Dormitorium Chłopców 1

- Nie mów tak dużo, bo się zmęczysz - mruknąłem z uśmiechem.
- Odwracaj się na brzuch, jeszcze nie skończyłem - dodałem, patrząc na nią.

— Nie. — odparlam zwilzajac wargi językiem.
— I Przestan sie szczerzyć. Czuje że to robisz...— warknelam.

- Odwracaj się w tej chwili - mruknąłem i klepnąłem ją w tyłek.
- Uśmiecham się, bo zdaję sobie sprawę, że widzę swoją dziewczynę nago po raz ostatni - odparłem.

— Ni... Aua!— zapiszczałam kiedy mnie klepnął.
— Bolało!— poskarżyłam sie.
— Po raz ostatni w zyciu...— warknelam.

- I miało, bo jesteś niegrzeczna - odparłem.
- Może i w życiu, więc ten ostatni raz w życiu chce jej zapewnić orgazm - mruknąłem i sam przewróciłem ją na brzuch.
Chwyciłem ją lekko za biodra i uniosłem tyłek, a następnie ponownie w nią wszedłem gwałtownym ruchem.

— Wcale nie... To ciebie trzeba było przywiązać..— burknelam.
— Juz nie chce...— powiedziałam naburmuszona kiedy obrócił mnie na brzuch.
Krzyknęłam gdy wszedł do samego konca we mnie. Zacisnęłam dłonie na pościeli i opuściłam głowę.
— Kurwa... Tyler prosze..– zaczelam sama nie wiedząc o co Prosze. Chciałam wszystkiego na raz.

- Nie Rian - mruknąłem - jeśli chcesz bym wyszedł i Cię zostawił w spokoju, to będziesz miała na to sporo czasu, ale ni dzisiaj - odparłem.
Zacząłem szybciej poruszać biodrami, na nowo czując jak w niej pulsuje i jak jej pochwa się na mnie zaciska.

— Tyler... — sapnelam. Zaczelam co chwila sapac a następnie krzyczec jego imię kiedy ogarnął mna orgazm. Zaczelam sie poruszać, wychodząc mu na przeciw.
— Kocham cie, kurwa..!— wystekalam prawie opadając na materac ze zbyt wielkiej dawali rozkoszy. Zakręciło mi sie w głowie.

Gdy poczułem jak jej soki wytryskują, chwilę po niej wytrysnąłem i ja.
Wyszedłem z niej, a następnie położyłem się obok niej i uśmiechnąłem, próbując złapać oddech.
- No ja mam nadzieje - sapnąłem, patrząc Rian w oczy.

— Nadzieje?— zapytałam zdziwiona opadając całkowicie na materac. Oddychałam głęboko i dosyc szybko patrzac na chłopaka.

- Nadzieje, że tak pozostanie - odparłem, uśmiechając się lekko.
- Ale zdajesz sobie sprawę, ze to i tak nie jest koniec, a dopiero początek jakże słonecznego popołudnia - dodałem, patrząc w jej oczy z radością.

— Ze słucham?— zapytałam robiąc wielkie oczy.
— Bardzo zabawne...— odparlam po chwili. Żartowniś kurde.
— Naprawde chcesz zebym cie kochała?

- A dlaczego nie? - spytałem.
- Wiem , że żyłaś w przekonaniu, że przeszkadza mi twoja miłość, ale przecież nigdy Ci tego nie powiedziałem. Przykro mi, że rozwaliłem twój światopogląd - mruknąłem.
- Nie miało być zabawne...Dzień ledwo się zaczął, a ja zaczynam się rozkręcać - dodałęm.

— No... Nie mówiłeś ze ci przeszkadza. Ale mówiłeś ze jej nie chcesz wiec... Na jedno wychodzi. — odparlam cicho.
— Jasne.. Nie dasz rady.. Koniec zabaw.

- Nie Rian, nie mówiłem, że jej nie chce - odparłem.
- No jutro będzie koniec zabaw - zaśmiałem się.

Postanowiłam przemilczeć ten temat. Kłótnia to ostatnie czego chciałam.
— napalony jestes co?— zapytałam szczerząc sie do niego.

- Napalony to chyba złe określenie - odparłem, zamyślając się na chwilę.
- Bardziej pasuje...wykorzystujący do końca okazję - mruknąłem z uśmiechem.

— Ah... No tak...— odparlam wzdychając.
— Bedziesz musiał sie bardzo starać przez ten czas poznania. — powiedziałam powoli. — Bo... Chciałabym żebyś... Czekał do naszej kolejnej wspólnej nocy... To znaczy... żebyś nie zaspokajał swoich żądzy...

- Chodzi Ci, że z inną mam nic nie robić, tak? - spytałem, unosząc brew.
- Czy że sam? - uniosłem brwi.

— Słoneczko... Jesli tkniesz inna to urwę ci jaja, ugotuje a potem cie nimi nakarmię. — odparlam poważnie.
— Raczej ze sam..— dodałam ciszej nie wiedząc za bardzo czego sie spodziewać. Wiedziałam czego od niego żądam... I do tego uniósł brwi. Niedobrze.

- Poczekaj...- mruknąłem, chcąc to wszystko przeanalizować, ponieważ nie chciało mi się wierzyć w to co mówiła.
- Chcesz mi powiedzieć, że do następnej nocy spędzonej z Tobą, nie mogę sobie nawet zwalić? - spytałem zdziwiony.

— No... Ehhh mozesz. — odparlam poddając sie. Wiedziałam że sie na to nie zgodzi No ale warto było spróbować tak? No właśnie.

- To o co chodziło? - spytałem, unosząc brwi.
Nic już nie rozumiałem, totalnie się pogubiłem w jej słowach.

— Nic nic. O nic. — powiedziałam i zmusiłam sie do lekkiego uśmiechu.
Patrzyłam na niego przez chwile po czym odezwałam sie.
— To co teraz chcesz robic?

- Teraz to chcę się dowiedzieć, co miałaś na myśli - mruknąłem.
- Bo najpierw rozumiałem, ale teraz już nic nie ogarniam - dodałem.

— No tak! Chodziło o to żebyś powstrzymał sie od robienia sobie dobrze... Ale to juz nieważne okej?— fuknelam.
— Temat skończony...

- Mógłbym, ale zależy ile miałbym się od tego powstrzymać - odparłem.
- Długo nie wytrzymam - dodałem.

– Nie nie. Tyler. Nie musisz tego robic. — odparlam spokojnie.
— Ja wiem ze dla kogos takiego jak ty to trudne. Wiec nie bede cie do tego zmuszać.

- No okej - odparłem po chwili milczenia.
- Skoro tak mówisz, to niech będzie - mruknąłem, przekręcając się na bok.
- To co chcesz robić? - spytałem.

— Kochać sie z toba jak pojebana. — odparlam rowniez przekręcając sie na bok i podpierając głowę na dłoni. Wyciagnelam rękę i paznokciem przejechałam po jego torsie, zahaczając o sutek.

- I przy okazji w końcu uszkodzić moje ciało? - spytałem, patrząc na jej dłoń.
- Skarbie ja wiem, że tego chcesz, bo ja też chce - mruknąłem z uśmiechem.

— Ty zawsze tego chcesz...— odparlam z uśmiechem.
— Dlaczego mam uszkadzać twoje ciało? Takie cholernie gorące ciało? Musiałabym byc potworem..

- No patrz jak dobrze mnie znasz - odparłem, nawiązując do tego, że od jutra mieliśmy na nowo się poznać.
- A gorące to ze względu na wysiłek, ogólnie nie przekracza 37° - mruknąłem z uśmiechem na ustach.
- Może po to by je naznaczyć? - spytałem.

— Nie bede cie naznaczać... Inni nie musza wiedziec ze jestes moj. Ważne żebyś ty o tym pamiętał. A jesli zapomnisz... To po prostu odejdę. — odparlam.

- O tym nie da się zapomnieć - mruknąłem z lekkim uśmiechem.
- Poza tym od kiedy ty taka pokojowo nastawiona? - spytałem.

— Uwierz mi... To dosyc łatwe kiedy na horyzoncie pojawi sie twoja druga połówka. — odparlam.
— To znaczy? Zawsze jestem pokojowo nastawiona.

- Chyba zbaczamy z tematu i nie mówimy o mnie - mruknąłem, mrugając parę razy.
- Zrozum, że nie jestem osobą, która w ogóle powinna mieć drugą osobę przy sobie - odparłem.
- NIgdy nie jesteś pokojowo nastawiona. Zazwyczaj chcesz podkreślić, że to co twoje hest twoje - stwierdziłem.

— Ciagle tak mówisz. Wiec dlaczego ze mna jestes?— zapytałam.
— Bo stwierdziłam ze zostawię to na tobie. Jesli bedziesz chciał ze mna byc to wytrwasz. A jak nie to nie. Ja zaplanowałam swoje zycie z toba i bez ciebie. — odparlam juz nie wspominając ze bez niego moje zycie trwałoby co najwyzej dzien lub dwa.
— Bo zazdrosc niszczy nasz związek.

- A nie tego chciałaś? - spytałem, patrząc jej w oczy.
- W sumie podziwiam - mruknąłem - podziwiam, że myślisz o przyszłości - dodałem.
- I buduje namiętność - odparłem po chwili zastanowienia

— Czyli... Ty jestes ze mna tylko dlatego ze ja tego chciałam?— zapytałam podnoszac sie do siadu. Nie wiedziałam jak mam to rozumieć.
— A nie dlatego ze ty chcesz?

- Ja też chcę, tyle że inaczej niż ty. Bo ja nie muszę mieć takiego zapewnienia. Mogę Ci nadać wiele tytułów, ale najważniejszy jest przedrostek, a mianowicie "moja" - odparłem.

— To znaczy? Jakiego zapewnienia?— zapytałam.
— Ja nie powiedziałam ze muszę je mieć... Tylko... Wiem jak jest Tyler. I wiem ze jak nie sprostam twoim potrzebom i oczekiwaniom... Nie chce isc w odstawke tylko dlatego ze noga mi sie powinela...

- Zapewnienia tego, że jestem twój u Ci nie ucieknę - odparłem, biorąc głęboki oddech.
- Wiem to...Tyle że nie pójdziesz w odstwkę, bo noga Ci się podwinęła - mruknąłem.

— Widzisz... Gdybys był na moim miejscu tez byś go potrzebował. Nie wiesz jak to jest... Jak sie czuje. I nie życzę ci tego. — powiedziałam ojenyjac uda ramionami i opierając skroń o podciągnięte kolano.
— Tego nie wiesz... Moze i masz racje ale to nie zmienia faktu ze sie boje.

- Rian, nie wiem jak się czujesz bo już dawno odrzuciłem od siebie uczucia - odparłem.
- Ale wiem, ze czujesz się okropnie z tego powodu - mruknąłem, przeciągając się leniwie.
- Nic nie zmieni tego, ze się boisz - westchnąłem.