Wieża Astronomiczna

Nie słuchałam juz Tylera. Chce. To niech odejdzie.
Ja chciałam tylko dotrzymać obietnicy. Gdy sie podniosłam w koncu, stanęłam w lekkim rozkroku na drżących nogach i spojrzałam na Gryfona. Deszcz i wiatr przybrały na sile. Stanęłam nad chłopakiem, szepcząc zaklęcia pod nosem z ktorego po chwili zaczela wypływać krew. Jesli sie z nim połączyłam, to mam przesrane. Bo jesli jemu cos zrobie, to to samo dotknie mnie. Spróbować nie zaszkodzi..

Popatrzyłem w tym samym kierunku co moja kuzynka. Widząc, że dziewczyna ledwo stoi na nogach podszedłem do niej i złapałem ją w talii, odciągając do tyłu.
- Starczy Rian - odparłem cicho.
Gdy znaleźliśmy się daleko od Gryfona, puściłem ją odsuwając się.

— Jeszcze nie...— powiedziałam mimo iż Gryfon stracił juz przytomność.
— Jeszcze nie skończyłam. — dodałam oddychając ciezej. — Nie skończyłam...

Widząc, że Gryfon już się nie podniesie. Stanęłam na palcach i pocałowałam Tylera w policzek.
- Do zobaczenia - powiedziałam do kuzyna z usmiechem.
- Pa, Shin - pomachałam do Ślizgonki i ruszyłam przed siebie.

Next > ...

Uśmiechnąłem się do Kate i pochyliłem się, by pocałowała mój policzek.
- Do zobaczenia - odparłem.
Gdy tylko Kate zniknęła, odwróciłem się do Rian.
- Właśnie pokazałaś, jak poradzisz sobie z Jacksonem - westchnąłem niezadowolony.

Chwile trwało nim zorientowałam sie co właśnie zrobiłam. Cofnęłam zaklęcie przyciskając dłonie do piersi. Co ja narobiłam....
Z opóźnieniem dotarły do mnie słowa Tylera.
Spojrzałam na niego jakbym widziała go po raz pierwszy w zyciu.
— Nikt cie nie prosił żebyś tu przychodził. — powiedziałam przełykając ślinę. — Nie twoj zasrany interes czy sobie poradze...— dodałam opadając tyłkiem na ziemie. Przenioslam sie na kolana z zamiarem wstania ale nie było to takie łatwe.
— Jaki debil... Dotyka kogos... W czasie gdy ten ktos próbuje odebrać Woo Binowi moc...— powiedziałam wbijając wzrok w krople uderzające o ziemie.

- Twój debil - odparłem cicho.
- Nie rozumiem Cię w ogóle - westchnąłem i zmierzwiłem włosy - raz mówisz bym był przy Tobie i się Tobą interesował, a później gdy przychodzę i chcę Cię uwolnić od Gryfona, mówisz, że to nie mój zasrany interes - mruknąłem.
- Przepraszam, że przyszedłem i że Cię dotknąłem - dodałem.

— Uwolnić? Skoro chciałeś to zrobic to trzeba było mnie zabrac. A nie pozwolić zeby obmacywał i wkładał łapy tam gdzie nie trzeba. — powiedziałam łapiąc sie muru i podnoszac sie.
— Teraz juz wiesz dlaczego cie odepchnelam... Zamierzałam zabrac mu magię bezpowrotnie... a ty mnie dotknąłeś... Nie czujesz sie dziwnie? Na wszelki wypadek sprawdź czy mozesz czarować.

- Sama mówiłaś, że z twoja cudowną magią sobie poradzisz - odparłem.
- Mi to zarzucasz, a sama dałaś się dotykać - mruknąłem.
- Masz rację, mogłem, kurwa nie przychodzić. Spokojnie pewnie będziesz miała dużo takich sytuacji, po bardzo mądrym ogłoszeniu w Wielkiej Sali - dodałem.

— Naprawde myślisz ze... Chciałam zeby mnie dotykać?— zapytałam nie wierząc w to co mowi.
— Myślisz ze gdybym mogą sie ruszyć to nie wzięłabym cie za rękę? Mysli...— urwałam kręcąc głowa.
— Dobrze Tyler. Nieważne. Ważne ze juz wiem jakie masz o mnie zdanie. — powiedziałam patrzac mu w oczy.
— Spokojnie. Jak ktos postanowi mi zrobic krzywdę, nie przyjdę do ciebie z płaczem... Obiecuje. — dodałam cicho.
— A teraz idz jak najdalej stad. Jesli Anastasia powiedziała komukolwiek o waszym konflikcie, i ktos sie tu zjawi, bedziesz miał problemy. Nikt nie uwierzy ze ja to zrobiłam.

- Nie spetryfikował Cię - odparłem krótko.
- Teraz się zastanawiam czy ty na pewno chciałaś przeżyć swój pierwszy raz ze mną...A może ja Cię zmusiłem, albo się mnie bałaś? - spytałem
- Myślę, że dała byś radę go odepchnąć i do mnie podejść gdybyś tylko chciała - mruknąłem.

— Tak... Masz racje. Ja po prostu lubie kiedy obleśni faceci mnie obmacują...— powiedziałam coraz bardziej nie dowierzając swoim uszom.
— Mam wrazenie ze ty sie nigdy nie bałeś Tyler. Ale jesli tak to dobrze. — powiedziałam cicho, nadal się w niego wpatrując.
Gdy wspomniał o naszym pierwszym razie... Moim w podwójnym znaczeniu, wstrzymałam oddech po tym jak wciągnęłam powietrze. To niemożliwe ze on mowi takie rzeczy. Nierealne po prostu.
— I-idz juz Tyler. — powiedziałam. — N-nie mów ni...komu ze tu B-byłeś. — dodałam powoli ruszając w stronę nieprzytomnego Gryfona ktory lezal w kałuży swojej krwi ktora zmieszała sie z deszczem.
— Co ja narobiłam..— sapnelam. Przeciez ja mogłam go zabic... A co jesli juz to zrobiłam? Wiedziałam ze moja magia jest niebezpieczna... ale nie sądziłam ze bede na tyle zdesperowana zeby użyć jej na kims... Nie. To nie była wina magii... To było zaklęcie. I moja wola. Ze chciałam go uzyc. I to zrobiłam. Chciałam zobaczyc jak WooBin sie wykrwawia.

- A czego się bałaś przy nim? -spytałem i niechętnie podszedłem do Gryfona.
Ukucnąłem przy nim i sprawdziłem tętno na jego szyi.
- Żyje - mruknąłem cicho.
- Jakim zaklęciem go potraktowałaś? - spytałem, przyglądając się chłopakowi w kałuży krwi.

— Sectumsempre. — powiedziałam cicho, klękając przy Gryfonie.
— Idz stad Tyler. Nie masz obowiązku mi pomagac. Tylko sie ze sobą pieprzymy. Taki był początkowy układ. Nic wiecej. – powiedziałam wyciągając rękę do Gryfona jednak cofając ja w połowie.
— Idz...— dodałam ciszej, opierając dłonie na udach. Nadymalam policzki ale od razu wypuscilam powietrze czujac bol w jednym z nich. Odruchowo polozylam na nim dlon. Cios ma niezły. Brak mózgu powoduje chyba wzrost siły.

Usiadłem dalej od Gryfona i popatrzyłem na dziewczynę.
- Skoro się tylko jak ty to mówisz, pieprzymy, to dlaczego... dlaczego bolało mnie bardziej to że mnie odwpchnęłaś, niż możliwość oddania Tobie mocy? - spytałem, patrząc na nią.
- Zaniosę go do skrzy... - urwałem, widząc jak dziewczyna odkrywa swój policzek.
Dopiero teraz zrozumiałem, że nie przyjrzałem się jej, gdy tu przyszedłem. Zrozumiałem też dlaczego Kate wysłała po mnie Jordana.
Przysunąłem się najbliżej jak się da do Ślizgonki, informując stan chłopaka.
- On Ci to zrobił, prawda? - spytałem i wyciągnąłem dłoń by pogłaskać ją po nim, ale szybko ją cofnąłem, zdając sobie sprawę, że nawet dotknięcie może ją zaboleć.

— Mnie pytasz? Sam powinieneś znać na to odpowiedz. Nie jestem dla ciebie kims bliskim, nic do mnie nie czujesz. Moze... Jesteśmy przyjaciółmi. I dlatego tak sie poczułeś...— powiedziałam zdejmując dlon z policzka i wypuszczając powietrze z ust.
— Zasłużyłam. — powiedziałam. — Widzisz? Lubie jak ktos mnie bije a potem obmacuje. To dlatego sie od niego nie odsunęłam i nie podeszłam do ciebie. — dodałam nie patrzac na niego.
— Idz juz. Przeniosę go do skrzydła i powiem Anastasii co sie stało. Nie mieszaj sie do tego.

- Czego się przy nim bałaś? - spytałem i przejechałem delikatnie opuszkami palców po jej policzku.
Nagle coś sobie uświadomiłem i chwyciłem za końcówkę sukienki lekko ją podnosząc. Jednak zdając sobie sprawę, że może wcale nie chce czuć mojego dotyku, popatrzyłem na nią.
- Podwinęła byś sukienkę? - spytałem, patrząc na nią błagalnie.

Zmarszczyłam brwi.
— A sam nie... — zaczelam ale urwałam. Gdyby chciał to by to zrobił. Podciagnelam ja kawałek nad krawędzią pończochy i spojrzałam na niego.
— O co ci chodzi? Mam na sobie majtki...— powiedziałam na wszelki wypadek.

- Możesz ich nawet nie mieć - odparłem spokojnie.
- Pokaż mi swoje biodro - poprosiłem - wiem, że o za dużo proszę, ale chcę tylko zobaczyć - mruknąłem.

— Dlaczego po prostu sam tego nie zrobisz?— zapytałam w koncu, spoglądając na Woo Bina by sprawdzić czy aby na pewno jest nieprzytomny po czym powinelam sukienkę wyżej, tak jak chciał.

- Bo nie wiem czy mogę Cię dotknąć - odparłem powoli i popatrzyłem, na ślad.
- To też on, prawda? - spytałem
- Jeszcze gdzieś Cię skrzywdził? Coś jeszcze Cię boli? - popatrzyłem na nią.

— Nie wiesz...— powtorzylam powoli po czym prychnelam. No tak..
Podążyłam za jego wzrokiem i spojrzałam na swoje biodro. Chyba faktycznie powinnam zacząć wciskać w siebie jedzenie.. Ale to potem. Na jasnej skórze dokładnie widać było odcisk palców Gryfona. Jak plastelina... wystarczy lekko ścisnąć o juz zostaje odcisk.
— Nie. — powiedziałam. – Nic mi nie jest. – skłamałam szybko obciagajac sukienkę która i tak pojdzie do smieci przez to ze ten kretyn wypluł na mnie swoja krew.
— Tyler Prosze. Idz juz. Ja sie nim... zajme.

- Co jeszcze Ci zrobił? - spytałem, patrząc jej w oczy.
Popatrzyłem na nią a potem na Gryfona.
- Najpierw twoje zdrowiw i stan, potem życie tego debila - odparłem cicho.
Niewiele sie patyczkując, podniosłem jej sukienkę lekko do góry, a następnie zanurkowałem w niej głową.
Gdy znalazłem się pod jej sukienką, zacząłem delikatnie skłać pocałunki na jej sinym biodrze.

Wystraszyłam sie go gdy tak nagle machnął moja sukienka, za chwile znajdując sie pod nia.
Poczułam jego pełne usta na swoim biodrze. Zacisnelam zeby i usta czujac jednocześnie lekkie, przyjemne mrowienie jak i niekomfortowy i dziwny bol.
— Mm... Tyler... To chyba nienajlepszy moment... — powiedzialam cicho. Odruchowo zacisnelam uda, czujac przy tym ze po wewnętrznej stronie prawego, odczuwam to samo co na biodrze, pomijając pocałunki.
Tyler zawsze bal sie mnie mocniej dotknąć zeby noe zrobic mi krzywdy. Za to Woo Bin chyba robił to wszędzie gdzie tylko dotarła jego dlon.

Przestałem całować jej biodro i wychyliłem się spod sukienki, poprawiając przy okazji włosy.
- Przepraszam, masz rację nie powinienem tak robić - odparłem.
- Rian, gdzie jeszcze Ci zrobił krzywdę - mruknąłem, patrząc jej w oczy.
- Spokojnie, jeżeli nie będziesz chciała to Cię nie dotknę - odparłem.

— Dobrze wiesz ze chce żebyś mnie dotykał. Zawsze i wszędzie. Ale...— powiedziałam nabierając powietrza.
— Troche czuje sie... zdezorientowana. Bo ty to wszystko wiesz... Zawsze wiedziales. Ale mimo to mówisz ze nie wiesz czy mozesz mnie dotknąć...— dodałam.
— Należało mi sie. Niepotrzebnie Kate cie wzywała. WooBin by mnie przeleciał, ja dostałabym to na co zasłużyłam a ty... a ty bez wyrzutów sumienia mógłbyś odejsc. W twoich oczach byłabym kurwa... I prawidłowo..

- Rian, nie, nie wiem - odparłem
- Obawiam się, że będziesz się bała każdego dotyku, przez tego kretyna, nawet mojego - dodałem ze zbolałą miną.
- Wolę się zapytać niż widzieć twoje łzy i wiedzieć, że to przeze mnie - mruknąłem cicho.
- Nie zgadzam się z Tobą. Cieszę się, że Kate mnie wezwała, bo zdaje sobie sprawę, że wyglądała by gorzej od Ciebie to po pierwsze. Po drugie nigdy byś z nim się nie pieprzyła - powiedziałem będąc pewnym - Po trzecie...choćbyś się pieprzyła z połową Hogwartu, nie była byś dla mnie kurwą - westchnąłem.
- Chcesz bym odszedł? - spytałem niedowierzając.

— A powinieneś to wiedziec. Tego powinieneś byc pewien jak niczego innego. — powiedziałam cicho.
— Nie byłabym... Juz jestem. Pozwoliłam sie dotknąć innemu. Kate... Powiedziała ze jesli chce byc z toba to mam sie nie dać tknąć Jacksonowi... A dałam sie tknąć WooBinowi... znany jedno wychodzi..— powiedziałam zagryzając wargę.
— Oczywiscie ze nie chce. Ale tak bedzie dla ciebie najlepiej. Nie minie chwila a o mnie zapomnisz. Wtedy ułożysz sobie zycie. — szepnelam.
— Nie rozumiem tylko... Dlaczego tak często we mnie wątpisz..

- Bo w większości to co on powiedział to są moje watpliwości - odparłem cicho.
- Gdy do mnie nie podeszłaś, a potem mnie odepchnęłaś byłem pewny, ze ma rację, z tym że Ci się znudziłem - dodałem.
- Mi jak i Kate nie chodzi o dotyk jako taki że podacie sobie dłonie, tylko taki na tle seksualnym - mruknąłem cicho.
- Nie zapomnę o Tobie - westchnąłem, a nastepnie wpiłem się w jej usta i zacząłem lekko gładzić jej obolały policzek.

— Tak nie powinno byc Tyler. Teraz juz wiem dlaczego nie możemy byc razem. Nie chodzi o milosc. Ale o wzajemne zaufanie. Ja nie uwierzyłabym nigdy w cos takiego ze próbowałbys... — powiedziałam urywajac. — Zazdrosc zazdrością ale... Zaufanie to podstawa. — dodałam. — A to nie był dotyk na tle seksualnym? Jego ręka przez moment znalazła sie tam gdzie zazwyczaj znajduje sie jakas czesc twojego ciala...— powiedziałam. — Wy ciagle myślicie ze wskoczę Jacksonowi do lozka... Oboje..— mruknelam cicho.
Zdążyłam nabrać powietrza kiedy jego usta wpily sie w moje. Oddałam pocałunek delikatnie, jakby bojąc sie ze poczuje po raz kolejny bol, jak wtedy kiedy Gryfon wykazał sie brakiem ogłady i wymierzył mi policzek.

- Tak masz rację - odparłem, odsuwając się od niej - tak nie powinno być - dodałem.
- Ufam Ci Rian, a ty znów to podważasz - westchnąłem niezadowolony.
- Widziałem, że się tam znalazła - mruknąłem cicho - ale co miałem zrobić, co? Jakbym go pobił to znów byś się do mnie nie odzywała...
- Nie myślimy, że wskoczysz mi do łóżka, ale...nieważne, bo ile razy Ci to mówię, za każdym razem to przekręcasz i inaczej interpretujesz - mruknąłem, wstając z podłogi.
- Idź do pokoju, ja się nim zajmę...Skoro Ci tak bardzo przeszkadza wszystko co robię i mówię to zapomnij o mnie...

Patrzyłam na niego bez słowa skupiając sie na tym co mowil.
– Tak Tyler... Zazwyczaj zakochuje sie w tych którzy mi przeszkadzają. Jestes druga osoba w moim zyciu ktora szczerze pokochałam. — powiedziałam nie ruszając sie z miejsca.
— Jesli chcesz to odejdę. Ale nie zapomne. — dodałam cicho.
— Ty idz. Lepiej żebyś nie był w to zamieszany. – powiedziałam pociągając nosem i przekładając włosy na jedno ramie.

- Nie Rian, jak na razie masz perfekcyjną opinię i musisz o nią dbać. Ja się z nim klóciłem, więc bedzie prawdopodobne bardziej niż gdy ty nim przyjdziesz - odparłem i rzuciłem na chłopaka zaklęcie lewitujące.

— No właśnie! TY sie z nim kłóciłes. — powiedziałam podnoszac sie.
— Tyler nie mieszaj sie w to. Bo bedziesz mieć problemy...

- Trudno, to będę i tak już mam - odparłem
- Poza tym nie sądzę by Anastasia coś mi dowaliła mocnego - dodałem i pocałowałem ją mocno w zdrowy policzek.

— Tyler Prosze cie. — powiedziałam łapiąc go za rękę.
— Słyszysz? Tyler błagam cie..— jeknelam stając przed nim.
— Ja go tam zaprowadzę. Okej?

- Po co? - spytałem zaskoczony.
- Dlaczego sama chcesz go zaprowadzić? Nie rozumiem Rian - odparłem
- Wezmę to na siebie...Aż za dużo masz rzeczy związanych z nim - mruknąłem, wskazując ma Gryfona.

— Bo WIDAĆ jakim zaklęciem został trafiony. Ja mam czyste konto. Ty nie. — powiedziałam.
— Nie chce żebyś miał jeszcze przeze mnie problemy. Zrozum to. Nie zostawię cie jeszcze z problemami. — dosłałam. — Dociera? Juz wiecej nie znajde sie w jego pobliżu. Obiecuje

- Rian - westchnąłem - skoro tak chcesz, to niech tak będzie - powiedziałem, pocierając jej policzek.
- Nie obiecuj, czegoś czego nie możesz by być pewna - mruknąłem cicho - bo to nie ty chodzisz za nim tylko on za Tobą - dodałem, uśmiechając się lekko.
- Ale jak już chcesz to idziemy tam razem, w sensie do skrzydła - dodałem.

— Jak bede daleko stad to raczej moge dotrzymać obietnicy. – powiedziałam.
— Tyler.... Jak Anastasia nas zobaczy to od razu pomyśli ze to twoja sprawka... Mam rzucić na ciebie zaklęcie żebyś posłuchał czy co...

- Nie Rian, nigdzie nie wyjedziesz - odparłem - zostajesz tutaj, ze mną - dodałem.
- Jak mnie wywalą to ja tu wrócę, ale najpierw zanieśmy go do skrzydła, a ty masz powiedzieć Anastasi co on i zrobił. I nie mówię tu tylko o policzku, biodrze ale też o udach - odparłem i położyłem dłoń tam gdzie zapewne znajdował się ślad.
- Skarbie, pomyśl, że te wszystkie siniaki nie zrobił Ci ten podły idiota, tylko twój debil - powiedziałem i puściłem do niej oczko, kierując się do wyjścia.

— To tym bardziej nic nie powiem...— mruknelam odwracając sie do niego.
— Poza tym... Gdybys ty to zrobił to bym sie cieszyła... Moze nie z policzka ale... No..— dodałam.
– Tyler... Dobrze! Ale nie wchodzisz ze mna do skrzydła... Sama z nim tam wejdę.

- Nie Rian, zaniosę go i tam z Tobą zostanę. Jak mi nie uwierzy to wypije verita serum, ale nie zostawię Cię tam samą - odparłem o wolną ręką złapałem jej.
- Musisz jej wszystko powiedzieć - mruknąłem - nie chcę Cię stracić - dodałem, patrząc jej w oczy.
- Nie wiem jak miałyby Cię cieszyć te siniaki, gdyby zostały zrobione przeze mnie, ale skoro tak to postrzegasz, to ja je zrobiłem. No dobra do policzka się nie przyznam, bo nigdy nie uderzyłem dziewczyny, a tym bardziej Ciebie - westchnąłem.
- Idziemy, bo jak nie przeżyje to nie chcę wiedzieć co się stanie - stwierdziłem i pociągnąłem ją za rękę

Next > Skrzydło szpitalne

— Bo takie siniaki... W takich miejscach... Mogły powstać tylko w jeden sposób...— powiedziałam nie patrzac na niego.
Scisnelam jego dlon gdy pociągnął mnie za sobą.

Next: SS

Wyjście na wieże w takim stroju nie było najlepszym pomysłem ale cóż... Potrzebowałam troche zmarznąć zeby potem mieć powód do powrotu do dormitorium.
Podeszłam do murku i oparłam o niego dłonie. Nie mogłam pozbyć sie chłopaka z głowy. I tego co mu powiedziałam. Nie wiem... Bolało mnie to ze sprawiłam mu przykrość.
Chyba robiłam sie miękka.