Dormitorium Chłopców 1

— Pewnie masz racje. To juz nie byłoby to samo. Wydaje mi sie ze gdybys był normalny to by mnie tak do ciebie nie ciągnęło. — odparlam znow kładąc głowę na jego piersi.

- Na pewno mam rację - odparłem, pewnym siebie głosem.
- Myślę, że wtedy byłbym niewyróżniającym się z tłumu facetem i już ty, jak i inne dziewczyny, byście tak na mnie, nie reagowały - mruknąłem.
- Bo uwielbiacie pewnych siebie facetów, którzy są źli, a tylko dla was delikatni - westchnąłem.

— Słuchaj... Chce ci przypomnieć ze nie zauwazylam cie ani razu odkąd jestem w szkole. — odparlam.
— Poza tym... Chyba nie jestem az tak płytka.— dodałam.
— I kto powiedział ze lubie jak jestes delikatny?

- Jak to niezauważyłaś? - spytałem zdezorientowany jej odpowiedzią.
- A czy ja powiedziałem, że jesteś płytka? Nic takiego nie mówiłem - odparłem.
- Lubisz to Rian, bo nie lubisz gdy jestem agresywny, a seks to kompletnie co innego - dodałem na wszelki wypadek.

– No... Normalnie...— powiedziałam ciszej. — Ojej skarbie. Nie powiedziałeś ale tak zabrzmiało. —wyjaśniłam.
— To kolejny powód dla ktorego musimy sie poznać bardziej..— westchnęłam.

- Aha - odparłem tylko bo nie za bardzo wiedziałem co jeszcze miałbym powiedzieć.
- No jak widać tak - mruknąłem - Ale i tak myślę, że akurat w poprzedniej wypowiedzi miałem rację - stwierdziłem.

— Nie. Nie miałeś. — powiedziałam pozostając przy swoim.
— Nie mowie ze lubie kiedy dosłownie zioniesz agresja bo wtedy to sie ciebie boje i to tak na poważnie. — przyznałam sie. — Lubie kiedy jestes dla mnie czuły bo wtedy czuje sie... Wyjątkowo nawet..

- No więc widzisz, mam rację - odparłem z uśmiechem.
- I nie mów mi, że nie, bo sama to przyznałaś przed chwilą - mruknąłem.

— Ty nie musisz mnie poznawać... Ty musisz mnie zacząć sluchac. Lubie jak jestea czuły ale tez lubie jak jestes mocno stanowczy. Wtedy czuje sie jak kobieta u boku odpowiedniego mężczyzny. Nie chodzi o to żebyś mna pomiatał... Chociaz na to tez bym ci pozwoliła... Ale no... Sęk w tym ze lubie kiedy włazi w ciebie taki... Facet..

- Dlaczego w prawie każdej twojej wypowiedzi jest coś dwuznacznego? - spytałem z uśmiechem.
- Chyba w tym momencie pomieszałaś wszystko jeszcze bardziej. Już chyba przestanę was - dziewczyny - rozumieć. Lubisz jak jestem stanowczy, ale gdy już taki jestem to masz pretensje, że karzę Ci coś zrobić...ah - złapałem się za głowę z nie mogąc przetrawić informacji.

— Nie mam pretensji miś...— jeknelam.
— Jesli mówisz mądrze, każesz mi cos zrobic to sie zgodzę... Nie ma porównywać mojego zachowania do tego co było na początku i tego co jest teraz... Nie zauważyłeś ale troche sie zmieniłam...

- Miś? - uniosłem brew - No przepraszam bardzo, ale gruby to ja nie jestem - mruknąłem.
- Poza tym myślę, że w trakcie całej naszej sytuacji, bardzo dużo się zmieniło - odparłem.

— A czy ja mowie ze jestes gruby?— zapytałam przewracając oczami.
— No zmieniło. I to duzo. Szczególnie od momentu kiedy stwierdziliśmy że musimy sie dogadać. Atmosfera sie poprawiła. I to jest dobre. Że juz nie skaczemy sobie do gardeł.

- Nazwałaś mnie misiem - mruknąłem - A miś jaki jest? Jest puszysty, więc... - wyjaśniłem.
- Więc jak widać potrzebne jest to nam. To całe poznanie się - westchnąłem - Może zaczniemy się w końcu nawzajem rozumieć - dodałem.

— Jest duży i kochany. Chodziło o pluszowego misia...— burknelam.
— Chyba ty w koncu zaczniesz cokolwiek rozumieć. Neandertalczyku...— powiedziałam pokazując mu jezyk.

- Słucham? - popatrzyłem na nią, wytrzeszczając oczy - Slucham?! - powtórzyłem.
- Super, cudownie, no po prostu fantastycznie. Chyba pierwszy raz się tak cieszę, że nici z seksu - mruknąłem.

Zrobiłam wielkie oczy prostując sie i patrzac na niego. Co powiedziałam zle...?
— Ale... O co Ci chodzi? Co ja takiego powiedziałam?— zapytałam czujac jak łzy napływają mi do oczu co rozmazalo mi jego obraz. Moja dolna warga zaczela drżeć.
— Przepraszam... Nie chciałam powiedziec nic złego... Żartowałam tylko. Juz nie bede.

- Jeju Rian - jęknąłem.
- Nie bierz wszystkiego tak na poważnie - odparłem, przytulając ją.
- Zdaję sobie sprawę, że żartujesz, ale uwierz mi ja też to robię i nie bierz wszystkiego tak do siebie, bo w końcu się przez to wykończysz - mruknąłem.

— To w koncu powiedziałam cos zle czy nie?— zaskomlałam wtulajac sie w niego.
— Juz sama nie wiem co moge mowic a co nie..

- Nic, źle nie powiedziałaś - mruknąłem.
- Możesz wszystkiego co tylko zechcesz. To wolny kraj, ale nie reaguj co chwila płaczem - odparłem.

— Dobrze... Przepraszam...— powiedziałam cicho na jego reprymendę.
— juz nie bede..

- Bo nie warto - dodałem, ale za późno, bo już wypowiedziała się na ten temat.
- Rian, nie przepraszaj mnie za coś za co nie musisz - mruknąłem, gładząc ją po plecach.
- Naprawdę przyda się to poznanie siebie nawzajem - odparłem.

— Mhm...— mruknelam tylko, przykładając lekko zwinięta pieść do ust by sie uciszyć.
Nie chodziło o to ze byłam... Nie wiem... Wrażliwa czy przewrażliwiona. Chodziło o to ze ciagle bałam sie ze zrobie albo powiem cos nie tak i go wkurzę..

- Ty się mnie boisz - odparłem w końcu, jednak nie zaprzestałem gładzić ją po plecach.
- Boisz się moich reakcji - sprostowałem.
Powinienem sobie coś zrobić, że dopiero teraz się ogarnąłem.

— Nie. Dlaczego tak sadzisz?— zapytałam stłumionym głosem.
Uniosłam na niego spojrzenie zaraz je spuszczając.
— Nieprawda.

- Po twoich reakcjach - odparłem.
Widząc, że spuszcza głowę, ja przestałem ją głaskać po plecach.
- Widzę to Rian. Wiedzę, że się mnie najzwyczjaniej w świecie boisz - mruknąłem.

– Nie boje sie Ciebie Tyler...— mruknelam jeszcze ciszej.
— Dlaczego przestałeś mnie głaskać?— zapytałam.
— Mmm... Głaszcz..— zapiszczałam.

Uśmiechnąłem się lekko na jej słowa i na powrót zacząłem ją gładzić po plecach.
- Widzę co się dzieje - mruknąłem.
- Ale skoro się mnie nie boisz to powiedz o co chodzi - dodałem, nim zdążyła się odezwać.

— O nic... Wiesz ze jestem dziwna. — powiedziałam wycierając policzki.
— O nic nie chodzi. Znowu cos wymyśliłam...

- To powiedz to co wymyśliłaś - poprosiłem.
- Chcę wiedzieć o czym myślisz i co źle robię - mruknąłem.

— No... Właśnie ty nic... Wszystko robisz dobrze. To ja za duzo mowie. — odparlam cicho.
— Nie boje sie ciebie... Zazwyczaj

- Nie Rian, ty za dużo myślisz, wymyślasz, rozmyślasz, domyślasz, ale za mało mowisz o tym - odparłem.
- Boisz się mnie tylko w napadzie agresji? - spytałem.

Pokręciłam głowa. Przestałam w koncu skubać swoja dolna wargę i zassalam ja, obejmując chłopaka w pasie i przytulając sie do niego.
—Jutro o tym porozmawiamy okej?

- A nie zapomnisz? - spytałem, całując ją w czoło.
Przestałem gładzić jej plecy, za to objąłem ją w pasie i przytuliłem.
- Skoro wolisz jutro to niech tak będzie - mruknąłem.

Nie zapomne... Ale postaram sie żebyś ty zapomniał...
— Nie. Nie zapomne. — powiedziałam na głos.
— Co sadzisz o małych kotkach?— zapytałam ciekawa.

- To dobrze - mruknąłem.
- Serio? Taka drastyczna zmiana tematu? - spytałem z uśmiechem - No, małe kotki są urocze, ale i tak wolę psiaki - odparłem.

— No...— mruknelam.
— No bo... A moge sobie kupic dwa?— zapytała.
— Albo szczeniaczka?— poniosłam głowę całując Tylera w podbródek. – Mooooge?

- Rian, możesz kupić sobie cokolwiek tylko zechcesz. Nie musisz się mnie pytać o pozwolenie - odparłem.
- Przecież to ty będziesz się nimi opiekować nie ja. Tylko pomyśl czy ta twoja kulka zniesie towarzystwo innych kotów - mruknąłem.

Starałam sie ukryc lekkie rozczarowanie jego słowami. Ogólnie dobrze ze niczego mi nie zabraniał No ale... Pytałam po to zeby znać jego oponkę. A ona chyba wygladała właśnie tak. "Rób co chces"
— Kurcze... Moze byc mu przykro...

- Nie sądzę by zniósł towarzystwo innych zwierząt - mruknąłem.
- Więc raczej nici z twojego kupna kolejnego zwierzaka - odparłem.

— No chyba tak...— przyznałam i opuściłam głowę, przytulając chłopaka mocniej.
— Moze to i dobrze. Kocham mojego koteczka..

- Dla niego na pewno - zaśmiałem się.
- Tamte też byś pokochała - odparłem poważnie.

— Pewnie tak... Mam słabość do małych zwierzaczków...— westchnęłam.
— I do niektórych ludzi...

- No ciekawe do których ludzi - mruknąłem.
- Chyba nie jest ich zbyt wielu - dodałem.

— No konkretnie to jeden malutki człowieczek. — odparlam, wiercąc sie lekko by ułożyć sie wygodniej na boku na jego kolanach. Przycisnelam policzek do jego klatki piersiowej przez co zaczelam mowic troche niewyraźnie.
— Mały ale za to jaka dupa... mm..