Biblioteka Hogwartu

- Eris jest córką Nyks, ale jest też wersja, że jest po prostu córką Zeusa i Hery. Jest uskrzydloną bliźniaczką Aresa, panuje nad chaosem i niezgodą, no tak jak jej brat. - uśmiechnęłam się, tłumacząc wszystko w należytym ładzie i porządku.

- Nyks jest boginią nocy. To mi się szalenie podoba, w sumie właśnie od Isobel wiem o Nyks. Gdyby była hellenistką, byłaby najchętniej jej kapłanką - zaśmiałem się. - Wolę wersję, że Eris też jest jej córką. Z kolei moja druga ulubiona bogini jest kochanką Aresa, gdyż jej mąż Hefajstos nie jest w stanie zaspokoić jej dobrze.

- Afrodyta. - zaśmiałam się - To chyba jestem jakąś jej potomką czy coś. - zażartowałam z sarkastycznym tonem.

- Nie zdziwiłbym się, gdyby tak było - zaśmiałem się i pocałowałem ją.

Ucałowałam jego dolną wargę, podgryzając ją nieco. Kiedy skończyłam nagle pocałunek, wystawiłam mu język.

Gdy wystawiła język, szybko go złapałem palcami. - I? - zaśmiałem się.

Zaczęłam miotać się jak biedroneczka.
- No cestań! - wymówiłam ledwo z językiem na wierzchu.

Puściłem tylko dlatego, że dopadł mnie atak śmiechu. Z twarzą zakrytą ręką ledwo siedziałem. Ta dziewczyna potrafiła mnie doprowadzić do łez ze śmiechu.

Złapałam jego rękę, patrząc jak łzawi ze śmiechu.
- Oh no cestań! - naśladowałam swój wcześniejszy głos, ściągając mu dłoń z twarzy.
Pozostawiłam na jego policzku czerwony odcisk szminki.

Zawyłem teraz i spadłem z krzesła wciąż się śmiejąc. Nie wierzyłem, że potrafi mnie tak rozśmieszyć.

- Azazel! - śmiałam się równie głośno jak on - Przestań no! - próbowałam zapanować swój śmiech mimo wszystko.

W końcu usiadłem, rękę kładąc sobie w miejscu płuc i oddychając powoli, głęboko. Usiadłem na krześle. - Z czym mam przestać? - zapytałem lekko się wciąż śmiejąc.

- Śmiać się ze mnie! - skrzyżowałam ręce na klatce piersiowej - Naprawdę jestem taka śmieszna? - wymamrotałam, wydymając usta.

- Tak - zaśmiałem się i w końcu przestałem się śmiać. - Umiesz mnie po prostu rozwalić - przekręciłem się by siedzieć naprzeciwko niej.

- Ma się w sobie to coś. - odmachnęłam kosmykiem włosów i naśladowałam ruch Azazela, siadając w jego kierunku.

- Dużo tego coś w sobie masz - położyłem rękę na stole i ziewnąłem. - Annabelle Afrodyta Kokaina Tokisaki.

- Tokisaki brzmi z tego wszystkiego najbardziej dumnie. - wyprostowałam się i spojrzałam na Azazela swoim przenikliwym wzrokiem.

- Ja bym powiedział, że Annabelle. Swoją drogą, dziś użyłem swoich najlepszych i najmocniejszych perfum. Dziwię się, że jeszcze jesteś w stanie siedzieć - oparłem głowę na ręce odwzajemniając spojrzenie równie przenikliwym.

- Silna siła woli. - przybliżyłam się nieco do niego - Takie bym powiedziała dwa na dziesięć. - wzięłam głęboki oddech, były to jednak moje ulubione jego perfumy.

- Bo Ci wierzę - zaśmiałem się i zacząłem bawić się kosmykiem jej włosów.

- Wiedziałeś o tym, że na wyspie jednej z potomek Hekate, mężczyzn zamienia się w świnki morskie, a kobiety mają maseczki, spa, masaże i to na co dziewczyna zasługuje? - wciągnęłam się w wir mówienia - Chciałabym Cię zobaczyć jako gryzonia, taki mały, niepozorny. -zaśmiałam się, mając przed oczami gryzonia Azazela.

Zmarszczyłem brwi zaskoczony jej przemyśleniami. - Od razu bym Ci wskoczył pod ubranie, bieliznę... Nie wiem, czy byś jednak chciała.

- A jako człowiek nie dałbyś rady? - zaśmiałam się sarkastycznie

- Rękami tak. Jesteś ode mnie tak niska, że nie ma mowy by czymś innym niż moim krakenem albo dłońmi tam wejść - zaśmiałem się.

Pacnęłam go w obojczyk.
- Nie jestem wcale taka niska! - uniosłam się delikatnie, jak na damę przystało - Powiedziałabym nawet, że jestem wysoka. - wyprostowałam się, trzepocząc rzęsami.

- Wysoka? Może w porównani do Isobel - zaśmiałem się i nagle coś mi się skojarzyło. Nelly... Jak mówiła Is że ma na nazwisko.. - Ty nie jesteś siostrą tej jej białogłowy? Macie takie samo nazwisko.

- Słucham? - myślałam, że się przesłyszałam - Kogo?

- No tej no, Nelly de Violine, co była z nią w pubie - oparłem się wygodniej o oparcie krzesła.

- Emm. - zaczęłam nerwowo bawić się palcami - Zbieżność nazwisk? - wymamrotałam na tyle głośno by Azazel mógł mnie usłyszeć.

- Możliwe - wzruszyłem ramionami i ją objąłem jedną ręką. - Czym się stresujesz?

- Szukam mojej siostry od kilkunastu lat, od kiedy byłam świadoma tego wszystkiego co wokół mnie się dzieje. - wzruszyłam bezradnie ramionami - Jak możesz się domyślić, jeszcze jej nie znalazłam. - uśmiechnęłam się ponuro.

- Może to ona? Powinnaś sprawdzić, zapytać się jej - objąłem ją mocniej, głowę opierając o jej. - Masz, naćpaj się moimi perfumami, poczujesz się lepiej.

Napawałam swoje zmysły perfumami Azazela, tak kusząco mocnymi i cholernie dobrze pachnącymi. Wtuliłam głowę w jego klatkę piersiową coś podśpiewując pod nosem.

- I co, dwa na dziesięć? - zaśmiałem się i wtuliłem ją w siebie. - Na poprawę humoru Ci powiem, że jesteś taka piękna, że aż nie wierzę, że srasz.

- Teraz takie mocne trzy na dziesięć. - przekomarzałam się z nim - Azazel! - zrobiłam głośnego faceplama, który rozniósł się echem bo ogromnej bibliotece.

- Annabelle! - roześmiałem się z jej reakcji. Mój nowy tekst, który już pokochałem.

- Czemu ja z Tobą jestem? - zapytałam żartobliwie - Przypomnij mi. - uspokajałam powoli śmiech.

- Bo od razu gdy pierwszy raz mnie zobaczyłaś zaczęłaś świrować i zamierałaś, jakbyś zobaczyła Meduzę? - zaśmiałem się.

- Każdy interpretuje to jak chce. - wybrnęłam z sytuacji - Może skurat miałam zawias życiowy, czy coś. - gestykulowałam rękoma.

- Winny się tłumaczy - odpowiedziałem krótko, napawając się zapachem jej włosów.

- Uważaj, bo się uzależnisz. - prychnęłam pod nosem.

- Mi to nie grozi. To nie ja mam fazy po perfumach - wyczochrałem ją lekko z rozbawieniem.

- Ale nasz fazy po czym innym. - rozciągnęłam się jak przy wstawaniu z łóżka, ukazując swój brzuch - Chętnie bym się jeszcze przespała. - mruknęłam niższym tonem.
Oparłam ręce o kolana, delikatnie się uchylając. Mój biust z perspektywy Azazela był teraz idealnie widoczny.

- Bylebym znów Cię nie musiał zanosić do dormitorium, bo będą tak często mnie widzieć, że pomyślą że jestem gryfonem - zaśmiałem się i korzystałem z okazji, by zaspokoić uciechy swe wizualne.

- Ciesz się, że nie jestem puchonką - posłałam mu zabójczy wzrok - Kumplowałabym się wtedy z Twoją byłą. - zakpiłam.