Wielka Sala

Odwróciłam się szybko, zderzając nasze usta ze sobą.
- Tak mi Cię kurewsko brakowało. - uśmiechnęłam się szeroko.

- Dobrze, ale wracaj szybko, bo będę tęsknić - uśmiechnęłam się i zamówiłam kolejną flaszkę.

Gdy skończyłam jeść jedno ciasto, już nie czułam tego paskudnego posmaku. Nigdy więcej. Zerknęłam na parkiet. Zaraz potem poprawiłam włosy i poszłam do baru po wodę, a następnie wróciłam na wcześniejsze miejsce.

- Naprawdę? - odgarnąłem jej włosy z czoła i spojrzałem jej w oczy.

- No to idę - mruknęłam. Poszłam na scenę i jednym pstryknięciem palców zgasiłam światło w całej sali. Chciałam coś zaśpiewać, tylko co. Od razu do głowy przyszła mi piosenka, którą Charlie zaśpiewał mi. Raz się żyje.

Miałam iść właśnie do stołka pod barem, chciałam się jeszcze jednego drinka napić, byłam już po pierwszym, gdy nagle zgasło światło i ja nie wiedząc co się dzieje potknęłam się i powitałam matkę ziemię. - Dzięki - mruknęłam pod nosem i podniosłam się z jękiem. Chociaż nikt tego nie widział... Usiadłam na stołku przy barze i zamówiłam sobie kolejnego drinka.

- Noo... - wyszeptałam - Chce się jeszcze napić... - westchnęłam ciężko, patrząc mu w oczy.

- No to pijmy - obejmując ją jedną ręką w pasie, podszedłem do baru i tradycyjnie, jak siostra, zamówiłem flaszkę.

Szwędałam się po sali, patrząc w stronę sceny. Gdy panowała ciemność, pomieszczenie gdzieniegdzie lśniło jakby obsypane brokatem. Wsłuchiwałam się w głos Chris, który ogarnął całą Wielką Sale.

Rozejrzałam się. Wszędzie ciemność... Co do?... Usłyszałam głos Chris, zerknęłam na scenę. - Wow... - mruknęłam do siebie zaskoczona. - Chris! Dawaj Gang Albanii! - zawołałam.

Poprosiłam o kieliszki i kulturalnie, lekko chwiejnie wlałam nam do pełna.
- Za nas. - uniosłam czystą, delikatnie już drżącą ręką.

Pstryknęłam palcami i zapaliłam światło. Chwilę gapiłam się przed siebie, potem na Charliego. Było mi tak strasznie wstyd. W każdym razie mam to za sobą. Zeskoczyłam ze sceny i usiadłam obok Isobel.
- Nienawidzę siebie.

Wziąłem butelkę i stuknąłem nią kieliszek Annabelle. - Za nas - wydoiłem prawie połowę z gwinta.

- Czemu? - uniosłam brew zaskoczona.

- Nie wiem. Jakoś tak - mruknęłam.

- Chodzi o to, że nie zwrócił na Ciebie uwagi? - zerknęłam porozumiewawczo na Charliego. Kątem oka obserwowałam z obawami tą od krasnalka.

- To nie miało sensu. Nawet nie podszedł. No cóż, próbowałam.

- Jeśli się o Ciebie nie stara, to nie jest Ciebie wart - objęłam ją przyjacielsko.

- Oj Azazel. - szybko po wydojeniu przez niego pół butelki, wyciągnęłam mu ją z rąk i wypiłam tyle samo, odkaszlując - Aaaa, jakie to niedobre. - upiłam jeszcze łyk trunku.

- Słabiaaaaak. To jest świetne - poprawiłem sobie kieliszkiem. - Jeden kufel piwa i flaszka - powiedziałem do barmana i po chwili dostałem. Nalałem wódki do kieliszków nam obojgu. - A to za naszą przyszłość - stuknąłem się znów i wypiłem kieliszek, przepiłem wódkę piwem.

Wlałam kolejną porcję trunku w siebie.
- Piwo to ścierrwo. - odchrząknęłam, uderzając pięścią w stół - Drrapie garrdło. - napiłam się wody, która prawdopodobnie była Sam - Już lepiej. - byłam wpatrzona w Azazela jak w obrazek.

- Zależy jakie. To akurat jest dobrze wywarzone. Dobra przepitka, wiesz? - napiłem się znów i zerknąłem na nią. -  Mam coś na twarzy?

- Witam ponownie. - podszedłem do Annabelle od tyłu, łapiąc za jej talię i przesuwając ją delikatnie by zrobić miejsce dla siebie - Widzę, że tutaj chlańsko jak się patrzy. - podniosłem palec, a barman postawił nam trzy kieliszki. - Ile w siebie wlała? - zapytałem Azazela, patrząc na stan Ann.

- Połowę flaszki, kieliszek, a ile gdy nie zdążyłem jeszcze tu wejść - wzruszyłem ramionami - nie wiem. Bywało z nią gorzej.

- Ze mną? Gorzej? Żartujesz sobie? Zawsze jest ze mną dobrze. - wyprostowałam się dumnie - Zawsze nad sobą panuje i nie daję się ponieść chwili.

- Dobrze mówisz, Is - mruknęłam - Chociaż nie. Nie wiem. Mam dosyć.
Chwyciłam butelkę wódki i wlałam w siebie jej połowę. Od tego momentu Charlie już nie miał najmniejszego znaczenia. Mogłam skakać, krzyczeć i pić więcej.

- Nie, Chris, dobrze mówię - powiedziałam i zawtórowałam jej, wypiłam połowę i popiłam sokiem.

Nie byłam w stanie ogarnąć tego co się wokół dzieje. Szybko minęły te drinki i butelka... Chwiejnie usiadłam przy stole z którym od razu spotkało się moje czoło. Przymknęłam oczy. Bożeeee, jak ktoś, chce mnie zabić, niech zrobi to teraz.

Odetchnęłam z ulgą, ta od krasnalka mnie nie zauważyła. W sumie, nie wyglądała najlepiej, a zrobię to i owo. Zeszłam z krzesła, podeszłam do niej i nachyliłam się do jej ucha. - Podobał się orgazm? - zamruczałam z rozbawieniem i wróciłam szybko do Chris.

Weszłam do Wielkiej Sali rozglądając się dookoła. Poprawilam maskę na oczach, które podkreślone były dużą ilością eyelinera. Długie, ciemne włosy zgarnęlam do przodu i ruszyłam do przodu, zastanawiając się czy przeoczyłam swoją piosenkę.

- Hej Soo! - zawołałem.

Kurwa.. niech cię szlag Azazelu Szmato Tokisaki. Podeszłam do niego i reszty. -Co mnie zdradziło?

- Twój wzrost - poklepałem ją delikatnie po głowie.

Ugryzłam chłopaka w przedramie, zostawiając na nim ślady moich pięknych ząbków po czym zmierzyłam go. -Następny będzie fiut. ..

- Lubisz na ostro, siostrzyczko? - uniosłem pytająco brew.

-To nie wiedziałeś? -uniosłam brew, przytrzymując się go i wskakując na krzesło.

- Dobrze wiedzieć - oparłem głowę na ręce, kątem oka zauważyłem Natha. - A on o tym wie?

-Kto? -wychyliłam się do tyłu. -Nathan? A co ma piernik do wiatraka?

- Dobra, nic - uniosłem niewinnie ręce i wypiłem kolejny łyk.

-No powiedz. -zamilkłam na chwile.-Coś. .mówił?

- A co miałby mówić? - zmarszczyłem brwi.

-No...-chrząknęłam. -No.. Czy coś mówił? O mnie. Konkretnie? Cokolwiek?

- Nie gadałem z nim prawie wcale, albo w sumie bez tego prawie. Widzę, że interesujesz się nim - napiłem się kolejny kieliszek.

Zsunelam się z krzesełka. -Co? Nie! -usiadłam bezpieczniej.-N-Nieprawda. . Po prostu.. tak sobie

- Winny się tłumaczy - uśmiechnąłem się z rozbawieniem.