Dormitorium Chłopców 1

- No nie - mruknąłem i złapałem jej oba nadgarstki i przygwoździłem nad głową.
- Nie możesz już się ruszać - odparłem.

— Nie moge bo co?— zapytałam.
— Nie lubisz jak ktos cie szczypie za sutki? — zatrzepotalam rzęsami.
— No i co Cipcia? Czujesz sie męski?

- Nie, nie lubię - warknąłem w jej stronę.
- Przy Tobie zawsze czułem się męski - mruknąłem i ściągnąłem z niej kołdrę.
Przeleciałem wzrokiem po jej ciele, na nowo się nakrecając.

– Bo jestem jedyna osoba w tej szkole ktora jest mniej męska od ciebie. — powiedziałam szczerząc sie.
— O... No i co...— dodałam kiedy odrzucił kołdrę.
— Cycków nie widziałeś?

- Czyli twierdzisz, że wszyscy inni są bardziej męscy niż ja, tak? - spytałem, przekrzywiając głowę.
- Akurat na twoje napatrzyłem się wystarczająco - mruknąłem, patrzą jej w oczy.

— No a nie jest tak?— zapytałam prowokując go.
— Napatrz sie napatrz... Kto wie kiedy umre... Albo co gorzej... Postarzeje sie

- Skoro ty tak uważasz to dla Ciebie tak jest, ale nie dla mnie - mruknąłem, puszczając jej dłonie.
- Nie dzięki. Już widziałem dużo - odparłem, przeciągając się.

— Jeju ale ty jestes... Z toba to sie nawet pożartować nie da. — powiedziałam przewracając oczami.
— Okres masz czy cos?— zapytałam odsuwając sie od niego i zakrywając kołdra po pachy.
— Wracam do spania. Nie budź mnie niepotrzebnie. — dodałam zawijając sie w kokon z kołdry i odwracając do niego tyłem.

- Nic złego nie zrobiłem - odparłem i przysunąłem się lekko, by poprawić jej włosy i wsadzić kilka kosmyków za ucho.
Słysząc jej kolejną wypowiedź wstałem z łóżka, dając jej jednocześnie więcej miejsca do spania.
- Dobrze. W takim razie dobranoc Shin - mruknąłem, podchodząc do szafy i wyjmując z niej ciuchy.

— Dlaczego znowu mówisz do mnie po nazwisku? — zapytałam patrzac na niego.
— Uprzedzam ze zaczynam sie irytować...— powiedziałam z góry.

- A nie mogę używać twojego nazwiska? - spytałem, zabierając z szafy czyste ubrania oraz bieliznę.
- Zabronisz mi Shin? - uśmiechnąłem się lekko i przechyliłem głowę.

— Uważasz ze to zabawne?— zapytałam.
— Bo mnie nie bawi R... Shin. — powiedziałam lekko mrużąc oczy i powtarzając w głowie jego imię połączone z moim nazwiskiem. Chujowo brzmi.

- Ja mam na nazwisko Rhodes a nie Shin, skarbie - mruknąłem.
- Auuu. Chyba zapomniałaś o tym jak mam na nazwisko. To przykre - odparłem, kierując się do łazienki.

— A ja zaraz moge cie trzepnac w łeb jak chcesz. — burknelam.
— Nie muszę pamietać takich rzeczy. Ważne ze pamietam o czyms innym. — dodałam.

- Nie no, możesz trzepnąć siebie - odparłem z uśmiechem.
- O jakich? Co jest takie ważne? - spytałem.

— Trzepnę. Z wieży. Ale jeszcze nie teraz. — odparlam.
— Cos. Cos o wiele ważniejszego niz pamiętanie o nazwiskach, imionach czy innych takich. — dodałam. — Idz sie myj...— mruknelam zakrywając sie kołdra po czubek głowy.

- Może lepiej nie - mruknąłem.
- Rian - westchnąłem.
- Powiesz mi czy nie? - spytałem, przekrzywiając głowę.
No nie powiem, zaintrygowała mnie tym zdaniem i chciałem się dowiedzieć o co jej chodzi.

— Jeszcze zmienisz zdanie. — powiedziałam.
— Nie. Raczej nie. Moze kiedys sam sie dowiesz. — odparlam.
— Otworzysz Magnusowi drzwi? Stoi pod nimi dłuższa chwile..

- Nie, nie zmienię - odparłem poważnie.
- Szkoda - mruknąłem i popatrzyłem w kierunku drzwi, za którymi stał kot dziewczyny.
- A na kogo ja Ci wyglądam? Na portiera? - spytałem.
- Twój kot ty mu otwórz - stwierdziłem, wchodząc do łazienki.

— To była po prostu prośba. — powiedziałam i zeszłam z lozka, owinięta w kołdrę po czym otworzyłam kociakowi drzwi. Ten wszedł i usiadł tuz przed nimi gdy zamknęłam je z powrotem.
Odłożyłam kołdrę na lozko po czym wyciagnelam z szafy Tylera koszulke i wciągnęłam ja na siebie. W czasie gdy ten był w łazience, ja posłałam lozko, idealnie wygładzając narzute i układając poduszki.

Gdy wszedłem pod prysznic, mimo głośnego szumu wody, słyszałem jak dziewczyna otwiera drzwi kotu, albo po prostu to moja wyobraźnia tak działa.
Chwyciłem za żel i namydliłem całe swoje ciało płynem, który po chwili spłukałem.

Gdy skończyłam, usiadłam na kanapie i zawołałam kota ktory najpierw upewnił sie ze Tyler jeszcze nie wyszedł z łazienki i wskoczył mi na rece, troszkę jakby bez energii. Wiem ze słyszał co wczoraj powiedziałam. Ze go odeśle bo wybrałam Tylera. Dlatego nie drapał w drzwi tylko wysłuchał i sobie poszedł. Musiał przyjść dzisiaj tu z błoni bo czuć było charakterystyczny zapach z zewnatrz na jego futerku.

Wyszedłem spod prysznica i po wytaciu ciała, założyłem wcześniej przygotowane ciuchy.
Wrzuciłem ręcznik do kosza na pranie i otworzyłem drzwi od łazienki, by wypuścić małą parę z pomieszczenia.
Wychodząc z łazienki i widząc kota w ramionach dziewczyny, ominąłem ich i usiadłem na świeżo pościelonym przez dziewczynę łóżku.

Podniosłam wzrok na Tylera, podczas gdy Magnus odwrócił sie do niego tyłem i schował łeb za kołnierz koszulki ktora miałam na sobie. Tak grubasie. Juz cie nie widać. Czułam ze kot lekko drży wiec zaczelam go głaskać po grzbiecie, przyglądając sie Tylerowi.

Gdy podniosłem wzrok, utkiwiłem swoje spojrzenie w brązowych oczach dziewczyny. Po dłuższym wpatrywaniu się w jej oczy, potrząsnąłem głową i chwyciłem za różdżkę.
Wyszeptałem cicho zaklęcie, a po chwili na moich nogach znajdowała się książka wielkości połowy mojego uda. Otworzyłem ją tam gdzie ją wcześniej zaznaczyłem i zacząłem wpatrywać się w kartki, dając czas Rian i Magnusowi, bo chyba tego aktualnie potrzebowali.
Poza tym chciałem dokończyć ją ze względu na to, że zacząłem ją czytać, gdy byłem daleko od dziewczyny, a teraz był na to idealny czas.

Przygryzlam lekko wargę kiedy Tyler zajął sie ksiazka. Mag wychylił łeb i zerknął na chłopaka po czym preciagnal sie, opierając przednie łapki na mojej klatce piersiowej. Potem zaczął sie o mnie ocierać, mrucząc cicho. Trwało to chwile po czym kilka razy dotknal mnie zimnym noskiem w policzek i zeskoczył podchodząc do drzwi. Rowniez do nich podeszłam i uchyliłam je, nie będąc pewna czy chce wyjsć czy nie. Zerknął jeszcze na lozko na którym lezal Tyler po czym spojrzał na mnie i wyszedł bezszelestnie. Moje biedne serduszko. Mysli ze go nie chce..

Słysząc, że dziewczyna podnosi się z kanapy, oderwałem wzrok od książki i podążyłem wzrokiem z dziewczyną i jej kotem.
Gdy otworzyła drzwi i wypuściła kota, uniosłem prawą brew do góry.
- Dlaczego go wypuściłaś? - spytałem, patrząc na nią chwilę, a następnie powróciłem do czytania tomu.

– Chciał wyjsć..— powiedziałam cicho po czym bez słowa powloklam sie do łazienki gdzie zrzuciłam koszulke na podloge i weszłam pod prysznic, odkręcając zimna wodę i stając pod jej strumieniem.

- Tak po prostu wszedł i wyszedł? - spytałem, ale nie słysząc odpowiedzi, podniosłem wzrok.
Widząc jednak, że dziewczyny nie ma w pokoju i słysząc w łazience wodę, wiedziałem gdzie poszła.
Wstałem i otworzyłem okno, a następnie wychyliłem się przez okno, by złapać trochę świeżego powietrza.
Czując zimny powiew, usiadłem na parapecie, na nowo wczytując się w fragment tekstu, którego nie potrafiłem zrozumieć.

Gdy wyszłam spod prysznica, wytarłam sie ręcznikiem, drżąc z zimna. Gdy sie mylam pod zimna woda jakos było okej. Ale po wyjściu dreszcze spadły na mnie wielka fala. Gdy byłam juz w miarę sucha, założyłam koszulke i wyszłam z łazienki, szczękając zębami.

Słysząc jak drzwi się otwierają, spojrzałem w ich kierunku i zobaczyłem dziewczynę, której wargi drżały z zimna.
Siedząc dalej na parapecie, zamknąłem jak najszybciej okno.
- Weź sobie z szafy jakaś bluzę, bo zamarzniesz - mruknąłem, wpatrując się w drżącą z zimna Ślizgonkę.

— Nie chce. — powiedziałam zaciskajac usta i zwijając sie w rogu kanapy. Potarłam kilka razy łydki dłońmi, po chwili zasłaniając oczy i usta dlonmi by stłumić płacz. Dodatkowo nieświadomie nałożyłam wokół siebie na odleglosc pół metra barierę nie do przejścia.

- Rian - warknąłem.
Jednak widząc, że dziewczyna nie reaguje, wstałem i sam podszedłem do szafy by wyjąć z niej czarną bluzę z kapturem.
Chwyciłem ją i podszedłem do dziewczyny. Jednak zanim zdążyłem do niej dojść coś mnie odepchnęło.
Na początku się zdziwiłem, więc spróbowałem ponownie, ale dokładnie w tym samym miejscu zostałem odsunięty.
Wyciągnąłem wolną dłoń przed siebie i dotknąłem niewidzialnej rzeczy. Czując pod dłonią magię, zrozumiałem co się stało i nie mogłem w to uwierzyć.
Nałożyła barierę, bym nie mógł jej dotknąć.
Opuściłem głowę i przy samym krańcu bariery położyłem bluzę.
- Co ja Ci zrobiłem? - spytałem, niemal tak cicho, że sam siebie nie usłyszałem.
Odwróciłem się do dziewczyny tyłem i ponownie usiadłem na parapecie, zacząłem patrzeć na krajobraz za oknem.

Słyszałam ze Tyler idzie w moja stronę ale nie poczułam na sobie jego dotyku. Jeszcze bardziej mnie to dobiło i rozpłakałam sie jak dziecko. Nawet nie chciał do mnie podejść...
Długo trwało nim sie uspokoiłam i przestałam trząść jak galaretka. Pociągnęłam nosem, ponosząc głowę i wycierając oczy wierzchem dłoni.
— Tyler...— zaskomlałam i wstałam chcac do niego podbiec jednak odbiłam sie od... niczego. Cofnęło mnie do tylu z taka siła ze wylądowałam na podłodze, obijając sobie pośladki. Powoli podniosłam sie, wpatrując w chłopaka.
— Ale za co?— zapytałam będąc pewna ze mnie odgrodził od siebie w formie kolejnej kary.

- Co za co? - warknąłem na nią, ponieważ już nie wytrzymałem.
- Chcesz bym się do Ciebie nie zbliżał, to wyjdź z dormitorium i tyle, a nie nakładaj na siebie jakąś cholerną barierę, albo po prostu mi kurwa powiedz - odparłem, nie odwracając wzroku od okna.
Wiedziałem, że jeśli bym na nią spojrzał to zacząłbym się na nią wydzierać, a tego mi nie było potrzeba.

Przełknęlam ślinę slyszac jak na mnie warczy.
— Ale... Tyler...— zaczelam nie do konca rozumiejąc o co mu chodzi.
— Przeciez nic ci dzisiaj nie zrobiłam... Byłam grzeczniejsza niz zwykle...

- Nie, w ogóle - zaśmiałem się gorzko, nie mając już na nic siły.
- Skończ grać głupią - mruknąłem, uchylając okno.
- Mogłabyś chociaż nie okłamywać samej siebie - odparłem.

Zacisnelam drżąca wargę. Jego słowa raniły mnie po raz kolejny.
— Dlaczego taki dla mnie jestes? Powiesz mi dlaczego znowu mnie tak traktujesz? I co takiego ci zrobiłam az odgradzasz sie ode mnie?— zapytałam zaczynajac dygotac.
— Wiem ze nie lubisz Magnusa ale to chyba nie jest powód.. Juz obiecałam ze go odeśle..

Po usłyszeniu jej kolejnych słów, odwróciłem twarz w jej stronę i spojrzałem w jej oczy.
Patrzyłem w jej oczy dopóki się nie uspokoiłem i dopiero wtedy zobaczyłem w jej oczach ból i zdezorientowanie.
- To ty to robisz - mruknąłem spokojnie.
- Nie nałożyłem na siebie bariery, tylko ty to zrobiłaś - dodałem, nie odrywając od niej wzroku.
- Moja różdżka jest tam - pokazałem na przedmiot, który spoczywał na szafce nocnej od dłuższego czasu - nie mógłbym nałożyć na siebie czaru bez niej - wyjaśniłem.

— Ale... Ale ja nic nie robię...— jeknelam.
— Przeciez... Tak w ogole to chyba muszę ci cos powiedziec...— powiedziałam spinając sie cała.
— Pamiętasz jak po wymianie magii powiedziałam... Ze zerwe połączenie magii...

- Właśnie stworzyłaś barierę przez którą nie mogę przejść - mruknąłem.
Widząc jak jej wszystkie mięśnie się napinają, obawiałem się najgorszego.
- Tak pamiętam - odparłem, przypominając sobie tą scenę - Co w związku z tym? - spytałem.

— No... To... Jakos nie było okazji...— powiedziałam bojąc sie jego reakcji. — Kiedy oddałam ci kawałeczek mojej nagi... Nie odebrałam jej..— mruknelam. — Moja magia jakby... Nie ma granic... Jak kawałek znika, ona zaraz sie wypełnia z powrotem....— chrząknęłam. — Tak wiec... Amm..— zaczelam niepewnie. Poczułam ze bariera zniknęła ale nie odważyłam sie ruszyć. Niech on lepiej mysli ze nadal tu jest.
— Tak jakby mozesz czarować bez różdżki... I... Tak jakby... Bez względu na to jak daleko od siebie będziemy... Mozesz mnie wyczuć...

- Nie mogłaś mi wcześniej tego powiedzieć? - spytałem, przekrzywiając głowę.
Teraz wszystko stało się bardziej jasne. To dlatego w Brazylii wyczułem jej obecność, choć wcale jej ze mną nie było.
- Da się to usunąć? - dopytałem. Nie chciałem jej mówić, że obawiałem się tego, co może się zdażyć, jeśli o czymś pomyślę, a to się stanie. Najzwyczajniej w świecie się bałem, co było do mnie nie podobne.

— N-nie...— powiedziałam cicho.
Przełknęlam ślinę z trudem gdy zadał pytanie.
— Tylko sie nie denerwuj na mnie...— poprosiłam od razu. — Ja tylko chciałam cie naprawić....

- Co chciałaś zrobić? - spytałem, mając nadzieję, że się przesłyszałem.
Już sam nie wiedziałem, jak mam się zachować. Oparłem głowę o ścianę sąsiadującą z oknem.
Pierwszy raz poczułem się bezradny, ponieważ nic nie mogłem zrobić.