Łąka niedaleko szkoły

- Kiedy powiedziałem, że się narzucasz swoją obecnością? - spytałem, patrząc na nią.
- Coraz mniej Cię Rian rozumiem - mruknąłem.
- Kilka minut temu powiedziałaś...a zresztą nieważne - dodałem, patrząc jak odchodzi.
Wstałem z kocy i zacząłem je składać wiedząc, że dalszej rozmowy nie bedzie.

Usłyszałam jego słowa. Sama nie wiedziałam go mam z tym wszystkim zrobic. Świadomość ze masz ograniczony czas na bycie z kims wcale nie jest przyjemna. Jest najgorsza.
Schowałam twarz w dłoniach, rozplakujac sie z cholernej niemocy. Nie miałam juz na to siły. Do tego on mowi ze go naciskam... Ciekawe jak in by sie zachował będąc na moim miejscu.

Słysząc jej płacz, podszedłem do niej i objąłem ją ramieniem.
- Nie chcesz o tym zapomnieć? - spytałem, wyciagając różdżkę ze spodni, którą włożyłem zanim wyszliśmy z pokoju.

Zatrzymałam sie gdy poczułam jego dotyk.
Zastanowiłam sie nad jego słowami po czym lekko pokręciłam głowa.
— A co to da? Chciałabym cofnac czas i nie zakochać sie w tobie...

- Rian w naszym świecie wszystko jest możliwe - stwierdziłem.
- Wtedy by było lepiej dla Ciebie, byś się nie zakochała. Mi by to nic nie zmieniło, oprócz tego że nie miałbym dziewczyny i to tyle - mruknąłem.
- Więc chyba trzeba to zrobić - mruknąłem.

Z jednej strony jego słowa były słuszne... Jednak z drugiej... Pewna część jego wypowiedzi mnie zraniła. Spojrzałam na niego, zdejmując kaptur z głowy odsuwając sie.
— Nie. Nie będziemy cofać czasu ani wymazywać pamięci.— powiedziałam po chwili wpatrywania sie w niego.
— Ale jedna rzecz sie zmieni. Nie masz juz dziewczyny. — dodałam podnoszac głowę wysoko. — Skoro to czy jesteśmy razem czy nie i tak nie ma większego znaczenia to nie musisz ze mna byc. Jestes wolny.

- Możemy niczego nie robić - odparłem, patrząc na nią.
Jednak kolejne słowa zraniły mnie jak nigdy przedtem. Aż nie mogłem uwierzyć, że to powiedziała. Jej słowa były jak nóż wbity w plecy.
Stałem pewien czas, nie mogąc dojść do siebie. Bo dla mnie ważne było czy była moją dziewczyną czy nie, ale jak widać dla niej moje pytanie o to czy chce nią zostać, nie zostały wzięte na poważnie.
- Skoro tego ode mnie oczekujesz to proszę bardzo - mruknąłem, spuszczając wzrok.
- Ale nie mów, że mnie z tego uwalniasz, bo to ja się Ciebie spytałem czy chcesz być moją dziewczyną, a nie ty czy chcę być twoim chłopakiem - stwierdziłem.
- Ale skoro tak źle Ci z świadomością, że jestem twoim chłopakiem, to nie będę się narzucał - dodałem.
- Przepraszam, że w ogóle zapytałem. Debil ze mnie - odparłem.
Wiedziałem, że nie zniósłbym ani jednego słowa więcej z jej ust, więc ruszyłem do zamku, od razu kierując się do miejsca, gdzie mogłem się spokojnie wyżyć.

Next > Siłownia.

Od zaciskania zębów rozbolała mnie szczęka. Nie docierały do mnie jego słowa. Ich sens.
Sekundę wcześniej powiedział ze dla niego to nie ma znaczenia czy jestem jego dziewczyna czy nie. Ze nic by sie nie zmieniło. A teraz robi mi wyrzuty.
Z nerwow zakręciło mi sie w głowie. Oparłam dłonie o uda ale po chwili kolana sie pode mna ugięły. Za duzo tego było na moją głowę. Za duzo na raz.
Serce nie zniosło odrzucenia a rozum tego mieszania.
Jego słowa brzęczały w mojej głowie jak rój pszczół. Ciśnienie rozsadzało mi czaszkę. Przed oczami zaczęło mi ciemniec gdy rozpinałam kurtke z gorąca które mnie ogarnęło.
Nawet nie chciałam walczyć z osłabieniem. Chciałam zeby organizm sie wyłączył dlatego też nawet nie skorzystałam z magii gdy osunęłam sie na mokra ziemię od ktorej wcześniej sie broniłam.

Next: Dormitorium Ślizgonek

Gdy wszedłem wraz z psem na łąkę z której jeszcze niedawno wyszedłem będąc na skraju załamania.
Teraz jednak tu wróciłem i zacząłem się rozglądać za dziewczyną.
Jednak nigdzie jej nie zauważyłem przez co postanowiłem udać się do jej pokoju.

Next > Dormitorium Ślizgonek