Dormitorium Chłopców 1

-Więc, tak samo nie powinnaś interesować się mną- odparłem patrząc na dziewczynę-Mnie też nie znasz-wzruszyłem ramionami głaszcząc królika-Mi tam specjalnie nie przeszkadza. Możemy iść- odparłem odkładając River do klatki i zamknąłem ją. Przeczesałem dłonią włosy. Naprawdę nie robiło mi to różnicy, a jeśli Kim chce iść do lasu, to na co czekać? Schowałem do skrzyni rzeczy dla River i ignorowałem obecność psa, który dalej rozszarpywał poduszkę z Nathanem. Aż współczuję psu.

Zimny prysznic sprawił, że wróciłem do normalnego stanu. O ile takowym można ten nazwać. Nie byłem już wkurzony, a to się liczyło. Gdy się umyłem wyszedłem z kabiny prysznicowej i wytarłem się ręcznikiem, patrząc w lustro wiedziałem kto był sprawcą. Westchnąłem zakładając koszulkę. Zauważyłem, że wziąłem koszulę w kratę, tą od Soo. Ubrałem ją i zerknąłem w lustro. Rzeczywiście nie wiem, co w niej widziałem. Potem jak założyłem resztę ubrań, wyszedłem z łazienki ignorując jego i ją-Cong Cong-zagwizdałem a pies podniósł się-Chodź, pora cię wyprowadzić- powiedziałem, a zwierzak ruszył za mną w kierunku drzwi. Po chwili ja i Cong Cong zniknęliśmy z tego dormitorium.
/np idk gdzie/

-Znam cie lepiej niż tego całego Collinsa -Zauważyłam patrząc na pożerającego poduchę małego psiaka. W ogóle czy mu to nie zaszkodzi? Mam nadzieję, że nie jest na tyle głupi, żeby zacząć jeść tą watę ze środka.
-Jeśli ci to obojętne to możemy iść- Wzruszyłam ramionami i zabrałam psiakowi poduszkę, którą wymieniłam na parę psich smakołyków. Myślę, że każdy właściciel psa ma w kieszeni kilka takich przysmaków.
-Ale najpierw schowaj klatkę z puchaczem, jak jakiś nauczyciel go zobaczy to nie będzie zbyt wesoło. Mam nadzieję tylko, że nie dowiedzą się, że ci pomagałam- Zaśmiałam się cicho patrząv jak pies odchodzi ze swoim właścicielem.

-Ale wciąż niewiele-mruknąłem i zacząłem szukać wzrokiem miejsca, gdzie mógłbym schować klatkę-Nie uważasz, że uznają go po prostu za normalnego zwierzaka? Z tego co pamiętam można mieć jednego, a królik wygląda normalnie- powiedziałem wzruszając ramionami. Tak naprawdę nic by nie mogli zrobić, bo co? Niczego na mnie nie mają. To tylko River, nie ma w nim nic nietypowego. Jedynie mógłby zabić słodkością, ale nic poza tym. Westchnąłem próbując zastanowić się gdzie mógłby być. Nie należało to do prostych-Masz może jakiś pomysł?

-Nie wiem, z nauczycielami nigdy nic nie wiadomo, a wolę, żebyś nie ryzykował. Może i nic by mu nie zrobili, ale mogliby odstawić go znowu do lasu.- Powiedziałam to cicho, bo najwyraźniej słowo "las" wywołuje u puchacza strach, a jak tak drży to serce mi się kraje. Rozejrzałam się po dormitorium, gdzie tu można by schować klatkę. Jedyne pomysły jakie przyszły mi do głowy to miejsce pod łóżkiem i szafa.
-Mógłbyś włożyć go do szafy i uchylić jej drzwiczki- Powiedziałam po chwili namysłu i spojrzałam na chłopaka.

-W sumie to dobry pomysł- powiedziałem otwierając swoją szafę. Wróciłem po River i schowałem ją do szafy mając nadzieję, że nic mu się w czasie gdy nas nie będzie, nie stanie. Zostawiłem uchylone drzwiczki i ponownie spojrzałem na królika. Obawiałem się go zostawić tak samego. Ale muszę. Westchnąłem i wyprostowałem się- Więc chodźmy- dodałem kierując się do wyjścia z dormitorium. Wychyliłem głowę aby sprawdzić, czy nie ma żadnego nauczyciela w pobliżu. Nie było. Oparłem się o framugę drzwi czekając aż Kim ruszy.

-Mhmm- Skinęłam głową, widząc, że nie mamy się czego obawiać. Na horyzoncie nie było żywej, nauczycielskiej duszy. Przez szparę jeszcze ostatni raz spojrzałam na królika. Wyglądał na spokojnego, tu mu będzie o wiele lepiej niż tam przy lesie. Ciekawe czego on się tak bał, nie sądzę żeby było tam coś niebezpiecznego pomimo nazwy "Zakazany las". Zawsze twierdziłam, że ta nazwa ma za zadanie nas wystraszyć, żebyśmy nie ważyli się tam wchodzić, a tak na prawdę to nie wygodne dla dyrekcji hogwartu. Po chwili wpatrywania się w puchacza udałam się do wyjścia, nareszcie Zakazany Las...
NP Zakazany Las

Wszedłem, rozglądając się po pomieszczeniu. Tiara jednak się nie pomyliła, przydzielając mnie do Slytherinu - pomyślałem i położyłem swoje bagaże, na podłodze, przy wolnym łóżku. Walnąłem się na nie, będąc zmęczony podróżą. Leżąc na dość wygodnym łożu zamknąłem oczy, jednak gdy usłyszałem warczenie Rhana, od razu przesunąłem się trochę na posłaniu, by zrobić miejsce zwierzakowi,który od razu na nie wskoczył i ułożył na nim wygodnie.

Gdy Rhan zeskoczył z łóżka, wiedziałem, że chce wyjść.Wstałem i otworzyłem mu drzwi, a ten w ekspresowym tempie znalazł się na zewnątrz i pobiegł w nieznanym mi dotąd kierunku. Po chwili zastanowienia stwierdziłem, że ja też powinienem zwiedzić okolice Hogwartu.

Next >>Jezioro Hogwartu

Już po raz drugi wszedłem do pokoju, tego dnia i glebnąłem się na łóżko. Rhana jeszcze nie było, więc mogłem się położyć na całej jego szerokości i długości. Jednak wydarzenia dzisiejszego dnia zmęczyły mnie nie na żarty, dlatego tak szybko jak położyłem się na posłanie, tak też szybko zasnąłem. Po 20 minutach jednak się obudziłem nie mogłem zasnąć dlatego postanowiłem zwiedzić zakątki tej szkoły.

Next> Korytarz dziedzińca Wieży Zegarowej

Otworzyłem drzwi i wpuściłem dziewczynę do środka, puszczając jej rękę
- Czuj się jak u siebie - uśmiechnąłem się - a może nawet lepiej - dodałem

Gdy weszłam do dormitorium rozejrzałam się, tulac do siebie butelke.
— Chce tu...— jeknelam. Ich narzuty z kolorami domu były piękne...
— ... zostac na zawsze...

Zaśmiałem się na jej wypowiedź i położyłem na łóżko, robiąc też miejsce dla Lexy
- Wiesz zawsze możesz spać u nas - powiedziałem - ale, ze wszystkie łóżka są zajęte, spałabys ze mną - stwierdziłem

—A potem miałabym opinie ładnie wyrobiona..— mruknelam stawiając butelke na szafce nocnej i kładąc się obok chłopaka.
— Straszny z ciebie podrywacz... Jaki z ciebie przyjaciel?

Wziąłem z szafki nocnej, ognistą, którą przed chwilą położyła tam dziewczyna i napiłem się z niej łyka
- Oj tam, od razu nie miałabyś złej opinii - uśmiechnąłem się i puściłem oczko
- Zapytaj mojego przyjaciela, czy jestem dla niego dobry - mruknąłem i podałem alkohol dziewczynie - Tak w ogóle ile ty masz lat? - spytałem, ponieważ ten temat nie wyszedł na światło dzienne

— Taaa... to Hogwart..— mruknelam. Wzięłam od niego butelke i upiłam łyka.
— A ktory dzisiaj mamy?— zapytałam rozglądając się. Zmrużyłam oczy widzac mały kalendarz w drugim koncu pomieszczenia. Pięknie.
— Za jakas godzinę... moze nawet nie, 18. Sto lat Lexy. — powiedziałam upijając potężnego łyka.

Zdziwiłem się troszkę, myślałem, że jest dużo ode mnie młodsza
- No w takim razie twoje zdrowie Lex - powiedziałem zabrawszy jej trunek, wypiłem znaczną jego część
- Czyli już jesteś legalna - zaśmiałem się

— Zawsze byłam. Nawet jak nie byłam to byłam. — odpowiedziałam przekręcając się na bok, przodem do niego.
— Badz moim towarzyszem. Gier i zabaw. — dodałam po chwili.

Odwróciłem twarz w jej kierunku
- A jakie zabawy i gry proponujesz, młoda - mówiąc to poruszyłem brwiami
- Rozumiem, że proponujesz sudoku albo scrabble? - zadałem jej pytanie, by trochę ją poddenerwować

— Lubie scrabble...— powiedziałam mimo iż wiedziałam ze robi sobie żarty.
— Nie wiem... takie jak... irytowanie innych... i tak dalej..— mruknelam.
— A Ty ile masz lat?— zapytałam.

Otworzyłem szerzej oczy
- Irytowanie ludzi to moje hobby, wiec z chęcią do ciebie dołączę - stwierdziłem
- No cóż mam 465 lat, nieźle się trzymam jak na swój wiek, co nie? - spytałem dziewczyny ze śmiechem

— Cudownie. — powiedziałam uśmiechając się.
— Ahh... Kurczę.. gdybys tylko był rok młodszy...—syknelam.
— No trudno...— powiedziałam udając zasmucona po czym roześmiałam się.
— Glupiś

- Dla ciebie mogę mieć nawet 464 lata, ale tak naprawdę jestem od ciebie rok starszy - powiedziałem
- Nie pomyślałbym, ze lubisz takich staruchów - stwierdziłem
- Ja wezmę kobietę tak do max 28 lat - puściłem jej oczko

— Rok albo dwa... zalezy czy dzis jest dzis czy dzis jest jutro...— powiedziałam jak zwykle mieszając w wypowiedzi. Przygryzlam zwyczajowo wargę.
— "Wezme". Materialista..— uderzyłam go żartobliwie w ramie.

- Gdybym słuchał cię na co dzień zwariowałbym, kobieto - uśmiechnąłem się do niej
Gdy jednak mnie uderzyła, udawałem, ze mnie to zabolało
- To bolało, moja skóra jest bardzo delikatna i nie potrzeba na niej siniaków, które zrobiła taka bez litosna baba jak ty - powiedziałem i by dodać, chociaż trochę prawdziwości, wypowiedzianym słowom, zacząłem rozmasowywać miejsce, w które Lexy mnie uderzyła

Skrzywiłam się lekko.
— Spokojnie. Nie bedziesz musiał znosic mnie codziennie...— wzruszyłam ramieniem.
Uwierzyłam ze go zabolało.
— Przepraszam... Nie chciałam... Wiem jak to jest. Dam ci maść... Mam zapas bo dosyc często jej używam.. inaczej wyglądam jak dalmatyńczyk... Noe chciałam..

Zaśmiałem się na jej wyjaśnienia
- Żartowałem w obu tych kwestiach - posłałem jej uśmiech
- Ma wielką nadzieję, że będziemy ze sobą spędzać dużo czasu w Hogwarcie i poza nim też - mruknąłem
- Uwierz mi, po to ćwiczę, by takie uderzenie mnie nie zabolało - popatrzyłem jej w oczy - Ale i tak zapłacisz za to - gdy to powiedziałem, przybliżyłem się do niej, a następnie jednym zwinnym ruchem ulokowałem się nad nią. Znajdowała się miedzy moimi nogami i zacząłem ją łaskotać

Zmrużyłam oczy.
— Ty...— syknelam.
— Ćwiczysz? Nie wygladasz...— uśmiechnelam się złośliwie. —Co? Mówiłeś ze nie bolało...— powiedziałam szybko.
— Przestan!— krzyknęłam. — Noah!— zaczelam chichotać i wiercić się jak oszalała.
Zaczynało brakować mi tchu.
— Noah!

- Powiadasz, ze nie widać iż ćwiczę - mówiąc to zacząłem ją mocniej gilgotać
- Powiedz, ze to co mówiłaś nie jest prawdą... - syknąłem - i jakie to moje ciało jest boskie, a przestanę cie gilgotać - zaszantażowałem ją

— Nigdy w zyciu!— krzyknęłam probujac się jakos skulic.
— Chucherko!— zapiszczałam. — Wole zginać ma polu bitwy!

Gdy tak mówiła, nie przestałem jej gilgotać i stwierdziłem, że skończę dopiero wtedy, kiedy to przyzna
- Skoro tak to umrzesz dość młodo - zaśmiałem się
- Do tego dziwną przyczyna - uniosłem brew- Na nagrobku będziesz miała napisane, zmarła przez śmiech - puściłem jej oczko, cały czas ją gilgocząc

Dam radę... dam.. radę..
No dobra. Myślałam ze odpuści... ale nic z tego... Kiedy zaczynało na poważnie brakować mi tchu wydusiłam z siebie.
— Dobra! Cofam! Cofaaam!

Wiedziałem, że wkońcu się podda. Dlatego przestałem ją na chwilę gilgotać, by mogła zaczerpnąć tchu i powiedzieć "to" pełnym zdaniem
- Wiesz, jakoś nie dosłyszałem tego co mówiłaś, powtórz - powiedziałem i uśmiechnąłem się do niej

Polozylam dłonie na jego klatce piersiowej zeby juz nic nie robił.
— Boś głuchy jak pień!— zasmialam się. — Nie powtórzę a ty mnie nie laskocz bo zobaczysz...

Gdy oparła dłonie na mojej klacie, ja ułożyłem swoje przy jej głowie
- To co powiesz to?- spytałem, tak jakbym nie usłyszał drugiej połowy zadania
- Czy znowu mam zacząć się gilgotać - uniosłem brew

— Powiedziałam juz... spadaj...— zabrałam dłonie gdy tak się nade mna nachylił.
— I Zlaź. Zagrażasz mojej przestrzeni osobistej — pokazałam mu jezyk.

- Jakże mi przykro - zaśmiałem się jak psychopata
- Nie zejde dopóki tego nie powiesz - uśmiechnąłem się

— Nie Smiej się tak..— powiedziałam szybko.
— To wcale nie jest zabawne droga panienko... Zlaź. — dodałam nadal mrużąc oczy.

- Tobie się chyba płci pomyliły, kochanie - zaśmiałem się gardłowo
- Skoro nie chcesz powiedzieć po dobroci to inaczej to zrobimy - uśmiechnąłem się perfidnie i ponownie zacząłem ją gilgotać

– Nie jestem twoim kochaniem, kochanie. — pokazałam mu jezyk.
I znowu się zaczęło. Moj pisk wypełnił cały pokoj. Zaczelam sie rzucać po lozku ciagle piszcząc.
— Dobra! Dobra! Przeciez juz powiedziałam! Bo sobie pojde No!

- Będę cię nazywał jak chcę - puściłem jej oczko i przestałem ją gilgotać.
Popatrzyłam na nią i uniosłem brew
- Nie powiedziałaś tego pełnym zdaniem - dodałem - A tylko taka odpowiedź się u mnie zalicza - mruknąłem
- Poza tym nie możesz wyjść dopóki z ciebie nie zejde - zaśmiałem się

Uniosłam się na łokciach gdy przestał, przez co znalazłam się blizej niego.
— Juz nawet nie pamietam co miałam powiedziec..— mruknelam.
— Zlaź grubasie...

Nachylilem się nad nią i złapałem za podbródek
- Oj chyba już sobie przypomniałaś - uniosłem brew
- Lepiej dla ciebie jeśli odwolasz swoje wypowiedzi - mowiac to uniosłem jej podbródek, tak by nasze oczy spotkały się w jednej lini

— No właśnie nie. — powiedziałam zupełnie poważnie.
— Mmm... Nie. — uśmiechnelam się. — Tez cie lubie

- W takim razie będę wiedział na Tobie aż sobie nie przypomnisz, słonko - stwierdziłem
- Czyli pewnie posiedzenie na Tobie z jakieś ... - w tym momencie spojrzałem na zegarek, który miałem na nadgarstku- 2 do 3 godzin