Dormitorium Dziewcząt 1

Wleciała powoli na miotle do pokoju. Spojrzała na koleżanki.
- Yo. Powiedziała.
Podleciała do swojego łóżka. Zeszła z miotły i przebrała się. Oparła miotłę o ścianę i położyła się. Leżała tak i przymknęła oczy.

- Chyba pokochałaś miotły - skomentowałam rozbawiona wciąż patrząc w księgę.

Hai. - Odparła usypiając. Trochę się boje wysokości, ale daję radę. - Powiedziała po czym ziewnęła.

- Codziennie leć coraz wyżej, co ileś metrów, powinnaś się wtedy przyzwyczaić - stwierdziłam. - Oyasumi nasai, Miyafuji-san. - Przy pomocy metamorfagii, wróciłam do naturalnej twarzy, na której widać było azjatyckie rysy twarzy. Kochany rdzeń, pomagał opanować metamorfagię. Oraz czarną magię, dodałam w myślach.

-Oyasumi....-Odparła cicho.
Po kilku minutach usnęła. Nakryła się kołdrą po uszy. Spała jak zabita. Od czasu do czasu coś mamrotała.

Westchnęłam i zamknęłam księgę, jak zwykle schowałam ją pod drugim dnem kufra, gdzie miałam najtajniejsze rzeczy. Przebrałam się w piżamę i położyłam pod kołdrą na łóżku.
- Dobranoc Chris, słodkich snów o Azazelu - powiedziałam do niej i zamknęłam oczy, po kilku minutach zasnęłam.

Wstała leniwie z łóżka. Wyglądała trochę niewyraźnie. Chyba się przeziębiła na wieży. Przebrała się i wzięła miotłę do ręki.
- Czas coś zjeść. - Mruknęła.
Wsiadła na miotłę. Po cichu wystartowała i po chwili już jej nie było w pokoju.

NP: Wielka Sala

Obudziłam się i natychmiast poczułam, że jestem głodna. Dlatego też od razu pobiegłam do Wielkiej Sali, żeby coś zjeść.

NP Wielka Sala

Obudziłam się zdyszana i rozpalona, śniła mi się Diana, nauczycielka eliksirów, i jakiś pokój zabaw, bdsm. Złapałam się za głowę. Co ja mam z banią?! Najpierw byłam zszokowana, potem rozmarzona. Padłam na łóżku pogrążona w marzeniach. W końcu wstałam, poszłam pod prysznic, potem założyłam szatę. Poczułam jak burczy mi w brzuchu. Udałam się do Wielkiej Sali.
NP: Wielka Sala

Wbiegłam jak burza, wzięłam wszystko co potrzebne, zapakowałam do torby i wybiegłam.
NP: KMWTW

Wleciała do pokoju piorunem. Wyhamowała przed samym łóżkiem. Odstawiła miotle pod ścianę. Położyła się wygodnie na łóżku i zamyśliła się. Przewróciła się na bok i zamknęła oczy.

Weszłam do dormitorium, nie zwracając uwagi na nic. Zawsze moja pasja mi pomagała w takich ciężkich chwilach. Wzięłam do ręki trzecią z sześciu ksiąg, które posiadałam. Dwie już przeczytane. Otworzyłam i zajęłam się lekturą, mimo że łzy leciały na kartki, wciąż czytałam, pociągałam nosem, czasem szlochałam krótko.

Usiadłam na łóżku. Kątem oka widziałam jak Is płacze i słyszałam jak pociąga nosem. Zanim zamknęły się drzwi, do środka wszedł kot. Usiadł na moim łóżku i upuścił na moje kolana jakąś karteczkę.
"Co tam? - Az"
Uśmiechnęłam się. Na odwrocie napisałam "Coś jest nie tak z Is. Martwię się o nią". Na papier z mojego policzka spadła łza. Podałam kartkę kotu.
- Odnieś to do Azazela - szepnęłam, a kot wyszedł.

Zerknęłam tylko na Chris, zauważyłam kota, Itachi... Stary sposób z Mahoutokoro... Więc już tak korespondujesz z nią? Wciąż miałam w głowie to co stało się w Zakazanym Lesie. Zaczęłam drżeć, mięśnie miałam spięte, otarłam łzy, nadchodziły kolejne.

Rina udawała, że śpi. Nie chciała się wtrącać. i tak nikt by na niej nie polegał. W końcu jest pierwszoroczną. i nie wiele wie o magii. A zwłaszcza co się stało. Aż tak nie trzyma z nimi blisko i nie powiedzą jej.

Leżałam na łóżku i czekałam. Wiadomość od Aza szła zbyt długo. Może nic nie napisał? Może kot do niego nie dotarł? A może coś się stało? Przez chwilę miałam ochotę się rozpłakać, potem chciałam wstać i odnaleźć pokój wspólny Ślizgonów. Wyszło na to, że dalej siedziałam na łóżku i czekałam.

To czekanie trwało zbyt długo. Wypuściłam swoją sowę, Forge'a, z klatki.
- Dziob go tak długo, aż odpisze - powiedziałam - A potem przynieś mi odpowiedź z porządnym wytłumaczeniem, dlaczego tak długo nie odpisywał.
Forge machnął głową i wyleciał przez okno.

Zamknęłam księgę i bez słowa wyszłam z dormitorium.
NP: Wielka Sala

Do dormitorium wpadł mój kot i podał kartkę Chris. Usiadł czekając aż napisze odpowiedź.

Sowa wróciła, a za nią przybiegł kot.
- Kokejna karteczka? - zapytałam.
"Gdzie jesteście"
Szybko napisałam "Is właśnie wyszła" i podałam kotu.
- Biegnij - szepnęłam.

Po chwili przyniósł kartkę: "Wielka Sala za pięć minut" i z zaskakującą szybkością wrócił do mojego dormitorium.

Zerwałam się z łóżka i sprintem ruszyłam w stronę Wielkiej Sali, prawie skręcając sobie kostkę na schodach.

NP Wielka Sala

Weszłam do dormitorium na chwilę, wzięłam torbę i do niej wrzuciłam książkę, do pudełko włożyłam starannie wyniki swojego eksperymentu wraz z notatkami i wyszłam.
NP: Cieplarnia

Przespała cały dzień. Nie miała siły wstać z wyrka. Gorączka robiła swoje. przebudziła się po czym znów usnęła.

Wstała w końcu z łóżka. Włosy miała rozczochrane. Zakaszlała i wstała leniwie, żeby się przebrać, umyć i uczesać. Zajęło jej to parę minut. Dłuższych minut. Wzięła miotłę i założyła szalik.

NP: błonia

Wróciła do pokoju. Od razu rzuciła się na łóżko. Zamknęła oczy i po paru chwilach usnęła.

Weszłam do pokoju, zerknęłam tylko na śpiącą Miyafuji. Przebrałam się w piżamę i położyłam na łóżku. Zamknęłam oczy, nie byłam zbyt zmęczona, więc wolałam poleżeć aż nadejdzie sen.

Weszłam do pokoju. Is i Rina już spały, więc cicho usiadłam na swoim łóżku i zaczęłam czytać książkę o Quidditchu, którą kiedyś dostałam od mamy na święta.

Kiedy uznała, że śpię i usiadła z książką, cicho zakradłam się do niej i nachyliłam do ucha. - Bu!

- Merlinie! - wrzasnęłam tak głośno, że mogłabym obudzić całą szkołę - Is!
Zaczęłam się głośno śmiać.
- Jak możesz! I ty Brutusie przeciwko mnie?

Uśmiechnęłam się tylko szeroko i usiadłam obok Chris, zerknęłam na okładkę książki, a potem zerknęłam na okładkę swoją. A no tak... Z innej takiej samej jak ta książki przekleiłam okładkę. - I ja? Az też Cię tak straszy? - zapytałam rozbawiona. - Poza tym ciszej, obudzisz Miyafuji-san - "specjalnie powiedziałam ciszej".

Przewróciła się na drugi bok coś mrucząc pod nosem. - One...- Po czym znów usnęła.

- Czemu Az miałby mnie straszyć - powiedziałam szeptem.
Spojrzałam na Rinę, a potem znowu na Isobel.

- Więc kto jeszcze przeciwko Tobie? - odpowiedziałam normalnym tonem. Włosy odzyskały już ognisty kolor, przeczesałam je.

- No kto jeszcze przeciwko mnie? - zapytałam śmiejąc się - Mam się bać?

- Powiedziałaś "i Ty brutusie", więc coś jest na rzeczy! - zatarłam ręce, spojrzałam na nią.

- To takie mugolskie powiedzenie - zaśmiałam się - Po tej reakcji stwierdzam, że pewnie nie kojarzysz.

Zerwała się nagle jakby coś jej się śniło z przeszłości, z której mało co pamiętała. Spojrzała na Is i Chris. Gdy do niej dotarło, że jest w Hogwarcie uspokoiła się trochę i położyła tyłem do dziewczyn.
-Kuso..- Przeklęła cicho pod nosem.

- No okej - odpowiedziałam. - Nani? - słysząc japoński odruchowo odpowiedziałam po japońsku, akurat do właśnie przebudzonej Miyafuji-san.

-Nandemonai...Tylko coś z przeszłości mi się chyba przypomniało...-Powiedziała. Onechan no yume - Powiedziała cicho.

Spojrzałam na Is ze zdziwieniem, a potem tak samo na Rinę. Nie rozumiałam co powiedziała, bo nie znałam japońskiego.
- Przetłumaczy mi ktoś? - zaśmiałam się.

- Aaaa... Wakarimashita - odpowiedziałam do Miyafuji-san, spojrzałam z powrotem na Chris. - Nande monai... Tfu! Nic takiego - poprawiłam się z uśmiechem. - Ciekawe co u Aza, nie widziałam się z nim od eliksirów - westchnęłam. Nagle do pokoju wpadł Itachi i dał mi kopertę, szybko pobiegł z powrotem. - Dzięki! - zawołałam za kotem.

- Czy to kot Azazela? - zapytałam - No tak, po co ja pytam. Przecież znam odpowiedź na to pytanie.
Spojrzałam na kopertę i na Is.
- Co tam jest w środku?

Idę się przejść. - Mruknęła wstając. Przebrała się i wyszła. Co dziwne dziś poszła bez miotły.

NP: Gdzieś w szkole

- Hmmm... Zobaczę - powiedziałam i na chwilę rozbolały mnie oczy, zasłoniłam je. Po chwili mi minęło. Dziwne... Zajęłam się otwieraniem koperty, wypadła z niej kasa i kartka. "Jeśli będziesz w Hogsmead, nie przepij wszystkiego. I pamiętaj o zabezpieczeniach." Przewróciłam oczami odrzucając kartkę na bok. - Na włosy Morgany... Moi rodzice... - westchnęłam.