Biblioteka Hogwartu

Zaczytana, kończyłam rozdział o magicznej wyspie jednej z córek Hekate. Wstałam jakby nie wzruszona wszystkim dookoła i odwróciłam się na pięcie. Przede mną stał potwór, człowiek mackobrody czy inny majtek, kapitan czy kto aaaa.
- O cholera! - wyglądałam jak po jakimś narkotyku z olbrzymim uśmiechem na ustach - Te macki są prawdziwe!? - próbowałam je dotknąć, ale moje palce przeniknęły przez... iluzję - Niezły wyczyn dowcipnisiu, zaimponowałeś mi! - zaśmiałam się wyszukując wzrokiem sprawcę.

Wyszedłem zza regału i oparłem się o niego, machnięciem różdżki rozproszyłem iluzję. - No hej kochanie - uśmiechnąłem się do niej.

Podniosłem głowę znad książki-Hej Chris-powiedziałem uśmiechając się. Na pytanie dziewczyny uniosłem książkę wskazując palcem na tytuł.

Zaklaskałam w dłonie.
- Nabrałam się! - rzuciłam mu się na szyję, wcześniej pozostawiając na jego ustach czułego buziaka - Wyspałeś się? - dodałam kiedy się lekko odchyliłam.

- Nooo ... tu jesteś - zaśmiałam się patrząc na książkę - Zakochałam się w tej książce, ale zupełnie nieświadomie zostawiłam ją w pokoju spotkań. Jak widać, ktoś ją tu przyniósł.

Objąłem ją w pasie, gdy rzuciła mi się na szyję. Cieszyła się jak dziecko, ale cieszyło mnie to. Kto by nie chciał radości u ukochanej osoby? - No, nawet się wyspałem. A Ty, biedronko?

Podniosłem się z miejsca i odłożyłem ją na półkę-Więc...Idziemy gdzieś?-spytałem patrząc na nią.

- Gdyby nie to, że obudził mnie mój panie kłaniaj się szynszyl spałabym dalej w najlepsze. - skrzywiłam się - Nie polecam spania z gryzoniem. Całkiem przypadkiem możesz go zgnieść... albo zostać jego ofiarą. - zaśmiałam się krótko, przejeżdżając po kości policzkowej, gdzie Shawn pozostawił mi czułe ślady po walce z moją twarzą.

- Dlatego wolę koty od gryzoni. Jeszcze zależy od kota, ale mój Itachi jest spokojny - nachyliłem się i ustami przejechałem po zadrapaniach.

Zadrżałam lekko.
- Koty są super. - powiedziałam jak zahipnotyzowane dziecko - Nie miałam w życiu ani jednego, ale są super. - zaśmiałam się znowu.

- Znaczy gdzie? Bo mam nadzieję, że jak najdalej od tej dwójki - zaśmiałam się wskazując na Azazela i .... jak jej tam było? Nie ważne.

- Kiedyś będziemy mieli wspólnego kota - zamruczałem jej do ucha i wypuściłem ją z objęć, by usiąść obok książki, którą czytała. - Co czytasz?

- Zagłębiam się w magiczny świat mitologii. Nie żeby cały ten świat nie był magiczny czy coś. - wrzucałam z siebie słowa s prędkością wystrzeliwanych naboi w AK-47 - O bogini magii. - skróciłam wszystko w jednym, krótkim zdaniu.

- O Izydzie? - wziąłem książkę i przyjrzałem się okładce. Kolejne wspólne zainteresowanie, mitologie. Spadłaś mi z nieba dziewczyno, pomyślałem.

-No wiesz Chris ty znasz Hogwart bardziej niż ja-odparłem pochylając się nad nią-Ale tak, lepiej stąd jak najszybciej iść, bo się porzygamy od ich "słodkości"-szepnąłem robiąc cudzysłowie w powietrzu.

- Hekate. - poprawiłam go, spoglądając na jego ręce - Bogini magii, czarów, księżyca, ciemności, nocy, nekromacji... - zaczęłam wymieniać - Izyda to raczej jakaś bogini z mitologii... egipskiej? - zamyśliłam się - Egipskiej. - przytaknęłam sama sobie.

- Ta sztuczna słodkość mnie totalnie dobija - zaśmiałam się - Proponuję jezioro. Widziałeś kiedyś przerośniętą kałamarnicę?

- Z egipskiej. Również bogini magii - oparłem głowę o rękę patrząc na nią. - Liczyłem na to, że przestraszysz się tej iluzji - zaśmiałem się.

- Sztuczna słodkość? Naprawdę? - zaśmiałam się gorzko ze słów puchonki - Czytamy o magii, co jest w tym słodkiego? - powiedziałam donośniejszym głosem, by doszedł aż za regały gdzie siedzieli.
- Bogini magii? - zapatrzyłam się w niego - Miałam ochotę dotknąć jego macek!

- Spokojnie - przeniosłem  wzrok na tamtą dwójkę, po czym wróciłem wzrokiem do Annabelle. - Tak, bogini magii oraz żona Ozyrysa, boga życia pośmiertnego. Dużo by o tym mówić. Lubisz macki?

- Wow, nie wiedziałam, że Gryfoni potrafią mieć tak mało poczucia humoru - zaśmiałam się - To co, idziemy?

- Znaczy, jego wyglądały bardzo realistycznie. I to była jego broda. - uniosłam palec i uśmiechnęłam się - Nie była to przypadkiem bogini płodności?
- A wiedziałaś o tym, że mają dobrze rozwinięty zmysł słuchu? - zapytałam pogardliwie.

-Idziemy-powiedziałem wkładając ręce w kieszenie. Cicho zacząłem nucić kierując się do wyjścia biblioteki

- Kolega ma rację, lepiej żebyście wyszli zanim stracę cierpliwość - warknąłem patrząc na nich.

- Mmm, wredny ślizgon. - zamruczałam z uśmiechem.

Wstałam i poszłam za Charliem.
- Ale tak samo jak niektórzy ślizgoni, gryfoni są idiotami - mruknęłam z uśmiechem przechodząc obok pary.

- Suka - rzuciłem z pogardą zanim wyszła i przeniosłem wzrok na Ann. - Nie jestem wredny. Do czasu - dodałem z uśmiechem. - Tyle dobrego, że jak te gołąbeczki wyszły to cała biblioteka dla nas. Dla naszego dwojga.

- Gdybym była puchonką prędzej chyba skoczyła bym z mostu albo dała się pożreć wielkiemu chomikowi w garniturze. - prychnęłam pod nosem - Niż być kojarzona z Hufflepuffem. - posłałam jej na odchodne wredne spojrzenie.

- O nie - mruknęłam i odwróciłam się na pięcie - Możesz mnie nazywać suką, ale ja równie dobrze mogę cię nazwać męską dziwką. Tak. Męska dziwka. A wiesz czemu? Może straciłeś tą swoją pier ... ekhem pamięć, ale ja ci przypomnę. W tej szkole zdradziłeś już dwie dziewczyny. Jedną z nich byłam ja. Drugą nasza nauczycielka od Eliksirów. Dziękuję za uwagę.

- Płodności również. Ja bardziej ją kojarzę z magią, również uznaje się ją za opiekunkę rodzin - spojrzałem na wracającą puchonkę i wstałem, podszedłem do niej. - Równie dobrze mogłaś to sobie wymyślić, bądź nie być warta mojej uwagi, jeśli faktycznie Cię zdradziłem. Jeśli to robię, to rzadko i gdy mam wyjątkowe powody. Albo mogłaś się we mnie podkochiwać, a ja mogłem dać Ci kosza. Zazdrosna o Annabelle jesteś? Zachowujesz się jak dziecko. Wątpię, bym miał jakiekolwiek poważne plany z Tobą, jeśli wcześniej też taka byłaś - uśmiechnąłem się bezczelnie.

- Ktoś tu chyba właśnie popełnia jeden z grzechów głównych... Nie wstyd Ci ukazywać zazdrość? - zaśmiałam się sarkastycznie - Azazelowi się przynajmniej powodzi. - spojrzałam na chłopaka za nią - A czy Ty nie utknęłaś w tak zwanym friendzonie? - szyderczy uśmiech rozpromieniał moją twarz.

Złapałem Chris za ramiona stojąc za nią-Chodźmy stąd Chris. Nie warto już z nimi dyskutować-powiedziałem mierząc ich wzrokiem.

- Wow, dobra. Jesteście na serio milutcy. Cechą Hufflepuffu jest wybaczanie, dlatego wybaczam wam wszystkie te kłamstwa i wyzwiska. I powiem tak, może nie byłam warta twojej uwagi, Az, ale ten brak uwagi pił z tobą w klubie w Londynie i się tam z tobą całował. Ten brak uwagi dostał od ciebie na urodziny kafel z podpisem kapitana Irlandzkiej drużyny Quidditcha. Ten brak uwagi był twoją dziewczyną. Masz krzywy nos, prawda? A kto ci go złamał? Właśnie ten brak uwagi, który stoi przed tobą.

NP Jezioro

Zaśmiałam się na odchodne.
- Skończyłaś? - bezczelnie ziewnęłam, i odprowadziłam ich wzrokiem póki nie wyszli z biblioteki.
Rozsiadłam się na krześle, przewracając kartkę czytanej książki.

- Po prostu Jezus - skomentowałem z prychnięciem i usiadłem na krześle. - Równie dobrze mogła to sobie wymyślić - zaśmiałem się i ręką zbadałem swój nos. Był prosty. Może magicznie uzdrowiony? Nie chciało mi się nawet o tym myśleć.

- Dziwne połaczenie ślizgona i puchonki. - zaśmiałam się wyobrażając ich sobie.

- Chociaż... - potarłem brodę w zamyśleniu. - Isobel mi opowiadała, że byłem z kimś w Londynie i że piliśmy, ja, Is i ktoś jeszcze, podobno z Huff... - zacząłem swoje przemyślenia. - Wspomniała dokładnie to wszystko co siostra mi próbowała przypomnieć. Myślę, że to mogła być ona i mówić teraz prawdę. Nie jestem pewien na sto, ale możliwe.

- Wszystko jest możliwe. Ludzie mogą Ci wepchnąć do głowy co tylko im przyjdzie na myśl. - patrzyłam tępo na spis treści.

- Ale nie Isobel. Dobra, nieważne, było minęło - objąłem Annabelle i pocałowałem w usta krótko. - Nie myślmy o tym.

- Skoro tak chcesz. - uśmiechnęłam się szeroko, patrząc mu prosto w oczy - Wracając. Masz jakiegoś ulubionego boga greckiego? W mitologii rzecz jasna.

- Oczywiście. A Ty? - uniosłem pytająco brew. Rozmowa o mitologii, w żadnym z byłych związków tego nie miałem i żałowałem, aż do teraz. Potrafiłem o tym rozmawiać godzinami.

- No pewnie, że mam. - zamknęłam misternie ciężką księgę o bogini Hekate - Lecz nie tylko nią się interesuję. - uniosłam kąciki - Zdradzisz mi kim jest ten bóg lub bogini?

- Jest to bogini Nyks. Gdy wchodziłem w temat mitologii, najwięcej właśnie o niej czytałem i na niej się skupiałem, matka Tanatosa, boga śmierci i tak dalej. Mroczna tematyka, taką lubię - przesunąłem rękę by obejmować ją teraz w pasie. - Teraz Ty mi zdradź.

- Hekate, o której mówiłam już na początku. Eris, ponoć bliźniacza siostra Aresa. I z takich głównych Posejdon, Hades i Atena. -mówiłam pewna siebie z wyprostowaną piersią.
Uwielbiałam rozmawiać na temat, który pasjonował również mojego kompana.

- A czego jest boginią? Mało mnie interesowała - spojrzałem na nią, lekko zaskoczony zmianą jej postawy.