Dormitorium Chłopców 1

-Okeeej-powiedziałem i przymknąłem oczy, po czym zacząłem śpiewać, lekko kołysząc się na boki. Śpiewałem piosenkę, którą uczyła mnie moja mama. Z uśmiechem śpiewałem refren.

Zaśpiewał moją ulubioną piosenkę ... Do tego jeszcze tak pięknie. Czułam jak do moich oczu napływają łzy. 
- Uwielbiam cię - mruknęłam, gdy skończył i go przytuliłam.

-Ja ciebie też-zaśmiałem się obejmując dziewczynę.

W tym momencie miałam ochotę mu zaśpiewać piosenkę Robbiego Colesa "I really fucking like you", ale po pierwsze nie umiem śpiewać, a po drugie nazwał mnie dobrą przyjaciółką. Eh ... życie we friendzone jest ciężkie.

-No i co nic nie mówisz-westchnąłem odsuwając się.

- Jestem zszokowana twoim głosem - powiedziałam patrząc na niego.

-Aa tam. Nic wielkiego-wzruszyłem ramionami i zaśmiałem się.

- Dla ciebie to nic wielkiego, bo umiesz śpiewać. Dla mnie, to jest masakra. Poza tym zaśpiewałeś moją ulubioną piosenkę.

-Nie może być aż tak źle-powiedziałem uśmiechając się

- Może być. Brzmię jak waleń zdychający na lądzie w czasie autokanibalizmu.

-Aj tam-machnąłem ręką-Ja wierzę, że nie może być aż tak źle

- Wierz w co chcesz - zaśmiałam się - Nie będę ci odbierać tego szczęścia. Jeżeli kiedyś przez przypadek usłyszysz mnie śpiewającą to błagam, nie ogłuchnij.

Pokiwałem głową i oparłem głowę o ramię dziewczyny.

Miałam ochotę pocałować go w czoło, ale wtedy czułabym się gorzej niż po śpiewaniu arii operowej przed całą szkołą. Dlaczego tak bardzo mnie to kusiło? Chyba jestem chora.

-Coś nie tak?-spojrzałem na dziewczynę. Miała dziwną minę i patrzyła się na moje czoło. O co chodzi?

Kurde, zauważył moje spojrzenie. Jak się teraz wybronić. Myśl Chris myśl.
- No eee siedział ci komar na czole.
Brawo geniuszko, tylko tyle potrafisz wymyślić?

-Oczywiście-zaśmiałem się i przyłożyłem dłoń do czoła- Nie ma.

- No bo już odleciał, tępoto - mruknęłam - Myślisz, że będzie siedział na czymś tak brzydkim przez dłuższy czas?

-Dzięki-powiedziałem wywracając oczami. Po chwili podniosłem się biorąc ukulele i schowałem je do kufra i rzuciłem się na swoje łóżko.

- Jak się już tak do mnie nie kleisz, to sobie idę - powiedziałam wstając - Przydałoby się przebrać, bo mam dosyć tej koszuli.
NP dorm dziewczyn

Po tym jak dziewczyna wyszła westchnąłem. Po chwili zacząłem nucić, a potem śpiewać. I tańczyć. Ups.

Otworzyłam drzwi z hukiem i stałam w nich nieruchomo. Patrzyłamna Charliego, a z moich oczu nadal lały się łzy.

Przestałem śpiewać słysząc huk. Obróciłem się uśmiechając się. Mina mi zrzedła gdy zobaczyłem Chris. Od razu podbiegłem do dziewczyny-Chris...Co się stało? Kto ci to zrobił? Komu mam przyjebać?-spytałem obejmując ją. Kołysałem ją lekko, a potem dalej ją tuląc usiadłem na jednym z łóżek.

- Ja ... to znaczy Isobel. Przenieśli ją do Slytherinu. Zamienili ją domami ... Przyjdzie do nas Azazel. Nie mam przyjaciółki, Charls, poszła sobie...

-Spokojnie... Chris, ja jestem. Jestem i będę-powiedziałem dalej ją przytulając-Będziecie mogły się, przecież spotykać w pokoju spotkań. Na lekcjach. Na Wielkiej Sali. Chris wszystko będzie okej. A jeśli ten dupek Az się do ciebie zbliży to obiecuję, że nie będzie z nim dobrze-dodałem i uniosłem jej głowę, po czym otarłem łzy. Spojrzałem na nią troskliwie-Wiesz. Dzisiaj mogę jechać do Londynu z jedną osobą. Chcesz mi towarzyszyć?-uśmiechnąłem się delikatnie dalej na nią patrząc.

- Do Londynu? Ja ... nie wiem. Chciałabym, ale obiecaj mi, że nie pójdziemy w jedno miejsce. Obiecaj.

-Dobrze. Jak chcesz, to zagram ci jakąś piosenkę jeszcze, okej? Dzisiaj robimy to co ty chcesz-uśmiechnąłem się lekko-Obiecuję-powiedziałem unosząc jedną dłoń.

- No dobrze ... tylko jedna piosenka i idziemy - powiedziałam, a przez łzy można było zobaczyć lekki uśmiech.

-A po o tutaj? Miałem na myśli w Londynie. Może jeszcze coś zarobię-zaśmiałem się i podszedłem do swojego kufra, gdzie miałem ukulele. Wziąłem jeszcze kapelusz i spojrzałem na dziewczynę po czym ponownie ją objąłem-Nie płacz mi tu-powiedziałem i wraz z nią skierowałem się do wyjścia.

- W tym kapeluszu nigdzie nie idziesz. Przynajmniej nie ze mną - zaśmiałam się patrząc na niego.

Westchnąłem i zdjąłem kapelusz, który rzuciłem gdzieś na łóżko-Okej, teraz możemy iść?

Wszedłem do dormitorium zaspany, rzuciłem kufer obok swojego łóżka. Miałem na sobie bluzę z kapturem, który zasłaniał mi całą twarz. Wypiłem eliksir ponownie i padłem na łóżko już śpiąc.

- Nawet się nie przywitał, ciul jeden - mruknęłam wychodząc - Jak ja nienawidzę tego miejsca.

NP gdzieś w londynie

Od razu gdy wróciłem do dormitorium opadłem na swoje łóżko-Chaaarlie idioooto-jęknąłem w poduszkę. Jeeesteeem idiotą.

Po długim staniu na korytarzu cicho zapukałam do drzwi. Bałam się. Nie wiedziałam co powie. Co gorsza, co ja powiem.

-Dajcie mi święty spokój!-krzyknąłem zawijając się w kołdrze. Serio? Pff, ciota. Podniosłem się z łóżka i otworzyłem drzwi. Zobaczyłem Chris-Oh, cześć-powiedziałem nie patrząc jej w oczy.

- Jak nie chcesz gadać, to ja sobie pójdę - wybełkotałam jąkając się - To eee cześć.
Odwróciłam się i robiłam kilka kroków naprzód.

-Jeśli chcesz mi coś powiedzieć, to zrób to teraz-powiedziałem patrząc na jej plecy. Aktualnie nie bardzo kontrolowałem to co mówiłem. Po raz kolejny chciałem się walnąć. Nastała krępująca cisza-Więc?

- No ja ten no eee ja nie - nie miałam pojęcia co powiedzieć. Od razu do głowy przyszła mi piosenka, którą nerwowo zaczęłam nucić, a potem śpiewać pod nosem patrząc na podłogę.

Przez chwilę mnie zatkało. Gdy skończyła podszedłem do niej i objąłem ją stojąc za nią-I co kłamiesz, że nie umiesz śpiewać?-zaśmiałem się cicho.

- Bo nie umiem - zaśmiałam się. Znowu poczułam łzy w moich oczach, ale to nie było coś złego. Obróciłam się i przytuliłam do niego - Wiesz co? Mogę ci zaśpiewać jeszcze coś.

-Okej-powiedziałem uśmiechając się lekko.

- No dobra. Tylko się nie przestrasz - zaśmiałam się. Nie puszczając go zaczęłam śpiewać.

Znałem tą piosenkę. Bardzo dobrze ją znałem. Po chwili dołączyłem do Chris.

- Słyszałam jak to śpiewasz - szepnęłam jeszcze mocniej się do niego przytulając - Uważaj, ściany mają uszy.