Błonia Hogwartu

- Świetnie - powiedziałam i wytarłam twarz w koszulkę Charliego.

-Ej no-parsknąłem śmiechem-

- Wiesz co? Poszłabym się umyś i przebrać, bo serio zrobiło się zimno - powiedziałam i pocałowałam go w policzek - Do zobaczenia później.

NP dorm

-To pa-powiedziałem i odprowadziłem dziewczynę wzrokiem, a potem sam podniosłem 4 litery i poszedłem w kierunku zamku.

Wyszłam na błonia i krzycząc ze szczęścia sturlałam się ze wzgórza. W miejscu, w którym się zatrzymałam ułożyłam się wygodnie i zaczęłam czytać.

Przyszedłem z rękami w kieszeniach na błonia. Od razu zauważyłem Chris, czytała coś. Podszedłem bezszelestnie i zerknąłem przez jej ramię co czyta.

- No witam witam - mruknęłam nie podnosząc wzroku znad książki.

- No siema - mruknąłem i przeczytałem kilka słów. - Jaki tytuł?

- Mięsożerne drzewa świata - zaśmiałam się - Bardzo przydatne.

- Chcesz nakarmić nimi kogoś? - usiadłem obok niej, wziąłem na chwilę książkę by przyjrzeć się okładce.

- Takiego jednego - mruknęłam - Niby z Ravenclawu, ale jednak jakiś taki niepełnosprytny.

- Taki ktoś w naszym domu? - zaśmiałem się pogardliwie. - Czemu niepełnosprytny?

- Próbował mnie namówić na szybki numerek - prychnęłam - Niektórzy to nieźli idioci.

- Totalnie Cię nie znając? - zaśmiałem się znów. - Dobry klient.

- Podszedł sobie tak po prostu i najpierw zaczął do mnie zarywać, potem się przedstawił, a na koniec pocałował - zaśmiałam się - Autyzm nie wybiera.

- Serio? - wybuchnąłem śmiechem. Uspokoiłem się dopiero po minucie. - Trzeba było mu dać pięścią, że nie chcesz.

- Póki się mnie do końca nie wkurzy, staram się być łagodna. Potem to już zależy od tego, co zrobisz. W tym przypadku czytam książkę o mięsożernych drzewach, a w innym potrafiłabym się głęboko zastanawiać nad ćwiartowaniem łyżką.

- Łyżką wydaje się trudne i wyjątkowo czasochłonne - mruknąłem i położyłem na ziemi, spojrzałem w niebo.

- Są łatwiejsze rzeczy. Na przykład dźgnięcie kogoś nożem w klatkę piersiową. Trzydzieści siedem razy.

- Zaraz zacznę Cię uważać za psychopatkę.

- Jeszcze tak nie uważasz? - zaśmiałam się - Myślałam, że to oczywiste.

- Niebezpiecznie tu z Tobą siedzieć, co? Pewnie chłopaka też nie masz - zaśmiałem się.

- Akurat mam i się mnie nie boi - mruknęłam - Ale tak, trochę niebezpiecznie ze mną siedzieć.

- Więc jeszcze masz chłopaka na tym świecie? - spojrzałem na nią chwilę. - No to zaraz będę się zmywał - zaśmiałem się.

- A co, zazdrosny jesteś? - zaśmiałam się razem z nim - A tak poważnie, to JESZCZE żyje.

- Nie wiem czy mam o co być zazdrosny - odpowiedziałem spokojnie. - Sam jest np. lepsza, pielęgniarka - wzruszyłem ramionami. - Więc niech spoczywa w pokoju wiecznym.

- Kolejny zarywający do pracowników - mruknęłam - Źle skończysz. Bardzo źle. Ale ... zaraz ... Sam?! Człowieku, ona ma jakieś 15 lat!

- 15 czyli jest legalna, a pielęgniarka to ideał - wzruszyłem ramionami. - Ale czy mówiłem, że coś zrobię, Chris? - zaśmiałem się. - Czysta opinia.

- Co do pielęgniarki, to nie wiem, ale w tej szkole źle się kończy flirtowanie z pracownikami. Niektórzy tracą przez to pamięć i tak dalej.

- Serio? Pamięć? - spojrzałem na nią pytająco.

- Ale nie tak całkowicie, tylko na przykład wszystko od przyjazdu tutaj. Nieprzyjemna sprawa.

- Ktoś już miał taką zapewne?

- A no miał. A może nawet dwie osoby? Nie pamiętam.

- Wow. Ciekawe kto jest sprawcą - zaśmiałem się.

- Ja nic nie zrobiłam - zaśmiałam się.

- Nie mówiłem, że Ty. Zapewne jesteś winna i już się tłumaczył - wbiłem w nią wzrok z rozbawieniem.

- Jak już to ja byłam pokrzywdzona, a nie winna - prychnęłam.

- Pokrzywdzona? - uniosłem pytająco brew.

- Z jednej strony pokrzywdzona, a z drugiej wolna i szczęśliwa - zaśmiałam się.

- Zapewne chodzi o chłopaka? - założyłem ręce za głowę.

- Tak. Był okropny - prychnęłam.

- Wow. Może nie wytrzymał z Twoimi groźbami?

- Nigdy w życiu mu nie groziła. To znaczy CHYBA. Tylko raz mu przywaliłam.

- Za co mu przywaliłaś? - zmarszczyłem brwi.

- Bo się przespał z nauczycielką - podniosłam jakiś kamień z ziemi i zaczęłam go podrzucać.