Dormitorium Chłopców 1

Czujac go przy sobie juz nie pojawił sie żaden koszmar. Pojawiły sie sny które odzwierciedlały moje małe - duże marzenia które nigdy sie nie spełnia. Ale to moze i dobrze. Gdyby okazało sie ze moge spędzić z Tylerem resztę zycia, to o czym bym marzyła?

Po godzinie leżenia, moja ręką jak i noga zdrętwiała.
A ja zamiast coś z tym zrobić zacząłem cicho chichotać nie mogąc się powstrzymać.
Jednak słysząc głębokie oddechy całej trójki zamknąłem się i uniosłem na łokciu, dalej mając splecione dłonie z Rian.

Zmarszczyłam brwi przez sen slyszac chichot jakby z zewnatrz. Jednak ten po chwili ucichł wiec wróciłam do marzeń sennych.

Wyciągnąłem rękę z uchwytu Rian, bo już praktycznie nie czułem kończyn.
Usiadłem na brzegu łóżka i spuściłem nogi na podłogę, by się rozruszać.

Gdy tylko przestałam go czuć przy sobie, otworzyłam lekko zaczerwienione oczy i usiadłam na lozku, orientując sie ze Tyler po prostu usiadł. Przesunęłam sie na lozku i usiadłam za jego plecami, opierając głowę miedzy jego łopatkami i obejmując go w pasie. Wróciłam do spania jeszcze na chwilke.

Przeciągnąłem się, by rozprostować wszystkie kończyny.
Gdy dziewczyna położyła głowę na moich łopatkach i się we mnie wtuliła, drgnąłem nie wiedząc o co chodzi.
Zrozumiałem, że nawet w takiej pozycji potrafi usnąć.
Teraz dopiero zacząłem się martwić co się stało, że tak bardzo chce być przy mnie sekunda po sekundzie.
Chwyciłem jej dłonie i rozplotłem lekko, by następnie popchnąć ją na łóżko.
Sam się na nie wdrapałem i położyłem, od razu czując , że dziewczyna do mnie przylega.
Przykryłem nas kocem i zamknąłem oczy.

Mruknelam niezadowolona gdy poczułam jak rozplątuje moje dłonie.
Przylgnęłam do niego gdy tylko poczułam se leży obok. Schowałam sie w jego ramionach juz lekko obudzona.

- Cały czas będę przy Tobie - mruknąłem, tak aby potwierdzić, że nie ma się czego obawiać.
Chciałem by choć raz nie musiała się przy mnie o coś bać, by czuła się ze mną bezpiecznie.

Slyszac jego słowa, wzięłam głęboki oddech. Chciałam w to wierzyć. Ale sama nie wiedziałam ile to "cały czas" bedzie trwać.

Nie słysząc odpwiedzi, przytuliłem ją mocniej, tak jakby obawiając się, że mi ucieknie.
W pokoju panowała kompletna cisza w która, była przerywana naszymi oddechami.

Gdy mnie do siebie przyciągnął, poczułam lekkie ciepło w sercu.
Słyszałam bicie jego serca, głęboki oddech Damona i ciche chrapanie Magnusa. Zazwyczaj nie lubiłam takiej ciszy. Ale teraz było idealnie. Naprawde idealnie.

Czując ciepło nie panowałem nad swoją sennością i zamknąłem oczy. Zaraz po tym zapadłem w sen.
W sumie nie było to dziwne. Wszyscy w tym pokoju zasnęli a ja się nudziłem, więc postanowiłem spożytkować lepiej czas i się przespać.

Gdy zorientowałam sie ze Tyler zasnal, sama wróciłam do spania. Dobrze mi sie tak spało. Lepiej niz kiedy szliśmy spac obrażeni. Postawiłam sobie za cel nie kłócić sie przed snem. Albo przynajmniej godzić sie przed nim.

Pierwszy raz od kilku tygodni spałem spokojnym snem.
Nie wierciłem się, nie kopałem, po prostu spałem wtulony w dziewczynę.

Nie wiem ile tak spaliśmy. Ale chyba dosyc długo bo kiedy otworzyłam oczy, w dormitorium robiło sie szaro a Damon i Mag siedzieli w nogach lozka i wpatrywali sie w nas bez mrugnięcia. Uśmiechnelam sie lekko po czym zwróciłam wzrok na Tylera. W koncu mogłam popatrzeć na niego jak spi.

Gdy wreszcie się obudziłem i zobaczyłem, że w pokoju nie jest tak jasno jak gdy szedłem spać.
Spojrzałem w dół, a widząc, że dziewczyna już nie śpi uśmiechnąłem się szeroko.
- Wyspałaś się? - spytałem, z nadal lekko przymkniętymi powiekami.

Przytaknelam głowa lekko.
— A ty?— spytałam z lekka chrypka. Wpatrywałam sie w niego tak długo ze czułam jak drętwieje mi szyja. Ale warto.

- Też - odparłem, ponownie zamykając oczy, by następnie je otworzyć i spojrzeć na zwierzaki, które w dalszym ciągu się na nas patrzyły.
- A im co? - wskazałem głową na Damona i Magnusa.

— Sadzać po minach... Siku, zazdrosc albo sa głodni. Albo wszystko na raz. — odparlam cicho.
— Jak sie obudziłam to juz tak siedzieli

- Co za zjeby - zaśmiałem się, puszczając dziewczynę i przeciągając się.
- Chcesz powiedzieć co Ci się śniło, bo sądząc po twoich późniejszych reakcjach, wiem że nic miłego, ale jeśli nie chcesz nie mów - dodałem.

Zawahałam sie na moment po jego pytaniu.
— Pozniej. — powiedziałam i poprawiłam ręcznik ktory juz dawno mi sie rozwiązał. Usiadłam na lozku i rozmasowalam lekko kark.

- Dobrze - mruknąłem.
- Chcesz koszulkę? Będzie ci wygodniej - odparłem, patrząc jak zaciska ręcznik.

Zaprzeczyłam głowa, nie odwracając sie do niego.
— Moge tu zostac jeszcze jedna noc?— zapytałam spoglądając na niego przez ramie.

- Jeżeli bardzo chcesz to oczywiście, że tak - odparłem z uśmiechem.
- Nawet nie powinnaś o to pytać - dodałem, siadając za nią i całując ją w kark.
W końcu zdjąłem koszulkę i przewiesiłem jej przez ramię.
- Uwierz mi będzie wygodniej - dodałem.

— No.. to znaczy jesli ty nie chcesz to nie..— odparlam cicho.
— Okej.— powiedziałam i rozwiązałam ręcznik, wyciągając jego czesc spod pupy i odkladajac go na bok. Wciągnęłam na siebie koszulke Tylera, nie mogąc powstrzymac sie przed zaciągnięciem sie jej zapachem.

- Chcę - odparłem natychmiast, nie mając wątpliwości co do tego.
- A o co Ci chodziło ze świętami? - spytałem, ponownie przykładając usta do jej karku

— No... Czy je lubisz. — odparlam po chwili.
— Czy lubisz święta zimowe...— dodałam. — Nie musisz odpowiadać. Tak pytam.

- W sumie to tak - odparłem, po chwili, kładąc podbródek na jej ramieniu.
- Odpoczynek od szkoły, rodziny...po prostu jak wakacje tyle, że krócej i zimniej - mruknąłem.
- A ty je lubisz? - spytałem.

Przytaknelam głowa.
— Bardzo. — odparlam.
— Wyjeżdzasz na święta?— zapytałam ciekawa, skubiac krawedz koszulki.

- Zazwyczaj na przerwę zimową wyjeżdżam, gdzieś gdzie jest ciepło - odparłem.
- Ale to też w sumie zależy jak potoczą się święta i też od znajomych - dodałem po chwili namysłu.

Pokiwalam głowa na znak zrozumienia.
— Masz wielu znajomych?— zapytałam znow z czystej ciekawości. Nie zamierzałam sie czegokolwiek czepiać. Tak po prostu pytałam.

- No dość - mruknąłem - dość na to by zapełnić wille ojca po brzegi - zaśmiałem się.
- Ale przyjaciół mam tylko kilku. Można by policzyć na palcach jednej ręki - dodałem.

— Po co Ci tylu znajomych?— zapytałam podciągając jedna noge do piersi i obejmując ja ramionami.
— Co robia Twoi przyjaciele?

- Wiesz...po prostu poznałem tych ludzi na wyjazdach i wtedy też niekiedy spędzałem z nimi czas - odparłem.
- Poza tym jak widzisz problemów z poznawaniem ludzi nie mam - mruknąłem, patrząc przed siebie.
- W sumie to nie wiem - powiedziałem zgodnie z prawdą - zapewne się uczą albo pracują - dodałem.
- A jak z Tobą? Jak dużo masz znajomych? - spytałem.

Kiwałam głowa na znak tego ze to słucham.
— A.. Wiedza? To znaczy to czarodzieje czy niemagiczni?— zapytałam.
— Am... Sporo. O dziwo całkiem sporo..— powiedziałam szczerze.

- Czarodzieje - odparłem - wszyscy są czarodziejami, jakoś nigdy nie utrzymywałem dłużej kontaktu z ludźmi. Nie potrafiłem nie używać magii - mruknąłem.
- A przyjaciół? - spytałem, przekręcając głowę.

— Rozumiem. — odparlam. — W sumie to mogłam sie tego spodziewać. — zasmialam sie lekko.
— Przyjaciół?— powtorzylam po nim, lekko sie zamyślając. — Jestem głodna. A Damon zaczął sie ślinić...

- No raczej - odparłem - Nie umiem nie używać magii - mruknąłem.
- Tak, przyjaciół - powtórzyłem.
- Czyli idziemy coś zjeść tak? - spytałem.

- No raczej - odparłem - Nie umiem nie używać magii - mruknąłem.
- Tak, przyjaciół - powtórzyłem.
- Czyli idziemy coś zjeść tak? - spytałem.

– Tak. Idziemy. — odparlam tym samym omijając jego pytanie.
— No chyba ze... Zostajemy tutaj i skorzystamy z dobroci skrzatów, wzywając jedzenie tutaj..

- Jak wolisz - odparłem, widząc,. że omija kolejny temat.
- Mi wszystko obojętne - dodałem.

— Dlaczego?— zapytałam zerkając na niego.
— Nic nie jest dla ciebie ważne? Nie ma znaczenia?

- Chodzi mi o teraz, a głównie o jedzenie - mruknąłem.
- Nie obchodzi mnie czy zjemy je tu czy w Wielkiej Sali - oznajmiłem.

— A... Okej...— powiedziałam odwracając wzrok.
— Ubiore sie. — dodałam po czym wezwałam kilka rzeczy ze swojego dormitorium i zsunęłam sie z lozka idąc do łazienki.

- Co się dzieje? - spytałem, nie ruszając się z miejsca.
- I nie mów, że nic - dodałem, widząc co chce powiedzieć.
- Powiedz prawdę - mruknąłem.