Dormitorium Chłopców 1

Położyłem dłoń na jej policzku i pocałowałem w usta.

Uśmiechnęłam się w jego usta i oddałam pocałunek. A nie mówiłam?

Przytrzymałem ją w pasie i przymknąłem oczy pogłębiając pocałunek.

Obrócilam się w jego ramionach i podniosłam się na kolana, żeby być wyżej od niego. Chwyciłam jego twarz w dłonie i kciukami pogłaskałam po policzkach, nie przerywając pocałunku.

Uśmiechnąłem się przygryzając dolną wargę Soo.

Wydałam z siebie bliżej nieznany odgłos, tym samym wypuszczając powietrze z płuc. Założyłam włosy z jednej strony, za ucho żeby mi nie przeszkadzały, i oparłam się o chłopaka, popychajac go na poduszki. Dłonie położyłam na jego torsie i kontynuowałam pocałunek

Opadłem na poduszki i odsunąłem się na chwilę aby złapać powietrze.

Usiadłam na jego biodrach okrakiem, ciesząc się ze mam w zwyczaju zakładać bieliznę nawet pod szlafrok. Popatrzyłam na chlopaka po czym pocałowałam go krótko w usta, zaczynając iść w stronę szyi, gdzie zostawiłam kilka krwawych śladów.

-A ty to możesz mi malinki zostawiać?-parsknąłem patrząc na to co wyprawia dziewczyna.

-Mogę. I będę to robić. -powiedziałam przenosząc się na drugą stronę e szyi i ja też gęsto ozdabiając. -Jakby ktoś pytał. . To możesz powiedzieć ze masz dziewczynę. . Nie musisz mówić kto to jest.

-Mhhm-odparłem niezbyt inteligentnie. Wypuściłem powietrze i objąłem dziewczynę.

-Kocham Cię -powiedziałam całując go krótko w usta. -Bardzo. .. mocno.. -po każdym słowie następował kolejny całus.

W odpowiedzi również ją pocałowałem.

Po raz kolejny tego dnia oddałam pocałunek. Z każdym pocałunkiem chciałam więcej i więcej. Przygryzłam i zassałam lekko jego dolną, warge, uważając na kolczyk.

Uśmiechnąłem się podczas pocałunku. Szybko się uczy.

Odsunęłam się na moment. -I z czego się cieszysz? Hm? -uniosłam brew.-Tak w ogóle to miałeś sie ubrać. ..

-Miałem?-uniosłem brew śmiejąc się-Ja nic sobie nie przypominam.

-Miałeś. Rozpraszasz. -powiedziałam krzyżując ręce na piersi.-Lubisz się ze mną drażnić co?

-Oczywiście-powiedziałem uśmiechając się.

-Jesteś okropny, -wstałam z niego i zeszłam z łóżka. -Idę sobie. -powiedziałam zakładając królikowe kapcie i poprawiając ciągle rozsuwajacy się szlafrok.

-A czy ty przypadkiem nie powiedziałaś, że chcesz zostać?

-Chce ale już nie mogę. Jak jutro mnie ktoś tu zobaczy to będziemy oboje mieli problemy. Poza tym. Ty się nie chcesz ubrać i mnie rozpraszasz. Następnym razem będę latać w samej bieliźnie.

-Nie będę mieć nic przeciwko-powiedziałem wstając i pocałowałem ją w usta-No to skoro musisz-westchnąłem poprawiając wilgotne włosy.

-No musze... Jestem głodna, jak zwykle zresztą, wiec idę do Wielkiej. Idziesz ? To znaczy najpierw się ubiore może. .

-No to do potem-powiedziałem całując ją w policzek.

-Ehh.. Wstrętny. . Brzydki. . Wkurzający. . Tyczkowaty. . -mruczalam pod nosem, wychodząc z dormitorium
Next: WS

Uśmiechnąłem się i zamknąłem za nią drzwi. Ubrałem koszulkę i położyłem się na łóżku, po czym zasnąłem.

Wróciłem do dormitorium. Wypad do Londynu? W sumie był okropnie nudny. Zwiedziłem jakieś miejsca, dość inaczej niż zwykle. Poszedłem pod prysznic. Zastanawiało mnie, gdzie jest Soo. Popełniłem głupotę, zostawiając ją samą...Była, z Azazelem, ale nie wiem czy się nie rozdzielili...Mogło jej się coś stać. Zacisnąłem palce na umywalce. Szybko się ubrałem i wyszedłem z dormitorium,

Wszedłem do pokoju. Jak zwykle nikogo nie ma, ale to w sumie nawet dobrze. Wziąłem ubrania i poszedłem do lazienki, starając się aby niczego nie ubrudzić. Po pozbyciu się błota z moich włosów i ciała wyszedłem spod prysznica, wytarłem się, a potem ubrałem się. Dosyć oczywiste rzeczy. Wyszedłem z łazienki przy okazji łapiąc za książkę. Ciężko uwierzyć! NATHAN COLLINS CZYTA!

-Jasne- mruknąłem. Każdy by chciał, w końcu na co komu ktoś taki? Chodzący egoista z "fochem" na świat. Czy to jest materiał nawet na przyjaciela? O czym ja właściwie... Nieważne-Masz rację, nie zainteresują mnie twoje ubrania- powiedziałem i wziąłem od niej klatkę. Przeszliśmy do dormitorium chłopaków i położyłem River na łóżku. Królik siedział wpatrując się w co zrobimy. Położyłem klatkę na podłogę, sam zasiadając obok puszystego zwierzaka. Dziewczyna wiedziała, że nie powinna już tu być, w końcu od czegoś regulamin jest, chociaż kto by go tam przestrzegał, ale nic na ten temat nie powiedziałem, bo co miałbym. Z złamaniem tego punktu, nie bardzo się od niej różnię. Po co właściwie to jest? Oczywiste jest to, że uczniowie i tak to robią, a nauczyciele są jak duchy...Zazwyczaj ich nigdzie nie ma. Przyuważyłem, że jeden z kufrów był zamknięty w przeciwieństwie do reszty. Cieszę się, że jednak jest jakiś ślizgon. Chociaż czy ja wiem. Kurwa, zacząłem myśleć jak ci wariaci. To miejsce robi wiele złego. Jest jak wilk w skórze owcy. Ostatnie czego bym chciał to dać się tej szkole. Być jak oni. Nie taki widok chciałaby zobaczyć moja rodzina. O ile ogółem pragnęła mnie ponownie ujrzeć.

Wszedłem do dormitorium wraz z psem, nie bardzo spodziewając się tutaj kogokolwiek. Spojrzałem na chłopaka...Czy ja go znam? Zmarszczyłem brwi, a potem przeniosłem wzrok na stojącą tam dziewczynę, a gdy Cong Cong ją zobaczył od razu do niej podbiegł. Na łóżku czarnowłosego z czapką siedział czarny królik.-Cong Cong- powiedziałem, a z mojego gardła wydarła się chrypka. Pies wydał się nad wyraz zainteresowany dziewczyną aby zwrócić na mnie uwagę. Cudownie.

-Na prawdę nie chce się ciebie pozbyć, musiałabym znowu gdzieś wcisnąć tą klatkę co nie? I chronić River przed Killerem ,a to by było trochę trudne, wilki lubią małe gryzonie. Killer nie jest groźny ale chciałby się bawić, za to ten puchacz mógłby paść na zawał- Zaśmiałam się cicho, gdy nagle ktoś wszedł do dormitorium chłopców. Westchnęłam z ulga, gdy okazało się, że to jeden ze ślizgonów, a nie nauczyciel. Lekko, prawie niewidocznie uniosłam oba kąciki ust, a po chwili u mych stóp ukazał się kolejny zwierzak. Mały piesek chyba chciał, żebym go pogłaskała, więc kucnęłam przy nim i dałam mu trochę swojej miłości do zwierzaków.
-Wiesz jak przygotować dla niego klatkę, czy mam ci pomóc?- Zapytałam nie podnosząc wzroku z tego uroczego psiaka. Cong Cong? Zabawne imię.

Zanim zdążyłem cokolwiek odpowiedzieć do pokoju wparował chłopak z psem. Wysoki, blondyn...Kojarzę go. Gdy odezwał się pomimo chrypki rozpoznałem go- Co tam Collins? Nie spodziewałbym się bogatego dzieciaczka w tej okolicy. Przykro się robi. Co, tatuś nie wyciągnie cię akurat z tej dziury, lalusiu?- zapytałem patrząc na niego-Ta, dam radę. To nie należy do trudnych. Chociaż, może niektórym sprawiłoby to problem- mruknąłem otwierając klatkę i wsypując tam trociny.

Była to chwila, a gdy chłopak się odezwał, poznałem go- Oh Graham. Kto by się spodziewał biednego dzieciaczka w takim miejscu? Co mamusia aż tak bardzo Cię nie kocha, że Cię wywaliła na zbity pysk? Przykro. Ale wiesz jak się używa prysznica? Bo jeśli będziemy musieli tutaj mieszkać wspólnie, to powinieneś wiedzieć jak się z niego korzysta- odparłem ze wzruszeniem ramion. Chłopak był osobą, która grała mi na nerwach zawsze, a ja nie miałem dzisiaj dnia na bycia miłym. Taryfa ulgowa się skończyła, na właściwe tory wraca stary Nathan Collins. Jeśli straciłem moje światło, to pogrążę się w mroku całkowicie. Spojrzałem na psa, który bardzo polubił dziewczynę. Okej? Zaś gdy dostrzegłem jak Kai przygotowuje klatkę zaśmiałem się- Miałeś ty kiedykolwiek zwierzaka? Nie licząc tamtej...Jak ona ma? West? Ona uganiała się za Tobą jak pies. Bardziej za twoim bratem, właśnie...Co u niego?

-Możecie przestać? okej rozumiem, że coś jest między wami nie tak, ale nie musicie okazywać tego na każdym kroku. - Mruknęłam widocznie nie zadowolona patrząc na nieznajomego mi ślizgona. Co jak co, ale takie sprzeczki mnie irytowały chyba bardziej niż jakakolwiek osoba na tym zepsutym świecie. Jak do chłopców odezwałam się dosyć zimnie, tak do Cong Conga byłam milusia w stu, a nawet może stu pięćdziesięciu procentach. Ja na prawdę uwielbiam psy.
Po usłyszeniu dalszej wypowiedzi Collinsa, bo chyba tak się nazywał, zdziwiłam się słysząc o jakiejś West, wow Kai miał kiedykolwiek jakąś przyjaciółkę, zadziwiające. Jednak umiał się przed kimś otworzyć na tyle, żeby stworzyć z nim jakąś relację.

Jego głupie odzwyki płynęły po mnie jak po kaczce, dlaczego miałbym dać się sprowokować z powodu pytań o to czy używam prysznica. Gdy skończyłem przygotowywać klatkę, włożyłem tam River, a gdy miałem ją zamknąć on ponownie się odezwał. Sam jego głos doprowadzał do szewskiej pasji. Jednak te słowa które wypowiedział, sprawiły, że po całym ciele rozniósł mnie palący gniew. Zamknąłem klatkę i z wściekłością wymalowaną na twarzy zacząłem podchodzić do chłopaka, aby zaraz potem zaserwować mu pięść w brzuch. Gdy zgiął się w pół szepnąłem mu do ucha- Uważaj, bo jeszcze do niego dołączysz-chwilę potem utrzymałem na nim wzrok- Nie udawaj, że nie pamiętasz jej Collins. Może potrafisz kłamać, jednak mnie nie uda się oszukać. W końcu wiesz..-wskazałem palcem na plecy- Ty wiesz i ja wiem, kto to zrobił, a oczywiste jest to, że patrząc w lustro będziesz wiedział kto- Mój głos był chłodny i całkowicie ignorowałem Kim jak i to, że tamten pies cały czas na mnie warczał. Przetarłem nos- Wiesz co? Jesteś naprawdę żałosny. Może i masz pieniądze, ale co ona tak właściwie ci daje? Współczuję twojej dziewczynie. O ile znalazłaby się taka, która po kilku minutach z tobą na osobności nie strzeliła sobie w łeb.

Nie spodziewałem się tego, że Kai mnie zaatakuje-Oh, widzę, że Harrison cię czegoś nauczył- mruknąłem prostując się. Po chwili ból rozniósł się, nie żeby mnie to aż tak obchodziło. Zastygłem w miejscu gdy wskazywał palcem na plecy. Jak on zachowywał aż taki spokój? Był cholernym dziwakiem. Zawsze był sam, albo z tamtą, a gdy ona wyparowała szlajał się z tym swoim bratem. Gdy usłyszałem kwestię "O ile znalazłaby się taka, która po kilku minutach z tobą na osobności nie strzeliła sobie w łeb" nie czułem takiego gniewu za czasu Prestona. Złapałem go za kołnierz i podniosłem do góry- A ty co, nie chcesz do niego dołączyć?- zapytałem po czym na widok jak nieporadnie wierzga nogami jedynie się zaśmiałem. Po chwili opuściłem go na ziemię, aby zaraz potem przywalić mu prosto w twarz-Myślę, że już za długo czasu, pozostał w spokoju- dodałem po czym obroniłem się przed jego atakiem. Poczułem jak również dostaję w twarz.

Cyba powinnam pomóc, kolejny raz ktoś potrzebuje mojej pomocy. Może i jej nie chcą, ale tego potrzebują, by nie leżeć kilku dni w skrzydle szpitalnym. Odsunęłam ich od siebie i stanęłam po środku nie będąc zwróconą do żadnego z nich.
-Możecie przestać? Rozumiem, że macie jakieś tam dawne spory, ale ja nie mam zamiaru potem któregoś z was nieść do skrzydła szpitalnego.- Mówiłam coraz bardziej podirytowana. Jednym ruchem różdżki wyczarowałam dwie poduszki. Jedną z twarzą Kaia, drugą z obliczem blondyna. Zaśmiałam się cicho patrząc na nie. Po chwili wręczyłam każdemu po jednej poduszce z wizerunkiem drugiego.
-To powinno załatwić wszystko. Kiedy chcecie możecie się wyżyć na tej poduszce czy coś i przy okazji nikomu nic się nie stanie.- Miałam nadzieję, że chociaż sobie odpuszczą.

-Jak już, to musiałabyś zanieść jednego z nas do kostnicy- wycedziłem przez zęby. Dostając poduszkę z jego podobizną spojrzałem na dziewczynę zdziwiony. Serio uważa, że to by zadziałało? Wymieniłem zdezorientowane spojrzenia z Collinsem. To był dopiero idiotyczny pomysł. W kieszeni miałem scyzoryk, wyjąłem go a potem wbiłem w poduszkę, aby zaraz potem rozwalić ją-Nie przydałaby się nawet bezdomnemu- wzruszyłem ramionami odrzucając ją na bok. Gdyby nie fakt, że dziewczyna stoi dalej bym uderzał Collinsa, mając kompletnie gdzieś konsekwencje. Pies jednak uznał poduszkę za idealną zabawkę i zaczął ją gryźć idąc z nią w kąt pokoju. Od razu lepiej się oddycha- Ups, chyba twój pies też ma ciebie dosyć- powiedziałem uśmiechając się.

-Chociaż raz mogę się z nim zgodzić- mruknąłem po czym spojrzałem na poduszkę. Nie wiem czy zemdliło mnie z powodu, że on tu jest, czy może, że trzymam jego podobiznę na rękach. Od razu upuściłem poduszkę przy okazji kopiąc ją i spojrzałem na chłopaka- Ty to wiesz najlepiej, co przyda się bezdomnemu nie?- parsknąłem patrząc jak ścieram ten głupi uśmieszek z jego twarzy-Najwidoczniej wie, co jest lepsze. Sam bym nie chciał gryźć poduszki, z twoją twarzą. Chyba nikt nie chciał by mieć jej nawet w pokoju- odparłem wymijając dziewczynę i chłopaka-Jak już zamierzacie się pieprzyć to nie tutaj, chociaż, nie jestem pewien, czy ty Graham masz czym- mruknąłem wzruszając ramionami. Wziąłem swoje rzeczy i udałem się do łazienki.

-Brawo dla mnie, właśnie przerwałam bijatykę dwóch żądnych krwi idiotów...-Mruknęłam wzdychając ciężko, oczywiście wszystko powiedziałam cicho i do siebie, kto wie może Collins wróci i się na mnie rzuci, albo Kai rzuci we mnie Cong Congiem, który nadal gryzł podobiznę tego pierwszego. Cała sytuacja zdawała się teraz ciut zabawna, ale pewnie tylko z mojej perspektywy.
-O co tu chodziło, ja rozumiem, że można się niezbyt lubić, ale żeby odstawiać takie akcje?- Podeszłam do ciemnowłosego z miną " o co tu chodzi" i spojrzałam prosto na jego twarz.

-Jedyne, co musisz wiedzieć to, że Nathan Collins jest bogatym dzieciakiem, który uważa, bo na pewno nie myśli, że skoro ma pieniądze może wszystko. A w skrócie, czyli tyle aby zapełnić twoją ciekawość, to, że z nim łączy mnie urocza przeszłość- odparłem patrząc na dziewczynę. Nie musi znać szczegółów. Głównie tego, że Nathan był największym dręczycielem Aiden. Szwendający się zawsze z grupą swoich "kolegów", czyli półgłówków, na każde skinięcie księcia, no i otoczony wianuszkiem dziewcząt. Gardziłem nim, a lepiej było gdy się nie widzieliśmy, bo zawsze kończyło się to tym samym. Poszedłem w stronę własnego łóżka i usiadłem na nim. Dopiero teraz odczuwałem ból w okolicy oka. Ale przeżyję. W końcu zawsze sobie radzę- Mam nadzieję, że podobał ci się teatrzyk.

-Ugh....- Mruknęłam właśnie to, gdy dowiedziałam się o dzieciaku z bogatej rodziny. Wiem dobrze jak tacy ludzie się zachowują. W końcu otoczona byłam tylko takimi osobami. Może i moi rodzice są bogatymi ludźmi, ale nigdy tego nie wykorzystywałam. Na swoje wydatki pracowałam sama, co oni uważali za hańbę, no bo jak to Kim Elizabeth Rose może pracować jako ekspedientka z mugolskim sklepie? No jak widać jednak może. Na kolejne słowa chłopaka aż zadrżałam.
-Nie, nie podobał mi się.... a ty powinieneś się przejść do skrzydła. Widziałam, że dość mocno dostała twoja twarz.

-Dam sobie przecież radę. Po co mam iść do skrzydła, gdzie nie dowiem się tego czego bym nie wiedział. To w końcu ustąpi- powiedziałem i spojrzałem na królika w klatce, wyglądał na przygnębionego. Wyjąłem go stamtąd i położyłem go na brzuchu. Co jej tak zależy. Od Collinsa niewiele się różnię. Głównie pojemnością portfela, ale to szczegół. Bywałem w gorszym stanie, więc nie ma co tam iść. Z resztą co mógłbym powiedzieć. Mój znienawidzony współlokator przywalił mi w twarz. Nie mam sześciu lat, aby chodzić na skargi-Jego nie jest w lepszym stanie- parsknąłem.

-Ale on mnie nie obchodzi, nawet go nie znam.- Wzruszyłam ramionami i dopiero po chwili zorientowałam się, że to co powiedziałam mogło zabrzmieć nieco dziwnie. Przecież nie chodziło o to, że mi na nim zależy czy coś, ale o to, że jak najszybciej chcę odwiedzić ten zakazany las.
-No nie w tym sensie, po prostu nie zapominaj, ze jesteś mi potrzebny w wycieczce do lasu. A nie sądzę, że chciałbyś wychodzić gdziekolwiek z limem pod okiem, hę?- Chyba jakoś wybrnęłam z tej dziwnej sytuacji. Spojrzałam na psa, którego blondyn nadal nie zabrał. Nie można go tu tak zostawić, prawda?