Dormitorium Dziewcząt 1

Gdy znaleźliśmy się pod drzwiami dormitorium , odwrocilam się do Noah, ściskając w ramionach poduszke.
— Nie chce obudzić dziewczyn wiec chyba tu się pożegnamy...— powiedziałam szeptem.
— Było fajnie... I śmiesznie. — dodałam uśmiechając się wdzięcznie. Uniosłam jego dlon i przybilam sobie cicha "piątkę".

Gdy już przybiłem z nią piątkę, przytuliłem ją , wiedziałem, ze nikt tego nie zobaczy
- Ja również miło spędziłem wieczór - powiedziałem odsuwając się od niej
- Skontaktujemy się jakoś czy wolisz się zdać na przypadek? - spytałem

Zwróciłam swój wzrok w stronę głosów, które przebijały się przez moje myśli. Odrzuciłam kitkę na plecy, ponownie odwracając wzrok. Oboje zaraz ucichną i będzie po sprawie.

Byłam lekko zaskoczona gdy mnie przytulił. Myślałam ze piateczka wystarczy. Na jego słowa, przypomniałam sobie cos.
— Zaczekaj Sekundke. — powiedziałam otwierając drzwi.
— Tylko serio zaczekaj...— ostrzegłam i weszłam do dormitorium. Zatrzymałam sie widzac ze blondynka nie spi.
— Obudziłam cie?— zapytałam zaciskajac dlon na poduszce.
— Przepraszam... Zaraz bedzie cichutko...— obiecałam i podeszłam szybko do kufra. Wyjęłam z niego dwa magiczne notesy i wróciłam do chłopaka, przymykając drzwi.
— To sa notesy... idealne do komunikacji... Masz. — wręczyłam mu jeden notes oprawiony w czarna skore.
— To co tu napiszesz, pojawi się u mnie. Jak bedziesz chciał cos... No usunąć to wystarczy zwykła gumka do ścierania... Takie mugolskie cos.. masz. — wręczyłam mu tez gumkę w kształcie jajka. Była duża wiec na jakis czas starczy.
— I masz to. — podałam mu zwykły, mugolski długopis.
— To jest długopis... Tutaj wciskasz.. klika i mozesz pisac. Mozesz pisac tez piórem ale to jest wygodniejsze bo nie potrzeba atramentu... Jakby ci się wypisał to powiedz. I patrz. — wzięłam od niego notes i otworzyłam go na pierwszej stronie.
Swoj tez tak otworzyłam i ma srodku strony napisałam swoim długopisem "Lexy Tuan" ładnym, pochyłym, kaligraficznym pismem.
Taki sam napis pojawił się u niego na stronie.
— Widzisz?

- Nie obudziłaś mnie. - mruknęłam całkiem głośno, wpatrując się w gwieździste niebo, nie było żadnej chmury, co zdecydowanie ułatwiło mi to obserwowanie świetlistych konstelacji.

- Tak, tak widzę - zaśmiałem się
- I wiem, co to długopis i gumka, nie jestem debilem, mój brat uwielbiał o nich opowiadać i mówić do czego służą mugolskie przedmioty - powiedziałem i lekko posmutniałem, na wspomnienie o bracie
Gdy odzyskałem rezon, wziąłem od niej notatnik i przybory
- Dzięki, młoda - puściłem jej oczko i nachyliłem, by pocałować w policzek - Czasami nawet mądra jesteś - dodałem
- Dobranoc - powiedziałem i wskazałem na poduszkę, którą wciąż o dziwo miała - Na niej będzie wygodniej - mruknąłem
- Pozdrów współlokatorkę - dodałem, przypominając sobie z kim Lexy ma pokój, sam nie miałem na tyle odwagi, ze by tam wejść.
Odwróciłem się i ruszyłem do w stronę pokoju, zmęczony po całym dniu wrażeń
Next> Dormitorium Ślizgonów

— Nie chodziło mi o to...— powiedziałam przy okazji notując ze w pewnym momencie jego mina i aura chwilowo uległa zmianie.
— Ja cie zaraz pocałuje...— "zagroziłam" gdy ucałował mnie w policzek.
— Mam nadzieje. Ale chyba najpierw ja wypiore bo wali mułem... to znaczy toba. — uśmiechnelam się niczym czyste wcielenie diabła. — Spij dobrze. — powiedziałam i weszłam do pokoju, cicho zamykajac drzwi.
— Masz pozdrowienia. — powiedziałam idąc do swojego lozka na które się wspielam po zdjeciu butów. Polozylam na nim poduszke, notes o długopis.
Te kilka godzin szczęścia były moim prezentem urodzinowym. Tak. Najlepszy.

- Słyszałam. - odparłam dość pogodnie jak na swój humor, spoglądając na dziewczynę, która cała w skowronkach wygodnie usadowiła się na łożku.

Leżąc na lozku, otworzyłam notatnik chcac napisać krótkie podziękowanie dla chłopaka ale wtedy zauwazylam ze cos napisał.
Uniosłam jeszcze wzrok na blondynkę i uśmiechnelam niepewnie.
— W... porządku...— odparlam i spojrzałam do notesu.
Uśmiechnelam się do samej siebie.
"Dziekuje. I masz racje. Nie wypiore. "
Odpisałam po chwili dodając.
"PS mam nadzieje ze obudzisz sie z takim stojącym drągalem ze nie bedziesz mógł wstać bez pomocy. Dobranoc laseczko :*"
Dopisałam i zamknęłam notes, chowajac go do poszewki w poduszce Slizgona.
Następnie polozylam ja pod narzuta i zeszłam z lozka idąc do łazienki z rzeczami.
Wróciłam kwadrans pozniej z mokrymi włosami, ubrana jedynie w za duża, granatowa koszulke z napisem "Lexy" na plecach. Usiadłam na lozku po turecku, następnie przechylając jedynie tyłów do tylu by opaść na poduszki i spojrzeć w baldachim lozka.

- Wszystkiego najlepszego Lexy. - szukając między szpargałami i rozmawiając z wujkiem dowiedziałam się co nie co o swoich współlokatorkach - Jestem Sarah. - wzruszyłam ramionami, odwracając się na parapecie tak by patrzeć prosto na nią.

Co? Nie. Wcale się nie wystraszyłam kiedy usłyszałam życzenia od blondynki.
Usiadłam na lozku i spojrzałam na nia.
— Dz-dziekuje. — powiedziałam lekko się zapinając.
— Mmm...— przygryzlam odruchowo wargę zastanawiając się co powiedziec zeby nie wyjsć na kretynke.
— Jestem Lexy. — No i nie wyszło... Przed chwila zwróciła się do ciebie po imieniu...
— Miło mi...

Widziałam dość zmieszaną twarz nowopoznanej dziewczyny, szybko więc ruszyłam z wytłumaczeniem.
- Mi również. - zeszłam z okna, zamykając je szczelnie - Nie stalkuję Cię, po prostu razem z wujkiem musiałam zobaczyć z kim mam pokój. Warto jest cokolwiek wiedzieć na temat ludzi, z którymi spędzi się parę lat. - położyłam się z powrotem do łóżka.

– Nie pomyslałam ze mnie stalkujesz...— powiedziałam szybko.
— Moze i tak... Ja przez rok dowiedziałam się ze... Jestem niewidzialna. — zasmialam się lekko.

- Niewidzialna? - spojrzałam na nią znacznie zdziwiona, obracając się w stronę jej łóżka - Czemu tak sądzisz?
Nie słyszałam odpowiedzi, więc po prostu zamknęłam oczy i zasnęłam szybciej niż mogłam się tego spodziewać.

Obudziłam się o świcie, przed dziewczyną, która smacznie spała, przytulając do siebie poduszkę z zielonym motywem. Czułam się wyspana, to dziwne, bo spać położyłam się koło drugiej w nocy. Udałam się do łazienki, przebierając się i odświeżając, w momencie wybiegając jak poparzona z pokoju. Trzeba zwiedzić więcej Hogwartu.
Next: Balkon na 4 piętrze.

Zastanowiłam się chwile nad odpowiedzią. Otworzyłam usta spoglądając na dziewczynę ktora juz miała zamknięte oczy.
— No właśnie dlatego...— mruknelam i odwrocilam się tyłem. Przytuliłam się do poduszki i skupiłam na jednym punkcie ktory oświetlony był przez księżyc. Nie chciało mi się spac. Wiedziałam ze nie zasnę.


Nad ranem gdy usłyszałam jak Sarah się budzi, szybko zamknęłam oczy i udawałam ze śpie.
Uniosłam powieki dopiero gdy wyszła z dormitorium.
Usiadłam na lozku a następnie z niego wstałam idąc do łazienki.
Wróciłam godzinkę pozniej, rozczesując długie, ciemne włosy.
Ubrałam się w czarno-żółta, plisowana spódniczkę przed kolano i biała koszule ktora ozdobilam krawatem z barwami domu. Włożyłam czarne, wysokie pantofle i opuściłam dormitorium z magicznym notesem i długopisem.

Wróciłam do dormu rozradowana. Chyba nie myślał ze żartuje. Wzięłam szybka kąpiel, przebralam się w krótka piżamkę i wzięłam się do roboty, korzystając z kilku zaklęć.
Zaczelam tworzyć zdjecie w dużym formacie tak, zeby się nie ruszało.

Weszliśmy do dormitorium z Noah.
— O co chodzi? — zapytałam zamykajac drzwi noga.
— Co ci zrobiła?

- No w sumie wylała herbatę - zaśmiałem się
- A ty jak rycerz w kroczyłaś do akcji i uratowałaś księżniczkę Noah - zaśmiałem się

Nie oglądając się za jakimiś durnymi obrazami ruszyłem w stronę podziemi. Nikt nie będzie krzywdził mojej przyjaciółki, nikt nie ma do tego prawa pod żadnym pozorem. Nell zawsze wiedziała do kogo uderzać, choć zdziwiło mnie, że w ciągu moich wakacji zadzwoniła, wręcz perfidnie śmiejąc mi się do telefonu. Otworzyłem drzwi do dormitorium puchonek bez żadnych skrupułów. Chociaż zawsze szanowałem kobiety i dziewczyny, to zawsze kierowałem się pewną zasadą - nikt nie ma prawa nie szanować moich bliskich.
Napotkałem dwie osoby, o których mówiła mi Nelly. Wyciągnąłem różdżkę gwałtownie i wypowiedziałem zaklęcie w stronę chłopaka.
- Immobulus! - (zaklęcie unieruchamiające przeciwnika) a jego ciało całkowicie zdrętwiało, popchnąłem go palcem, a ten osunął się po najbliższej ścianie
Podszedłem szybko do dziewczyny i przywołałem jej różdżkę do siebie.
- Ładnie to tak oblewać zmrożoną wodą moją znajomą? - wykierowałem różdżkę na podbródek, tym samym unosząc jej głowę do góry bym mógł spojrzeć w jej oczy.

— Ale tak bez powodu?— zapytałam zaskoczona, pocierając lekko kark.
Spojrzałam na drzwi gdy te otworzyły się z hukiem.
— Ładnie to tak paraliżować moich znajomych?— zapytałam podchodząc do niego najbliżej jak się da.
— Opuść różdżkę bo nie jestes u siebie. — dodałam patrzac mu w oczy.
— Oddaj różdżkę. — powiedziałam wyciągając dlon w bok.

/ Po wielkiej sali.
Lykon widział całe zdarzenie. I tu Nelly mogła się ucieszyć,
bo zdecydował się coś dla niej zrobić.
Wszedł do środka z kamienną twarzą i spojrzał na zajście.
- Po pierwsze, pewnym osobom pomyliły się dormitoria. A PO DRUGIE SPOKÓJ - pod koniec już podniósł głos, patrząc na L&L.
Podszedł do sparaliżowanego Noah i spojrzał mu w oczy.
- To ty dokuczasz Nelly? - uniósł brew. - W akcie przyznania się mrugnij okiem dwa razy.

Parsknąłem śmiechem na jej słowa i mocniej przycisnąłem różdżkę do jej podbródka.
- On też nie jest u siebie i widzisz jak skończył. - nie odwracałem od niej wzroku - Zaraz możesz skończyć tak jak on. - uśmiechnąłem się szyderczo - Przeproś Nelly i będzie po sprawie, wparowałaś sobie między nimi, a nawet Cię to nie dotyczyło. - skarciłem ją wzrokiem, jej różdżkę chowajac sobie na miejsce swojej.
Wtem usłyszałem kolejny huk drzwi, łapiąc ją za nadgarstek odwróciłem się w stronę nauczyciela.

Przełknęlam głośno ślinę, patrzac prosto na niego i nawet nie mrugając.
— Tak się składa ze uzyskał ode mnie pozwolenie. A ty nie. — warknelam sama zaskoczona sobą.
— Owszem dotyczyło. — dodałam. — Jak ona przeprosi jego to ja przeproszę ją. A nawet pocałuje. — prychnelam. Gdy wszedł nauczyciel, nawet nie oderwałam wzroku. Spojrzałam na swoj nadgarstek, uwięziony w jego mocnym chwycie.
— Jak zmiażdżysz mi nadgarstek to zmiażdżę ci fiuta...— syknelam.

- Żebym ja ciebie nie obrzezał. Zobaczymy czy przeżyjesz - rzucił beznamiętnie do Tuan, po czym znów spojrzał na Noah. Chwilę myślał co z nimi w takim wypadku zrobi, aż w końcu go naszedł pomysł. Uśmiechnął się okrutnie na samą myśl.

- Za co ona go ma przepraszać, za wylanie na niego jedną czwartą kubka zimnej herbaty w ramach żartu? - uniosłem ton kiedy wypowiadałem ostatnie słowa - Ty się wpierdalasz w nieswoje sprawy. - zacisnąłem chwyt na jej nadgarstku, patrząc na nią katem oka.

— Moge nie przeżyć. Nie rusza mnie to. — powiedziałam do mężczyzny, unoszac wzrok na chłopaka.
— Kiepskie ma żarty ta twoja panienka. — powiedziałam. Zacisnelam zęby czujac jak jego łapa zaciska sie na moim reku.
— Puść.

- Nie puszczę póki nie poleziesz tam o własnych siłach i jej nie przeprosisz. - warknąłem w jej stronę, nieco poluźniając uścisk.

— Nie przeproszę. — powiedziałam wyrywając rękę z jego uścisku gdy troche zelżał. Pozwoliłam sobie wyciągnąć różdżkę z jego spodni, jednocześnie sprzedając mu kopa w piszczel. — Złodziej...

- Daruj sobie, negocjacje z nimi nic nie dadzą - mruknął do ślizgona, zanim wstał i popatrzył na oboje. W końcu wyciągnął różdżkę i szybkim zaklęciem zmienił Noah i Lexy w brązowe fretki. Po tum wziął Tuan za kark.
- Bądź tak miły i daj mi jakąś kartkę oraz sznur.

Parsknąłem śmiechem, odczułem wspólny język wraz z nauczycielem. Wyczarowałem jednym ruchem wszystko, dopiero później przejmując się pulsującym bólem w piszczelu.
- Nie ma sprawy. - podałem wszystko jak prosił, krzyżując swoje ręce na wysokości klatki piersiowej.

Lykon odebrał od chłopaka kartkę. Jedną ręką napisał na niej "błagam o wybaczenie Nelly de Violine" i przywiązał do pleców fretki.
- Dzięki - rzucił jeszcze do chłopaka, po czym wyszedł wciąż trzymając fretkę.
/ zt do WS

Rzuciłem krótkie podziękowania co do rozwiązania tej nieznośnej sytuacji. Rozejrzałem się po pokoju, czując nienawiść do tego miejsca.
/zt