Dormitorium Chłopców 1

-Ja? Nie opuszczam. -powiedziałam odsuwajac się odrobinę. -Chyba... powinnam szukać bransoletki. .

-Przecież ją znalazłaś-powiedziałem wywracając oczami.

-Co? A... a .. no tak. ..-powiedziałam wbijajac wzrok w swoje kapcie.-Dlaczego mi to jednak powiedziałeś

-Chciałaś tego się dowiedzieć-powiedziałem siadając wygodniej.

-No ale wcześniej nie chciałeś mi tego mówić. Co się zmieniło? -zapytałam patrząc na niego.

-Tak czy owak bym to kiedyś musiał zrobić. Nie dałabyś mi chyba żyć, jeśli bym tego nie zrobił.

-No w sumie tak.. A co z ..-przełknęłam ślinę. -Z.. tym co powiedziałam?

-Może warto spróbować-powiedziałem patrząc jej w oczy-Wiecznie nie mogę być, sam. Kiedyś mi w końcu odjebie i będę starym panem z masą kotów-dodałem uśmiechając się.

Odwróciłam wzrok kiedy spojrzał mi w oczy. -Jesteś tego pewien? -zapytałam. -Nie chce żebyś później żałował

-A będę miał czego?-parsknąłem dalej na nią patrząc-I znooowu to robisz-westchnąłem

-Co robię? -zapytałam wpatrując się w srebrną nitkę którą wyszywany był wzór na narzucie łóżka. -Tylko siedzę

-Twarz mam tutaj, a nie na łóżku-powiedziałem machając jej przed oczami.

Podniosłam na chwile wzrok po czym zamknęłam oczy i położyłam się na łóżku, nogi zostawiając na ziemi. A raczej nad ziemią. -Musiałabym ci patrzeć w oczy bo tak wypada..A ja nie potrafię

-Dlaczego?-spytałem poprawiając włosy.

-Po prostu nie potrafię. . Szczególnie z bliska. -westchnęłam po czym otworzyłam oczy i spojrzałam na niego. -Jeśli. .. a tego chcesz to chyba ja powinnam tez powiedzie ci o sobie parę rzeczy żeby potem nie było.

-No, przydałoby się-mruknąłem i położyłem na łóżku podstawiając poduszkę pod głowę-Zamieniam się w słuch.

-Nie jestem osobą łatwą do ogarnięcia, do lubienia czy.. do kochania. Czasami bywam zbyt wrażliwa a czasem wręcz przeciwnie. Jak sam zauważyłeś jestem złośliwa i kłótliwa. Od małego mam pewien dar nad którym zupełnie nie panuje i nie potrafię go ani powstrzymywać ani wykorzystywać kiedy chce. To przez niego straciłam brata i ojca oraz w pewnym sensie matkę. Do dziś miewam koszmary i budzę się z krzykiem, zlana zimnym potem. Od zawsze jestem i czuje się samotna. Nie potrafię patrzeć ludziom w oczy bo strasznie mnie to peszy. Zranilam i zabiłam swojego ex. To chyba wszystko.

Słuchałem dziewczyny w milczeniu-Jakbyś miała znowu jakieś koszmary to wiesz do kogo się zgłosić-powiedziałem w końcu po dłuższej ciszy.

-Teoretycznie tak. -powiedziałam. Usiadłam i podparłam się ręką. -Te słowa mam potraktować dosłownie czy... Mają jakieś inne znaczenie? -zapytałam nadal nie wiedząc co z nami. O ile mogę mówić o nas.

-To jest twoja własna interpretacja-powiedziałem patrząc na nią.

-Czyli nic z tego  - powiedziałam  zagryzając warge zeby nie wybuchnąć płaczem następnie zsuwając się z łóżka i kucając po swojego kapcia którego przez przypadek wsunęlam pod łóżko. Wiedziałam że tak będzie.  To kara za to ze w ten sposób potraktowałam uczucia Carla. Mam wrażenie że czasami za dużo mówię.

Co? Nieeeneienieneienieniee... Nath, głupi jesteś. Byłem zbyt oszołomiony aby coś powiedzieć-Nie to nie tak Soo- podrapałem się po karku przysuwając się do brzegu łóżka.

-Nie, nie tłumacz się. Ja rozumiem. Też bym ze sobą nie chciała być po usłyszeniu tego. -powiedziałam wstając z podłogi i zakładając kapcia. Uśmiechnęłam się sztucznie. -Tylko. . Jakbyś był tak miły. . Nie mów o tym nikomu dobrze?

-Źle to odebrałaś-pokręciłem głową wstając z łóżka. Po chwili bez namysłu schyliłem się i pocałowałem dziewczynę.

-Dobrze to odebrałam.  Ale nie musisz się tym prze...-Mówiłam szybko ale przerwałam kiedy poczułam jego miękkie i gorące usta na swoich. Odruchowo położyłam mu dłonie na torsie. Kiedy poczułam pod palcami ciepło jego nagiej skóry, szybko zabrałam dłonie,  łącząc je i przyciskajac do swojej piersi.  Oddałam pocałunek stając na palcach, żeby było mu łatwiej.

Ponownie usiadłem na łóżku przyciągając dziewczynę do siebie. Tak było łatwiej dla nas obojga. Pogłębiłem pocałunek wsuwając język do jej ust.

Kiedy usiadł na łóżku, teraz to ja byłam odrobinę wyższa od niego. Stanęłam między jego nogami i objęłam go za szyję w tym samym momencie kiedy jego język wsunął się do moich ust. Jęknęłam cicho, wysuwając swój i zaczynając walkę o dominację, którą o dziwo, ku mojemu zaskoczeniu ale i dziwnej satysfakcji, wygrał on.

Uśmiechnąłem się obejmując ją w talii. Przygryzłem jej wargę, a językiem przejechałem po podniebieniu.

Jęknęłam głośno po czym przechyliłam głowę na drugą stronę, łaskocząc go włosami po szyi i ramionach. Kiedy zaczęło mi brakować tchu, przerwałam pocałunek i przyłożyłam czoło do jego, oddychając szybko. -Jesteś świadomy na co się piszesz? Jesteś gotowy na to?

-Jestem gotowy-powiedziałem i nabrałem powietrza do płuc.
czułem przyjemne mrowienie, które przeszło wzdłuż kręgosłupa.

-Nie mowie... I nie będę mówiła tego często... -oparłam kolano o krawędź łóżka, między jego nogami.- Ale wiedz ze jest tak cały czas. Kocham Cię. -powiedziałam na jednym wydechu i po prostu przytuliłam się do niego, padając wraz z nim na łóżko i przylegając mocno, do umięśnionego ciała starszego. -I dopóki będziesz mnie chciał to będę cię kochać, a nawet po tym jak juz ci się z nudzę.

Również ją objąłem opierając głowę o czubek jej głowy. Zacząłem się bawić jej włosami.

-I.. Jeszcze jedno. Nie chce żeby kto o tym wiedział. Dla bezpieczeństwa twojego jak i mojego. Dobrze? -zapytałam, odchyliłam lekko i patrząc na niego.

-Okej. Chociaż nie mam pojęcia, co może być tak niebezpiecznego- wzruszyłem ramionami dalej na nią patrząc.

-Nie co ale kto. Nie chce cię stracić. Nie ciebie. -położyłam flower na jego piersi i wsłuchałam się w jego serce. Co prawda chłopak nie powiedział co tak naprawdę czuje, i czy cokolwiek czuje ale bałam się go o to pytać. Strach minął kiedy coś wpadło mi do głowy, -Nath. Czy... czy ty mnie chociaż lubisz? Czy chodzi ci o coś innego?

-A uważasz, że całowałbym się z dziewczyną, której nawet nie lubię?-parsknąłem-Coś, czuję na pewno. Nie chcę cię wykorzystać

-Okej... Bo wiesz.. ja przez chwile myślałam że ty.. no wiesz...-zrobiłam się cała czerwona, dzięki Bogu ze nie widział mojej twarzy.

-No to, źle myślałaś-powiedziałem gładząc ją delikatnie po plecach.

Przeszły mnie przyjemne dreszcze czując jego dłoń gladząca mnie po plecach.-Nath?Mogę. .. Mogę tu dzisiaj zostać?

-Nie mam nic przeciwko- powiedziałem uśmiechając się

-Dziękuję -powiedziałam podnosząc głowę i całując go w usta.

Odwzajemniłem pocałunek przedłużając go. Gdy się odsunęła uśmiechnąłem się.

Odwzajemniłam uśmiech trochę niepewnie po czym skuliłam się kładąc mu głowę na piersi i obejmując w pasie. Miałam nadzieję że tym razem będzie dobrze, i żadne z nas nie będzie więcej cierpiało.

A raptem kilka dni temu powiedziałem, że jej nigdy więcej nie przytulę. Oddychałem spokojnie dalej jeżdżąc po plecach Soo.

Zamknęłam powoli oczy wsłuchując się w spokojne i rytmiczne bicie jego serca.-Nie opowiesz mi bajeczki prawda...?