Łąka niedaleko szkoły

-Więc jeśli zażyczysz sobie jakiegoś zwierzaczka, z pewnością zagości w naszym domu-odparłam wesoło. Spoglądałam w oczy dziewczyny-Jeśli to oświadczyny, oznacza to, że nie mam pierścionka...Cholera-powiedziałam po czym pocałowałam krótko Sophie w usta-Myślisz, że jakoś mogę się jeszcze zrehabilitować z powodu braku tego pierścionka?-zapytałam spoglądając na moją narzeczoną jeszcze nie-żoną. Złączyłam dłonie i oparłam o nie policzek-Proszę!-dodałam błagalnym tonem. W środku wiedziałam, że Soph nie będzie w stanie powiedzieć mi nie.

Uśmiechnęłam się zadowolona, że jest taka możliwość, by jakiś kot lub inny zwierzak był razem w naszym przyszłym, nowym domu. Jednak kiedy usłyszałam jej kolejne słowa, odwzajemniłam pocałunek i usłyszałam pytanie, rozpromieniłam się. Ona faktycznie chciała mi się oświadczyć! I dobrze wiedziała, już mnie skubana na tyle dobrze znała, by wiedzieć, że nie będę potrafiła odmówić.
— Zawsze możesz — odpowiedziałam rozczulona tym widokiem i przechyliłam delikatnie głowę.

-To wykorzystam tą szansę jak najlepiej-odparłam uśmiechając się. Przechyliłam głowę i spoglądałam na Soph zastanawiając się o czym może teraz rozmyślać ta drobna dziewczyna. Miałam wrażenie, że ogień, który widziałam na początku, w jej oczach, płonął na moich oczach. Ewentualnie to Sophie Neveu jest po prostu tak hot! W jakiś sposób Gryfonka zmieniła się na lepsze. Byłam z siebie zadowolona, bo gdyby nie ja to kto by dorzucił drewienka do tego ogniska-Co chciałabyś porobić?-zapytałam odgarniając kosmyki włosów dziewczyny za ucho.

— Nie może być inaczej — zaśmiałam się lekko i podparłam z tyłu rękami. Uśmiechnęłam się szeroko do niej ponownie, patrząc jej w oczy. Na chwilę powędrowałam wzrokiem ku drzewom, zanim wróciłam nim do rudowłosej. Tak, zmiana postępowała i zapalnikiem dla niej była Clary.
— Hmmm... Chyba bym coś zjadła — stwierdziłam, z szerszym uśmiechem, czując jej dotyk.

Wybiegłem wraz z Damonem na łąkę. Zdawałem sobie sprawę, że jest młody i szybki, ale ja ledwo za nim nadążałem.
Choć raz to ja go chciałem poprowadzić, ale jak widać i tym razem się nie udało.
Pogoda na dworzu była okropna, ale najwyżej będzie wida stać w pokoju, a ja i Damon się wybiegamy.
Podczas biegu, starałam się nie myśleć o tym co było w WS ale bylorto niemożliwe, bo dziewcyzna siedziała cały czas w mojej głowie.

Wiedziałem, że Damon dopasowywał tempo do mnie, ale nawet tego nie zauważyłem, bo biegłem przed siebie, nieważne gdzie, nieważne jak.
Byleby jak najdalej od kompanów Rian, nie zamierzałem stawać jej na drodze, a dobrze wiedziała, że jestem o nią cholernie zazdrosny, ale nic sobie z tego nie robiła, a ja nie mogłem na nią wpłynąć.

Z pomocą Magnusa ktory był mocno wkurwiony ze musiał wyjsć na deszcz, dotarłam na łąkę po ktorej biegał Tyler z  psem. Deszcz padał coraz mocniej, tak ze ledwo widziałam chłopaka. Magnus zrezygnowany usiadł przy mojej nodze, wpatrując sie w biegających.  
Znow sie rozpłakałam, trzęsąc sie cała i czekajac az chłopak znajdzie sie blizej. Byłam cała mokra. Przez deszcz. Nawet majtki miałam przemoczone. Nie było to nic przyjemnego.

W pewnym momencie Damon zerwał się ze smyczy i to dosłownie bo jedną część smyczy miałem ja, a druga zwisała z obroży psa.
Gdyby nie magia to byłbym chyba biedakiem przez tego psa, ponieważ zdecydowanie to nie było pierwszy raz.
Damon pobiegł przed sobie, a ja oparłem dłonie o kolana, patrząc za nim.
Pies gdy tylko wyczuł kota oraz Rian pobiegł w ich stronę. A gdy był blisko położył łapę na Magnusie lekko go przygniatając.

Nawet nie zwróciłam uwagi na psisko biegnące w moja stronę. Zerknęłam tylko na kota kiedy pies do niego podbiegł i przycisnął do ziemii. 
– Jaki pan taki pies...— skwitowałam juz którys raz z kolei. — Nic ci nie zrobi. 
Znow podniosłam głowę i wbiłam wzrok w Tylera. Czułam sie lekko zesztywniała z zimna. Ciagle chrząkałam i przelykalam ślinę zeby moc sie odezwać.

Podszedłem do psa i chwyciłem go za obroże, odciągając od psa.
- Stary przyjaciel z dzieciństwa czy kuzyn? - spytałem, patrząc dziewczynie w oczy.
Ściągnęłem z głowy kaptur, tak że deszcz moczył mi włosy.

Popatrzyłam na Tylera gdy podszedł do psa. Prychnelam kręcąc lekko głowa.
— Posłuchaj mnie teraz. — powiedziałam głośno zeby przez ten cholerny deszcz żadne słowo mi nie uciekło.
— Widziałeś jak siedze w WS z chłopakiem? Widziałeś. Widziałeś jak potem wynosi mnie z niej, klepiąc dodatkowo i głośno zaznaczając ze jestem jego. — powiedziałam.
— Tak?— zapytałam wpatrując sie w Tylera. — Co pomyślałeś.

Westchnąłem głośno na jej pytanie.
- Masz rację widziałem. Widziałem aż za dużo - odparłem.
- Możemy wejść do środka? - spytałem, patrząc w stronę szkoły - Zaraz się przeziębisz - dodałem.

— Nie. Nie możemy. — powiedziałam. — Co pomyślałeś. — powtorzylam pytanie, unoszac lekko głowę i mrużąc odruchowo oczy w obawie o ciężkie krople deszczu.

- Szczerze? - spytałem
- Byłem wkurwiony, że mu na wszystko pozwalasz i nie myślałem racjonalnie - mruknąłem.
- Zazdrość wzięła nade mną górę - dodałem - coś jeszcze chcesz wiedzieć? - spytałem.

— Tak. Chce wiedziec dlaczego mi nie ufasz.— powiedziałam coraz bardziej sie trzęsąc.
— Mysle ze pomyślałeś cos jeszcze. Czego nigdy mi nie powiesz bo nawet sam nie chcesz sie do tego przyznać. Mała dziwka ze mnie co?— prychnelam.
— Zobaczyłeś mnie ze starszym chłopakiem. Mierzącym 184 cm wzrostu, ważący jakies 70-72 kg, z dwoma doleczkami w policzkach. Z chłopakiem ktory jest miły, opiekuńczy, ciepły i niesamowicie kochany.

- Masz zamiar tak mówić zawsze co nie? - spytałem.
- Liczysz, że to potwierdzę? To cię kurwa zaskoczę. Dopiero jak zaczniesz pieprzyć się z każdym facetem to wtedy nią dla mnie będziesz i nawet ci to powiem, a teraz mam dość. Naprawdę dość - odparłem, kierując się do środka zamku.
- Cieszę się, że jest taki przystojny, opiekuńczy, miły i kochany. Totalne przeciwieństwo mnie, co nie? - prychnąłem.
- Przecież Ci nie zabraniam się z nikim spotykać - mruknąłem, wchodząc do zamku wraz z psem.

Next > Dormitorium Puchonów

Zabolało. I to cholernie zabolało. Wypuscilam powoli powietrze z płuc.
No nie. Możemy sie pokłócić. Możemy sie nawet kurwa rozejść. Jak wyjaśnię.
– Chodz. — rzuciłam do kota, idąc w stronę zamku i szlochając znowu jak głupia. Moje włosy juz zdążyły zamienić sie w loczki, przez co wyglądałam kompletnie jak dzieciak.

Next: Dormitorium Puchonow.

Wyszedłem na zewnątrz i od razu zobaczyłem psa, który jak widać czaił się przy czymś, po czym zaczął trącać to nosem.
Usiadłem przy drzewie, patrząc na Damona, aż dziwne, jaki skoncentrowany był na jednym przedmiocie.
W sumie teraz zastanawiałem się czy to dobry pomysł był go tu zabierać. Za dużo się nim nie zajmuję, a tam co chwila, ktoś się nim zajmował.

Długo nie musiałem czekać, by psiak do mnie przybiegł i zaczął machać ogonem.
Chwycił zębami za frisbee, a ja w tym czasie wstałem, a następnie zabrałem przedmiot z pyska psa i rzuciłem, widząc jak pies juz zaczyna biec, wiedząc, że będzie miał trochę do przebiegnięcia

Gdy zaczęło się ściemniać, a mi nie wystarczyła bluza z kapturem.
Chwyciłem za podawany od kilku godzin przedmiot i wraz z nim ruszyłem w stronę zamku.
Zaraz za mną podążał psiak, który jak widać też chciał już wrócić do ciepłego pomieszczenia.

Next > Dormitorium Puchonów

Dotarłam na łąkę lekko zdyszana, ale pierwsza.
Rozlozylam jeden z kocy na trawie ktora wcześniej pokryłam jakby warstwa niewidzialnej folii. Usiadłam na kocu i zaczelam rozkładać drugi zebysmy mogli sie nim lekko otulić. Bo tak.

Gdy tylko zauważyłem że dziewczyna rozłożyła koc od razu na nim usiadłem.
- Wiesz mam inny fetysz - odparłem z uśmiechem, patrząc na nią z dołu, przez co miałem całkiem niezłe widoki.

— Jaki?— zapytałam ciekawa, siadając tuz obok niego i zarzucając na nas koc. Poprawiłam go na chłopaku zeby pożądnie go otulić. Dzięki temu ze powiększyłam koc, moglibyśmy sie nim otulić jeszcze ze dwa razy, wiec nie było obawy. Gdy skończyłam, ugięłam lekko nogi i oparłam łokieć o kolano, podpierając głowę dłonią i patrzac na chłopaka.

- Fetysz pieprzenia Ciebie - powiedziałem jak gdyby nigdy nic.
- Myślałem, że to wiesz - odparłem z szerokim uśmiechem, poprawiając na sobie koc.

— To fetysz? Myślałam ze dzika obsesja i uzależnienie. — odparlam z uśmiechem, prostując sie i lekko całując jego usta.
— Ewentualnie zachcianka.

- Powiem Ci, że wszystko w jednym - zaśmiałem się, patrząc na dziewczynę.
- Powiem Ci, że pod hobby też podchodzi - mruknąłem.

— No tak... Mozna było sie tego domyslic. — zasmialam sie.
— No dobra... A teraz mow. Im szybciej tym lepiej. — powiedziałam wzdychając.

Westchnąłem i poparzyłem na nią.
- No jak wiesz byłem w Brazylii z racji tego że musiałem - odparłem.
- A akurat w tym czasie najlepiej między nami nie było - dodałem.
- No pierwszy tydzień nazwałbym nawet miłym. Bo wszystko było tak jak zawsze, nic wielkiego. Zwykłe pytania, odpowiedzi - mruknąłem.
- Jednak w trakcie 2 tygodnia tak miło nie było. Bo chyba 9 dnia od mojego wyjazdu dowiedziałem się o tym, że mam już wybraną żonę. Gdy mi o tym powiedzieli normalnie w świecie zacząłem się śmiać - zacząłem opowiadać i na nowo przeżywałem.

Słuchałam go z uwaga i nie przerywając mu w niczym by go nie rozproszyć.
Kiedy na moment urwał, złapałam go za rękę, splatajac nasze palce i przykryłam druga, siadając bardziej przodem do niego.

- Jednak dopiero następnego dnia zrozumiałem, że nie żartują - mruknąłem i zacisnąłem swoje palce na jej.
- A gdy to zrozumiałem, unikałem swojej rodziny jak ognia, przez co też cały ten czas spędzałem z Kate i Jacksonem - opowiadałem dalej.
- Gdy jednak już wróciłem ta lafi...to znaczy moja urocza przyszła żona już była - powiedziałam wypluwając te słowa ja obelgę.

— I...— zaczelam chrzakajac. — I jaka ona jesy?— zapytałam przygryzajac wargę.
— Ona chce tego?

- Nienawidzę takich suk - mruknąłem pod nosem.
- Ona chce, bo czekaj, zacytuję Ci jej jakże inteligentną odpowiedź - stwierdziłem i zanim wypowiedziałem słowa tamtej dziewczyny, wziąłem głęboki oddech.
- "No chcę, bo jesteś przystojny" - powiedziałem naśladując jej głos.
- W tamtej chwili pożałowałem, że jestem przystojny, naprawdę - dodałem.

— Ona jest ślepa czy jak? Jestes brzydki jak noc. — powiedziałam z lekkim uśmiechem.
— A Twoi rodzice.... Nie pytają o twoje zdanie?

- Poczekamh chwilę i zmienisz zdanie - zaśmiałem się.
- Moja rodzina ma mnie w dupie - odparłem.

— A co? Nagle wypiękniejesz?— zasmialam sie.
— A gdybys sie postawił? I sie z nia nie ożenił? Co wtedy?

- Dla Ciebie zawsze jestem, byłem i będę przystojny - odparłem z uśmiechem.
- Nie wiem, ale zakładam, że nie miałbym już kompletnie niczego o ile w ogóle pozwolili by mi żyć - mruknąłem.

— Hmm... Jakby ci założyć torbe na głowę to owszem...— odparlam lekko.
— Ze mna miałbyś wszystko...— powiedziałam cicho. — Ochronilabym cie swoja magia..

- Mhm, jasne - odparłem.
- Kochasz mój wygląd skarbie - dodałem.
- Skarbie, a zdajesz sobie sprawę, że wszystko to naprawdę wszystko. Magia też. A jakby mi magię odebrali, to twoja by nie pomogła, poza tym być na twoim utrzymaniu, to byłoby za dużo - mruknąłem.

— Ale... Nie mogą ci odebrać magii.. A nawer jesli... To moja nadal w tobie pozostanie. — powiedziałam szybko.
— Ale mi by to nie przeszkadzało. Jesli miałabym dla kogo pracować to nie widze problemu.

- Skarbie, ale wtedy od święta mógłbym czarować - odparłem.
- Nadal nie mogę poruszać się bez różdżki, bo dzięki niej magia jest potężniejsza. Pojedyncze, krótkotrwałe czynności staram się robić tą magią, którą mi oddałaś - stwierdziłem.

— Wiec... Wiec juz nie ma wyjścia. — powiedziałam zdajac sobie z tego sprawe.
— Już postanowione..— dodałam ciszej.

- Mówię - mruknąłem.
- Daj mi się zastanowić - odparłem, patrząc na nią.
- Po prostu nie naciskaj

— Nie naciskam na ciebie. — warknelam puszczając jego dłoń i odsuwając sie nieco przez to ze usiadłam bokiem do niego.
— Rób co chcesz. To twoje zycie. Nikt nie powiedział ze chcesz zebym była jego częścią.

- Wcale - mruknąłem i włożyłem ręce do kieszeni kurtki.
- Nikt nie powiedział, że musisz tu siedzieć i mnie słuchać - dodałem.

— Oczywiscie... Przykro mi ze narzucam ci swoja obecność. — powiedziałam odwijajac sie z koca i wstając.
— Wybacz ze ciagle cie naciskam. Ale ze mnie szmata co?— prychnelam i odwrocilam sie na pięcie, by ruszyć wolnym krokiem wzdłuż linii lasu.
Zarzuciłam kaptur na głowę by sie za nim schować.