Wieża Astronomiczna

Położyłem dłonie spowrotem na jej talii, słysząc komentarz dziewczyny, która była razem z nami na wieży, o której istnieniu zapomniałem będą blisko Sarah.
- Nie masz kurwa niczego innego do roboty? - spytałem dziewczyny, która trzymała jakaś puszystą kulkę w ręku
- Tak Sarah - mruknąłem - rozbieranie cię wzrokiem - dodałem i opuściłem raminko stanika, który znajdował się pod bluzką - Coś podobnego do tego, tylko bardziej gwałtownie - puściłem jej oczko.

- Pocałuj ją wreszcie, a nie się mizdrzysz - krzyknęłam do chłopaka.
Szczerze nienawidzę ludzi, którzg robią coś takiego przy innych. Jak się chcą przeruchać, to mają dormitoria, hotele i te sprawy.

Zdziwiłam się jak jego głos zmienił się diametralnie, otworzyłam szeroko oczy i lekko rozchyliłam usta z zaskoczenia, kiedy moje ramionczko opadło.
- Noah. - skarciłam go wzrokiem, oglądając się za siebie na dziewczynę z małym, puchatym królikiem. Przegryzłam wargę na jej słowa, nie odwracając się w stronę chłopaka.

Zignorowałem słowa dziewczyny, która niepotrzebne się wtrącała.
- No co? - jęknąłem i zabrałem ręce z jej talii, przenosząc je na murek, na ktorym siedziałem - Co tym razem - zapytałem blondynki, która odwróciła twarz w drugą stronę.

- Nic. - obróciłam się do niego ponownie - Czemu miałoby coś być? Tylko na nią spojrzałam. - zmarszczyłam czoło zdezorientowana zachowaniem chłopaka.

- Popatrzyłaś na mnie takim wzrokiem, że myślałem iż coś Ci nie pasuje - dodałem, patrząc jej w oczy. Czasami trudno było mi się połapać co mam zrobić. Raz jest źle, drugi raz gorzej, a o trzecim nie wspominając.

- Wszystko jest w porządku, po prostu wszystko jest dla mnie... nowe. - szepnęłam mu to jakbym się tego wstydziła, rumieniąc się.
Każda moja relacja z chłopakiem kończyła się na przyjaźni, a tego nawet przyjaźnią nie mogę nazwać. Czułam, że po tym wyznaniu po prostu wyjdzie, bo jak można nigdy nie mieć takich kontaktów z płcią przeciwną.

- Nie rozumiem - szepnąłem - Jak to nowe? - spytałem.
Wziąłem ja za ręce, jednak widząc ja lekko speszona, zatychmiast je zabrałem. Oparłem się o mur i czekałem na jej odpowiedź.

Westchnęłam ciężko i zaczęłam się tłumaczyć. Coraz bardziej odczuwałam strach, że po prostu ucieknie i zerwie kontakt.
- Nigdy nie byłam w takich relacjach z chłopakiem. - odetchnęłam, chociaż nie była to ulga.

- Nie gadałaś z chłopakami? - zapytałem zdziwiony - Przecież na pewno gadałaś z jakimś - dodałem - Chyba że nie musiała, bo rodzice zapisali cie do szkoły żeńskiej - mruknąłem cicho. Zastanawiając się nad jej słowami

- Nie chodzi mi o takie relacje. - przewróciłam oczami, westchnęłam ciężko i mówiłam dalej - O takie relacje jaka jest między nami. - poczułam w tym momencie jakbym była jego zwykłą koleżanką z korzyściami.

- A co jest miedzy nami? - zapytałem, bardzo tego ciekawe. Nasza znajomość, o ile tak to można nazwać, nie zaliczała się do przyjaźni, a tym bardziej związku, nawet nie podchodziła pod przyjaciół z korzyściami. Ale skoro ona mówi o czymś takim. To może nie miała nigdy chłopaka. Sam nie wiedziałem.

- Nie wiem. - schodzimy na bardzo zły tor rozmowy.
Zacisnęłam powieki, czując jak pieką mnie policzki. Odeszłam w bok, opierając się tyłem o mur, czułam jak pod dłońmi kruszy się cegła, nawet nie zaciskając na niej rąk.

Położyłem dłoń na jej policzku, a potem przeniosłem ją na jej podbródek, kierując jej twarz w moja stronę
- Dlaczego aż tak bardzo się tym przejmujesz? - zapytałem, uśniechając się do niej.

- Bo zawsze chcę wiedzieć na czym stoję. - wzruszyłam ramionami, ponownie zagłębiając się w szarość jego oczu - A teraz nie wiem i dziwnie mi z tym.

- Ja tym bardziej - powiedziałem - to dziewczyny na tym świecie uświadamiają facetów na czym stoją, a nie na odwrót - stwierdziłem, patrząc w jej oczy - my nie zagłebiamy się nad nazewnictwem, tylko brniemy dalej - wytłumaczyłem.

- Skoro tak. - przystałam na jego propozycję, biorąc jego dłoń i przystawiając sobie ust. Chuchnęłam na nią ciepłym powietrzem, zahaczając wargą o jego kciuk.

- Co ty robisz? - zapytałem lekko zaskoczony.
Nie sadziłem, że zdecyduje się na jakiś ruch. Jednak jej wargi na moim placu, to niecodzienne doświadczenie, wiec postanowiłem zaczekać,co zrobi dalej.

- Taki jakiś nawyk. Jak nie własna dłoń to czyjaś. - zaśmiałam się, widząc reakcję chłopaka.

- Czasami sie zastanawiał czy cie nie podmienili - dodałem ze śmiechem.
- Masz jeszcze inne nawyki? - spytałem

- Mam zbyt wiele, żeby wszystkie zliczyć... - udawałam jak liczę na palcach chłopaka - Odruchowo jak się denerwuję zagryzam wargę, przykładam sobie dłonie do ust, jak nie umiem sobie z czymś poradzić to zaciskam odruchowo powieki, a jak się boję lub coś w ten deseń to trzęsą mi sie dłonie.

- Będę pamiętał - mruknąłem - Jak możesz żyć z tym wszystkim? - zapytałem i przeczesałem sobie włosy wolną ręką.

- Tak jak żyję z fobiami tak i z nawykami. - wzruszyłam ramionami jakby to była codzienność, a nie, to jest codzienność - Ty nic takiego nie masz?

- Nic - mruknąłem - gdy byłem mały małem się ciemność i klaustrofobie, ale brat nauczył mnie tego kontrolować - dodałem - ciemność to teraz moje drugie życie, ale za małymi pomieszczeniami nie przepadam - stwierdziłem

- Czyli jest coś takiego jednak! - uśmiechnęłam się, nie czując się sama w tym wszystkim - Dobry brat, chodził kiedyś do Hogwartu? - domyśliłam się, że był starszy po jego krótkiej opowieści.

- Tak chodził - mruknąłem cicho - od niego uczyłem się zaklęć, gdy byłem mały. Nigdy nie było z nim problemów, nie to co ze mną - dodałem lekko się uśmiechając do dziewczyny.

- Jakie problemy, jeżeli mogę wiedzieć? - stanęłam między jego nogami, unosząc wzrok i patrząc mu w oczy.
Chciałabym wiedzieć o nic co nie co, wypadałoby znać swoich znajomych, prawda?

- Głównie wychowawcze - mruknąłem i przybliżyłem ją do siebie ręką.
- Nauczyciele tez za bardzo sobie ze mną nie radzą - dodałem, śmiejąc się
- Nie jestem typem osoby, który łatwo odpuszcza i nie ważne czy to nauczyciel czy uczeń - mruknąłem, gładząc ją po plecach

- A chciałeś sobie odpuścić. - mruknęłam cicho, kładąc głowę na jego klatce piersiowej. Słyszałam jak bije jego serce, które rytmicznie, lekko uderzało.

- Chyba nie - mruknąłem - nie przypomina sobie tego - dodałem
- Usiądź na mnie - zaproponowałem - Tak by nogi zwisały ci z drugiej strony, twarzą do mnie - wytłaczyłem - może ze mną nie będziesz się, aż tak bała - stwierdziłem

- Spadniemy przecież. - uniosłam brew, zaskoczona jego pomysłem. Odkleiłam się od jego koszulki, patrząc mu w oczy. Zagryzłam wargę, nieco mocniej niż zazwyczaj.
- Mogę Ci zaufać, że będziesz mnie mocno trzymał?

- Nie sadniemy - uspokoiłem ją, patrząc jej w oczy - Jezeli nie chcesz nie musisz - powiedziałem szybko -Do niczego nie chce cie zmuszać -mruknąłem
- Ale tak możesz mi zaufać, w moich ramionach nie spadniesz - stwierdziłem - to ja mam większe szanse na upadek - zaśmiałem się

- Jeżeli Ty masz większe szanse na upadek, a będę siedziała na Tobie to oboje spadniemy. - westchnęłam cicho, zbierając się na odwagę - Pomóż mi jakoś, bo nie wiem jak mam na Ciebie wskoczyć, żeby Cię nie zepchnąć. - zachichotałam.

Zaśmiałem się na jej próby. Dzięki temu, że była blisko zlapałem ją za pośladki i uniosłem, usadzając sobie na kolana. Jednak chyba trochę za blisko ją posadziłem, bo gdy podniosłem głowę nasze twarze dzieliły drobne centymetry, a jej piersi były przycisniete do mojej klatki piersiowej.

Przywarłam do jego klatki jeszcze bardziej, nie patrząc przed siebie, a w oczy chłopaka. Pierwszy stopień do pozbycia się lęku wysokości - check.
- W sumie to mi tu wygodnie. - poruszyłam biodrami, wygodnie się usadawiając.

Warknąłem cicho, czy ona naprawdę nie rozumiała, że nie należy poruszać biodrami , gdy siedzi na facecie.
- Cieszę się - powiedziałem, uśmiechając się - I co jest nadal się boisz? - zapytałem ciekawy

- Teraz nie, póki nie widzę jak daleko od ziemi jestem. - uśmiechnęłam się promiennie.
Uniosłam się lekko, stykając nasze czoła ze sobą. Nawet gdy siedziałam na jego kolanach, miałam nos na wysokości jego brody.

Przeniosłem swoje dłonie na jej pośladki, by pomóc jej utrzymać wysokość, byłem ciekawy jej kolejnego kroku
- To może spójrz na dół? - zaproponowałem, jednak mój głos stał się bardziej gardłowy, bardziej niż myślałem.

- Boję się. - założyłam swoje ręce za jego kark, mocno się trzymając, czując jak drżą mi dłonie - Nie spojrzę w dół. - przełknęłam ciężko ślinę.

- Dobrze może masz rację - mruknąłem - Kiedy indziej to zrobisz- dodałem i zdjąłem ręce z jej pośladków. Ułożyłem je na murku tak, by się nimi podeprzeć w razie czego.

- Kiedy indziej. - powtórzyłam za nim zbyt wysokim tonem.
Odsunęłam się delikatnie, by z łatwością patrzeć na niego. Podobał mi się, nie raz śnił mi się taki... dobrze zbudowany mężczyzna, wysoki i z ostrzejszym charakterem. Kiedyś marzenia, teraz mam obrazek z moich snów przed oczami. Skarciłam się w myślach, przerywając długą ciszę.
- O czym myślisz? - uniosłam delikatnie jeden kącik ust.

- O Tobie - odpowiedzialne od razu. W sumie musiałem przyznać, że wiele rzeczy robiłem z nią po raz pierwszy, mimo tego, że jestem doświadczony w sprawie z kobietami, to nigdy nie byłem w ich towarzystwie dłużej niż 24h, wiec nigdy nie doświadczyłem siedzenia takie jak to teraz, a musiałem przyznać, że bardzo mi się podobało.

Spojrzałam na niego podejrzliwym wzrokiem, nie tracąc z uśmiechu. Łokcie oparłam na jego ramionach, dłonie wplatając w moją ulubioną, kasztanową czuprynkę. Lekkie loki kręciły się bezwładnie wśród moich palców.
- Zaprzątasz sobie głowę? Moją osobą? - zmarszczyłam czoło, czując jak dodatkowo unosi mi się brew.

Gdy wsunęła dłonie w moje włosy, lekko zamruczałem.
- Jak mógłbym myśleć o kimś innym? - spytałem, patrząc na jej ruchy. Lekko przybliżyłem ją do siebie i nachyliłem przejeżdżając nosem od jej ucha aż do ramienia
- Ślicznie pachniesz - stwierdziłem, chcąc dodać coś jeszcze, ale ugryzłem się w język w ostatnim momencie.

- Noah... - szepnęłam mu do ucha, przegryzając jego płatek.
Zacisnęłam zęby na wardze, czując przyjemne dreszcze w okolicach szyi.