Pokój spotkań

- Nie wiem - odparłem.
- Nie wiem jak możesz żyć i być tak niedowartościowaną osobą...Gdy facet Ci mówi, że jesteś brzydka, powinnaś rzucać się na niego z pazurami, a nie przyjmować to do siebie - mruknąłem.
- Jak możesz uważać, ze jesteś nikim? Jak? - spytałem.

— Jesli kobieta mowi ze jestes brzydka to najprawdopodobniej jest zazdrosna. Ale jesli facet mowi ze jestes brzydka... To naprawde jestes brzydka. Żaden nie powiedziałby czegoś takiego ot tak, bo nie chciałby dziewczyny zranić. — wyjaśniłam.
— A kim jestem?— zapytałam biorac oddech i patrzac na niego. — Hm? Szlama ktora na różdżkę mowi patyk, ktora myli zaklęcie zapalające z rozsadzającym, bękartem i niedorajda. Czyli nikim. — odparlam. — No chyba ty wiesz to najlepiej.

Zaśmiałem się na jej pierwsze słowa.
- Naprawdę uważasz, że facet mówi dziewczynie, że jest brzydka, bo naprawdę taka jest? Dobry żart, serio - powiedziałem, próbując się uspokoić.
- Wiem, że jesteś czarownicą, która nie posługuje się magią...to tyle co o Tobie wiem - mruknąłem.
- Ja powinienem to wiedzieć? Chce Ci przypomnieć, że znamy się z 2 dni, nawet niecałe - dodałęm.

— A znasz inny powód? Wiec słucham. Bo chyba nie dlatego ze mnie lubisz co?— prychnelam.
— No widzisz. Niecałe dwa dni a traktujesz mnie jakbyśmy sie znali o wiele dłużej.

- No właśnie na odwrót - odparłem - lubię, Ci dokuczać, a niestety mało kiedy mogę Ci dokuczyć, bo nic Cię nie obchodzi, oprócz tego - powiedziałem i potarłem ręce, a między moimi dłońmi zaczął przelatywać piorun.
- Nie traktuje Cię, jakbyśmy znali śię dłużej, bo na pewno nie gadalibyśmy teraz tu - mruknąłem i złączyłem dłonie, tym samym zaciskając piorun między nimi.

Spojrzałam na niego zaciskajac lekko usta. Obchodzi. Za bardzo wszystko obchodzi i dotyka.. Spojrzałam na jego dłonie, czujac lekki dreszcz w okolicach krzyża.
— A gdzie?

- Zakładam, że w moim lub twoim pokoju, zamiast w pokoju spotkań - odparłem.
- I nie chodzi mi o nic zboczonego, tylko po prostu w dormitorium jest więcej miejsca i są wygodniejsze meble - westchnąłem.

— Ty byłeś juz w moim dormitorium. A ja w twoim. — przypomniałam mu.
— Ale lepiej zeby to sie nie powtórzyło.

- No mogłaś zostać dłużej, nie obraziłbym się - odparłem szczerze, wstając z kanapy.
- Już daje Ci spokój, który tak chciałaś - dodałem.

— Kazałeś mi wyjsć z szafy. — powiedziałam.
Podniosłam głowę patrzac na niego.
— Nie powiedziałam ze chce spokoju.

- Tak, bo byś w niej siedziała godzinami, a potem i tak uciekła - odparłem.
- Powiedziałaś, bym się wynosił, więc przynajmniej nie będę Ci się narzucał rozmową - mruknąłem i podszedłem do okna, które było za kanapą na której siedzieliśmy.
Usiadłem na wysokim parapecie i zacząłem patrzeć za okno.

— No i dobrze...— mruknelam. — Nie wyrzuca sie kogos z szafy.— dodałam.
— Rób co chcesz... Jestes dziwny. — powiedziałam a gdy odszedł, polozylam sie na kanapie, przerzucając nogi przez jej oparcie i leżąc tak do góry nogami prawie.

- No co ty, szybko zauważyłaś - powiedziałem nim zdążyłem ugryźć się w język.
Wyprostowałem nogi na parapecie i zamknąłem oczy, próbując skupić się na tym, gdzie jest teraz kociak i czy nic mu nie jest.

— Zauwazylam wcześniej. Teraz powiedziałam głośno. — odparlam.
— Wszyscy sa tu dziwni ale ty... Jestes inny. Kompletnie.

- Ty też jesteś inna od większości czarodziejów - odparłem.
- I tak wiem, że masz na myśli, że jestem bardziej wkurwiający i działam Ci na nerwy. To już zrozumiałem na pierwszym spotkaniu - westchnąłem niechętnie.

— Nie. Nie o to chodzi. — powiedziałam układając sie tak zebym głowa tez leżała na siedzisku.
— Chodzi o cos innego. Nie wiem co. Ale o cos. Po pierwsze. Twoje oczy zmieniają kolor... Nie wiem czy to jakas sztuczka ale zawsze wtedy robi sie chłodniej. — odparlam. — Po prostu cos jest nie tak

- Moje oczy zmieniają kolor - powtórzyłem za nią - Mówiłaś, że nie lubisz patrzeć w oczy, a tym bardziej facetom, a jak na razie płci nie zmieniłem - odparłem.
Zauważyła takie coś...coś praktycznie mało znaczącego, a jednak ważnego. Była za dobrym obserwatorem, więc musiałem zacząć się trzymać od niej na dystans.
- Jak zauważyłaś kontroluje pogodę, więc wahania temperatur to drobnostka - powiedziałem, próbując sensownie wybrnąć z tematu.

— Z pewnej odległości moge. A wzrok mam wyjątkowo dobry. — odparlam.
— Nie. To nie to. Kiedy bawisz sie pogoda i próbujesz mnie zabic, to co innego. — powiedziałam. — I wplynales na mnie. Na wieży.

- Nie próbuję Cię zabić, gdy bawię się pogodą - odparłem.
- Wyjątek nie czyni reguły - stwierdziłem i pstryknąłem palcami, a w z sufity zaczęły zlatywać płatki śniegu, jednak by się choć trochę utrzymały, musiałem obniżyć lekko temperaturę.
- Tak, wszedłem w twój umysł - mruknąłem - to też jest magia - dodałem.

— Moze i magia. Ale nie zwykła. — powiedziałam.
— Gdybys posługiwał sie magia, uzylbys oklumencji. A gdybys użył oklumecji, nie wszedłbys w moj umysł. Zbyt dobrze potrafie sie blokować. I zbyt dobrze potrafie sie posługiwać oklumencja. — odparlam.
— Nie było to tez Imperio. Inaczej nie pamiętałabym tego. — powiedziałam patrzac na śliczne płatki śniegu które zaczęły zlatywać z sufitu.
— Pamiętaj. Ja jestem szlama. Ale nie idiotka.

- Czyli jednak znasz się na czarach, a okłamujesz bezbronnego chłopaka - odparłem, zmieniając temat.
Myślałem, ze skoro nie zna się na zaklęciach to tak, naprawdę się na nich nie zna. Jednak się myliłem. Dziewczyna umiała zaskakiwać, swoim sprytem.
- Nie mówię, że jesteś sz... - dlaczego do cholery ten wyraz jest krótszy, a nie mogę go wypowiedzieć - czarownicą mugolskiego pochodzenia, ani nie powiedziałem, że jesteś idiotką - dodałem.

— Bezbronnego?!— prychnelam śmiechem.
— Nie powiedziałeś wprost. Ale zrobiłeś to probujac mnie oszukać i wmówić cos co nie ma sensu. Nieładnie.

- Tak, bezbronnego - odparłem z uśmiechem na ustach, czego dziewczyna zapewne nie zauważyła
- Nieprawda - oburzyłem się.
- Nie próbowałem nic Ci wmówić, a tym bardziej oszukać - mruknąłem.
- Sama oszukujesz, mówiąc, że nie znasz się na magii - warknąłem.

— Nie oszukuje!— powiedziałam. — Nie znam sie na niej. Nie chce jej znać. — dodałam.
— Nie zmieniaj tematu! — mruknelam. — Co z toba jest?

- Znasz się, przed chwilą wszystko sama wyśpiewałaś - wyjaśniłem.
- Nie krzycz na mnie, przecież nie zmieniam - powiedziałem zrezygnowany.
- Nic ze mną nie jest...Niektórzy rozszerzają swoje horyzonty na magię - odparłem.
- Dasom, w naszych podręcznikach jest może 1/100 wszystkich zaklęć, gdyby tak poznać wszystkie, można by się stać niepokonanym, przez hordy takich jak my - mruknąłem.
- Ile byliście razem, że przekładasz chłopaka nad magię? - spytałem.

— Nie. Nie wyśpiewałam. Nie znam sie na zakleciach. Ale to nie znaczy ze nie umiem czytac. — wyjaśniłam.
Westchnęłam gdy znow zaczął ten temat.
— Prawie sześć lat. — odparlam poprawiając sukienkę.

- Przyjechałaś tu by zrobić wykształcenie, zapomnieć o nim i znaleźć nowego, tak? - spytałem, upewniając się.
- Chyba sprawdza się to, że dziewczyny seksowniej wyglądają po zerwaniu - powiedziałem cicho, jakbym mówił do samego siebie.

— Nie. — odparlam.
— Przyjechałam tu z myślą że za miesiąc podczas przerwy świątecznej, zobaczę sie z chłopakiem. A potem podczas każdej przerwy az w koncu nadejdą wakacje i będziemy mieli całe dwa miesiące dla siebie. — powiedziałam.

- A nie mówiłaś, że się rozstaliście? - spytałem.
- Przynaniej tak mówiłaś - odparłem.
Chyba naprawdę nie pojmowałem jej zachowania, byłem pewny niemal na 100%, że dziewczyna miała zły nastrój przez zerwanie...ah, zresztą nieważne.

— Mowilam. — przytaknelam.
— " Przyjechałaś tu by zrobic wykształcenie, zapomniec o nim i znaleźć nowego". Tak powiedziałeś. A ja ci niedawno mowilam ze gdy sie spotkaliśmy na wieży... Rozmawialiśmy o tym czemu miałam zły humor. Powiedziałam ci ze to przez zerwanie. Chwile przed naszym spotkaniem odesłałam sowę z odpowiedzia na jego zerwanie. — wyjaśniłam powoli zeby dotarło.

- Czyli nie zerwaliście, tak? - spytałem, nadal nierozumiejąc sensu jej słów.
No bo albo się z kimś zrywa, albo widzi się z nim w trakcie przerw. A niw to i to.

– Damon. Jestes idiotą. — powiedziałam.
— Zerwaliśmy. On zerwał..— burknelam. — Wyjasniw ci to tak żebyś zrozumiał kretynie. Przyjechałam tu w tym roku. Z myślą. Ze. W trakcie przerwy zobaczę sie z nim. Bo jak tu przyjechałam to nie miałam pojęcia ze ze mna zerwie. Dotarło?

- Ale musisz od razu tak agresywnie? - spytałem - Mogłaś to na spokojnie wytłumaczyć - dodałem.
- W sumie już chyba żadne przezwiska od Ciebie nie będzie mnie ruszało - westchnąłem.
- Dotarło, dotarło - odparłem.
- Czyli ubierasz się tak, bo szukasz innego, czy tak po prostu? - spytałem?

Zignorowałam jego słowa bo bardzo skupiłam sie na ostatniej wypowiedzi. Spięłam mięśnie brzucha i podniosłam sie do siadu, nadal trzymajac nogi ma oparciu i spojrzałam na Gryfona.
— A co przepraszam bardzo jest nie tak z moimi ubraniami?!

- A czy ja mówię, że coś jest nie tak? - spytałem.
- Wiesz zawsze wyobrażałem sobie, że dziewczyna po zerwaniu siedzi w salonie z lodami i skarpetami z froty, a tymaczasem widzę Ciebie, co kompletnie mi psuje mój światopogląd - wyjaśniłem.

— Pf... Ze niby czemu miałabym tak robic?— prychnelam lekko.
– Ja go nawet nie lubiłam. — skłamałam i polozylam sie z powrotem.

- Oczywiście Dasom, wcale nie wylałaś połowy wody z organizmu, przez ostatnie noce - odparłem.
- Chociaż weź mnie nie denerwuj i nie kłam - mruknąłem.

— Nie kłamie. — odparlam.
— Wody z organizmu nie da sie wylać przez płacz. — dodałam.

- Łapiesz za słówka - odparłem
- Powiesz mi dlaczego dziś ubrałaś się jak seksbomba? - spytałem, patrząc na nią.

— Po prostu jestem niesamowicie mądra. – parsknelam lekko śmiechem.
— A ubrałam sie jak seksbomba?— zapytałam lekko zdziwiona, gapiąc sie w sufit.
— Zniknij Prosze śnieg i oddaj ciepło. — powiedziałam zakładając rece na krzyż na piersiach by zakryc reakcje sutków na niższa temperaturę. Mogłam założyć stanik jednak.

- A nie? Dasom idź do lustra, a potem wróć i ponownie się zapytaj - odparłem
- Okej - odparłem i pstryknąłem palcami.
Płatki śniegu natychmiast zniknęły, a temperatura powróciła spowrotem do dodatniej wartości sprzed kilku minut.

— Nie chce mi sie. Ułożyłam sie juz wygodnie. — odparlam.
Gdy śnieg zniknal, wyciagnelam prawa rękę na bok i westchnęłam.
— Ja juz chyba nie chce nikogo.

- W sensie? - spytałem.
- Wiesz, że w samotności człowiek umiera, więc niw możesz nie chcieć nikogo...a zobaczysz daj sobie czas, a będziesz miała innego chłopaka, tylko najpierw skup się na nauce - powiedziałem, jakbym był starszym bratem dziewczyny lub ojcem.

— Przeczytałam wszystkie możliwe podręczniki jakie mamy do konca roku. Jestem nauczona. — odparlam.
— Po co mam czekać? Nie lepiej bedzie puścić sie gdzies?

- To zaczynij to wszystko w praktyce - odparłem i zszedłem z parapetu.
Podszedłem do dziewczyny, a jako, że zajęła całą kanapę, uniosłem do góry jej nogi i wcisnąłem się na wolne miejsce, a następnie ułożyłem jej nogi na swoich udach.
- Dasom, Dasom, Dasom, co ty za głupoty pleciesz - mruknąłem - słyszałem o dziewczynach, które się puszczały na lewo i prawo, wcale dobrze nie skończyły - wyjaśniłem.