Łąka niedaleko szkoły

Usiadłam na miotle i wystrzeliłan ku górze z prędkością światła. Siedząc bokiem na swojej Yajirushi obserwowałam chłopaków.
- Jak tam na dole? - krzyknęłam z uśmiechem.

Jak to możliwe?! Zamrugałem kilkakrotnie. Naprawdę da się latać na miotle? Gdybym wiedział wcześniej! Po chwili Simon miał też miotłę. Słysząc Chris uniosłem kciuki w górę i zacząłem iść do składziku na miotły, który o dziwo szybko znalazłem. Wziąłem miotłę, która nie wyglądała jak taka normalna, której używano w mugolskich domach. Wróciłem na łąkę ciągnąc miotłę za sobą.

Śmiejąc się zleciałam na dół i stanęłam obok Charliegom
- To zwykła miotła, geniuszu - powiedziałam nie mogąc powstrzymać się od śmiechu - Taka do zamiatania podłogi.
Czarodziej, a miotły nie pitrafi rozpoznać.

Kiedy tylko przyszłam na łąkę, usiadłam między kwiatami tak, że nie było mnie widać. Zerwałam kilka kwiatów i zaczęłam tworzyć, nie wiadomo co.

Przyszłam na łąkę i usiadłam między kwiatami i wpatrywałam się w niebo.

Siadam naprzeciwko dziewczyny.
-A więc: nazywasz się Sam, jesteś z Rawenclawu i masz jakieś- przyglądam jej się krytycznie- jakieś 16 lat. Powiesz o sobie coś jeszcze? Coś ciekawego...

Ja pierdole, pomyślałam kiedy usłyszałam głosy obok siebie.-Ma ośmiu braci, smoka, lubi ogórkową, tak naprawdę nazywa się Maria Rodriguez i jest tu nielegalnie.-odpowiedziałam kończąc drugi z kolei wianek.

-Serio? Taką się zamiata?-zdziwiłem się patrząc na przedmiot- Więc może pójdziesz ze mną i wskażesz mi prawidłową, co?-spytałem z lekkim uśmiechem

-To rzeczywiście ciekawie.-paskami śmiechem Cięty języczek- mówię pod nosem.

-Słyszałam to. I nawet ci podziękuję. -powiedziałam zrywajac kolejne kwiaty i tworząc kolejny wianek.

Typowa żmijka ze Slytherinu.
-Uważasz bycie wredną za twoją zaletę, SooAh?- cieszę się, że przypomniałem sobie jej imię.

- Zaczekaj tu - zaśmiałam się - Przyniosę ci taką latającą.
Zostawiłam swoją miotłę obok Charliego i pobiegłam do zamku.

-Innych nie posiadam, wiec czemu nie, Xavier.-powiedziałam skupiając się na czynności.

Czyli ona tez mnie zna. Droczenie się z nią jest zabawne, więc kontynuuję.
-Dziwne. Myślałem, że umiejętność wcinania się w rozmowy, wkurzania się o wszystko i bezsensownego wykłocania to, w twoim systemie wartości, inne pozytywy- prycham, wciąż patrząc na dziewczynę. Ta jednak nie podnosi wzroku

-Bardzo możliwe. .. nie znam się. Ale jedno wiem na pewno. To wy tu przyszliście mi przeszkadzać. -powiedziałam odkładając wianek na kupkę. -Poza tym...Zastanawiam się do którego systemu przydzieliłeś owe pozytywy

-Oh, przepraszam! Bez pozwolenia ośmielił im się wejść na prywatny teren SooAh i jeszcze mieliśmy czelność jej przeszkadzać... w wielce powaznym zadaniu wyplataniu wianków. Szanowna Pani mi kiedyś wybaczy?

-Odczep się ode mnie chociaż ty.-powiedziałam odwracając sie w końcu tyłem do nich i odkładając wianek na bok po czym zawieszając się na moment. Nie mam ochoty się dzisiaj sprzeczać, a mam wrażenie że do tego ta rozmowa doprowadzi. -Jutro sobie popyskujemy jak będziesz chciał.

-Okkej- śmieję się ironicznie i unoszę ręce w geście obronnym.
Z powrotem siadam na trawie i odwraca się do Sam, która przez całą naszą rozmowę siedziała cicho.

Słysząc pytanie, a raczej stwierdzenie zastanowiłam się. Było coś ciekawego związane ze mną? Nim zdążyłam coś powiedzieć ktoś się wtrącił, była to Soo. Trochę o niej słyszałam, ale nic do niej nie miałam. Gdy Xavier wdał się w dyskusję, czy jak można to nazwać, wpatrywałam się w jeden punkt przysłuchując się ich wymianie zdań. Gdy skończyli Ślizgon odwrócił się w moją stronę.-Chyba nie za dużo mam do powiedzenia- powiedziałam cicho i wpatrywałam się w jeden kwiatek.

-Każdy tak mówi- uśmiecham się krzywo.- Coś, co cię wyróżnia, pomyśl. Zawsze coś takiego jest.
Nie wiem, kiedy zostałem psychologiem, ale ok.

-Czytam książki, rysuję, czyli nic ciekawego-wzruszyłam ramionami.

-Aish.. Myślałam że chociaż będziecie cicho jak juz tu siedzicie.-powiedziałam wstając I zrywajac kwiaty. Kiedy już miałam ich pełne ręce, podnioslam z ziemi wianki i swoje rzeczy. Przechodząc między Sam i Xavierem założyłam im po jednym wianku. -Ślicznie.. Dobranoc.-powiedziałam idąc sobie z łąki w stronę zamku.

Next: PW Ślizgonów

Kręcę głową, zdejmując z głowy wianek. Musi mieć ostatnie słowo.
-Na pewno? Dobra. Męczę cię- parskam śmiechem.

Poprawiłam wianek- Czy ja wiem- ponownie wzruszyłam ramionami- Nie podoba ci się wianek?- spytałam z lekkim uśmiechem.

-Jest bardzo męski, ale jakoś nie pasował mi do szaty- kręcę wiankiem na palcu.

Cicho się zaśmiałam. Po chwili moje myśli ponownie powróciły na tor czy powiedzieć Mortowi o tym, co robiła Letycja.

Wróciłam na łąkę z Zmiataczem w ręku.
- Trzymaj - powiedziałam do Charliego - To nie jest najlepsza miotła, ale szkoła nie kupuje Błyskawic dla uczniów.

-Mmm okej-pokiwałem głową i wziąłem miotłę do ręki.

- A teraz słuchaj i patrz - powiedziałam z uśmiechem - Siadasz na miotle okrakiem. Odpychasz się od ziemi i lecisz do góry. Jak chcesz zlecieć, pochylasz się nad rączką i kierujesz ją w dół.
Usiadłam na miotle okrakiem i poleciałam do góry. Stamtąd obserwowałam co robi Charlie.

Przełożyłem jedną nogę przez miotłę. Jakbym wsiadał na konia...Eh, nieważne. Usiadłem na miotle, była twarda, a w ręce wbijały mi się drzazgi, auć. Odepchnąłem się od ziemi i nie czułem gruntu. Spojrzałem w dół. Lekko unosiłem się nad ziemią. Unosiłem się! Uniosłem ją w górę, oby się nie złamała.

- Świetnie ci idzie - zaśmiałam się. Wyglądał na prawdę pokracznie na miotle, ale jak na pierwszy raz, nie było tak źle.

Przyszłam na miejsce trzymając Nelly za rękę. Zobaczyłam Chris, ale olałam to. Byłam dosyć daleko od niej i innych osób. Rozejrzałam się. - Pięknie tu, prawda? - odwróciłam się do ślizgonki.

Weszłam na łąkę od razu dostrzegając Isobel oraz Nelly. Podeszłam do nich i wcisnęłam każdej z nich po wianku na głowę po czym bez słowa odeszłam. Położyłam się między kwiatami i obserwowałam chmury

- Pięknie. - przyznałam jej rację.
Kiedy dostałam wianek od innej ślizgonki, byłam nieco zdziwiona. Patrzyłam na nią zdezorientowana przez chwilę, poprawiając go sobie na włosach.

Przyjęłam go zaskoczona. Soo zachowywała się inaczej niż zwykle. Zmartwiło mnie to lekko, ale poprawiłam sobie wianek i skoczyłam na Nelly lecąc z nią na ziemię. - Mam Cię! - zaśmiałam się leżąc na niej.

Spojrzałem na dziewczynę, a potem na miotłę. Uniosłem kijek i poszybowałem wyżej. Potem pochyliłem się aby być na tym samym poziomem, o ile można to tak nazwać, z Chris.-Więc, co teraz?-spytałem patrząc na nią z lekkim uśmiechem

- Co tylko chcesz - powiedziałam - Lecisz gdzie tylko ci się podoba albo wracasz na ziemię.

Znudziło mi się leżenie na łące. Zostawiłam wszystkie wianki i wróciłam do zamku.

Next:Dormitorium Soo

-Chyba wrócę na ziemię-powiedziałem czując jak miotła jest coraz bardziej niekomfortowa, eh. Pochyliłem się i zacząłem spadać w dół. Po chwili zatrzymałem się i zeskoczyłem z miotły lądując w kwiatach.

- I jak wrażenia po twoim pierwszym locie? - zapytałam zlatując na ziemię - Nie było tak źle, prawda?

-Nie byłoo-powiedziałem próbując się podnieść. Cholerne drzazgi. Po chwili podniosłem się.

- To wina zmiataczy - powiedziałam - Inne miotły cię nie okaleczą. Chwila ... czy dzisiaj nie miało być wyjście do Hogsmeade?

-Wyjście, gdzie? Nie wiem. W sumie-rozejrzałem się-Nie ma tutaj nikogo. Więc może?

- No to chodźmy - powiedziałam i ruszyłam w stronę zamku, żeby odłożyć miotłę - Chodźmy do Trzech Mioteł. Napiłabym się piwa kremowego. A potem możemy pójść do Miodowego Królestwa ... i do Zonka ... i jeszcze zobaczyć Wrzeszczącą Chatę ...

NP Trzy miotły

Początkowo chciałam iść nad jezioro ale z tamtym miejscem wiązało się zbyt wiele. To tam poznałam Carla. To tam pierwszy raz się do mnie odezwał. Pamiętam jakby to było wczoraj. Poszłam tam wtedy wypłakać się. Tam się zaczęło. I tam się skończyło. To przeze mnie Carl się utopił. To dobrze ze nic nie pamięta. Tak jest dla niego bezpieczniej. Pocierpie i prędzej czy później mi przejdzie. A jeśli nie to trudno. To nie pierwszy raz kiedy, z mojej winy cierpię. Chciałam tez iść na błonia ale wtedy przypomniałam sobie ze tam z kolei wyznał mi miłość. Zdałam sobie sprawę z tego że większość miejsc w Hogwarcie kojarzy mi się z chłopakiem. Zaczynałam popadać w paranoję. Miejscem, które najmniej się z nim kojarzyło byla łąka. Chodziłam tam kiedy zerwaliśmy, ale z nim jeszcze tam nie byłam więc było w miarę. Usiadłam na ziemi i zaczęłam skubać rośliny.