Dormitorium Chłopców 1

-Poradzę sobie.. w końcu jestem Ślizgonką... A poza tym.. co pani ma w głowie ze tak się pani boi żeby nas nie przyłapali. -Wyprostowałam się I spojrzałam na nią mruzac oczy. Położyłam dłoń na piersi.-O mój Boże! Pani profesor! -powiedziałam udawanym oburzeniem-Czy.. czy pani myśli ze my będziemy się sexić? ! O mój Boziu...-przyłożyłam dłoń do czoła. -Mnie .... nie.. Tego biednego Gryfona.. o takie złe rzeczy. . No nie..

Pod prysznicem oparłem się o ścianę. - Co tu robić?... - westchnąłem do siebie.

-Kurde.. rozgryzla mnie pani...-Podeszłam do niej. -Wie pani ze panią Lubie? Jaka jedna z niewielu osób żyjących na świecie. . Taka mala rada... Jeśli nie zacznie pani panować nad emocjami... szczególnie przy Chris to ona tez się w końcu domyśli. .. Mówię to życzliwie. .. serio pani psor...Ja tam nie wnikam w gusta ale niech się pani zastanowi czy nie lepiej znaleźć kogoś bardziej.. hmm.. kogoś wartego pani..-Spojrzałam na drzwi łazienki. -Kobieta z honorem powinna się lepiej ustawić. .Jak juz mówiłam. . Lubie panią. ..I naprawdę radzę panować nad emocjami przy uczniach w stosunku do tego padalca. .. Miłego wieczoru. .. -powiedziałam I wyszlam z dormitorium.
Next : Pokój Wspólny Gryfonów

Podskoczyłem i się przewróciłem na śliskiej powierzchni. - No... Jeszcze nie było, że oficjalnie, ale... Na to wygląda - westchnąłem, patrzenie na jej wyraz twarzy nie było przyjemne, budziło u mnie wyrzuty sumienia.

Następny post: gdzieś XD

Przytrzymałem ją za ramię. - Zostań, porozmawiamy, proszę - spojrzałem na nią.

- Ja... Nie wiedziałem, że Pani liczy... Na coś więcej - odwróciłem wzrok. - Jeśli ma Pani jakieś poważne plany, to mogę coś... No, wykombinować - powiedziałem i wskazałem miejsce na łóżku obok siebie, wyszedłem już spod kąpieli. - Może Pani usiądzie?

Pod wpływem impulsu objąłem ją. - Też nie spodziewałem się... Przepraszam.

- Nie będę jedynie przygodą? Chcesz poważnie? - zapytałem patrząc w jej oczy. Miałem konflikt myśli, wręcz się z nimi biłem. Cóż, dostałem wpierdol od własnych myśli.

- Daj mi czas do jutra i dam Ci odpowiedź. Swoją drogą, nie masz nic przeciwko mówieniu na "Ty" kiedy jesteśmy sami? - zapytałem odważnie, wciąż ją obejmując ciepło.

- Nie mam - powiedziałam i wstałam z łóżka. Wolnym krokiem, lekko kołysząc przy tym biodrami, podeszłam do drzwi i wyszłam. Teraz to już naprawdę musiałam iść pospacerować.

NP: gdzieś xd

Podnieciło mnie lekko jak szła, położyłem się na łóżku, nie wiedząc co o tym myśleć już.

Weszłam do dormitorium uśmiechając się jak idiotka. Przyjdzie dzień w którym Carl mnie zabije... Wchodząc do pokoju zauważyłam że Aż jeszcze nie śpi. -Nie spisz jeszcze? -zapytałam szczerząc się jak idiotka. Podeszłam do szuflady i wyjęłam z niej piżame.

-Ta..-mruknelam kiedy chłopak mnie olał. -Zostawiam ci wolne dormitorium... Bo z tego co wiem moje juz gotowe.-powiedziałam ruchem różdżki pakujące wszystko z powrotem do kurfa i pomniejszajac jego rozmiary.-To dobranoc. ..-dodałam zabierając kufer wielkości kostki Rubika i wychodząc z dormitorium.

Next: Dormitorium Soo

Wstałem i ubrałem się, poczułem głód.
NP: Wielka Sala

Wszedłem i od razu poszedłem pod prysznic, słyszałem jakieś głosy z dormitorium Soo. Ohohoho, ciekawie. Umyłem się dokładnie, przebrałem i wyszedłem.

Wszedłem do swojego dormitorium i położyłem się od razu na łóżku, przebrałem się na nim szybko w spodenki i koszulkę i położyłem się spać. Poleżałem chwilę, zanim odpłynąłem.

Obudziłem się, spojrzałem na kołdrę. W pierwszej chwili myślałem, że sam się przykryłem, ale poczułem perfumy, które od razu rozpoznałem. Diana. Usiadłem i się przeciągnąłem, wstałem i poszedłem od razu pod prysznic.

Wszedłem do dormitorium. Było tu tyle wspomnień... I z Chris, i z Dianą. Zacisnąłem ręce wbijając paznokcie w skórę, z której wyciekło trochę krwi. Byłem zły na siebie, obie zranione, mimo że nie chciałem. Ale już postanowiłem, że nigdy więcej. Wierność, wierność i wierność. Położyłem się na łóżku w towarzystwie Itachiego, który otarł się o moje ramię domagając się jedzenia. Nałożyłem mu go i położyłem się spać.

Obudziłem się, nie wiem skąd się wziąłem na łóżku, ze snu wyrwał mnie niespokojny Itachi. Zirytowało mnie to, ale trudno. Ręką otarłem zaspane oczy i zamrugałem budząc się, jakbym był na kacu. Czy ja coś wczoraj znów odwaliłem? Chyba nie powtórzyłem tego, co zrobiłem po sake na festiwalu w Japonii... Wstałem i od razu poszedłem pod prysznic ziewając. Jaki był dziś w ogóle dzień? Spojrzałem w kalendarz. Czy to nie dziwne? Zmarszczyłem brwi totalnie zaskoczony patrząc na kalendarz. Minęło tyle dni od rozpoczęcia, a czuję się, jakby był to mój pierwszy dzień... Dobra, nic. Czas poznać ludzi, ale może najpierw ogarnę widoki na wieży astronomicznej. Tak, musiałem lepiej poznać szkołę. Wstałem i użyłem przy okazji swoich ulubionych perfum, jednocześnie najmocniejszych. Jak poznawać ludzi, to z walnięciem. Dziwił mnie jedynie fakt, że były one w innym miejscu niż zwykle. Spojrzałem na Itachiego, dwa palce wskazujące swoje oczy, wskazujące jednym później na niego. - Ja Cię widzę kolego - mruknąłem i zniknąłem w drzwiach.
NP: Wieża Astronomiczna.

Wszedłem do dormitorium lekko chwiejnie. Zdjąłem z siebie koszulkę i rzuciłem gdzieś w kąt, założyłem jakieś luźne spodenki i położyłem w łóżku. Zasnąłem momentalnie.

Wszedłem do dormitorium i udałem się prosto pod prysznic spokojnie.

Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Nie było tu chłopaka jedynie, co czułam to zapach męskich perfum. Usiadłam na łóżku i przeglądałam się wystrojowi wnętrza. Poczekam na niego.

Usłyszałem, jak ktoś wchodzi. Przez uchylone drzwi znów znalazłem tą pielęgniarkę od siedmiu boleści... Czemu jeszcze nie spaliłem swoich dokumentów? Ale okej, czas powtórzyć to co w Japonii. Wytarłem się ręcznikiem, który odrzuciłem gdzieś na bok. Nie zakładałem ubrań w ogóle, wyszedłem z łazienki spokojny i rozluźniony. - Witam w mojej dżungli! - w geście powitalnym rozłożyłem ręce. - Co Panią do mnie sprowadza? - podszedłem do swojego łóżka, wziąłem antyperspirant i potraktowałem nim pachy.

Spojrzałam na niego z uniesioną brwią. Oh, naprawdę? Wstałam z miejsca zachowując odległość od chłopaka. Skrzyżowałam ręce na wysokości klatki piersiowej i patrzyłam na rozluźnioną twarz chłopaka- Nie nazywasz się Thomas. To ty jesteś Azazel Tokisaki. Powiedz mi o tej bójce. Możesz też przy okazji się ubrać- dodałam z stoickim spokojem. Nie robiło na mnie to wrażenia.

- Owszem, ja. Oj... Co się tu czepiać, każdy ma jakieś grzeszki w przeszłości, swojego rodzaju... Demony... Myślę, że nawet Pani ma. Myślę, ze potrafi Pani zrozumieć szaleństwa młodości, czyż nie? - rozłożyłem się wygodnie na łóżku. - Poza tym, nie jestem tu sam. Jest jeszcze mój kraken, Janusz.

Powstrzymałam się od parsknięcia śmiechem. Pokiwałam z zrozumieniem, a potem zaczęłam chodzić po dormitorium, aby nie patrzeć na ucznia- A więc co masz mi do powiedzenia w sprawie pobicia Carla Clawsa?

- Nic w sumie nie mam. Chociaż... Wie Pani. Nabroił, a ja czuję się takim... Wybrańcem... Jakbym, wie Pani, był Jezusem - przesunąłem rękami przed sobą niczym Micheal Jackson. - Sprowadziłem na niego karę z niebios, tak... Bosko po prostu - cmoknąłem ustami jakbym testował jakieś świetne wino. - To uczucie, po prostu cycuś glancuś pizdeczka.

Zatrzymałam się w miejscu i spojrzałam na niego-Nie drocz się ze mną. To nie jest ani trochę zabawne- powiedziałam marszcząc brwi.

- Dla mnie jest, a jestem po części egoistą - wzruszyłem ramionami, poprawiłem swojego krakena, niewygodnie mi trochę stał. - Wierzy Pani w Allaha?

-Nie. Jestem ateistką. Z resztą nie to jest istotne. Chcę wiedzieć co się działo podczas tamtej bójki, o ile można to tak nazwać- powiedziałam lustrując chłopaka wzrokiem.

- A już myślałem, że żydówka. A może chce Pani pogadać o Jezusie? Może ma Pani wolny pokój na takie poważniejsze rozmowy? - zapytałem i wyjąłem popcorn, zacząłem jeść.

Zaśmiałam się słysząc opiekunkę Ślizgonów-Racja. Zostawię to Tobie Diano-powiedziałam i skierowałam do wyjścia.

- Pani zdanie jest takie, że myślę czymś innym. Ale mogłem przecież czuć się niekomfortowo przez ukrywanie naszego związku - usiadłem i przykryłem się ręcznikiem. Coś jakby mignęło mi w głowie, zmarszczyłem brwi. - Czy... My... Już nie byliśmy wcześniej w takiej sytuacji?

- W takiej, w której chciałam cię wykastrować? Wielokrotnie. Mam jednak plan całkiem inny, o wiele lepszy. Na długo go popamiętasz. - Sięgnęłam po fiolkę z eliksirem, po czym podeszłam do niego i wlałam mu ją do ust. Zadbałam o to, aby przełknął całą zawartość. - Naucz się współczucia. Przez 12 godzin będziesz wyglądał tak, jak Carl i nie jesteś w stanie tego cofnąć, ani nic z tym zrobić.
Odwróciłam się na pięcie i wyszłam z sali.