Jezioro Hogwartu

— A... Rozumiem...— powiedziałam starając sie ukryc rozczarowanie.
— No cóż... Mowi sie trudno. — dodałam uśmiechając sie.
— Dlaczego nie moge isc spac?— zapytałam niewinnie.

- Ale jak wrócę, możemy razem gdzieś wyjechać. Naprawdę gdziekolwiek - odparłem z uśmiechem.
- Nie możesz bo idziesz do mnie - mruknąłem - Poza tym ja mówię, że nie - dodałem.
- A co jesteś śpiąca? - spytałem.

— Jak wrócisz to zaszyjemy sie w twoim dormitorium i nie wyjdziemy do konca zycia. — odparlam.
— O tak... Bardzo. Jestem taka znudzona... Liczyłam na jakis fajny numerek a tu lipa...— skłamałam udając znudzona.

- Ale ja chcę też jeść - mruknąłem - Nie chcę umrzeć z głodu w swoim pokoju i w dodatku z wycieńczenia skoro ty tam badziesz - odparłem z uśmiechem.
- Numerek już miałaś i nie chciałaś powtarzać - mruknąłem - W takim razie położę Cię do łóżka - zaśmiałem się.

— Co? Nie! Żartowałam!— powiedziałam było, łapiąc go za policzki.
— No wez... Nie zobaczę cie przez miesiąc... W ogole... Cały miesiąc no..— zaczelam piszczeć.

- Dlatego aż się dziwię, że chcesz iść spać - odparłem, ale przecież Ci nie zabiorę - odparłem z uśmiechem, wchodząc do zamku.
- Ululam Cię do snu skarbie - dodałem.

Next > Dormitorium Puchonów

Fuknelam tylko i nie odezwałam sie juz do niego. Nie byłam zadowolona.
Dobra. To pojde sobie spac. Pff.


Next: Dorm Puchonow

Znalazłam gnidę. To znaczy kotka...
Ktory ze swoim jedynym bagażem - patyczkiem, chyba probowal przedostać sie na druga stronę jeziora. Gówniarz jeden. Znowu bedzie śmierdział woda.
Stanęłam na pomoście na boso, w samej koszulce drąc sie do kota ktory nie zamierzał do mnie wracać. Zsunelam sie wiec ostrożnie do wody, chcac własnoręcznie dorwać sierściucha. Gdy mi sie to udało, skierowałam sie z powrotem do zamku, do dormitorium Tylera.

Wyszedłem z zamku i usiadłem na kamieniu, który znajdował się blisko wody.
Już sam nie wiedziałem co mam robić, z jednej strony chcę ją mieć przy sobie, ale z drugiej chcę by była żywa.
Dlaczego gdy wszystko miedzy nami się ułożyło, zaczęły się takie rzeczy.
Jedyny osobnik, który przychodził mi na myśl to Gryfon, ale nie sądzę, by był to on, było by to aż nazbyt oczywiste.

Mimo, że przesiedziałem co najmniej 2h to nic nie wymyśliłem.
Jednak, gdy tak siedziałem, kompletnie nie obchodziło mnie co się dzieje, dopóki nie dostałem koperty z pytaniem od Rian.
Odpisałem, jej, że już wracam i ruszyłem do swojego dormitorium.

Next > Dormitorium Puchonów