Dormitorium Chłopców 1

- Nie ma za co - odparłem
- Chciałaś popadać - stwierdziłem i lekko się spiąłem, więc od razu podrapałem się po karku

— Taak ale... Wroce do siebie. Odpocznij ode mnie. Zobaczymy się za jakis czas. — powiedziałam podnoszac się ma drżących nogach.
— Moze dobrze ci to zrobi

- Jeżeli ty chcesz odpocząć to powiedz, ale i tak cię nie wypuszczę - odparłem, łapiąc ją w talii. Wstałem by być wyższy od niej i położyłem dłonie pod jej kolanami oraz na plecach.
- Prędzej się przewrócisz niż dotrzesz chociaż do drzwi - stwierdziłem i położyłem ją na środku łóżka. Zdjąłem swoje buty i usiadłem przed nią, chwytając za jej kostki.
- Ciekawe kiedy przestaną cię boleć - mruknąłem i pocałowałem jedną z wielu ranek na jej nogach. Następnie powoli zdjąłem jej szpilki i położyłem przy moich butach. Gdy już oboje nie mieliśmy butów, usiadłem obok niej, tak że stykaliśmy się ramionami.
- Zrobisz teraz co będziesz chciała - powiedziałem i chwyciłem za różdżkę, odwołując czar na drzwi.

Podniosłam głowę, niezamierzenie patrzac na niego jak zbity szczeniak.
Usiadłam na lozku gdy mnie na nim posadził, patrzac jak całuje ranke na nodze. Zapieklo troche. Gdy pozbył się moich szpilek i usiadł obok westchnęłam cicho, patrzac na swoje pokaleczone nogi.
Przechyliłam glowe na bok i oparłam jà o jego ramie, zaciskajac dłonie na krawędzi sukienki.

- Tak myślałem - odparłem i zacząłem gładzić jej włosy
- Śpij już, maluszku - westchnąłem, przekładając rękę przez jej szyje

— Myślisz ze zasnę po takiej przyjemniej dawcę szoku, strachu i paniki?— prychnelam.
— Ty naprawde nic o mnie nie wiesz...Moze to i lepiej..

- Tak, właśnie myślę, bo szok, strach i panika, zabrały ci energię, a teraz położysz się spać - odparłem

Objęłam go lekko w pasie, jednak po chwili zabrałam rece i skrzyzowalam je na brzuchu.
— Dlaczego mi to robisz?— zapytałam.
— Dlaczego raz mówisz mi jedno a raz drugie... Raz czuje się stara zabawka a potem jak księżniczka... Raz dajesz mi odczuć ze jestem tylko obiektem twoich seksualnych... Fantazji a innym... A potem zachowujesz się tak, jakbym była całym twoim światem...

Westchnąłem i zabrałem rękę z jej ramion.
- Myślałem, że w końcu mnie znienawidzisz i znajdziesz chłopaka przy którym zawsze będziesz się czuła jak księżniczka - stwierdziłem
- A mówię ci tak, bo jestem niezdecydowany

— Nie rozumiesz ze nie potrafie cie znienawidzić?— zapytałam.
— NIE POTRAFIE. ZROZUM. — powiedziałam dobitnie.
— Niezdecydowany? Miedzy czym a czym?

- Miedzy swoimi egoistycznymi pobudkami, a tym byś była z kimś szczęśliwa - odparłem
- Skoro nie chcesz spać - zmieniłem swoje położenie tak, że leżałem głową na jej udach - to poróbmy coś, nie ruszając się z łóżka - zaznaczyłem

— Wolałabym żebyś skupił się na swoich egoistycznych pobudkach. Jesli nie bede przy Tobie szczęśliwa to uwierz mi, odejdę natychmiast. — skłamałam i pogłaskałam go po głowie.
— A co chcesz robic?— zapytałam wzdychając.

- Skoro tak mówisz, to właśnie na nich się skupie - odparłem
- Myślałem, że ty coś wymyślisz - jęknąłem

— Nie. Wybacz. W głowie nadal mam cos innego i ciezko mi się skupić. – powiedziałam.
— Miałeś isc poćwiczyć

- Nie chce mi się - odparłem - najwyżej będę gruby - zaśmiałem się
- Nie no pewnie jutro 4 godziny poświęcę treningowi - westchnąłem
- Idź spać - powiedziałem

— Nie chce spac...— mruknelam.
— Nie wiem co możemy robic... Mozesz mi opowiedzieć o sobie. Jak wyglądało Twoje dzieciństwo? Dlaczego nigdy się nie zakochałeś?

- W sumie to żadna tajemnica - odparłem - Moi rodzice od zawsze podziwiali mojego kuzyna, który jest starszy ode mnie o 5 lat, dlatego jako mały brzdąc starałem się być jak on. W sumie teraz dopiero jestem w stanie stwierdzić, że byłem lepszy od niego, ale moi rodzice nadal byli nim wniebowzięci - stwierdziłem - dlatego gdy on w wieku 7 lat wsiadł na miotłę, wszyscy byli bardzo zadowoleni, gdy ja w wieku 5 lat pomykałem na miotle wszyscy mówili, że jestem gorszy od kuzyna - westchnąłem

— Rodzice nie powinni tak robic... Ucinają dziecku skrzydła. – powiedziałam kręcąc głowa.
— Dobrze ze zdałes sobie sprawe z tego ze jestes lepszy. — odparlam.
— To był tez powód tego ze nigdy się nie zakochałeś?

- W sumie też przez to. Mój kuzyn też jest chujem, większym ode mnie - zaśmiałem się - wiem to aż niemożliwe, a jednak - odparłem.
- A co do zakochana się to w wieku 15 lat miałem dziewczynę, która zdradziła mnie właśnie z nim. To było tak zabawne, że nawet wtedy ryłem się z tego - zaśmiałem się na tą sytuację

Strzeliłam mu palcami w czoło.
— Co w tym zabawnego?— warknelam.
— Bolało cie to... I wszystko Wolales obrócić w zart..

- Ej to boli - odparłem - dziś będziesz się nade mną znecała? - zapytałem
- Nie, nie bolało mnie - westchnąłem - W sumie najlepszą zabawę miałem wtedy, gdy zaczęła mnie błagać o powrót

— Tak bo jestem straszna suka. – odparlam.
— Błagała? Nie dziwie się... I co? Dostała kwitek czy kopa?

- Nie jesteś - odparłem - nie porównuj się do nich, nigdy więcej
- Bardziej kopa - zaśmiałem się - po 2 tygodniach przeprowadziła się do innej szkoły - westchnąłem - szkoda że wtedy ty nie byłaś moją dziewczyną, pewnie wszystko inaczej by się potoczyło

— Myślisz?— zapytałam nadal głaszcząc go po włosach.
— Na pewno bym cie nie zdradziła... I przy okazji sama nie zostałabym zdradzona... Gdybym wtedy była twoja dziewczyna to miałabym okazje... Okazje... do zrobienia ci zupy z wodorostów...— powiedziałam zmyślając pierwsze lepsze co mi wpadło do głowy.

- Zupy z wodorostów? - zaśmiałem się
- A no właśnie, zapomniałam dodać... W wieku 17 lat zamieszkałem sam w Brazylii, zostawiając daleko za sobą rodzinę, a szkołę też zmieniłem, by nie widzieć parszywej gęby i jego kuzyna.

— W Korei, kazdy kto ma urodziny powinien w tym dniu zjeść zupę z wodorostów... Po prostu pomyslałam ze chciałabym ją dla ciebie zrobic. — odparlam.
— Dlaczego wyjechałeś do Brazylii? Pozwolili ci na to?

- Fajne zwyczaje macie - odparłem - ale nie wiem czy bym zjadł - usmiechnąłem się
- Jakoś jak podróżowałem z rodzicami po świecie, bardzo mi się spodobało w Rio i postanowiłem, że tam kiedyś zamieszkami. No a co do rodziców...Chyba nadal nie wiedzą gdzie mieszkam - zaśmiałem się

— Nie jest zbyt dobra ale... Ale... No to byś nie zjadł. — powiedziałam skupiając się na jego włosach.
— Jak to nie wiedza? Nie powiedziałeś im ze jestes w Hogwarcie?

- Wiedzą, że się uczę w Hogwarcie i wiedzą iż mieszkam w Brazylii, ale nie wiedzą gdzie - zaśmiałem się - Ułożyłem im i sobie, więc tylko od nich pieniądze dostaje i od czasu do czasu piszę, że żyję

— Aaa... Rozumiem. — powiedziałam.
— Moi rodzice przeprowadzili się do Włoch z rodzeństwem i cała służba. — odparlam. — Ja się póki co nie wyprowadziłam...

- Czyli oboje mamy wolną chatę - zaśmiałem się - A ty? Jak wyglądało twoje dzieciństwo? I dlaczego miałaś tylko jednego chłopaka.

— Nie mam wolnej chaty. — zasmialam się. — Nadal mieszkam z rodzicami..— odparlam.
— Moje dzieciństwo... No cóż. Jako najmłodsza zawsze miałam przejebane. Kazdy najmłodszy dzieciak ma przejebane ale w Korei jest gorzej... Musisz byc na zawołanie i w ogole... Byłam wypadkiem przy pracy. Wiecej czasu spędzałam z kucharka albo niańka niz z rodzicami...— powiedziałam.
— A dlaczego nie? Mowilam ci juz o tym dwa razy... Nie wiem czemu mnie ciagle męczysz o to... zdradzil mnie z przyjaciółka. Byłam z nim jeszcze pół roku po tym jak się dowiedziałam... a potem sam mnie rzucił.

- Mówiłaś że twoi się przeprowadzili - westchnąłem
- I potem nie chciałaś mieć chłopaka? - spytałem - wiesz żeby pokazać mu że jest gorszy

— Przeprowadzili. Z moim rodzeństwem i cała służba. Zmieniliśmy miejsce zamieszkania. W naszym starym domu powstanie cos innego. — wyjaśniłam.
— Szczerze? Nie. Jechałam na silnych prochach wiec w większości nie byłam zbyt świadoma co się dzieje. Dzięki temu ze łazienkę miałam w sypialni, nie wychodziłam z niej przez rok w ogole. Kompletnie

- Aż tak źle było? - spytałem, głaszcząc ją po policzku - Na miejscu twojego ojca, zajebałbym drania

— Było gorzej...— odparlam. — Ale... Nieważne..— powiedziałam zakładając kosmyk włosów za ucho.
— To znaczy... Bo to było tak... Moi rodzice nie wiedzieli...

- Myślałem, że skoro zamykasz się w łazience, to jest to oczywiste - odparłem
- Moi wiedzieli wszystko - zaśmiałem się
- A najlepsze jest to że nawet Riley mnie za to przeprosił tzn. mój kuzyn

— Nie zamykałam się w łazience... Tylko w sypialni. Chodziło o to ze dzięki temu ze miałam łazienkę, nie musiałam wychodzić z sypialni..— zasmialam się.
— I nie chodzi o to ze nie wiedzieli ze zerwal ze mna i mnie zdradził... Oni nie wiedzieli ze mam chłopaka..— powiedziałam chrzakajac.
— I jak zareagowałeś?

- Nie zauważyli że się izolujesz? - spytałem - Tak myślałem że nie powiedziałaś im o tym że go masz
- Dodałem mu rękę i jakoś tak lepiej się miedzy nami układa, jest debilem, ale jak to mówią swój do swego ciągnie - zaśmiałem się

— Mowilam ci ze wiecej czasu spędzałam ze służba domowa niz z rodzicami... Tak czy siak i oni i rodzeństwo twierdzili ze "to taki wiek",bunt czy cos. O tyle. — wzruszyłam ramieniem.
— Nie jestes debilem..

- No tak racja - odparłem
Popatrzyłem na nią pełnym powątpiewania wzrokiem
- Nie jestem? Taaa, a ty mnie nie pociagasz

— Nie jestes. — odparlam.
— Tak.. wiem. Juz to mówiłeś. — powiedziałam na moment przestajac go głaskać.
— Nie musisz tego powstać bo to niezbyt przyjemne..

Chwyciłem za jej rękę, kładąc na swoich włosach
- Dobra skoro nim nie jestem, to niech tak będzie, ale ty mnie cholernie pociągasz - stwierdziłem i dłonią zacząłem sunąć po jej udzie - A to co mówiłem było karmą - usmiechnąłem się złowieszczo

— Bardzo miła ta karma szczególnie po tym jak omal nie zemdlałam z "radości" w pokoju spotkań. Za taka karmę to ja Dziekuje. — mruknelam.

- I tak wiem że mnie kochasz - zaśmiałem się, głaszcząc ją po udzie