Jezioro Hogwartu

Gdy dziewczyna odmówiła, z powrotem założyłem na siebie bluzę, jednak tym razem jej nie zapiąłem.
- Zawsze dostajesz to czego chcesz? - spytałem, wyciągając do niej obie dłonie, by szatynka się podniosła.

Popatrzyłam na niego gdy wyciągnął do mnie rece. Wstałam i wskoczyłam mu na kolana, opierając sie plecami o jego tors. Wsunelam dłonie w jego rękawy, które nawet nie wyszły z otworów po drugiej stronie. Zirytowałam sie tym faktem.
— A gdybym nie dostawała to byłbyś tutaj teraz ze mna?

- Dobra pytanie nie było - mruknąłem, całując ją we włosy.
Podeinąłem lekko rękawy, by Rian mogła swobodnie ruszać rękami.
- Miałaś rację, jestem gruby - odparłem, kładąc glowę na jej obojczyku - Będę musiał kupić większe bluzy - zaśmiałem się i obiąłem ją swoimi i jej rękami.

— Nie jestes. — odparlam.
— To ja jestem na tyle mała ze sie swietnie ze sobą dopasowywujemy. — dodałam z uśmiechem.
— Zaczekaj. — powiedziałam gdy objął mnie zaszumi ramionami. Zapielam bluzę do połowy i ułożyłam wygodniej, wiercąc tyłkiem. — Juz. — oznajmiłam i znow skrzyzowalam nasze ramiona wokół mnie. Cofnęłam lekko dłonie tak by rękawy dopasować do niego.
— Teraz mógłbyś mnie troche pocałować w szyje bo jej strasznie zimno...— powiedziałam z uśmieszkiem.

- Musisz się tak kręcić? - spytałem. Nie wiem czy była świadoma swoich ruchów, ale ja walczyłem z samym sobą by nie jęlnąć. Naprawdę miałem nadzieję, że kiedyś przestanie mi stawać, tylko dlatego, że zaczyna poruszać biodrami.
- Nie za dużo tego wszystkiego chcesz? - zadałem pytanie, przybliżając usta do jej szyi.
- A co ja z tego będę miał? - w tym momencie dmuchnąłem w jej szyję gorącym powietrzem.

— Nie. Ja bardzo malutko chce...— odparlam.
Zadrżałam mocno gdy poczułam jego ciepły oddech na szyi.
— A co byś chciał?— zapytałam przechylając głowę ja bok.
— I tak! Muszę sie wiercić!— powiedziałam specjalnie sie wiercąc. Niech sie cieszy ze juz nie ruszam jego sutków.

- W sumie to sam nie wiem - odparłem, zastanawiając się chwilę nad propozycją.
- Rian - jęknąłem - wiesz jak to na mnie działa - stwierdziłem - przestań, bo nie bedziesz zadowolona z obrotu spraw - wyjaśniłem

— To sie zastanów... Moze dostaniesz. — zasmialam sie.
— Nie bede? — zapytałam powoli poruszając biodrami w odpowiedni sposób.
— Z tego co wiem... Ja i ci którzy byli blisko mojego dormitorium... Mamy na ten temat inne zdanie...

- Wymyślę jeszcze - mruknąłem
- Wiesz, nie zamierzam się z Tobą pieprzyć - odparłem
- A skoro już to robisz, to wstań - stwierdziłem - wstań i usiądź obok - dodałem

Na jego słowa spojrzałam na niego po czym wysunęłam dłonie z rękawów, do srodka i rozpięłam bluzę, schodząc z kolan Tylera i siadając obok. Założyłam noge na noge i oparłam łokieć o udo, podpierając policzek dłonią i patrzac na jezioro w ciszy.

- Ostrzegałem, a ty jak zwykle mnie nie słuchasz - odparłem, zapinając bluzę do połowy.
Popatrzyłem tam gdzie ona, a wspomnienia wróciły zbyt szybko.

— Słucham. — powiedziałam. — Kazałeś mi zejść wiec zeszłam. — dodałam chowajac dłonie w rękawach sweterka.
— Widziałeś ostatnio mojego kota gdzies?

- Magnusa od dawna nie widziałem - odparłem, patrząc na nią.
- Albo wchodzimy do środka, albo bierzesz moją bluzę, bo nie pozwolę Ci się znowu zaziębić - mruknąłem cicho - Chyba że masz inny pomysł - westchnąłem, dając jej pole do wyboru.

— Nie chce twojej bluzy. Nie jest mi zimno. Kłamałam. — mruknelam nie patrzac na niego.
— Lubisz arbuzy?

- Nie kłamałaś - odparłem, patrząc na jej profil - Zaproponujesz coś czy wracamy do środka? - spytałem, unosząc brew.
- Lubię, dlaczego pytasz? - odpowiedziałem na jej pytanie.

— Chcesz. To. Wracaj. — powiedziałam przewracając oczami.
— Bo ja tez lubie. Ale nie lubie jak... Jestem nim ubrudzona. Musi byc pokrojony w duża kostkę i najlepiej w zestawie z widelcem.

Położyłem jej dłoń na udzie i zacząłem nią pozwoli poruszać.
- Rian, wrócimy do środka, gdzie ubierzesz się ciepło, a potem znowu wyjdziemy - odparłem
- No nie wiem, jak dla mnie to świetna zabawa - zaśmiałem się

— Powiedziałam ze nie chce. - to była moja ostateczna decyzja.
— Lubisz jak wszystko sie lepi od soków owoców? Ble..

- Rian - wstałem, a następnie przykucnąłem przy niej. Rozszerzyłem lekko jej nogi, a następnie przybliżyłem się do niej opierając się przedramionami o jej uda.
- A ja nie chcę byś się rozchorowała - odparłem - nie chcę powtórki z rozrywki - dodałem, patrząc jej w oczy.

— Juz ci mowilam. Nie jestem z porcelany. — odparlam kładąc dłonie na jego policzkach.
— I nie bede chora. Nie umre przeciez

- Nie jesteś z porcelany, ale jesteś człowiekiem, takim jak ja - odparłem, uśmiechając się, gdy poczułem jej dotyk.
- Wcześniej, też tak mówiłaś, a co się stało? - spytałem retorycznie - leżałaś przez więcej niż tydzień w szpitalu.

— Leżałam bo było mi wygodnie. — odparlam.
— Nie marudź i siadaj normalnie. - powiedziałam i przeniosłam wzrok na jezioro gdy zabrałam dłonie z jego twarzy.

- Proszę Cię, gadałem z Anastasią. - odparłem, patrząc jej w oczy, które były wpatrzone w coś za mnie.
- Tu mi wygodnie - mruknąłem i położyłem głowę na jej udzie.

— I jak? Miło było?— zapytałam po czym spojrzałam na niego.
— Tyler... Wstawaj uparty ośle...

- Nie - odparłem szczerze - bo było o Tobie - odparłem, wystawiając język
- Nie Shin, już ci mówiłem, że mi wygodnie - mruknąłem - wiesz w jedym masz rację, uparty jestem - dodałem, zamykając oczy.

— Odgryzę ci go następnym razem. — ostrzegłam gdy pokazał mi jęzor.
— Dlaczego mówisz do mnie po nazwisku? Mam imię. Bardzo fajne do tego

- Czekam z niecierpliwością - odparłem, uśmiechając się
- Bo nazwisko też masz fajne, tak fajne jak imię, a to tworzy Ciebie, więc i jedno i drugie jest super. To że mam Ciebie jest fajne i wiele innych rzeczy z Tobą jest fajnych poza seksem - stwierdziłem, ponownie wystawiając język.

Uniosłam brew na jego plątaninę określeń. Gdy wystawił jezyk za pomocą zaklęcia sprawiłam ze jego czesc zniknęła. Mowilam ze odgryzę. Ale nie mowilam jak.... Ciekawe jak Pan Rhodes sobie teraz pogada.

Poczułem, że coś się stało, ale nie wiedziałem co.
- Rian - zacząłem seplenić. Czekaj? Co?
Odsunąłem się od dziewczyny gwałtownie, a następnie wstałem i odwróciłem się tyłem.
Próbowałem wystawić język, ale poczułem, że mam go tylko połowę. Z powrotem obróciłem się do Shin i posłałem jej minę w atylu "żartujesz sobie ze mnie?".
Wyciągnąłem różdżke i niewerbalnie wypowiedziałem zaklęcie. Wtedy do mnie przyleciał notatnik, z którego z łatwością można było wyrywać.
Zmieniłem różdżke w pióro, a nastepnie napisałem "Masz chujowe poczucie humoru" gdy już to napisałem wyrwałem kartkę, a następnie składając ją w samolot, rzuciłem do Rian, która cały czas siedziała na ławce.

Ja wiem... Jestem straszna. Ale omal nie umarłam gdy zobaczyłam jego zdezorientowana mine. Zaczelam sie śmiać patrzac co robi.
Złapałam samolocik w locie i przeczytałam co napisał. Zaczelam sie jeszcze bardziej śmiać. Az przestało mi byc zimno.
— Ale o co ci chodzi? Ty ostrzegles... Poniosłam karę. Ja tez ostrzegłam... Nie zrobiłeś nic złego. Ale ja tez nie popełniłam zbrodni...— powiedziałam szczerząc sie.

Kiwnąłem tylko głową i zamieniłem pióro z powrotem w różdżkę. Zdjąłem z siebie bluzę i rzuciłem ją na miejsce obok Ślizgonki, a sam ruszyłem w strone jeziorka.

— Ej Tyler! Gdzie idziesz słońce?— krzyknęłam.
— Misiu No...— jeknelam i wstałam idąc za nim.
— Przeciez oddam ci jezorek...

Odwróciłem się w jej stronę, ale nic nie powiedziałem. Nie wiem czy nie chciałem nic odpowiadać czy po prostu zamilkłem.
Gdy tylko znalazłem się przy brzegu od razu zacząłem zdjemować swoje buty.

— No Tyler!— krzyknęłam podbiegając do niego.
Stanęłam przed nim. — Misiu... Co ty wyprawiasz? Woda jest lodowata!

Wzruszyłem jedynie ramionami, a nastepnie zdjąłem pasek i koszulkę. W spodniach nie będzie trudno pływać. Tak mi się zdawało.
Wystawiłem stopę i dotknąłem jej taflii, no najcieplejsza nie była, ale też jakaś lodowata też nie.

Widzac co robi, szybko zdjęłam zaklęcie.
— No dlaczego ty sie obrażasz? Ja się nie obraziłam a dupa mi zmarzła jak cholera!— fuknelam na niego.

Tym razem pokreciłem tylko głową na "nie" i usiadłem przy skraju jeziorka. Podwinąłem nogawki i włożyłem stopy do wody. Jednak zabrałem z trawy koszulkę i naciągnąłem ją na siebie

— To sie pierdol. — powiedziałam i rzuciłam mu w tamie jego butem. — I żebyś sie rozchorował!— zapiszczałam i poszłam sobie na leżący konar drzewa na którym leżała bluza chłopaka. Usiadłam obok niej cała czerwona na twarzy.

- Dziękuję - odparłem tylko przed jej odejściem.
Później już cały czas patrzyłem w taflę wody. Minął jeden dzień od naszego pogodzenia a pokłóciliśmy się chyba z cztery jak nie więcej razy. Nie byłem pewny czy wytrzymam tak długo.
To prawda, jest mi z nią dobrze, ale...czuję się dziwnie cały czas tak odpychany. Może to był jej humor, a może i nie, sam już nie wiem. Obiecaliśmy się nie kłócić, ale możemy to zrobić tylko wtedy, gdy jesteśmy pokłóceni. Co za zżądzenie losu.

Martwiłam sie o tego pacana. Nie było ciepło, wiał wiatr a woda była zimna. A ten... Puchon siedział sobie jakby nigdy nic... No nie. Koniec tej zabawy. Ruszyłam w jego stronę a gdy juz znalazłam sie obok, rozwiązałam buty i zaczelam sie rozbierać do bielizny.

- Co robisz? - spytałem widząc, że się rozbiera. Naprawdę chciała się kąpać, gdy woda była zimna, a dla niej nawet lodowata.
- Jest zimno - dodałem. Wiedziałem, że jest jej zbi, więc kompletnie jej nie rozumiałem.

— Wiem. Skoro ty sobie tak siedzisz to ja tez moge. — odparlam i gdy zdjęłam z siebie wierzchnie ciuchy, weszłam dalej do wody i usiadłam po turecku, tak ze woda sięgała mi do samej szyi. Miałam wrazenie ze woda przenika moje ciało. Nawet powietrze którym oddychałam sprawiało nieprzyjemne uczucie.
Patrzyłam na Tylera bez mrugnięcia.

- Rian, proszę nie zachowuj się jak dziecko i wyjdź z wody. Oboje wiemy, że mam lepszą odporność od Ciebie - odparłem.
- Zaraz zachorujesz i wtedy co? Zostaniesz w szpitalu, przez kolejne tygodnie - mruknąłem - a chyba nie tego chcesz.

— No i chuj. — powiedziałam.
— Najwyżej zachoruje i umre a to bedzie twoja wina. — odparlam.
— Moje ciało zamieni się w proch. Przez ciebie.

Nic już więcej nie dodałem, nie było trzeba. I tak wszystko zawsze było moją winą, więc nie dziwne, że nawet Rian tak uważała.
Wziąłem do ręki różdżkę i nakierowałem ją na wodę przy Rian. Zaklęciem sprawiłem, że woda była coraz cieplejsza.