym stopniu - odparłem.
- Ale od zawsze twoim głównym argumentem jest to, że jesteś tylko od pieprzenia - szepnąłem
- Po prostu chcę Cię pozbawić tego uczucia - mruknąłem.

— W porządku. — powiedziałam cicho.
— Przeciez nie protestuje. Przyznałam ci nawet racje. — dodałam.

- Tak powiedziałaś - odparłem.
- Ale nadal widzę, że coś Cię trapi i nie chcesz mi o tum powiedzieć - dodałem.
- Po prostu to powiedz.

— Nic mnie nie trapi. Nie mam zamiaru podważać twojej decyzji. Znasz moje zdanie i mimo to jej nie zmieniłeś. — powiedziałam wzdychając. — Wiec nie mam prawa sie wykłócać o to

- Rian, a co ty byś zrobiła na moim miejscu? -spytałem
- Gdy osoba, na której Ci żależy, mówi takie rzeczy - odparłem spokojnie i położyłem swój podbródek na jej czole.

— Na pewno nie zrobiłabym czegoś takiego. — powiedziałam.
— Zalezy ci na mnie? Tak na poważnie?— zapytałam zamykajac oczy.

- Zależy o co ci chodzi z tym "na poważnie" - mruknąłem
- Nie chcę Cię skrzywdzić, ale też nie chcę Cię stracić. Nie mogę wytrzymać, gdy widzę twoje łzy i choć wiem, że to przeze mnie nie potrafię Cię nie przytulić. Wydrapałbym oczy każdemu innemu, który Cię dotykał, czy nawet patrzył, ale wiem, że musiałbym zabić 90% mojej populacji - mruknąłem - Spędzanie czasu z Tobą nieważne czy w łóżku czy nie sprawia mi przyjemność - dodałem.

— Wiec dobrze. Skoro tobie to odpowiada, to mi tez bedzie. — odparlam spokojnie.
— A teraz zjedz cos jeszcze. — powiedziałam odsuwając sie by zejść z niego.